Κυριακή 5η Δεκεμβρίου 2021

Κυριακή Γ Λουκά (Λκ. ιγ' 10 - 17)

«πάς ό όχλος έχαιρεν επί πάση τοις ενδόξοις τοις γινομένοις ύπ' αυτού» (Λκ. ιγ' 17).

Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα βλέπουμε τον Κύριο μας να σκορπίζει απλόχερα τη δύναμη και τη σοφία Του στους ανθρώπους. Ελευθερώνει τη συγκύπτουσα γυναίκα από τη δαιμονοπληξία και θεραπεύει το σώμα της από την ασθένεια, ελέγχει την ανοησία και υποκρισία του αρχισυναγώγου, διδάσκει στους παριστάμενους το αληθινό νόημα της αργίας και με τον τρόπο Του δίνει αφορμή να χαίρεται ό όχλος των ανθρώπων με τις ενέργειες του ζωντανού Θεοί που βρίσκεται ανάμεσα τους.

Ο όχλος είναι ευμετάβλητος στις απόψεις του. Εύκολα παρασύρεται από δημαγωγούς. Χωρίς δυσκολία μπορεί να επαινέσει και μπορεί να καταδικάσει. Αδίστακτα χειροκροτεί και αδίστακτα σταυρώνει. Ή ψυχολογία του αλλάζει ανάλογα με τις διαθέσεις και τις απόψεις των ηγετών του. Σήμερα, όμως, ό ευαγγελιστής Λουκάς μάς λέει ότι: «πάς ό όχλος εχαιρεν επί πάση τοις ενδόξοις τοις γινομένοις ύπ' αυτού».

Σήμερα ό όχλος δεν παρασύρθηκε από τον ηγέτη του, τον αρχισυνάγωγο. Σήμερα, από θαυμασμό στη θεϊκή δύναμη και σοφία τοποθετεί ως ηγέτη το Χριστό. Χαίρεται με τις πράξεις του Κυρίου. Δέχεται τις ευεργεσίες του Ιησού. Γεμίζει ή ψυχή του από τις ουράνιες διδασκαλίες. Ικανοποιείται ή λογική του από τις διευκρινίσεις πάνω στα θέματα πίστεως και ήθους. Υποκλίνεται μπροστά στην αποκάλυψη της δόξας του Θεού, ή οποία γίνεται με τρόπο απτό και έμπρακτο.

Βεβαίως, αυτή ή χαρά του όχλου θα ξεχαστεί γρήγορα. Ή άποψή του για τον Κύριο θα αλλάξει. Με την ευκολία πού τώρα Τον θαυμάζει, αργότερα θα Τον σταυρώσει και θα Τον απαρνηθεί. Αυτό συμβαίνει σ' ολόκληρη την Ιστορική πορεία της ανθρωπότητας. Ό Θεός αποκαλύπτεται μέσα από πράξεις σοφίας, αγάπης και δύναμης. 0ι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται πάντοτε και αμέσους αυτή την αποκάλυψη, παρότι απολαμβάνουν τις ευεργεσίες του Θεού. Όταν αισθανθούν τη θεϊκή παρουσία χαίρονται, θαυμάζουν, υποκλίνονται και ικετεύουν. Γρήγορα, όμως, λησμονούν το βίωμα τους και επιστρέφουν στην κακότητα της αμαρτίας.

Αυτή την πραγματικότητα δεν τη ζούμε μόνον ως κοινωνία. Δυστυχώς αυτή είναι ή πραγματικότητα στην οποία επιρρίπτουμε και τους εαυτούς μας. Όταν βρισκόμαστε μπροστά σε κάποιο πρόβλημα, ζητούμε την παρέμβαση του Θεού. Όταν λυθεί το πρόβλημά μας, τοποθετούμε το Θεό στη λησμοσύνη μας. Χαιρόμαστε για τον Κύριο μόνον όταν μας εξυπηρετεί. Όταν αισθανόμαστε πώς όλα είναι εντάξει στη ζωή μας, τότε ό Θεός δεν είναι επιθυμητός.

Ό Θεός υπάρχει για όλη τη ζωή μας και όχι για κάποιες δύσκολες στιγμές. Βεβαίως, στον πειρασμό και στη θλίψη θα καταφύγουμε κοντά Του, αλλά και στη χαρά, στην επιτυχία, στην ευφορία θα είμαστε πιο πολύ κοντά Του, Ή χαρά μαζί με το Χριστό είναι αληθινή χαρά, χωρίς το Χριστό είναι ψεύτικη και πεπερασμένη χαρά. 0ι καλές στιγμές μαζί με το Χριστό είναι αναλαμπές του Παραδείσου, χωρίς το Χριστό είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα, πού μετά την πρώτη γλύκα φέρνουν πόνο, προβλήματα, ερωτηματικά και ανασφάλειες.

Στη διατοπική πραγματικότητα πού ζούμε ή αληθινή χαρά φαντάζει ως μία ανέφικτη ουτοπία. Γίνεται, όμως, πραγματικότητα μέσα από τις ένδοξες ενέργειες του Θεού στο πρόσωπο του καθενός μας. Όλοι μαζί ας χαιρόμαστε με τις παρεμβάσεις, την πρόνοια και τη φροντίδα του Χριστού για μας. Ας μην εμποδίζουμε με τον εγωισμό την αγάπη, τη δύναμη και τη σοφία Του να κάνουν το καλύτερο για τον καθένα μας. Ό,τι γίνεται από Εκείνον είναι αυτό πού μας γεμίζει, μας ωριμάζει, μας καλλιεργεί και μας προετοιμάζει για την αποδοχή της αιώνιας σωτηρίας μας, ή οποία ξεκινάει από τώρα και δεν τελειώνει ποτέ. Αμήν.

ΠΗΓΗ