Κυριακή Η΄ Λουκά

Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη

Ο Ιησούς: ο καλός και αγαθός Σαμαρείτης της αγάπης

Ογδόη Κυριακή του Λουκά σήμερα, αγαπητοί. Ο Ιησούς μας είπε την παραβολή του καλού Σαμαρείτου, που είναι ο Ίδιος. Καλός Σαμαρείτης είναι ο Χριστός μας, ο οποίος μας πήρε πάνω Του, τα έδωσε όλα, και πέθανε και ανέστη για μας. Και μας προσφέρει συνεχώς τα πάντα, μέχρι που να μας βάλει στην αιώνια ζωή, και κει θα είναι πια η μοναδική και ατελεύτητη χαρά και αγαλλίασή μας.

Καθώς ανέβαινε ο Ιησούς από τη Γαλιλαία στα Ιεροσόλυμα, είχε καθίσει σε κάποιο μέρος και μιλούσε στους Μαθητές και στον λαό. Κάποια στιγμή, ένας Νομοδιδάσκαλος σηκώθηκε και Τον ερώτησε τι να κάνει, για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή. Και τό ’κανε αυτό με κακή πρόθεση, για να Τον φέρει, τάχα, σε δύσκολη θέση και να Του δείξει πως δεν γνώριζε τον Νόμο. Και ο Ιησούς του είπε: «Εσύ είσαι Νομοδιδάσκαλος· πώς διαβάζεις και πώς καταλαβαίνεις τον Νόμο; Τι λέει ο Νόμος του Θεού;». Και του είπε: «Να αγαπάς τον Θεό μ’ όλη σου την ύπαρξη, και τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου». Και ο Ιησούς του λέει: «Μπράβο! Έτσι να κάνεις, και θα μπεις στην αιώνια ζωή». Αυτός όμως δυσκολεύτηκε λίγο, γιατί είχε ρωτήσει το αυτονόητο. Και Του λέει στη συνέχεια: «Ποιος είναι ο πλησίον;». Και ο Ιησούς είπε την παραβολή του καλού Σαμαρείτου.

Ένας άνθρωπος – Ιουδαίος φυσικά – κατέβαινε από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ και έπεσε σε ενέδρα ληστών. Τον γύμνωσαν, τον πλήγωσαν και τον άφησαν μισοπεθαμένο. Πέρασε από κει ένας ιερεύς, τον είδε και άλλαξε δρόμο. Και ένας Λευΐτης το ίδιο. Ένας Σαμαρείτης, όμως, ήλθε επάνω του, τον σπλαγχνίσθηκε και τον φρόντισε, του απολύμανε και του επούλωσε τις πληγές, βάζοντας λάδι και κρασί, και τον ανέβασε στο ζώο του. Τον πήγε στο πανδοχείο, τον φρόντισε εκεί. Δηλαδή, λένε οι εξηγητές, έσκισε μέρος από τα ρούχα του και τον ενέδυσε, και ύστερα έμεινε μαζί του. Και την άλλη μέρα πήγε στον πανδοχέα, του έδωσε δύο δηνάρια – μεγάλο ποσό για την εποχή εκείνη – και του είπε: «Φρόντισέ τον, κι εγώ επιστρέφοντας για την πατρίδα μου, ό,τι ξοδέψεις παραπάνω θα στο δώσω».

Και ρώτησε στη συνέχεια ο Ιησούς τον Νομοδιδάσκαλο: «Ποιος είναι ο πλησίον από τους τρείς;». Και κείνος, μη θέλοντας να πει ούτε το όνομα των Σαμαρειτών, λέει: «Ὁ ποιήσας το ἔλεος μετ’ αὐτοῦ». Αυτός που έκανε την εσπλαγχνία. «Έ, του λέει ο Ιησούς, πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως».

Η παραβολή αυτή του καλού Σαμαρείτου Χριστού είναι συγκλονιστική. Δεν μπορούσε κανείς να βοηθήσει τον άνθρωπο, αφού έπεσε, ούτε ο ιερεύς, ούτε ο Λευΐτης, «ούτε άγγελος, ούτε άνθρωπος», όπως λέει στον Ησαΐα τον Προφήτη, «ἀλλὰ αὐτὸς ὁ Κύριος». Ήλθε, λοιπόν, ο Κύριος όχι από τη Σαμάρεια, αλλά από τη Μαρία την Παρθένο και από το Πνεύμα το Άγιο, μας πήρε επάνω Του και μας έσωσε. Και αυτό, κάθε φορά που το ακούμε στην παραβολή, μας συγκλονίζει, μας γεμίζει και χαρά και ευγνωμοσύνη στο πρόσωπο και στο έργο του Σωτήρος μας, Ιησού Χριστού.

Εκείνο που απομένει σε μας και χρειάζεται να κάνουμε είναι να Τον αγαπάμε, με όλη μας την ψυχή και με όλη μας την καρδιά, διότι ο Ιησούς είναι η πρώτη και η στερνή μας αγάπη. Και στο όνομά Του να διακονούμε τον πλησίον, τον κάθε άνθρωπο, γιατί πλησίον σημαίνει και είναι αυτός ο οποίος έγινε από το ίδιο χώμα και από την ίδια δημιουργική πνοή. Πλησίον είναι ο κάθε άνθρωπος και ο Χριστός μας ἐν ἑτέρα μορφῇ. Ας το ’χουμε υπόψη μας αυτό. Θα μας κάνει καλό.

*Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη, Το κήρυγμα της Κυριακής, τόμος: Β΄, έκδ. Ακτή, Λευκωσία 2009, σελ. 142-145.

ΠΗΓΗ