ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή Ζ’ Λουκά (Λουκ. η΄ 41 – 56)

28-10-2018

Δύο θαύματα του Κυρίου μάς περιγράφει στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ο ευαγγελιστής Λουκάς αδελφοί μου, αυτό της ιάσεως της αιμορροούσης γυναικός το οποίο μας δείχνει περίτρανα την δύναμη της πίστεως προς τον Θεό και αυτό της αναστάσεως της θυγατρός του Ιαείρου το οποίο αποτελεί και το κεντρικό θέμα της σημερινής ομιλίας.

Μόλις επέστρεψε ο Κύριος στην Καπερναούμ τον υποθέχθηκαν πλήθη ανθρώπων και ανάμεσα τους ο αρχισυνάγωγος Ιάειρος ο οποίος ήταν στεναχωρημένος επειδή η δωδεκάχρονη μονάκριβη κόρη του ήταν βαριά ασθενής και ετοιμοθάνατη και παρακαλούσε τον Κύριό μας να έλθει στο σπίτι του για να την θεραπεύσει αφού σ’ εκείνον είχε εναποθέσει όλες τις ελπίδες του.

Ο Χριστός ως πολυεύσπλαχνος που είναι συμπόνεσε τον πονεμένο πατέρα και αφού συγκατατέθηκε, τον ακολούθησε. Ενώ όμως κατευθύνονταν προς το σπίτι, ένας άνθρωπος τους πλησίασε και ανήγγειλε την τραγική είδηση «τέθνηκεν η θυγάτηρ σου, μη σκύλλε τον διδάσκαλο», πέθανε η κόρη σου, πάψε να ενοχλείς τον διδάσκαλο. Κεραυνός εν αιθρία στον δύστυχο πατέρα η είδηση του θανάτου της μονάκριβης κόρης του, αλλά συγχρόνως και για κάθε γονιό που μαθαίνει ένα δυσάρεστο γεγονός για το παιδί του, πολλώ δε μάλλον όταν μαθαίνει τον θάνατό του. Όμως η απάντηση του Κυρίου μας προς τον πατέρα είναι μπορούμε να πούμε καταλυτική «μη φοβού, μόνον πίστευε και σωθήσεται», μη φοβάσαι, μόνο πίστεψε και θα σωθεί. Συνέχισαν την πορεία τους και φτάσανε στο σπίτι του αρχισυνάγωγου, παντού τριγύρω θλιμένα πρόσωπα, θρήνοι από την πονεμένη μητέρα που μόλις έχασε το παιδί της, τους συγγενείς και φίλους, και το πρώτο πράγμα που κάνει ο Κύριός μας είναι να παρηγορήσει την πενθηφόρο ομήγυρη, «μη κλαίετε, ουκ απέθανεν, αλλά καθεύδει» μην κλαίτε τους λέει, δεν πέθανε, αλλά κοιμάται. Ύστερα πιάνει το χέρι της κοπέλας και της λέει «η παις εγείρου», παιδί μου σήκω και αμέσως το άψυχο κορμί πήρε το χρώμα της ζωής, και η ψυχή της ξαναγύρισε στο σώμα. Τότε τα δάκρυα του πόνου και της θλίψης μεταμορφώθηκαν σε δάκρυα χαράς και αγαλίασης, αφού ο φοβερός θάνατος έδωσε πάλι τη θέση του στη ζωή.

Ο θάνατος αδελφοί μου είναι ένα φοβερό γεγονός, «όντος φοβερότατον το του θανάτου μυστήριον» και ο Απόστολος των εθνών Παύλος ερμηνεύει την προέλευση του θανάτου στις επιστολές του τόσο στην Προς Ρωμαίους όσο και προς την Α’ Προς Κορινθίους επιστολή του ότι με το παράπτωμα του ανθρώπου εισήλθε στον κόσμο η αμαρτία και με την αμαρτία ο θάνατος. Από τότε όλοι οι άνθρωποι πεθαίνουν, το σώμα μας γίνεται «σώμα θανάτου». Με τον θάνατο όμως και την Ανάσταση του Χριστού μας νικιέται ο θάνατος και επανέρχεται η ανθρώπινη φύση στην προπτωτική της κατάσταση και όπως διαβάζουμε στις Πράξεις των Αποστόλων ο αναστάς Χριστός έλυσε τις ωδίνες του θανάτου και της νεκρικής φθοράς. Με τον Χριστό ο θάνατος πήρε μια νέα μορφή, έτσι με τον θάνατό μας περνάμε στον κόσμο της αιωνιότητας. Περνάμε όπως μας λέει ο άγιός μας, ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης από τον θάνατο στην αθανασία, από τη φθορά στην αφθαρσία, από μια σκοτεινή φυλακή σ’ ένα πολύφωτο και λελαμπρυσμένο παράδεισο.

Μαζί όμως με το μήνυμα της σημερινής ευαγγελικής περικοπής θα πρέπει να τονίσουμε και το μήνυμα που απορρέει από τη σημερινή ημέρα που πανηγυρίζουμε ως Έλληνες, ως έθνος την δική μας ανάσταση, την ανάσταση της πατρίδος μας κατά την ημέρα εκείνη της 28ης Οκτωβρίου του 1940. Μια επέτειος, ένας θρύλος, μια μνήμη όπου όλοι οι Έλληνες πολέμησαν και αγωνίστηκαν έχοντας την κραταιά σκέπη της Κυρίας Θεοτόκου, της Υπερμάχου Στρατηγού. Πολέμησαν όχι για τη νίκη της Ελλάδος, αλλά για την Δόξα και την τιμή της. Αγωνίστηκαν για μια Ελλάδα ελεύθερη, χωρίς τον ζυγό του κατακτητή που καταδυνάστευε το έθνος μας. Στις μαύρες μέρες της εποχής εκείνης, στις ημέρες της κατοχής, οι Έλληνες είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους στην κραταιά σκέπη της Παναγίας μας, την οποία επικαλούντο άπαντες με πίστη και κυρίως ο στραυτευμένος λαός ο οποίος με αυτοθυσία αγωνίστηκε για την πίστη του Χριστού την αγία και την ελευθερία της πατρίδος μας. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο μεταφέρθηκε από την Εκκλησία μας η εορτή της από 1η Οκτωβρίου, σήμερα στις 28, ώστε για μια ακόμη φορά η Εθνική παλιγγενεσία να ταυτίζεται με την τιμή στο πρόσωπο της Κυρίας Θεοτόκου.

Γι’ αυτό ας προστρέξουμε και εμείς προς την Παναγία μητέρα μας να την παρακαλέσουμε να πρεσβεύει για όλους μας και κυρίως για την πατρίδα μας στον Υιό και Θεό της και να μας σκεπάζει με την κραταιά της σκέπη καθιστώντας μας αξίους του αγαθού της ελευθερίας, αμήν.

π. Δ. Β.

ΠΗΓΗ