ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Απόστολος: Β΄ Κορ. α΄ 21 - β' 4

Ευαγγέλιο: Ματθ. κβ' 2 – 14

2 Σεπτεμβρίου 2018

«Πολλοί γαρ εισί κλητοί, ολίγοι δε εκλεκτοί»

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί μου αδελφοί, ο Κύριος παρομοιάζει τη βασιλεία των ουρανών, μ’ ένα βασιλιά, που έκαμε το γάμο του γιου του. Έστειλε τους δούλους του να φωνάξουν τους καλεσμένους στον γάμο, εκείνοι, όμως, δεν ήθελαν να έλθουν. Έστειλε ξανά άλλους δούλους λέγοντάς τους: να πείτε στους καλεσμένους· έχω ετοιμάσει το γεύμα, έχω σφάξει τους ταύρους και τα θρεφτάρια, κι όλα είναι έτοιμα· ελάτε στον γάμο. Οι καλεσμένοι, όμως, αδιαφόρησαν και πήγε άλλος στο χωράφι του και άλλος στο εμπόριό του. Οι υπόλοιποι έπιασαν τους δούλους του, τους κακοποίησαν και τους σκότωσαν. Όταν το άκουσε ο βασιλιάς εκείνος, θύμωσε, έστειλε τον στρατό του κι αφάνισε εκείνους τους φονιάδες και πυρπόλησε την πόλη τους. Τότε λέει στους δούλους του. Το τραπέζι του γάμου είναι έτοιμο, μα οι καλεσμένοι δεν φάνηκαν άξιοι. Πηγαίνετε, λοιπόν, στα σταυροδρόμια κι όσους βρείτε, καλέστε τους στους γάμους. Βγήκαν τότε οι δούλοι στους δρόμους και μάζεψαν όλους όσους βρήκαν, κακούς και καλούς. Κι έτσι η αίθουσα του γάμου γέμισε από συνδαιτημόνες.

Τότε μπήκε κι ο βασιλιάς για να τους δει κι εκεί είδε κάποιο, που δεν ήταν ντυμένος με τη γαμήλια φορεσιά. Φίλε, του λέει, πως μπήκες εδώ χωρίς το κατάλληλο ντύσιμο; Εκείνος έχασε τη λαλιά του. Τότε ο βασιλιάς είπε στους υπηρέτες. Δέστε του τα πόδια και τα χέρια και πάρτε τον και βγάλτε τον έξω στο σκοτάδι. Εκεί θα κλαίει και θα τρίζει τα δόντια του. Γιατί πολλοί είναι οι καλεσμένοι, λίγοι όμως οι εκλεκτοί. Με την ευκαιρία, ας δούμε, λοιπόν κι εμείς σήμερα σε ποια από τις πιο πάνω κατηγορίες ανήκουμε.

Είναι αλήθεια ότι ο Θεός ετοίμασε το μεγάλο αυτό Δείπνο, από άπειρη αγάπη και στοργή προς τον άνθρωπο. Δηλαδή την Αγία Του Εκκλησία εδώ κάτω στη γη και την πανευφρόσυνη Βασιλεία Του στους ουρανούς. Και μας καλεί να λάβουμε μέρος σ’ αυτό και να γίνουμε με λίγα λόγια άξιοι πολίτες της Θείας Του Βασιλείας. Γιατί; Για να απολαμβάνουμε εκεί τα ύψιστα, τα αιώνια και τα αθάνατα πνευματικά αγαθά της Θείας Του Βασιλείας. Μας καλεί, λοιπόν και μας λέει: Άνθρωποι, τα έχω έτοιμα τα αγαθά της ψυχής σας. Εδώ είναι η αλήθεια, η χάρη, το έλεος, εδώ η άφεση, η ζωή και η ανάπαυση, εδώ το φως και η χαρά και η απερίγραπτη δόξα της Θείας μου Βασιλείας. Ελάτε, λοιπόν. Μη διστάζετε και μη αργοπορείτε. 

Η πρόσκληση αυτή απευθύνεται και σ’ όλους εμάς. Γι’ αυτό και πρέπει να εκτιμήσουμε τη μέγιστη αξία της και ν’ ανταποκριθούμε θετικά στην κλήση αυτή του Θεού. Όσον αφορά στο Δείπνο αυτό είναι μεγάλο, γιατί το ετοίμασε ο άπειρος Θεός. 

Και είναι ακόμα μεγαλύτερο γιατί είναι αιώνιας αξίας και διάρκειας. Πρόκειται για την αιώνια Βασιλεία του Θεού, την αιώνια ζωή δηλαδή, την μέλλουσαν ευτυχία και την αιώνια μακαριότητα. Πρόκειται για μια ζωή ατελεύτητη, κοντά στον Πανάγιο Θεό και μέσα σε ωκεανό χαράς, ειρήνης, ευφροσύνης και χάριτος. Με το να μένουμε, συνεχώς, μαζί με τους Αγγέλους, τα άϋλα και νοερά πνεύματα, που υμνούν και δοξολογούν ακατάπαυστα και ασίγητα το μεγαλείο και την δόξα του Τριαδικού Θεού. Μαζί με τους δοξασθέντες αγίους, τους μάρτυρες, τους ομολογητές και δικαίους, που λάμπουν σαν αστέρες πολύφωτοι γύρω από τον θρόνο του Θεού. Στο Δείπνο αυτό, όσοι θα συμμετάσχουν, θα απολαμβάνουν αυτόν τον Θεό, πρόσωπο προς πρόσωπο.

Δυστυχώς, αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ότι είμαστε προθυμότατοι όταν μας καλούν σε τραπέζια διασκέδασης και σε κοσμικά πανηγύρια. Μάλιστα πολλές  φορές ανησυχούμε μη μας ξεχάσουν και δεν μας καλέσουν. Και ανυπομονούμε και μετρούμε λεπτά και δευτερόλεπτα, πότε θα έρθει η στιγμή να βρεθούμε πρώτοι και καλύτεροι εκεί. Τι συμβαίνει, όμως, στα πνευματικά, τα Θεία, τα ουράνια και υπερουράνια; Σ’ αυτά, δυστυχώς, τα ύψιστα και αθάνατα αγαθά, είμαστε δύσκολοι και διστακτικοί και αναβλητικοί και το χειρότερο απ’ όλα τελείως αρνητικοί. Κι εδώ πρέπει να πούμε ότι με τη συμμετοχή μας στη Θεία Λειτουργία και την κοινωνία των Αχράντων Μυστηρίων, μετά από εξομολόγηση, μπορούμε να ανασύρουμε την ψυχή

μας από την θλίψη και τον πόνο, που έχει ο αγώνας της ζωής και να την γεμίσουμε με

ανακούφιση, με χαρά, με ειρήνη και με Θεία Χάρη και ευλογία.

Αν εξετάσουμε τα πράγματα ρεαλιστικά θα δούμε ότι ο Θεός και σήμερα μας

καλεί καθημερινά στο ουράνιο αυτό Δείπνο. Και μας καλεί άλλοτε μέσα από τις

περιστάσεις της ζωής, με ανθρώπους που φέρνει δίπλα μας, με κάποια

εποικοδομητική συνάντηση, με την ακρόαση κάποιας αφυπνιστικής και κατανυκτικής

ομιλίας και άλλοτε με κάποιες εσωτερικές μυστικές φωνές που αντηχούν στα μύχια

των καρδιών μας. Ελάτε, κοντά μου μας λέει πάντοτε ο Θεός, ελάτε και κανένας να μη

λείψει. Όλα είναι έτοιμα, σας έχω ετοιμάσει τα πάντα, γι αυτό και θα πρέπει να

δεχτείτε την πρόσκληση. Θα είναι φοβερό και τραγικό, αν μοιάσουμε με τους

ανθρώπους εκείνους της παραβολής, που ενώ άκουσαν το κάλεσμα του Θεού, άρχισαν

να αναιρούν την υπόσχεσή τους, προφασιζόμενοι σαν εμπόδιο, άλλοι τα χωράφια τους

και άλλοι το εμπόριο. Και το ωραίο είναι ότι όλοι ζήτησαν να καταστήσουν

δικαιολογημένη την απουσία τους. Βέβαια οι απασχολήσεις τους δεν ήσαν παράνομες,

όμως δεν άξιζαν περισσότερο από τη συμμετοχή τους στο βασιλικό Μεγάλο Δείπνο. Κι

όλες αυτές οι απασχολήσεις, δυστυχώς, έγιναν αιτία οι άνθρωποι αυτοί να χάσουν

τελικά το ουράνιο πανηγύρι.

Γι’ αυτό και στην πρόσκληση του Θεού για την ουράνια Βασιλεία Του, ας

απαντούμε πάντοτε με πόθο και προθυμία. Και ας ετοιμαζόμαστε πνευματικά, ώστε να

είμαστε άξιοι, όταν θα μας καλέσει Εκείνος ν’ απολαύσουμε όλα όσα ετοίμασε για

εκείνους που Τον αγαπούν, «που μάτι δεν τα είδε κι ούτε τ’ άκουσε αυτί κι ούτε που τα

βάλε ο λογισμός του ανθρώπου» όπως μας λέει ο απόστολος των Εθνών Παύλος (Α΄

Κορ. β΄9). Και να ξέρουμε ότι τον καθένα από μας ο Θεός τον καλεί με διάφορους

τρόπους. Με τα περιστατικά και γεγονότα της ζωής μας, με μια γνωριμία που κάμαμε,

με τη φωνή της συνείδησής μας και άλλα. Και δεν μας καλεί μόνο μια φορά, αλλά,

συνεχώς, κρούει την θύρα της ψυχής μας, μέχρις ότου του ανοίξουμε. «Δες με,

στέκομαι μπροστά στην πόρτα και χτυπώ», μας λέει. «Αν κάποιος ακούσει τη φωνή μου

και μ’ ανοίξει την πόρτα, θα μπω στο σπίτι του και θα δειπνήσω μαζί του, κι αυτός μαζί

μου (Αποκ. Γ΄20).

Αδελφοί μου! Δεν αρκεί μόνο η κλήση του Θεού, ούτε και η απλή συγκίνηση

γι’ αυτή. Εκείνο που χρειάζεται είναι να δεχτούμε την κλήση και να πειθαρχήσουμε σ’

αυτή. Έχουμε τον Θεό Πατέρα μας, που μας καλεί σε αιώνια μακαριότητα. Αν δεν

βάλουμε σωτήριο χαλινό, οι μέριμνες και τα γήινα, είναι σε θέση να μας πνίξουν την

ψυχή. Ας αφήσουμε, λοιπόν, τα υλικά και από τώρα ας φροντίζουμε πιο πολύ για την

ψυχή μας. Είναι αδιανόητο να υπάρχουν άνθρωποι, που να αρνούνται να προσέλθουν

στο Δείπνο αυτό. Γι’ αυτό και στην πρόσκληση του Θεού για την Βασιλεία του, ας

απαντούμε πάντοτε με πόθο και προθυμία. Και ας προετοιμαζόμαστε πνευματικά,

ώστε να είμαστε άξιοι όταν μας καλέσει Εκείνος να απολαύσουμε «όλα όσα ο Κύριος

και Θεός μας ετοίμασε για εκείνους που Τον αγάπησαν και Τον αγαπούν» (Α΄ Κορ.

β΄9).

† Ηγούμενος Χρυσορροϊατίσσης Διονύσιος

ΠΗΓΗ