ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2021

IA΄ Λουκᾶ

Πρόσκληση σε δείπνο δέχτηκε σήμερα, αγαπητοί αδελφοί ο άνθρωπος από το Θεό. Ο Θεός πάντοτε προσκαλεί. Το Ευαγγέλιο είναι προσκλητήριο στην αγάπη, στην πίστη, στην αρετή, στην αλήθεια, στην ταπείνωση. Είναι προσκλητήριο στη σωτηρία της ψυχής και στην ποιότητα της ζωής. Η Αγία του Χριστού Εκκλησία είναι πρόσκληση. Ο Σταυρός πρόσκληση είναι. Τα Χριστούγεννα, η μεγάλη εορτή που αναμένουμε είναι πρόσκληση. Και αυτός είναι και ο λόγος της προετοιμασίας μας. Η ανταπόκριση στην ευγενική και διακριτική πρόσκληση του Χριστού.

Το Δείπνο της παραβολής του Κυρίου είναι το βραδινό φαγητό. Στην περιοχή εκείνη και την εποχή του Χριστού γινόταν μετά το τέλος όλων των εργασιών. Είναι μια σύναξη ανάπαυσης και επικοινωνίας μετά το μόχθο, το άγχος και την ένταση της ημέρας.  Ο Θεός προσκαλεί την κατάλληλη στιγμή. Δεν ενοχλεί τον άνθρωπο. Δεν τον βγάζει από την εργασία του, τις σχέσεις του, τη ζωή του. Απλά αγιάζει, χαριτώνει, φωτίζει  τον άνθρωπο και όλα όσα κάνει και έχει.  Στην παραβολή φαίνεται η σχέση που θέλει να έχει ο Θεός με την εικόνα του, τον άνθρωπο. Σχέση ζεστή, ζωντανή, σχέση αγάπης και ελευθερίας. Όλους τους καλεί να μετέχουν στην αγάπη Του, στο έλεός Του, στην αιωνιότητά Του, στη ζωή Του. Η υπέρτατη, η μοναδική αξία του ανθρώπου βρίσκεται σε αυτή την κλήση του από το Δημιουργό του.

Ηχηρό γεγονός της παραβολής, οι αδικαιολόγητες δικαιολογίες, η απροσδόκητη άρνηση, η τραγική αδιαφορία του ανθρώπου. Η αρρωστημένη βούληση, η εγωιστική κατάσταση, η αλαζονική διάθεση, γίνεται το εμπόδιο για να βρεθεί ο αυτονομημένος άνθρωπος στην κοινωνία με το Θεό και στη σχέση με τον αδελφό. Δεν κατανοεί ότι το χωράφι που πήρε, τη γυναίκα που παντρεύτηκε, η εργασία που έχει, από το Θεό είναι. Δώρα δικά Του. Αυθαίρετα χωρίζει τα δώρα του από το Θεό. Δέχεται τα αγαθά και απορρίπτει την αγάπη. Εκείνον που τα προσφέρει. Αυτό αποκαλύπτει η άρνησή του να τον συναντήσει. Είναι βέβαιο πως το χωράφι δεν θα έφευγε από τη θέση του, ούτε θα μπορούσε μέσα στο βράδυ να το δει. Μέσα στο σκοτάδι δε θα μπορούσε να οργώσει και τη γυναίκα του θα μπορούσε να την πάρει για να χαρούν μαζί την αγάπη, τη ζεστασιά, την προσφορά του οικοδεσπότη. Όλες αυτές οι προφάσεις που σήμερα ακούγονται είναι οι ρίζες και των δικών μας δικαιολογιών, που μας κρατούν έξω από το δείπνο, μακριά από την αγάπη Του.

Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά ένα μεγάλο πατέρα της, έναν άγιο Ιεράρχη, έναν ασκητή επίσκοπο, έναν άνθρωπο του Θεού, τον Άγιο Σπυρίδωνα, τον επίσκοπο Τριμυθούντος τον θαυματουργό. Όλη του η ζωή ήταν ανταπόκριση ολοπρόθυμη στο κάλεσμα του Θεού. Η λατρεία του, η θερμή του πίστη, η ζωντανή του προσευχή, η βαθειά του ταπείνωση, η υπακοή του στο θέλημα του Θεού, η γνήσια απλότητά του, η υψηλή αρετή του. Τα πάντα για το Θεό. Ο άγιος Σπυρίδων, ο απλός βοσκός των προβάτων και ποιμένας των ψυχών, ήξερε να παίρνει στοργικά τον φορτωμένο από πόνους, προβλήματα, μέριμνες, αμαρτίες άνθρωπο και να τον οδηγεί, στο δείπνο , να τον βάζει σε κοινωνία με το Θεό.

Αδελφοί μου, έρχεται η μεγάλη των Χριστουγέννων εορτή. Μεγάλη εορτή και συνάμα μεγάλη πρόσκληση. Η ταπείνωση του Θεού που γεννιέται, η καθαρότητα της Θεοτόκου που τον γεννά, η υπακοή του αγίου μνήστωρος Ιωσήφ, ο ύμνος των αγγέλων, η αγρυπνία των ποιμένων, η προσκύνηση των μάγων προσκλήσεις δυνατές, ευκαιρίες πνευματικές. Με την ικεσία του αγίου Σπυρίδωνος και όλων των αγίων  ας ανταποκριθούμε πρόθυμα στο κάλεσμα της Γέννας του Κυρίου που είναι η προσωπική μας αναγέννηση. Αμήν.

ΠΗΓΗ