ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2021

ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

(Α΄ Ἰω. δ΄,  12-19)

«Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστι καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῶ μένῃ καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ».

Ἕνας ἀπὸ τοὺς κορυφαίους μαθητὲς καὶ ἀποστόλους τοῦ Χριστοῦ ὑπῆρξε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, τοῦ ὁποίου τὴν μνήμη σήμερα πανηγυρίζει ἡ Ἐκκλησία μας. Εἶναι ὁ «ἠγαπημένος Μαθητὴς» τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος μὲ ἄφατη τρυφερότητα ἀνέπεσε στὸ στῆθος τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὸν Μυστικὸ Δεῖπνο καὶ ἄντλησε ἀπὸ ἐκεῖ «κρουνοὺς θεολογίας», μὲ τοὺς ὁποίους ἄρδευσε καὶ ἀρδεύει τὴν Ἐκκλησία. Εἶναι ὁ πρῶτος θεολόγος τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ὁποίου τὰ συγγράμματα, τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιο, οἱ τρεῖς Καθολικὲς Ἐπιστολὲς καὶ ἡ Ἀποκάλυψις, στηρίζουν καὶ καθοδηγοῦν τοὺς πιστοὺς Χριστιανοὺς ἀνὰ τοὺς αἰῶνες. Κάθε στίχος ἀπὸ τὰ γραφόμενά του εἶναι πολύτιμος γιὰ τὴν Θεογνωσία καὶ τὴν ἀνθρωπογνωσία, κάθε στίχος του προβάλλει καὶ μία διαφορετικὴ ὀπτικὴ γωνία στὴν προσέγγιση τοῦ μυστηρίου τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν ἀντιμετώπιση τῆς ζωῆς ὡς ἀγῶνος τελειώσεως ἐν Χριστῷ. 

Μέσα στὰ γραφόμενα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου κεντρικὴ θέση ἔχουν οἱ λέξεις «ἀγάπη», «ἀγαπῶ», τονίζοντας ἀκριβῶς τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ἀγάπη εἶναι τὸ θεμέλιο τοῦ σύμπαντος κόσμου, γιατί «ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστι», σύμφωνα μὲ τὴν διατύπωσή του. Αὐτὴ ἡ φράση δίνει ἕναν περιγραφικὸ ὁρισμὸ τοῦ Θεοῦ, ὄχι ἀποφατικό, δηλαδὴ ἀποκαλύπτει τί εἶναι ὁ Θεὸς καὶ ὄχι τί δὲν εἶναι. Ἡ ἀγάπη εἶναι βασικὸ ἰδίωμα τοῦ Θεοῦ καὶ ἐξαιτίας αὐτῆς δημιουργήθηκε ὁ κόσμος, ὁ ὁρατὸς καὶ ὁ ἀόρατος. Ὁ,τιδήποτε ὑπάρχει καὶ βλέπουμε γύρω μας εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἐν ἀγάπῃ δημιουργίας τοῦ Θεοῦ, ὁ,τιδήποτε ὑπάρχει καὶ βλέπουμε γύρω μας μαρτυρεῖ καὶ δοξάζει τὸν Δημιουργὸ Θεὸ τοῦ παντός. Τὰ πάντα φανερώνουν μίαν ἄπειρη Ἀγάπη, γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι «καλὰ λίαν», τίποτε ἄσχημο ἢ βλαβερὸ δὲν δημιούργησε ὁ Θεός. Τὰ ἄσχημα καὶ τὰ ἐπιβλαβῆ εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς πτώσεως τοῦ ἀνθρώπου, ἔχουν ὡς γενεσιουργὸ αἴτιο τὴν ἁμαρτία.

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἔφθασε στὸ ἀποκορύφωμά της μὲ τὴν ἐνσάρκωση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου Του, γιὰ νὰ χαρισθεῖ ἡ σωτηρία στὸ πεσμένο ἀνθρώπινο γένος. Λέγει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός: «Οὕτως ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν Υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχη ζωὴν αἰώνιον». Δὲν ὑπάρχει ὑπεροχώτερη περιγραφὴ τῆς θείας ἀγάπης ἀπὸ αὐτήν. Ὁ Θεὸς Πατέρας δὲν ἔσωσε τὸν ἄνθρωπο μὲ κάποιον «ἀντιπρόσωπο», μὲ κάποιον ἄγγελο ἢ κάποιον μεγάλο ἄνθρωπο, ἀλλὰ μὲ τὸν ἴδιο τὸν Υἱό Του! Ἀσύλληπτη πραγματικὰ εἶναι ἡ ἀγάπη αὐτή, ἕνας παράφορος, μανικὸς ἔρωτας εἶναι αὐτὸς τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ταλαίπωρο ἄνθρωπο, ποὺ ὁδηγεῖ τὸν Θεὸ στὸ νὰ «ἀδειάσει» τὸν Ἑαυτό Του ἀπὸ τὴν ὑψηλὴ θέση Του ὡς Παντοκράτορος, νὰ ντυθεῖ τὴν φθαρτὴ καὶ πονεμένη ἀνθρώπινη φύση, νὰ ζήσει φτωχὸς καὶ κατατρεγμένος, νὰ ὑπομείνει τὸ μαρτύριο τοῦ Σταυροῦ καὶ τὸν θάνατο. Ἀγάπη, λοιπὸν, ἀπέραντη, ἀπερινόητη καὶ ἀκατάληπτη γιὰ τὸ μικρὸ ἀνθρώπινο μυαλὸ εἶναι ὁ Θεὸς καὶ μέσα σὲ αὐτὴν μᾶς καλεῖ νὰ ζήσουμε σὰν παιδιά Του καὶ κληρονόμοι Του.

Τὸ κάλεσμα τοῦ Χριστοῦ μᾶς εἶναι ξεκάθαρο: «Ἀγαπᾶτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, ἀγαπᾶτε, ἀγαπᾶτε!». Ὅποιος ἀκούει τὴν ἐντολὴ Του εἶναι «ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ», σύμφωνα μὲ τὸν λόγο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου, δηλαδὴ αὐτὸς ποὺ ἔχει ὡς κατοικία του τὴν ἀγάπη, ἔχει ἐφαρμόσει μὲ τὴν ζωὴ του τὸ σύνολο τῶν εὐαγγελικῶν ἐντολῶν καὶ ἔχει φθάσει σὲ μία πνευματικὴ κορυφή, στὴν ἁγιότητα. Αὐτὸς, λοιπὸν, «ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ», εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένος μὲ τὸν Θεό, ὁ Θεὸς ἔχει καταλάβει ὅλη του τὴν ὕπαρξη καὶ τοῦ χαρίζει ἤδη ἀπὸ τὴν ζωὴ αὐτὴ τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, τὸν Παράδεισο. Αὐτὸς εἶναι ὁ ἅγιος, ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὁ οὐρανοπολίτης.

Πάρα πολὺ ὑψηλὲς ἔννοιες, ἰλιγγιώδη ὕψη πνευματικῆς ζωῆς εἶναι ὅλα αὐτὰ τὰ ὁποῖα γράφει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος καὶ σίγουρα καὶ ὁ ἴδιος ἔχει γευθεῖ ὅλον αὐτὸν τὸν πλοῦτο τῆς θείας Ἀγάπης, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ μᾶς τὸν μεταδώσει μὲ τὶς φτωχὲς λέξεις τοῦ ἀνθρώπινου λεξιλογίου. Τί νόημα ἔχει, θὰ ρωτοῦσε κάποιος, τὸ νὰ γνωρίζουμε καταστάσεις τόσο ὑψηλές, ἐφόσον δὲν μποροῦμε ἢ εἶναι πάρα πολὺ δύσκολο νὰ τὶς προσεγγίσουμε; Τὸ πρῶτο ποὺ θὰ ἀπαντούσαμε εἶναι ὅτι ἡ ὀρθόδοξη θεολογία καὶ ἠθικὴ δὲν κάνουν ἐκπτώσεις στὴν πληροφόρηση τοῦ ἀνθρώπου! Ὁ κάθε ἄνθρωπος δικαιοῦται νὰ γνωρίζει ποιὸς εἶναι ὁ μέγιστος σκοπὸς τῆς ζωῆς του: νὰ ἀποκτήσει τὸ πλήρωμα τῆς ἀγάπης, δηλαδὴ τὸν ἴδιο τὸν Θεό, νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὸν Θεό! Αὐτὸ κηρύττει συνεχῶς ἡ Ἐκκλησία μας: «Γίνε ἅγιος, γίνε κατὰ χάριν Θεός!» Ὅσο καὶ ἂν ὁ ἄνθρωπος τῆς σκοτεινῆς ἐποχῆς μας ἀγνοεῖ ἐντελῶς ἢ καὶ χλευάζει αὐτὸν τὸν σκοπό, δὲν παύει ὅμως ὁ σκοπὸς αὐτὸς νὰ ἰσχύει στὸ ἀκέραιο.

Ἂς ξεκινήσουμε, λοιπόν, ἂς βάλουμε ἀρχή, σήμερα, ὄχι αὔριο, στὸν καλὸν ἀγώνα ποὺ ὁδηγεῖ στὸν Θεό, στὸν ἀγώνα γιὰ τὴν ἀγάπη. Ἁπλές, καθημερινὲς πράξεις προσφορᾶς, μικρὲς θυσίες, ὑλικὲς ἢ ψυχικὲς ἐλεημοσύνες μέσα στὴν οἰκογένειά μας, στὸν ἐργασιακὸ χῶρο, στὸ στενότερο ἢ εὐρύτερο κοινωνικό μας περιβάλλον γιὰ τὸ καλό τοῦ συνανθρώπου μας, εἶναι σκαλοπάτια ποὺ μᾶς ἀνεβάζουν στὸν Οὐρανό. Καμιὰ καλωσύνη δὲν χάνεται ἐνώπιόν του Θεοῦ, οὔτε ἕνα ποτήρι δροσερὸ νερὸ ἂν δώσεις στὸν διψασμένο ἀδερφό σου! Μὲ αὐτὰ τὰ μικρὰ προπαιδεύματα ἀγάπης θὰ προχωρήσουμε σὲ ὅλο μεγαλύτερες πράξεις θυσίας, σὲ πνευματικὰ κατορθώματα ποὺ θὰ μᾶς καταστήσουν θεοειδεῖς, «συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ Υἱοῦ Αὐτοῦ», καὶ θὰ μᾶς ὁδηγήσουν στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν, γένοιτο!

ΠΗΓΗ