Κυριακή Ι΄ Λουκά

†Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη

Ο Ιησούς: ο προστάτης και η παρηγοριά του λαού Του

Δεκάτη Κυριακή του Λουκά σήμερα, αγαπητοί. Ο Χριστός μας ευρίσκετο την ημέρα του Σαββάτου σε μια Συναγωγή - της Περαίας πιθανόν - καθώς ανέβαινε στα Ιεροσόλυμα για το Θείον Πάθος, και εδίδασκε. Εύρισκε ευκαιρία και εδίδασκε ο Κύριος και φώτιζε τους ανθρώπους. Και ’κεί, ανάμεσα στο πλήθος των ανθρώπων που τον άκουγαν ήταν και μια γυναίκα ασθενής, ραχιτική, συγκύπτουσα.  Περπατούσε σχεδόν με τα τέσσερα και δεν μπορούσε να σηκώσει ούτε καν τη μέση της. Και καθώς ο Κύριος την είδε - μπορεί να είχε έλθει και γι’ αυτήν - της λέγει: «Γυναίκα, είσαι ελεύθερη και λυμένη από την αρρώστια σου». Γιατί την είχε δέσει ο σατανάς δεκαοκτώ χρόνια με την αρρώστια αυτή που προαναφέραμε. Και αμέσως ο Σωτήρ ακούμπησε τα χέρια Του επάνω στην άρρωστη γυναίκα, για να της μεταδώσει Χάρη, θεραπευτική Χάρη. Κι ανορθώθηκε αμέσως και δόξαζε το Θεό.

Πολύ μας συγκλονίζει η περίπτωση αυτή της ασθενούς γυναικός. Μπορούσε να βρει χίλιες δικαιολογίες, να μην πάει στη Συναγωγή, την εκκλησία των Ιουδαίων δηλαδή, και να είναι απόλυτα δικαιολογημένη. Δεν το χρησιμοποιεί αυτό. Την κέρδιζε περισσότερο η αγάπη και η λατρεία της στο Θεό. Ίσως να είχε ακούσει ότι είχε έλθει ο Ιησούς και πήγε και να Τον δει, και να Τον ακούσει, και να ευφρανθεί. Κι εμάς, πολλές φορές, μας εμποδίζει το κακό απ’ το να πάμε στο ναό και να κάνουμε και τ’ άλλα καθήκοντά μας. Αν έχομε, όμως, καλή διάθεση και αγάπη και πίστη θερμή, μπορούμε να υπερβούμε τις δυσκολίες.

Έφυγε, λοιπόν, το δαιμόνιο της αρρώστιας από τη γυναίκα, που την βασάνιζε δεκαοκτώ χρόνια και πήγε που, λέτε; Στον Αρχισυνάγωγο, στον αρχηγό της Συναγωγής, ο οποίος πικράθηκε και φθόνησε, γιατί ο Χριστός έκανε θαύμα. Αλλά δεν μπορούσε να το πει κατευθείαν και τα βάζει με το λαό. Και τους λέγει - επειδή ο Ιησούς έκανε το θαύμα την ημέρα του Σαββάτου-: «Έξι μέρες έχει η εβδομάδα και είναι αρκετές για να ’ρχεστε δω, να ακούτε το Θείο Λόγο και να θεραπεύεστε…». Έτσι είναι οι υποκριταί και οι φθονεροί και οι παλιάνθρωποι. Δεν μπορούν να βγουν κατευθείαν να μιλήσουν και με λεβεντιά να πουν αυτό που έχουν, και πάνε έμμεσα. Βαράνε το σαμάρι, για να ακούσει ο γάϊδαρος.

Και ο Κύριος, τότε, ανέλαβε να υπερασπιστεί τον λαό Του. Γιατί ο λαός μας, ο λαός της Εκκλησίας, ένα μόνον έχει προστάτη˙ το Χριστό, την Παναγιά και τους αγίους, και τους ανθρώπους του Θεού. Και τον μάλωσε. Τον είπε υποκριτή. «Εσύ», λέει, «και οι υπόλοιποι σαν και σένα, την ημέρα του Σαββάτου δεν λύνετε από τη φάτνη, από το παχνί, το βόδι ή το γαϊδούρι σας και δεν το πάτε να το ποτίσετε; Κι αυτή την κόρη, την κυρία, που ’ναι θυγατέρα του Αβραάμ ένεκα της πίστεως, δε θα ’πρεπε εγώ να τη λύσω την ημέρα του Σαββάτου; Δηλαδή είναι κατώτερη από τα ζώα;». Έτσι είναι μερικοί άνθρωποι, που κυβερνούν τους συνανθρώπους των, τους θεωρούν ζώα και τους θεωρούν ένα τίποτε.

Και κείνος δεν μίλησε, καθώς και οι συν αυτώ. Εφιμώθησαν. Αυτή είναι η αλήθεια, κλείνει τα στόματα εκείνων που την πολεμούν και δεν έχουν τίποτα να πούνε, παρά μόνο ντροπιάζονται, βάνουν την ουρά στα σκέλια και φεύγουν.

Κι ο λαός, ο λαός ο καλοπροαίρετος αλλά και καταπροδωμένος, βλέποντας αυτά να κάμει ο Κύριος, έχαιρε. Χαίρετε κάνεις με την αλήθεια. Και στην Εκκλησία η αλήθεια είναι ένσαρκη, είναι ο Χριστός. Χαίρεται! Και Τον εδόξαζαν για όλα εκείνα, τα οποία έκαμε.

Σαν γνωρίσει κάνεις το Χριστό  και μπει στη ζωή Του, έχει χαρά, έχει δοξολογία, και έχει άλλο τρόπο υπάρξεως. Μακάρι η Χάρη Του να μας φέρνει κοντά Του, να λάβουμε κι εμείς το μέγα Του έλεος και τη θεία Του Βασιλεία.

† Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη (2009). ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, Από την Κυριακή μετά την Πεντηκοστή, τόμος: Β΄, εκδ. «Ακτή», Λευκωσία 2009, σελ.154-156.

ΠΗΓΗ