ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή Γ΄ Λουκά (Λουκ. ζ΄ 11-16)

7-10-2018

Στην περιοδεία την οποία έκανε ο Κύριός μας αδελφοί μου, στα πλαίσια της διδασκαλίας του για τον ερχομό του καινούριου κόσμου δηλαδή της Βασιλείας του Θεού, πραγματοποίησε διάφορα θαύματα.

Ένα από αυτά μας παρουσίασε σήμερα ο Ευαγγελιστής Λουκάς, το θαύμα της αναστάσεως του υιού της χήρας της Ναϊν και όπως ακούσαμε ο Κύριος καθώς πήγαινε να κηρύξει στη συγκεκριμένη πόλη ακολουθούμενος από τους μαθητές του και από πολύ κόσμο, συνάντησε μια πένθιμη πομπή, μια χήρα μάνα που με σπαρακτικούς θρήνους συνόδευε το μονάκριβο παιδί της στην τελευταία του κατοικία. Μπροστά στο δράμα αυτής της πονεμένης γυναίκας, που μετά τον άνδρα της ήρθε η δύσκολη και σκληρή ώρα να θάψει και τον μονάκριβο υιό της σε νεαρή κι όλας ηλικία, ο Χριστός τη σπλαχνίστηκε και της είπε «μην κλαις».

Τα λόγια αυτά του Κυρίου μας δεν ήταν σαν τα λόγια τα παρηγορητικά που λέγανε οι συγγενείς και οι φίλοι, αλλά ήταν λόγια τα οποία έκριβαν ελπίδα, ήταν λόγια αληθινά, πατρικά που άγγιζαν την καρδιά της πικραμένης μάνας, ήταν το βάλσαμό της. Συνεχίζοντας βλέπουμε πως ο Κύριός μας πλησίασε τη σωρό και είπε «νεαρέ, σε σένα μιλάω, σήκω» και ο μέχρι την ώρα εκείνη νεκρός ανεκάθισε και άρχισε να μιλάει και ο Χριστός τον έδωσε στη μητέρα του, και από εκείνη τη στιγμή, τα πικρά δάκρυα του πόνου και της στεναχώριας έγιναν δάκρυα χαράς και ευγνωμοσύνης.

Το μυστήριο του θανάτου αγαπητοί μου είναι φοβερό και συγκλονιστικό γεγονός. «Όντως φοβερότατον το του θανάτου μυστήριον», ψάλουμε στην Νεκρώσιμο Ακολουθία. Ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα είναι μια συγκλονιτική στιγμή, αλλά και μια συνταρακτική ομολογουμένως θα λέγαμε εμπειρία για τους ανθρώπους που αποχωρίζονται το αγαπημένο τους πρόσωπο είτε αυτό είναι από το οικογενειακό, είτε από το φιλικό περιβάλλον, και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τον φοβούνται, καθώς με τον ερχομό του βυθίζονται στη θλίψη και στο πένθος. Ο θάνατος είναι αυτός ο οποίος ανατρέπει τα σχέδιά μας και αλλάζει τη ζωή μας. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας λέει χαρακτηριστικά: «Ου γαρ θάνατος αμαρτίας έτεκεν, αλλά αμαρτία θάνατον ημίν εγέννησε· θάνατος δε αμαρτίας γέγονε φάρμακον», δηλαδή ότι δεν χρειάζεται να φοβόμαστε και να τρέμουμε το θάνατο, αλλά τήν αμαρτία η οποία δημιούργησε το θάνατο αφού ο θάνατος έγινε το φάρμακο κατά της αμαρτίας.

Είναι όντως αγαπητοί μου φοβερό το μυστήριο του θανάτου, αλλά για τον άνθρωπο ο οποίος έχει πραγματικά σωστή σκέψη και κατευθύνεται από την ελπίδα των μελλοντικών αγαθών, αντιμετωπίζει τον θάνατο με διαφορετικό τρόπο. Ο δίκαιος, δηλαδή, που βαδίζει στο δρόμο του Θεού και καθημερινά περιμένει να μπει στη βασιλεία Του, δεν ταράζεται, δεν αναστατώνεται, δεν στενοχωριέται όταν έρχεται αντιμέτωπος με το θάνατο, αλλά επειδή πραγματικά πιστεύει στην αιωνιότητα γίνεται γι’ αυτόν όπως μας λέει ο Κύριός μας μια ευχάριστη μετάβαση «από του θανάτου εις την ζωή», και αυτό συμβαίνει επειδή από τότε που ο Χριστός με τον δικό του θάνατο νίκησε τον Άδη, ο θάνατος έγινε πέρασμα, ένα πέρασμα από τον μάταιο και ψεύτικο αυτό κόσμο που ζούμε στον άλλο κόσμο, στην αληθινή και αιώνια ζωή.

Αδελφοί μου, κάθε άνθρωπος έχει στο μυαλό του το θάνατο και είναι γεγονός πως οι περισσότεροι από εμάς τον φοβόμαστε. Όμως ο χριστιανός ο οποίος αγωνίζεται και ελπίζει στο έλεος του Θεού, δεν φοβάται το θάνατο, αλλ’ αντιθέτως τον νικά και τον νικά με ένα και μοναδικό τρόπο, θανατόνωντας καθημερινά τα δικά του πάθη και τις δικές του αμαρτωλές επιθυμίες, στοιχεία τα οποία δημιουργούν καθημερινά τον πνευματικό του θάνατο, τον απομακρύνουν ουσιαστικά από την Ζωή, δηλαδή τον ίδιο τον Θεό. Αίτιος του θανάτου όμως δεν είναι ο Θεός, διότι εκείνος είναι Θεός αγάπης, συγχωρήσεως και συγκαταβάσεως. Αίτιος του θανάτου είναι ο άνθρωπος δια μέσω του οποίου εισήλθε ο θάνατος στον κόσμο, δηλαδή μέσω του παραπτόματός του και αυτός στην ουσία εχθρεύεται την αγάπη του Θεού. Επέτρεψε ο Θεός τον θάνατο όπως μας λεέι χαρακτηριστικά ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος για έναν και μοναδικό λόγο «ίνα μη το κακό αθάνατον γένηται», για να μη γίνει δηλαδή το κακό αθάνατο και μας καλεί αγαπητοί μου η Εκκλησία να κάνουμε τον δικό μας αγώνα, έναν αγώνα κατά του κακού εαυτού μας, ξεκινώντας από σήμερα κι όλας μια νέα πορεία προς τη θέωση, προς την ένωση μας με τον Θεό, προσδοκώντας συγχρόνως ανάστασιν νεκρών και ζωή του μέλλοντος αιώνος, αμήν.

ΠΗΓΗ