ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Γαλ. β΄ 16 - 20

Ευαγγέλιον: Λουκα η' 4 – 15

14 Οκτωβρίου 2018

«Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τόν σπόρον αὐτοῦ»

Περίοδος σποράς, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι για τους περισσότερους, ο Οκτώβριος. Ο κάθε συνετός γεωργός έχει ετοιμάσει τον καθαρό σπόρο και έχει επιλέξει, έχει καλλιεργήσει τα κατάλληλα χωράφια, για να έχει τόση σοδειά όση για να εξασφαλισθεί αυτός και η οικογένειά του. Όταν όμως ο Κύριος αναπτύσσει την παραβολή αυτή, αναφέρεται στην διδασκαλία Του και την διαφορετική αποδοχή της από τους ακροατές Του. Αποδέχεται λοιπόν, να αναλάβει τη θέση του σπορέως-γεωργού, της θείας διδασκαλίας. Αντιπαραβάλλει τέσσερις μορφές χωραφιών διαφορετικής γεωργικής αξίας, με αντίστοιχους τύπους ανθρώπων με την διαφορετική ψυχική δεκτικότητα τους στον λόγο Του.

Σπορά «παρά τήν ὁδόν»: Η πρώτη ομάδα των ανθρώπων. Άνθρωποι που άκουσαν τον λόγο του Θεού. Χαρακτήρες χωρίς περεχόμενο. «Κατεπατήθη» «ὁ σπόρος και τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό». Ο σπόρος καταπατήθηκε. Πέταξαν πουλιά από τον ουρανό κι έφαγαν τον σπόρο. Περαστικοί, που πέρασαν μετά το άκουσμα λόγων, που ούτε καν πρόσεξαν, αρνητές αυτών των λόγων. Δεν ένιωσαν τον λόγο του Θεού. Δεν τους συγκίνησε καθόλου! Σαν να πήρε τον σπόρο ο αέρας και χάθηκε. Είναι οι άνθρωποι που τα άκουσαν, αλλά δεν τα πρόσεξαν. Δεν τα έλαβαν υπόψη τους, για να ρυθμίσουν ανάλογα τη ζωή τους. 

Αδιάφοροι για κάθε τι το πνευματικό, για κάθε τι που έχει σχέση με τη θρησκεία.

Δηλώνουν επιπόλαια προοδευτικοί και απορρίπτουν οτιδήποτε έχει σχέση με τα παλιά, ανεξάρτητα από την πραγματική του αξία!

Το άλλο χωράφι. Συσσωρευμένες πέτρες, μικρές και μεγάλες, βράχια. Μια άλλη μορφή άγονης γης. Είναι η άλλη ομάδα: Ο σπόρος «ἒπεσεν ἐπί τήν πέτραν καί φυέν ἐξηράνθη διά τό μή ἒχειν ἰκμάδα». Πάνω στην πέτρα, έπεσε ο σπόρος. Είχε βέβαια ζωή μέσα του ο σπόρος, και έβγαλε φύτρο. Η πρώτη ρίζα που πέταξε, δεν βρήκε χώμα, δεν βρήκε νερό. Στο αφιλόξενο και άνυδρο αυτό περιβάλλον, δεν άντεξε. Ξεράθηκε. Ήλθαν περαστικοί να ακούσουν το κήρυγμα, τον λόγο του Θεού. Ίσως κάποιοι άλλοι τους έπεισαν. 

Δεν ήλθαν με τη θέλησή τους. Επιπόλαιη, η ανταπόκριση των ακροατών. Ήλθαν με την παρέα τους, συνέχισαν τη συζήτησή τους. Ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους. Να περάσουν καλά! Σχεδόν δεν άκουσαν τίποτε. Δεν είχαν άλλωστε την διάθεση να κατανοήσουν, τι άκουγαν. Μόλις χρειάστηκε να συνδυάσουν κάποια από αυτά που άκουσαν, με τον τρόπο της ζωής τους, τότε τα απόβαλαν από τη σκέψη τους. Τους ενοχλούσαν. Δεν μπορεσε ο λόγος του Θεού να ριζοπιάσει. Άκουσαν τον λόγο, αλλά έμεινε μέχρι τα αυτιά τους. Έφυγαν από εκεί. Ξέχασαν τα πάντα!

Κι όμως ο Κύριος είπε: «ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.»

Το τρίτο χωράφι. Ούτε να περάσεις από αυτό! Αγριόχορτα με επικίνδυνα αγκάθια,

γεμάτο. Η τρίτη ομάδα είναι των πολυάσχολων, αγαπητοί μου. Το πλήθος και η ποικιλία

των φροντίδων για την καθημερινότητα, δεν τους αφήνει χρόνο για ο,τιδήποτε άλλο.

Συνεχής και αγχώδης είναι η προσπάθεια τους. Όχι απλώς για την επιβίωση, αλλά για

απόκτηση πολλών αγαθών. Να κατακτήσουν τον κόσμο. Να πλουτίσουν! Το τελευταίο που

θα μπορούσαν να σκεφτούν, είναι να απασχοληθούν με κάτι που δεν έχει σχέση με υλικά

πράγματα, με τον πλούτο και την απόκτησή του. Ο σπόρος «ἒπεσεν ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν

καί συμφυεῖσαι αἱ ἂκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό». Ο σπόρος έπεσε σε ένα χωράφι γεμάτο

αγριόχορτα. Δεν άφησαν να αναπτυχθεί ο σπόρος. Μόλις ρίζωσε, έβγαλε και το πρώτο

φυλλαράκι, αλλά δεν μπόρεσε να αναπνεύσει. Δυνατότερα τα άγρια και σκληρά αγκάθια,

τον έπνιξαν. Χάθηκε κι αυτός ο σπόρος. Δείχνουμε κάποτε μια επιπόλαια προθυμία να

ακούσουμε και να μελετήσουμε τον λόγο του Θεού. Άλλοτε απλώς δείχνουμε ότι θέλουμε, 

έστω σπάνια, να πάμε στην εκκλησία, χωρίς όμως να συμμετέχουμε. Χωρίς να

προσαρμόζουμε τον τρόπο της καθημερινής ζωής με τον λόγο του ευαγγελίου. Τα πολλά

προβλήματα της καθημερινότητας, αμαρτωλές σκέψεις, μάς απασχολούν ακόμη και στο

χώρο της εκκλησίας, όταν είμαστε εκεί. Δεν αρκούμαστε να εξασφαλίσουμε την επιβίωση

της οικογένειας μας, να καλύψουμε τις πραγματικές μας ανάγκες. Θέλουμε να αποκτούμε

διαρκώς περισσότερα. Πιεζόμαστε, χωρίς να επιτρέπουμε στον εαυτό μας άλλες

πνευματικότερες απασχολήσεις. Πιθανόν δεν είναι ότι δεν θέλουμε, αλλά δεν έχουμε χρόνο

να ακούσουμε τον λόγο του Θεού. Εξουθενωμένοι από την κοπιαστική εργασία όλης της

εβδομάδας, πιθανόν και του γλεντιού του Σαββατόβραδου, μένουμε στο κρεβάτι την

Κυριακή. Πού να πάμε στην Εκκλησία; Θα κάνουμε όμως τους περιπάτους μας. Θα πάμε

και σε μια εκδρομή. Είναι ευκαιρία! Όλη τη βδομάδα δουλειά! Φυσικά το μεσημέρι, θα

έχουμε άφθονο χρόνο να ανταμείψουμε τον εαυτό μας με ένα περιποιημένο γεύμα στο

σπίτι ή κατά προτίμηση έξω. Δεν μπορεί να καρποφορήσει ο λόγος του Θεού στην ψυχή

μας! Δεν τον αφήνουμε να καρποφορήσει, δεν τον ακούμε και δεν μας ενδιαφέρει! «ὁ ἔχων

ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω».

Αλλά, αγαπητοί μου αδελφοί, επιτέλους και κάτι καλό,! Είναι η τέταρτη ομάδα! Όχι

βέβαια μόνο το ένα τέταρτο των ανθρώπων! Το καλό χωράφι! Πλούσια και καθαρή γη, για

να δεχτεί το σπόρο, που πάντα είναι διαλεχτός! Στην περίπτωση αυτή «ἒπεσεν εἰς τήν γῆν

τήν ἀγαθήν, καί φυέν ἐποίησεν καρπόν ἑκατονταπλασίονα». Ο γεωργός διάλεξε χωράφι,

καλό, εύφορο, χωρίς πέτρες και αγκάθια. Ο καλός, υγιής σπόρος φύτρωσε! Ο καρπός τους,

εκατονταπλάσιος! Το καλλιέργησε με όλη του την αγάπη. Το καθάρισε από κάποιες μικρές

πέτρες και λίγα αγριόχορτα. Δηλαδή από τις αμαρτίες και τα μικρά λάθη μας. Και έσπειρε

τον διαλεχτό σπόρο. Άκουσε με ενδιαφέρον και αγάπη τον λόγο του Κυρίου. «ὁ ἔχων ὦτα

ἀκούειν ἀκουέτω.» Έπεσεν στην κατάλληλη γη, φύτρωσε ανεμπόδιστα και απέφερε πλούσιο

καρπό. Ευτυχισμένος ο γεωργός, βλέποντας να αποδίδουν πλουσιοπάροχα οι κόποι του.

Αλλά δεν φτάνει να πέσει ο καλός σπόρος, ο λόγος του Θεού, που οπωσδήποτε είναι πάντα

εκλεκτός σπόρος. Είναι σπόρος που ασφαλώς θα καρποφορήσει, εφόσον όμως πέσει στην

αγαθή γη, στη δεκτική ψυχή του καλού χριστιανού. Την δεκτική ψυχή, χωρίς εμπόδια,

πέτρες και αγκάθια, αλλά με σταθερή την επιθυμία τήρησης των εντολών του Θεού.

Δεκτική. Δεν περιορίζεται μόνο σε υλικά ενδιαφέροντα. Αυτή λοιπόν η τέταρτη κατηγορία

ανθρώπων είμαστε εμείς οι πιστοί. Ακούμε πρόθυμα και προσεκτικά τον λόγο του Κυρίου

μας. Τον αγαπάμε και Τον εμπιστευόμαστε. Αλλά δε φτάνει μόνο η ακρόαση, που είναι η

σπορά. Πρέπει ο λόγος του Χριστού να ριζοπιάσει στην ψυχή μας, να γίνει οδηγητικός στη

χάραξη της καθημερινής μας ζωής. Είναι αυτός που θα πλημμυρίσει την ψυχή μας, με

τους πλούσιους καρπούς του Αγίου Πνεύματος. Και θα είναι οι καρποί, που με τη βοήθεια

του Θεού και την έντονη μας προσευχή, θα διαμορφώσουν τον χαρακτήρα μας. Θα

καθορίσουν την συμπεριφορά μας προς τον πλησίον, τη σταθερή μας πίστη και αγάπη

προς τον Κύριο μας. Θα ζήσουμε την μυστηριακή ζωή στην εκκλησία μας, την

εξομολόγηση, τη θεία κοινωνία. Η τήρηση των εντολών του Κυρίου μας, σταθερή και χωρίς

εξαιρέσεις είναι ενδεικτικά της αγαθής ψυχής, που θα καρποφορεί.

Τέσσερις λοιπόν κατηγορίες ανθρώπων με βάση τη δεκτικότητα του λόγου του

Θεού, αγαπητοί μου, και «ὁ ἒχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω». Καταλάβαμε τι εννοεί ο Κύριος. Δε

φτάνουν απλώς τα αυτιά, απλά εξωτερικά χρήσιμα όργανα. Πρέπει να ακούμε. Ακόμη

καλύτερα. Να καταλαβαίνουμε τι ακούμε. Να φτάνει το άκουσμα στην ψυχή μας. Να

μετατρέψουμε σε ζωή, αυτά που ακούμε. Και φυσικά, η αγαθή γη, δεν μπορεί και δεν

πρέπει να είναι μόνο, το ένα τέταρτο των ανθρώπων! Αντιλαμβάνεσθε ότι εξαρτάται από τον

καθένα μας να περιλαμβανόμαστε σ’ αυτούς που δέχονται και εφαρμόζουν σταθερά στην

ζωή τους τον λόγο του Θεού. Θα έχουμε επομένως την ευλογία του Θεού για πλούσια ζωή

σε αγαθά έργα και τελικό προορισμό τη βασιλεία του Θεού! Αμήν.

Δ.Γ.Σ.

ΠΗΓΗ