ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ

Καθώς πλησιάζει ἡ Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες, θά μοιραστῶ μαζί σας λίγες σκέψεις γιά τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ, πού εἶναι τό μυστήριο τῆς σωτηρίας μας.

Ἡ Ἀποστολική περικοπή τῆς Κυριακῆς αὐτῆς, ἀποτελεῖ τόν ἐπίλογο τῆς ἐπιστολῆς, πού ἔστειλε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πρός τήν Ἐκκλησία τῆς Γαλατίας.

ολύ συχνά ὁ Μέγας Ἀπόστολος στίς Ἐπιστολές του ἐνθυμεῖται τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ. Αὐτές εἶναι γεμάτες ἀπό χωρία μέ τά ὁποῖα ἐξαίρει τόν ρόλο τοῦ Σταυροῦ στήν διαδικασία τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου.

Πρῶτος ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μίλησε γιά τήν καύχηση τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ. Οἱ Ἀποστολικοί Πατέρες μιλοῦν καί αὐτοί μέ σεβασμό καί τιμή πρός τό ἱερό σύμβολο, μέσω τοῦ ὁποίου ἔγινε ἡ καταλλαγή μέ τό Θεό καί ἐπιτεύχθηκε ἡ σωτηρία μέ τήν ἀπολυτρωτική θυσία τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτό ἡ χαρά μας εἶναι μεγάλη. «Ἰδού γάρ ἦλθε διά τοῦ Σταυροῦ χαρά ἐν ὄλω τῷ κόσμω». Γιά αὐτό ὁ Ἀπόστολος Παῦλος «κηρύσσει Χριστόν ἐσταυρωμένον» (Ἅ’ Κορ. 2, 2· 1,23) καί καυχᾶται «ἐν τῷ σταυρῶ τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. 6,14).

Ἔτσι, γιά νά δείξουμε τήν ἀγάπη μας στόν Κύριο, κάνουμε τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ. Ὑμνοῦμε καί δοξάζουμε «τό μακάριον ξύλον», τό ξύλον τῆς ζωῆς τό καινό, πού πάνω σ’ αὐτό πέθανε ὁ Βασιλεύς τῆς Δόξης, γιά νά σκορπίσει αἰώνια ζωή σ’ ὁλόκληρη τήν κτίση. Ἡ Ἐκκλησία ψάλλει τή δύναμη τοῦ Σταυροῦ: «ἡ ἀήττητος καί ἀκατάλυτος καί θεία δύναμις τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ μή ἐγκαταλείπης ἠμᾶς τούς ἁμαρτωλούς».

Ὁ σταυρικός θάνατος εἶναι τό Πάσχα τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ἔφερε ἀποτέλεσμα ὄχι γιατί πέθανε κάποιος ἀθῶος, ἀλλά γιατί ἐκεῖνος πού πέθανε ἦταν ὁ σαρκωμένος Κύριος. «Χρειασθήκαμε ἕνα σαρκωμένο Θεό–ἀπέθανε ὁ Θεός γιά νά μπορέσουμε νά ζήσουμε ἐμεῖς», γιά νά χρησιμοποιήσω μιά τολμηρή φράση τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου (Λόγος 45,28).

Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι βρισκόμαστε γύρω ἀπό τόν Χριστό πάνω στόν σταυρό μας, στόν σταυρό τῶν δοκιμασιῶν καί τοῦ πόνου μας. Ἐκεῖνο ὅμως πού διακρίνει τούς ἀνθρώπους δέν εἶναι ἡ ἁμαρτωλότητα καί ἡ καθαρότητα, ἀλλά ἡ σχέση μέ τόν Χριστό καί τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ.

Ἔτσι ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου γίνεται ζυγός δικαιοσύνης. Ἕνα τροπάριο τῆς Ἐνάτης Ὥρας γράφει θαυμάσια: «Ἐν μέσω δύο ληστῶν ζυγός δικαιοσύνης εὑρέθη ὁ σταυρός Σου· τοῦ μέν καταγομένου εἰς ἄδην τῷ βάρει τῆς βλασφημίας, τοῦ δέ κουφιζομένου πταισμάτων εἰς γνῶσιν θεολογίας».

Ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου ὑπενθυμίζει σέ ὅλο τόν κόσμο καί σ’ ἐμᾶς βέβαια ὅτι, ὅταν διαλέξουμε τόν Σταυρό ὡς τρόπο τῆς ζωῆς μας, ὡς πολίτευμα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μας βίου, τότε ἔχουμε καί τήν Ἀνάσταση.

Χωρίς τόν Σταυρό δέν ὑπάρχει Ἀνάσταση. Χωρίς τόν Σταυρό δέν ὑπάρχει αἰώνια ζωή. Ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου εἶναι ὁ θάνατος τῆς ἁμαρτίας καί τῆς φθορᾶς. Εἶναι ἡ θύρα τῆς ζωῆς καί τοῦ Παραδείσου. Ὑψώθηκε πάνω στή γῆ γιά νά ἀνυψώσει τόν ἄνθρωπο ἀπό τή γῆ στόν οὐρανό. Ἀπό τή στιγμή πού πάνω στό ξύλο τοῦ Σταυροῦ θυσιάστηκε ὁ Κύριός μας ὁ Σταυρός ἁγιάστηκε. Ἔλαβε χάρη καί δύναμη. Γι’ αὐτό καί ἐμεῖς ὅταν τόν προσκυνοῦμε ἀντλοῦμε δύναμη.

Ἄλλωστε ὅλα μέσα στήν Ἐκκλησία στηρίζονται στή δύναμη τοῦ Σταυροῦ. Ὅτι ἐπιτελοῦμε τό κάνουμε μέ τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ καί μέ τήν ἐπίκληση τῆς δυνάμεώς του. «Μάθε πόση τοῦ Σταυροῦ ἡ ἰσχύς, διά τούτου πάντα τελεῖται», τονίζει χαρακτηριστικά ὁ Ἱερός Χρυσόστομος.

Μέ τή δύναμη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ὅλες οἱ δυνάμεις τοῦ σκότους κατακτῶνται. Διά τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ὁ Σατανᾶς ἔχει κατανικηθεῖ καί ἐκθρονιστεῖ ἀπό τή δαιμονιώδη κυριαρχία του πάνω στόν κόσμο. Μέ τόν θάνατο τοῦ Χριστοῦ πάνω στό Σταυρό, τό ἔργο τῆς σωτηρίας τῆς ἀνθρωπότητας ὁλοκληρώνεται. Ἕνας Θεός σταυρώνεται, καρφώνεται, πεθαίνει, ἀτιμάζεται πάνω στόν Σταυρό ἀπό ἀγάπη γιά τόν ἄνθρωπο. Ὁ Χριστός σταυρώνεται για τόν κάθε ἄνθρωπο ξεχωριστά πάνω στό Σταυρό. Ἀλήθεια,τί μυστήριο ἀγάπης! Χάνει τόν νοῦ του ὁ ἄνθρωπος μπροστά σ’ αὐτήν τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ και οὔτε μπορεῖ νά τήν καταλάβει, λόγω τῆς ἁμαρτωλότητάς του.

Γι’ αὐτό ἡ μόνη μας καύχηση εἶναι ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Σταυρός εἶναι γιά τόν κάθε Χριστιανό ἡ μόνη χαρά, ἡ μόνη ἐλπίδα, ἡ μόνη παρηγοριά, ἡ μόνη παραμυθία.

Πορευόμενοι, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, πρός τήν ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἅς ὑψώσουμε τά βλέμματα μας πάνω στόν Γολγοθά καί ἅς ἀναφωνήσουμε: «Μνήσθητί μου, Κύριε, ἐν τῇ βασιλεία Σου».

Ἀμήν!

Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Τραϊκάπης

ΠΗΓΗ