ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 14 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2021

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ

(Α΄Κορ. δ΄9-16)

«Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε.» ( Α΄Κορ. δ΄16)

Ἀλήθεια, ποιὸς θὰ τολμοῦσε νὰ διακηρύξει μὲ τόση σαφήνεια καὶ τόση ζέση ἕναν τέτοιον λόγο; Μόνο κάποιος ποὺ ἔχει τόσο πολὺ ταυτισθεῖ μὲ τὸν Χριστό, ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ πεῖ: «Δὲν ζῶ ἐγώ, ἀλλὰ μέσα μου ζεῖ ὁ Χριστός»! Ἑπομένως, ὅποιος μιμεῖται τὸν Παῦλο, μιμεῖται τὸν ἴδιο τὸν Χριστό! Εἶναι πράγματι δυσθεώρητο τὸ ὕψος στὸ ὁποῖο ἔχει ἀνεβεῖ ὁ Ἀπόστολος καὶ γι’ αὐτὸν τὸν λόγο ἔχει ἀποκτήσει τὸ πνευματικὸ κύρος, τὸ ὁποῖο τοῦ ἐπιτρέπει, χωρὶς ἴχνος ὑπερηφανείας νὰ ἐκφράζεται κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο. Στόχος του εἶναι ἡ σωτηρία τῶν ψυχῶν μέσω τῆς μίμησης τῆς βιοτῆς τοῦ διδασκάλου, κάτι τὸ ὁποῖο προϋποθέτει καὶ ἅγιο διδάσκαλο - πνευματικὸ πατέρα, ἀλλὰ καὶ εὐάγωγα τέκνα, δεκτικὰ μαθήσεως καὶ προόδου.

Παρατηροῦμε, ἐπίσης, τὸν πόθο, τὴν λαχτάρα, τὸν πόνο τοῦ Ἀποστόλου, καθὼς θερμοπαρακαλεῖ τὰ παιδιά του νὰ τὸν μιμηθοῦν. «Σᾶς παρακαλῶ», λέγει, «σᾶς ἱκετεύω, σᾶς ἐκλιπαρῶ, λάβετε ἐμένα ὡς ὑπόδειγμα κατὰ Χριστὸν βίου, μὴν ἀδιαφορήσετε, μὴ ραθυμήσετε, μὴ βαρεθῆτε, μὴ σκληρύνετε τὴν καρδιά σας, μή φανῆτε κυνικοὶ καὶ περιφρονητές»! Αὐτὴ ἡ ἔκφραση πατρικῆς ἀγάπης τοῦ Ἀποστόλου μᾶς φέρνει στὸ νοῦ μία ἄλλη φράση του στοὺς Γαλάτες: «Τεκνία μου, οὕςπάλιν ὠδίνω, ἄχρις οὗ μορφωθῆ Χριστὸς ἐν ὑμῖν!». «Παιδάκια μου, σᾶς γεννῶ πάλι, μέχρι νὰ σχηματισθεῖ ὁ Χριστὸς μέσα σας». Μία πολὺ ἔντονη εἰκόνα, αὐτὴ τοῦ τοκετοῦ, χρησιμοποιεῖ ὁ Ἀπόστολος, γιὰ νὰ δείξει τὴν γονεϊκὴ σχέση του μὲ τοὺς μαθητές του. Καὶ ὅπως πονᾶ ὁ γονιὸς καὶ πάσχει γιὰ νὰ διδάξει τὰ παιδιὰ του στὸν καλὸ δρόμο τῆς ζωῆς, ἔτσι καὶ ὁ Ἀπόστολος πονᾶ γιὰ τὸ καλὸ τῶν παιδιῶν του στὶς ὑπὸ διαμόρφωση πρῶτες ἐκκλησίες.

Ζητᾶ, λοιπὸν, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀπὸ τοὺς ἀναγνῶστες τῆς ἐπιστολῆς του νὰ γίνουν μιμητές του. Τὸ ἐρώτημα ποὺ τίθεται εἶναι σὲ ποιὰ ἰδιώματα, σὲ ποιὲς πράξεις, σὲ ποιοὺς λόγους θὰ πρέπει νὰ τὸν μιμηθοῦν. Τὸ πρῶτο ἄξιο μίμησης τοῦ Ἀποστόλου εἶναι ἡ ἀγάπη του πρὸς τὸν Χριστὸ καὶ πρὸς ὅλους τούς ἀνθρώπους. Αὐτὸ ἄλλωστε εἶναι τὸ πρῶτο ποὺ χαρακτηρίζει τὸν Χριστιανό: ὁ Χριστὸς εἶναι ἀγάπη, ἄρα καὶ ὁ μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ πρέπει νὰ εἶναι ὅλος ἀγάπη γιὰ ὅλους. Λίγα κεφάλαια πιὸ κάτω ἀπὸ τὸ σημερινὸ ἀνάγνωσμα ὁ Ἀπόστολος πλέκει τὸν ἐξοχότατο ὕμνο τῆς ἀγάπης, σὲ μία ἀποστροφὴ τοῦ ὁποίου γράφει: «Ἂν δὲν ἔχω ἀγάπη, εἶμαι ἕνα τίποτε».Μὲ τὴν ἀγάπη ἀποδέχεται ἕναν αὐτοθυσιαστικὸ τρόπο ζωῆς, ὅλη του ἡ ὕπαρξη ἀναλίσκεται σὲ ἔργα ποὺ ὠφελοῦν τοὺς συνανθρώπους του, ποὺ οἰκοδομοῦν τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Δεύτερο ἀξιομίμητο ἰδίωμα τοῦ Ἀποστόλου εἶναι ἡ ταπείνωση. Στὴν ἀρχὴ τοῦ σημερινοῦ ἀναγνώσματος διαβάζουμε: «Ὁ Θεὸς ἐμᾶς τοὺς ἀποστόλους μᾶς ἔδειξε στὰ μάτια τοῦ κόσμου ὡς τελευταίους, σὰν νὰ εἴμαστε κατάδικοι ποὺ πρόκειται νὰ θανατωθοῦν. Γίναμε θέατρο σὲ ὅλον τὸν κόσμο, εἴτε γιὰ χλευασμό, εἴτε γιὰ θαυμασμό». Καὶ πιὸ κάτω: « Σὰν περικαθάρματα, ἀποσαρώματα τοῦ κόσμου ἔχουμε γίνει, ἀποσπόγγισμα ἀκάθαρτο μπροστὰ στὰ μάτια ὅλων». Ἡ ζωὴ τοῦ Ἀποστόλου εἶναι στερημένη, κοπιαστική, ὀδυνηρή, ἄστατη. Θὰ μποροῦσε κάποιος μὲ βδελυγμία νὰ πεῖ: «Πόσο ἔχει ξεπέσει αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος, πῶς ἔχει καταντήσει ἔτσι;» Καὶ παρ’ ὅλους τους ὀνειδισμοὺς δὲν θυμώνει, δὲν ἐπαναστατεῖ, ἀλλὰ ὅλους τους εὐλογεῖ, ὅλους τούς ἀνέχεται, σὲ ὅλους γλυκομιλεῖ. Ἀκριβῶς ἔτσι πολιτευόταν ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς, δίνοντάς μας τὸ τέλειο παράδειγμα ταπείνωσης, κακοπάθειας, ἀνοχῆς καὶ ἀγάπης.

Ὅλη ἡ ζωὴ τοῦ Ἀποστόλου εἶναι ἕνα φῶς, ἕνα ἐνάρετο πρότυπο, ποὺ φανερώνει δύο πραγματικότητες: Πρῶτον, ὅτι ἡ μίμηση τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι ἀνέφικτη, ἀδύνατη. Ὁ Χριστὸς ἄλλωστε ἦταν αὐτὸς ποὺ μᾶς ἐκάλεσε σὲ ὁμοίωση πρὸς τὸν Ἴδιο προτρέποντάς μας: «Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιόςεἰμι». Ὑπακούοντας σὲ αὐτὸ τὸ κέλευσμα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἔγινε ἅγιος, μιμητὴς τοῦ Χριστοῦ, καὶ τώρα καλεῖ ἐμᾶς, τοὺς Χριστιανοὺς ὅλων τῶν ἐποχῶν, νὰ τὸ μιμηθοῦμε καὶ νὰ ἐξαγιασθοῦμε. Δεύτερον, ὅτι ἡ μίμηση τῆς ἐξαγιασμένης βιοτῆς ἑνὸς ἐνάρετου, ἁγίου πνευματικοῦ πατέρα εἶναι ὁ ἀσφαλέστερος τρόπος πνευματικῆς καλλιέργειας καὶ καρποφορίας.Ὅποιος ἔχει εὐτυχήσει νὰ ἔχει ὡς πνευματικὸ ἕναν ἄξιο θεράποντα τοῦ Χριστοῦ, μὲ τὴν ἀκριβῆ ὑπακοὴ στὶς συμβουλές του καὶ τὸν φιλότιμο καθημερινὸ ἀγώνα, εἶναι δυνατὸν εὔκολα νὰ προχωρήσει πνευματικὰ καὶ νὰ ἀνεβεῖ σὲ ὑψηλὲς βαθμίδες πνευματικῆς ζωῆς. Ἂς σκεφθοῦμε πόσο ἀξιοζήλευτοι ὑπῆρξαν οἱ Κορίνθιοι ἐκείνης τῆς ἐποχῆς ποὺ εἶχαν ὡς πνευματικὸ πατέρα ἕναν διδάσκαλο ποὺ χαρακτηρίζεται ὡς «ὁ πρῶτος μετὰ τὸν Ἕνα»!

Στὴν ἐποχὴ μας σπανίζουν τέτοιοι πνευματικοί, οἱ ὁποῖοι μὲ κατὰ Χριστὸν πνεῦμα θὰ ἐπαναλάβουν τὴ φράση τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «μιμηταί μου γίνεσθε», καὶ αὐτὸ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ σημεῖα τῶν ἐσχάτων καιρῶν. Φταῖμε ὅλοι μας, ὅλοι οἱ χλιαροὶ Χριστιανοὶ τοῦ σήμερα, γιὰ τὴν ἔλλειψη αὐτή, ὅπως καὶ γιὰ τὴν γενικότερη πνευματικὴ καθίζηση. Ὅμως, ποτὲ δὲν χάνεται ἡ ἐλπίδα τῆς ὀρθῆς καθοδήγησης καὶ σωτηρίας. Ὑπάρχουν ἐργατικοὶ κληρικοὶ ποὺ τιμοῦν τὴν κλήση τους καὶ αὐτοδαπανῶνται ἐργαζόμενοι στὸν ἀμπελώνα τοῦ Χριστοῦ μας. Ἔχουμε τὴν μεγαλύτερη ἀπὸ ποτὲ ἄλλοτε δυνατότητα νὰ γνωρίσουμε τὴν πνευματικότητα τῆς Ὀρθοδοξίας μας, ὅπως ἐκφράσθηκε ἀπὸ τοὺς ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας στὰ συγγράμματά τους. Ἀρκεῖ νὰ ἔχουμε διάθεση νὰ ἐφαρμόσουμε τὶς συμβουλές τους! Καὶ ἔτσι θὰ αἰσθανόμαστε ἡ ψυχή μας νὰ καθαρίζεται καὶ νὰ εἰρηνεύει καὶ θὰ βλέπουμε μὲ τὴν ἄνωθεν βοήθεια νὰ ἀλλάζει ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ὅλο τὸ εἶναι μας! Ἀμήν, γένοιτο! 

Τὴν ἑορτὴ τοῦ Ἀποστόλου Φιλίππου ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας καὶ τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα εἶναι τὸ καθορισμένο γιὰ τὴν ἑκάστοτε μνήμη Ἁγίου Ἀποστόλου. Εἶναι ἕνα κλασικὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν Α’ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολή, στὸ ὁποῖο ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μὲ συντομία περιγράφει τὴ ζωὴ καὶ τὸ ἔργο τοῦ Ἀποστόλου τοῦ Χριστοῦ καὶ καταλήγει σὲ ἕναν στίχο ποὺ θὰ ἦταν ἀδύνατον νὰ τὸν γράψει ὁποιοσδήποτε ἄλλος ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο: «Σᾶς παρακαλῶ, νὰ γίνετε μιμητές μου»!

ΠΗΓΗ