ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2021

ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ

ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ

(Λουκ. ιδ΄ 16-24) (Εφεσ. ε΄ 8-19)

Το Δείπνο της θεϊκής αγάπης

«Εποίησε δείπνο μέγα και εκάλεσε πολλούς»

Σ’ ένα δείπνο αλλιώτικο, το οποίο παρομοιάζεται με τη Βασιλεία των Ουρανών, προσκαλεί τον άνθρωπο η αγάπη του Θεού. Στην τιμητική πρόσκληση που τους απευθύνει, οι προσκεκλημένοι με εύσχημο τρόπο προφασίζονται και επικαλούνται τις μέριμνες και την τύρβη της καθημερινής ζωής. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το χωράφι, η αγορά βοδιών και ο γάμος, από ευλογία του Θεού μετατράπηκαν σε προφάσεις για ν’ απορρίψει ο άνθρωπος το μεγαλείο που ανοίγει ενώπιον του η θεϊκή αγάπη.

Οι προφάσεις

Δικαιολογημένα, λοιπόν, ο οικοδεσπότης μόλις ακούει τις φτηνές δικαιολογίες των προσκεκλημένων, εξοργίζεται. Αυτό συμβαίνει γιατί η τιμή που κάνει ο Θεός στον άνθρωπο να τον καλέσει σε κοινωνία μαζί του, συνιστά ό,τι πολυτιμότερο μπορεί να του προκύψει. Συνεπώς, η άρνηση δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με τίποτε. Πόσο μάλλον οι τόσο φθηνές δικαιολογίες. Παρόμοιες αιτιάσεις όμως προβάλλονται και σήμερα για ν’ αρνούνται κάποιοι να συμμετάσχουν στην κοινωνία αγάπης που ανοίγει ενώπιον τους η μητέρα μας Εκκλησία. Δικαιολογίες για ασχολίες που αφήνουν τον άνθρωπο καθηλωμένο και εγκλωβισμένο στα υλικά αγαθά, προτάσσονται συνήθως για να μάς κρατούν σε απόσταση από το Ευχαριστιακό Δείπνο. Οι ασφυκτικοί ρυθμοί της καθημερινότητας που περισφίγγουν τον άνθρωπο, ακόμα πιο πολύ σήμερα, τον έχουν μετατρέψει δυστυχώς σ’ ένα κατευθυνόμενο ρομπότ που άγεται και φέρεται αλλά και βραχυκυκλώνεται σε απάνθρωπες συχνότητες. Δεν του επιτρέπουν να έχει ούτε πρόσωπο ούτε ταυτότητα. Η εργασία από ευλογία έχει μετατραπεί σε δουλεία, παραμένοντας και αυτή αποψιλωμένη από το βαθύτερο νόημα και περιεχόμενό της. Και όχι μόνο. Την αφήνουμε να λειτουργεί και ως πρόφαση για να απορρίψουμε από τη ζωή μας το μεγαλείο των θείων δωρεών και ευλογιών.

Όλες οι δικαιολογίες και οι προφάσεις, τα εργοστάσια, οι μηχανές, τα αυτοκίνητα, οι επαγγελματικές μας ενασχολήσεις και άλλα πολλά που μπορεί να επικαλούμαστε, μετατρέπονται από ευλογία σε κατάρα, όταν επιτρέπουμε να παρεμβάλλονται ως τροχοπέδη στον πνευματικό μας αγώνα και στη δυνατότητα να έλθουμε σε κοινωνία με τον Θεό. Αυτό το βιώνουμε ως εφιάλτη σήμερα, μέσα από τα αδιέξοδα που προκαλούν οι λογής κρίσεις που πλακώνουν σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας, οι οποίες στο βάθος αποκαλύπτονται ως κρίση προσώπων. Ιδιαίτερα στις μέρες μας η επέλαση της πανδημίας αποκαλύπτει από πολλές όψεις την χρεοκοπία του ανθρώπου σε όλα τα επίπεδα όταν επιμένει να αφήνει την ζωή του μακριά από την κοινωνία με τον Θεό.

Η επικράτηση της αγάπης

Η πιο σημαντική παράμετρος ξεδιπλώνεται σε μια φωτεινή διάσταση της παραβολής. Παρά τα όποια εμπόδια και τις όποιες αιτιάσεις, το δείπνο δεν αναβάλλεται. Η ανθρώπινη κακία συνθλίβεται μπροστά στο μεγαλείο της απεριόριστης θεϊκής αγάπης. Το σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου δεν μπορεί να ματαιωθεί, όσο και αν το κακό θεριεύει και υψώνεται στην καθημερινή ζωή. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο οικοδεσπότης παραγγέλλει στον υπηρέτη του να καλέσει στο δείπνο όσους οι φαρισαίοι άφηναν έξω από αυτό και τους απέκλειαν ως ανάξιους της αγάπης του Θεού. Ακριβώς, η δεύτερη αποστολή του δούλου έξω από την πόλη, συμβολίζει την πρόσκληση του Θεού προς τους εθνικούς, τον ειδωλολατρικό κόσμο, για να εγκολπωθεί το ευαγγελικό μήνυμα. Από μια τέτοια εξέλιξη αναδεικνύεται και η οικουμενικότητα της Εκκλησίας, ως δύναμη και ζωή.

Ο άγιος Σπυρίδωνας

Μια μεγάλη φωτεινή μορφή που τιμά σήμερα η Εκκλησία μας, η οποία λειτουργεί ως δείκτης στην πορεία για συμμετοχή στο ευφρόσυνο δείπνο που μας προσφέρει η αγάπη του Κυρίου, είναι ο συμπατριώτης μας άγιος Σπυρίδωνας, επίσκοπος Τριμυθούντος, ο θαυματουργός. Περιποιεί πραγματικά μεγάλη τιμή στο μαρτυρικό νησί μας η παρουσία της μορφής του αγίου Σπυρίδωνα που τόσο εκθαμβωτικά λάμπει στο ορθόδοξο χριστιανικό στερέωμα.

Η οικογένεια του ήταν μάλλον εύπορη, αλλά ο ίδιος ασχολείτο με το έργο του ποιμένα, το οποίο μάλιστα δεν εγκατέλειψε ούτε ακόμα και όταν έγινε επίσκοπος. Σύμφωνα με μαρτυρία της εποχής του «διά δε ατυφίαν (δηλαδή ταπεινοφροσύνη) πολλήν εχόμενος της επισκοπής εποίμενε και τα πρόβατα».

Πριν από το 325 μ.Χ. έγινε επίσκοπος Τριμυθούντος. Πήρε μέρος και στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Κωνσταντινούπολης, στην οποία καταδικάστηκε η αίρεση του Αρείου. Η αρχαία παράδοση αποδίδει στον άγιο Σπυρίδωνα και το γνωστό θαύμα με το κεραμίδι σε σχέση με την βεβαίωση του μυστηρίου της Αγίας Τριάδας.

Ο Μ. Αθανάσιος συνάντησε τον άγιο Σπυρίδωνα στους Πατέρες της Συνόδου που έγινε στις Σάρδεις το 342 μ.Χ. Σύμφωνα με τον Συμεών τον Μεταφραστή, ο άγιος Σπυρίδωνας θεράπευσε θαυματουργικά στην Αντιόχεια το Βασιλέα Κωνσταντίνο από βαριά ασθένεια. Γι’ αυτό και δίκαια χαρακτηρίζεται θαυματουργός. Πολύ γρήγορα η φήμη του διαδόθηκε παντού. Κοιμήθηκε στην πατρίδα του την Κύπρο, γύρω στο 348 μ.Χ. και ενταφιάστηκε στην κατεχόμενη σήμερα Τριμυθούντα, όπου και υπάρχει ο τάφος του στην επ’ ονόματί του ιερά μονή. Στα τέλη του 8ου αι. το άγιο λείψανό του βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη για να προφυλαχθεί από τις επιδρομές των βαρβάρων στο νησί. Μετά την άλωση της Πόλης, το ιερό λείψανο μεταφέρθηκε στην Παραμυθιά της Ηπείρου και για μεγαλύτερη ασφάλεια εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα το 1456 μ.Χ., όπου και τιμάται ιδιαιτέρως. Ο άγιος Σπυρίδωνας αποτελεί για την Εκκλησία, για την Κύπρο μας, αλλά και για την Κέρκυρα, τη ζώσα επαφή του ορθόδοξου λαού με τον Τριαδικό Θεό, που «θαυμάζεται εν τοις αγίοις αυτού». Όπως επισημαίνει ο υμνωδός, παρόλο που πέθανε ο θαυματουργός δεν σταμάτησε ποτέ να θαυματουργεί. «Ο θαυματουργός καν τέθνηκε Σπυρίδων, του θαυματουργείν ουκ έληξεν εισέτι». Η Εκκλησία μας για να τιμήσει το έργο του ως ποιμένα και ιεράρχη, αλλά και πραγματικού τσοπάνη, που αγάπησε τα πρόβατα και πρόσφερε ολόκληρη τη ζωή του «υπέρ αυτών», στην ημέρα του διαβάζει την ευαγγελική περικοπή του Καλού Ποιμένος. 

Αγαπητοί αδελφοί, το τραπέζι της θείας αγάπης είναι πάντοτε ανοικτό και στρωμένο. Ο Θεός σε κάθε τόπο και εποχή στέλνει τους εργάτες του Ευαγγελίου για να καλέσουν όλους να συμμετάσχουν σ’ αυτό. Η Θεία Κοινωνία, τρέφει πνευματικά τον άνθρωπο και τον αφήνει να ακτινοβολεί ως ύπαρξη χριστοειδής. Η συμμετοχή σ’ αυτό το Ευχαριστιακό Δείπνο όχι μόνο δεν μπορεί να εμποδίζεται από τις διάφορες μέριμνες της καθημερινότητας, αλλά προσδίδει και ένα βαθύτερο νόημα και περιεχόμενο σ’ αυτές. Το παράδειγμα των αγίων μορφών που κοσμούν το οικοδόμημα της Εκκλησίας, με ιδιαίτερη αναφορά στο πρόσωπο του αγίου Σπυρίδωνα, του συμπατριώτη μας, συνιστά την πιο ισχυρή μαρτυρία. Όλη τη ζωή τους οι άγιοι της Εκκλησίας μας την μετέτρεψαν σε ευχαριστιακή αντιπροσφορά στην αγάπη του Θεού και γι’ αυτό καταξιώθηκαν της ουράνιας μακαριότητας. Ας τους μιμηθούμε στη ζωή μας, γνωρίζοντας ότι «τιμή αγίου, μίμησις αγίου».

Χριστάκης Ευσταθίου,

Θεολόγος

ΠΗΓΗ