14 Ἰανουαρίου 2018.

Εἰς τήν Κυριακήν μετά τά Φῶτα.

Ματθ. 4, 12 – 17

«ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς» (Ματθ. 4, 16).

Ὁ Λυτρωτής, ὅπως ἀκοῦμε στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, ἀρχίζει τή δημόσια δράση Του. Ἀνατέλλει σήμερα γιά τόν κόσμο ἐπίσημα καί φανερά ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης. Δικαιώνεται σήμερα

ἡ ἀδικημένη ἀνθρωπότητα ἀπό τό μίσος τοῦ διαβόλου καί τήν ἀνοησία τῆς ἀνυπακοῆς. Ἀδικήθηκε ὁ

ἄνθρωπος βάναυσα ἀπό τόν ἀρχέκακο ὄφι, πού ὡς μισάνθρωπος δέσμευσε μέ τό ψεῦδος καί τήν κακία τήν ἀνθρωπότητα στά ἀτσάλινα δεσμά τῆς ἁμαρτίας.

Δικαιώνεται σήμερα ἀπό τήν ἔνσαρκη Ἀλήθεια, τόν ταπεινό Ναζωραῖο, ὁ Ὁποῖος ἔρχεται νά κηρύξει τό εὐχάριστο μήνυμα πώς ὑπάρχει σωτηρία, θεραπεία, λύτρωση καί δικαιοσύνη. Ὑπάρχει ἐπιστροφή. Ἡ σπασμένη σχέση μέ τό Θεό μπορεῖ νά  ἀποκατασταθεῖ ἐντελῶς καί αὐτή τή φορά νά γίνει ἀδιάσπαστη καί αἰώνια.

Ὁ λαός κάθεται μέσα στό σκοτάδι. Αὐτός ὁ λαός, γιά τόν ὁποῖο ὁμιλεῖ ὁ Εὐαγγελιστής, δέν εἶναι κάποιος συγκεκριμένος. Μέ τή λέξη «λαός» ὁ Ματθαῖος ἐννοεῖ τήν ἀνθρωπότητα στό σύνολό της. 

Ὁ ἄνθρωπος κάθεται μέσα στό σκοτάδι. Εἶναι τό σκοτάδι πού ξεκίνησε ἐκεῖνο τό δειλινό τῆς ἀνυπακοῆς καί τῆς ἀμετανοησίας στήν Ἐδέμ καί ἔπνιξε μέ τό ζοφερό του μανδύα τήν ἀνθρωπότητα γιά πολλούς καί ἀμέτρητους αἰῶνες. Εἶναι τό σκοτάδι τῆς ἄγνοιας τοῦ Θεοῦ. Ἀγωνίζεται ὁ ἄνθρωπος νά πλουτίσει σέ γνώσεις. Ἀπό τό πρῶτο δευτερόλεπτο πού ἀνοίγει τά μάτια του σ’ αὐτόν τόν κόσμο μέχρι καί τήν τελευταία του ἀναπνοή συνεχῶς μαθαίνει. Ἄλλοτε σπουδάζει τή γνώση καί τήν κάνει δική του μέ τίς προσπάθειες πού καταβάλλει.

Ἄλλοτε τήν πλουτίζει καί τήν ἀναπτύσσει μέ τίς με-

λέτες καί τίς ἐπιδόσεις του. Ἄλλοτε τή χρησιμοποιεῖ

γιά τό καλό του καί ἄλλοτε γιά τήν καταστροφή του.

Πολλές φορές πάλι ἀποκτάει τή γνώση ὄχι ἀπό

ἐπιλογή ἀλλά ἀπό τά πικρά του παθήματα. Οἱ πτώ-

σεις καί οἱ συμφορές γίνονται ἐνίοτε πολύτιμοι δι-

δάσκαλοι γιά τόν πονεμένο καί τοῦ διδάσκουν ὄχι

μόνο τά μυστικά τῆς ἐπιστήμης ἀλλά καί τά μυστικά

τῆς ζωῆς καί τῆς ἁπλῆς καθημερινότητας.

Ὅσο, ὅμως, καί ἄν ὁ ἄνθρωπος διψάει γιά γνώ-

ση καί ὅσο καί ἄν ἐργάζεται γιά νά τήν κατακτήσει,

τόσο καταλαβαίνει πώς ἡ ἀληθινή γνώση βρίσκεται

πολύ μακριά ἀπό αὐτόν. Ἡ ψυχή προσπαθεῖ νά

φωτιστεῖ ἀπό ἑκατομμύρια πληροφορίες, στό τέλος,

ὅμως, πνίγεται καί πάλι ἀπό τό σκοτάδι τῆς

ἄγνοιας. Αὐτό συμβαίνει διότι τό φῶς τῆς ψυχῆς δέν

εἶναι ἡ γνώση τούτου τοῦ κόσμου καί τῆς κτιστῆς

πραγματικότητας. Τό ἀληθινό φῶς γιά τόν ἄνθρωπο

βρίσκεται στή γνώση τοῦ πρωτοτύπου. Τό πρωτότυ-

πο γιά τήν ἀνθρωπότητα εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Λυ-

τρωτής. Ὅσο γνωρίζει κάποιος τόν Ἰησοῦ, τόσο φω-

τίζεται ὁ ἴδιος καί φωτίζει καί τούς διπλανούς του.

Ὁ καθηλωμένος λαός μέσα στό σκοτάδι τῆς

ἐφήμερης γνώσης σήμερα γνωρίζει τήν πηγή τῆς

ἀληθινῆς γνώσης. Σήμερα ἀνοίγεται μπροστά του ἡ

προοπτική νά ἀποκτήσει τή μόνη γνώση πού ταυτί-

ζεται μέ τή ζωή καί αὐτή εἶναι ἡ γνώση τοῦ Χριστοῦ. 

Προσοχή! Ὄχι ἡ γνώση γιά τό Χριστό, ἀλλά ἡ γνώση

τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή ἡ γνωριμία μέ τό Χριστό. Διότι

εἶναι ἄλλο νά μαθαίνω γιά τό Χριστό καί ἄλλο νά

γνωρίζω τόν ἴδιο τό Χριστό αὐτοπροσώπως.

Ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τό Θεό καθήλωσε τήν

ἀνθρωπότητα στήν ἐξουσία καί στή σκιά τοῦ θανά-

του. Προσπαθοῦσε νά φωτιστεῖ χωρίς τό φῶς. Ἀλλά

χωρίς φῶς δέν ὑπάρχει φωτισμός, ὑπάρχει μόνο

σκοτάδι καί θάνατος. Σήμερα, λοιπόν, ἐξέρχεται ὁ

Ἰησοῦς στή δημόσια δράση Του γιά νά φωτίσει τόν

ἄνθρωπο ἀληθινά. Νά τόν ἀπεγκλωβίσει ἀπό τά

σκοτάδια τῆς ἄγνοιας καί νά τοῦ δείξει τήν τηλαυ-

γέστατη φωτοχυσία τῆς δικῆς Του παρουσίας.

Ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς στή δημόσια δράση, γιά νά δια-

μηνύσει στίς κοινωνίες τῶν ἀνθρώπων πώς μόνον

ὅταν Τόν γνωρίσουν θά γευτοῦν τό φῶς τῆς ζωῆς.

Στήν ἐποχή μας εἶναι πολλά τά φῶτα μέ τά

ὁποῖα προσπαθοῦμε νά φωτίσουμε τίς ζωές μας. Δι-

σεκατομμύρια λαμπιόνια, προβολεῖς, λαμπτῆρες,

φωτοταινίες καί μηχανισμοί προσπαθοῦν νά μᾶς

ἀποδείξουν ὅτι τό σκοτάδι τό νικήσαμε. Πολλά τά

φῶτα τῆς ἐποχῆς μας, ἀλλά δέν εἶναι τό Φῶς. Φωτί-

ζεται ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ἀπό τήν τεχνολογία,

ἀπό τίς ἐφήμερες γνώσεις, ἀπό τίς ἀπολαβές καί

ἀπό τίς γνωριμίες του, ἀλλά καί πάλι μένει στό σκο-

τάδι. Φωτίζεται ἀπό τίς κτιστές πηγές τοῦ ὑλικοῦ

φωτός, ἀλλά διψάει γιά τό ἀληθινό φῶς. «Φῶς, πε-

ρισσότερο φῶς», φωνάζει ὁ Γκαῖτε, καθώς

ἐγκαταλείπει αὐτόν τό μάταιο κόσμο καί ἡ κραυγή

του γίνεται πανανθρώπινο αἴτημα, ἐλπίδα καί προσ-

δοκία. Εἰδικά στίς ἡμέρες μας, πού ἡ ἀπουσία τοῦ

Θεοῦ ἔφερε τό ἀπόλυτο σκοτάδι στίς ἀνθρώπινες

κοινωνίες καί πού καθημερινά βιώνουμε τά ὀλέθρια

ἀποτελέσματά του, ὅλοι προσβλέπουμε μέ ἐλπίδα

στό Φῶς.

Τό πυκνό σκοτάδι πού πνίγει σήμερα τίς

ἀνθρώπινες ψυχές εἶναι τό σκοτάδι τῆς ἄγνοιας τοῦ

Χριστοῦ καί τῆς ἀπουσίας Του ἀπό τήν ἀνθρώπινη

καθημερινότητα. Ὁ κόσμος ἔγινε ἀπάνθρωπος, διότι

ἔχασε τό Θεάνθρωπο. Οἱ ἄνθρωποι κατασπαράσσουν

κυριολεκτικά τούς διπλανούς τους, διότι πεινᾶνε γιά

Θεό. «Φῶς μέγα» ἀνατέλλει γιά ὅλους ἐμᾶς μέσα σέ

κάθε Θεία Λειτουργία. Ἐρχόμαστε στό Ναό νά κοι-

νωνήσουμε μέ τό ἀληθινό αὐτό Φῶς. Νά ἑνωθοῦμε 

μαζί Του καί νά φωτιστοῦμε. Ἄς δραπετεύσουμε

ἀπό τήν ἐξουσία τοῦ θανάτου καί ἀπό τήν ψυχοφθό-

ρα περιοχή τοῦ σκότους. Ἄς καλέσουμε τόν Ἥλιο

τῆς δικαιοσύνης νά ἔλθει μέσα μας. Ἄς

προετοιμαστοῦμε μέ τή μετάνοια καί τήν

ἐξομολόγηση γιά τή μεγάλη συμφιλίωση μαζί Του.

Ἄς γίνει ἡ ἕνωση καί ἡ γνωριμία μαζί Του τρόπος

ζωῆς, ἔτσι ὥστε νά φωτιστοῦμε ἀπό τό φῶς τῆς πα-

ρουσίας Του καί, καθώς Τόν κουβαλᾶμε μέσα μας,

νά γίνουμε οἱ καιόμενες λαμπάδες πού θά φωτίζουν

τά ζοφερά σκοτάδια τῆς ταλαίπωρης ἐποχῆς μας.

Ἀμήν. 

ΠΗΓΗ