Ὁ Τίμιος Πρόδρομος
«Ἰδοὺ ἐγὼ ἐξαποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου, καὶ ἐπιβλέψεται ὁδὸν πρὸ προσώπου μου, καὶ ἐξαίφνης ἥξει εἰς τὸν ναὸν ἑαυτοῦ Κύριος, ὃν ὑμεῖς ζητεῖτε, καὶ ὁ ἄγγελος τῆς διαθήκης, ὃν ὑμεῖς θέλετε· ἰδοὺ ἔρχεται, λέγει Κύριος παντοκράτωρ.» (Μαλαχίας, 3, 1).
«φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ· ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου. εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.» (Ἠσαΐας, 40, 3).
Προφητεύεται ἀπὸ τὰ στόματα τοῦ Θεοῦ ἡ ἔλευση τοῦ Μεσσία, προφητεύεται καὶ ἡ ἔλευση τοῦ Ἀγγέλου τῆς ἐρήμου, ποὺ λειαίνει καὶ ἑτοιμάζει τὴν ὁδό τοῦ Κυρίου, τοῦ σεβασμιωτέρου καὶ κορωνίδος τῶν Προφητῶν, πού, ὄχι ἁπλῶς, προφητεύει, ἀλλὰ καὶ δείχνει τὸν Ἀμνόν τοῦ Θεοῦ, τὸν αἵροντα τὴν ἁμαρτία τοῦ κόσμου, τοῦ Προδρόμου τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Βαπτιστοῦ καὶ ἁψαμένου διὰ τῆς χειρὸς αὐτοῦ τῆς κορυφῆς τοῦ Δεσπότου, τῆς γέφυρας ποὺ ἑνώνει τὴν Παλαιὰ μὲ τὴν Καινὴ Διαθήκη.
Θαυμαστὸς ὁ τρόπος γεννήσεως τοῦ Προδρόμου, καθὼς ἡ Ἐλισάβετ ἦταν στείρα καί, ἤδη, τόσον αὐτή, ὅσον καὶ ὁ σύζυγός της Ζαχαρίας, βρίσκονταν σὲ προχωρημένη ἡλικία. Ἄρχων Ἄγγελος Κυρίου, ὁ Γαβριήλ, ἐπεσκέφθη τὸν Ζαχαρία κατὰ τὴν τέλεση τῶν ἱερατικῶν του καθηκόντων, καθότι ἦταν ἱερέας, καὶ τοῦ ἀνεκοίνωσε πὼς ἡ σύζυγός του θὰ συλλάβει καὶ θὰ γεννήσει υἱόν, ὁ ὁποῖος θὰ εἶναι μέγας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ θὰ ὁδηγήσει σὲ μετάνοια καὶ ἐπιστροφὴ στὸν Θεὸ πολλοὺς παραπεσόντας υἱοὺς τοῦ Ἰσραήλ.
Ἀπίστησε στὸν λόγο τοῦ Ἀρχαγγέλου ὁ Ζαχαρίας καὶ ἔμεινε ἄφωνος καὶ σιωπηλὸς ἕως καὶ τὴν ὀγδόη ἡμέρα μετὰ τὴ γέννηση τοῦ υἱοῦ του. Τότε ἦταν ὁ χρόνος νὰ δωθεῖ ὄνομα στὸ παιδί καὶ ἀπευθύνθηκαν, ἁρμοδίως, στὸν πατέρα.
Ὁ Ζαχαρίας, σύμφωνα μὲ ὅσα τοῦ εἶχε πεῖ ὁ Ἄγγελος Κυρίου, ἔλαβε πινάκιο καὶ ἔγραψε τὸ ὄνομα Ἰωάννης καὶ τότε ἐπανῆλθε ὁ λόγος στὸ στόμα αὐτοῦ καὶ ἐδόξασε τὸν Θεόν καὶ προφήτεψε στὸν Ἰσραὴλ γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ Μεσσία.
Ἕξι μῆνες πρὶν τὴν γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ἐτέχθη ὁ μείζων ἄνθρωπος ποὺ
γεννήθηκε ποτὲ ἀπὸ γυναῖκα, ὁ Ἰωάννης, ὁ υἱὸς τοῦ Ζαχαρίου καὶ τῆς
Ἐλισάβετ, ὁ Προφήτης καὶ Πρόδρομος καὶ Βαπτιστὴς τοῦ Χριστοῦ: «ἀμὴν
λέγω ὑμῖν, οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ
βαπτιστοῦ·» (Ματθ., 11, 11).
Τὸ παιδίον Ἰωάννης, σκεπασμένο μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, μεγάλωνε καὶ
δυνάμωνε πνευματικὰ καὶ σὲ ἱκανὴ ἡλικία κατέφυγε στὴν ἔρημο, ὅπου καὶ
συνέχισε νὰ ἀνυψώνεται στὴ σοφία μὲσα ἀπὸ τὴν ἄσκηση καὶ μὲ τὴν
καλλιέργεια τῶν Θείων δωρεῶν.
«Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ἐκείναις παραγίνεται Ἰωάννης ὁ βαπτιστὴς
κηρύσσων ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς Ἰουδαίας καὶ λέγων· Μετανοεῖτε· ἤγγικεν γὰρ ἡ
βασιλεία τῶν οὐρανῶν. οὗτος γάρ ἐστιν ὁ ῥηθεὶς διὰ Ἠσαΐου τοῦ προφήτου
λέγοντος· Φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ· Ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας
ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ.» (Ματθ., κεφ. 3, στ. 1-3).
Ἀπὸ τὴν ἔρημο ὁ Ἰωάννης ξεκίνησε νὰ κηρύττει μετάνοια καὶ νὰ
ἀναγγέλλει τὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Στὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνη ποταμοῦ
βάπτιζε ὅλους ὅσους δέχονταν τὸ κήρυγμά του καὶ μετανοοῦσαν, καὶ ὅλος ὁ
λαὸς καὶ οἱ πόρνες καὶ οἱ τελῶνες ἔτρεχαν στὴν ἔρημο καὶ ἄκουγαν τὸν
Ἰωάννη καὶ μετανοοῦσαν καὶ βαπτίζονταν. Οἱ ἄρχοντες, οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ
Γραμματεῖς, ὄχι μόνον ἀπιστοῦσαν, ὄχι μόνον ἐνέπαιζαν, ἀλλὰ καὶ
ἐπιθυμοῦσαν νὰ ἀποκτείνουν τὸν Ἰωάννη γιὰ τὸν ἔλεγχο ποὺ τοὺς ἀσκοῦσε·
φοβόντουσαν, ὅμως, τὸν λαό, ὁ ὁποῖος ἀνεγνώριζε τὸν Ἰωάννη ὡς μέγιστο
Προφήτη.
Βάπτιζε μὲ νερὸ ὁ Ἰωάννης καὶ κήρυττε Αὐτὸν ποὺ ἐρχόταν μετὰ ἀπὸ
αὐτόν, Αὐτὸν ὁ ὁποῖος θὰ βάπτιζε μὲ Πνεῦμα Ἅγιον, τὸν Μεσσία. Καὶ ὁ
ἐνανθρωπήσας Θεὸς ἔρχεται καὶ κλίνει τὴν κεφαλὴ καὶ ζητᾶ νὰ βαπτισθεῖ καὶ
διαλύει τοὺς ἐνδοιασμοὺς τοῦ Ἰωάννου καὶ βαπτίζεται καί, ἀμέσως,
Θεοφάνεια: «καὶ εὐθέως ἀναβαίνων ἀπὸ τοῦ ὕδατος εἶδε σχιζομένους τοὺς
οὐρανοὺς καὶ τὸ Πνεῦμα ὡς περιστερὰν καταβαῖνον ἐπ' αὐτόν· καὶ φωνὴ
ἐγένετο ἐκ τῶν οὐρανῶν· Σὺ εἶ ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν σοὶ εὐδόκησα.»
(Μᾶρκ., 1, 10-11).
Ξεκίνησε ὁ Ἰησοῦς τὸ κήρυγμα τῆς μετανοίας καὶ τῆς ἔλευσης τῆς
Βασιλείας τῶν οὐρανῶν καὶ τὸ θαυμαστό Του ἔργο καὶ ἄρχισε ὅλος ὁ λαὸς νὰ
τρέχει στὸν Ἰησοῦ καὶ νὰ αὐξάνει ὁ Ἰησοῦς· καὶ ρωτήθηκε ὁ Ἰωάννης καὶ
ἀποκρίθηκε: «δὲν εἶμαι ἐγὼ ὁ Χριστός, ὅπως καὶ παλαιότερα εἶχα πεῖ, ἀλλὰ
εἶμαι ὁ Ἀπεσταλμένος μπροστὰ ἀπὸ Ἐκεῖνον καὶ εἶμαι φίλος Ἐκείνου καὶ
χαίρομαι ποὺ ἀκούω γιὰ Ἐκεῖνον ὅτι αὐξάνει, γιατὶ ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Χριστὸς»
καὶ «ἐκεῖνον δεῖ αὐξάνειν, ἐμὲ δὲ ἐλαττοῦσθαι.». (Ἰωάν., 3, 30).
Ὁ φιλήδονος καὶ ἔρμαιος τῶν παθῶν του Ἡρώδης Ἀντύπας στέκεται
ἄβουλος μπροστὰ στὴν ἐμπαθῆ ἀπαίτηση τῆς φιλάρεσκης καὶ ἀνόητης καὶ
πονηρὰ δασκαλεμένης θυγατέρας τῆς Ἡρωδιάδας καὶ ἡ κεφαλὴ τοῦ Τιμίου
Προδρόμου παραδίδεται σὲ χεῖρες ἁμαρτωλὲς καὶ ἄνομες.
Ὁ Τίμιος καὶ ἔνδοξος Προφήτης καὶ Πρόδρομος καὶ Βαπτιστὴς Ἰωάννης
εἶναι ὁ μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν καὶ ὁ πρῶτος μετὰ τὴ Θεοτόκο μεταξὺ
τῶν Ἁγίων, τῶν Δικαίων καὶ τῶν Προφητῶν πάντων.
π. Ἐφραὶμ Ντέτσικας
Ἐφημέριος ἐνορίας Περιβλέπτου
πόλεως Ἰωαννίνων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου