ΚΥΡΑΚΗ ΙΕ΄ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Α΄ Τιμ. δ΄9-15

Ευαγγέλιο: Λουκ. ιθ΄ 1-10

21 Ιανουαρίου 2018

«Σήμερον σωτηρία τω οίκω τούτω εγένετο» (Λουκ. ι θ΄9)

Το σημερινό Ευαγγέλιο, μπορούμε να πούμε ότι, αποτελεί συνέχεια του ευαγγελίου της περασμένης Κυριακής, αφού αυτά συνδέονται μεταξύ τους με δυο τρόπους. Πρώτον, ο Χριστός βρίσκεται ανάμεσα στους ανθρώπους προβάλλοντας ως «φως μέγα » για όσους σκιάζει η αμαρτία και ο θάνατος.

Δεύτερον, η πρόσκληση του Χριστού για μετάνοια, και μέσα από αυτήν η δυνατότητα της σωτηρίας, βρίσκει ανταπόκριση.

Η σωτηρία, αν και είναι δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο, εντούτοις, όπως προβάλλει σήμερα είναι και δώρο, αλλά την ίδια στιγμή είναι και κατάκτηση. Η σωτηρία είναι αμφίδρομη. Είναι μια κίνηση που ξεκινά από τον Θεό και καταλήγει στον άνθρωπο, αλλά επειδή αυτή δεν επιβάλλεται στον άνθρωπο, αυτή μέσα από τη δική του κίνηση, μέσα από τη δική του μετάνοια θα πρέπει να πάρει τον δρόμο της επιστροφής κοντά στον Θεό.

Όπως ακούσαμε και στο σημερινό Ευαγγέλιο ο μεν Ζακχαίος «Εζήτει ιδείν τον Ιησούν τις έστι» , ενώ ο Χριστός, « ο Υιός του Ανθρώπου, ήρθε ζητήσαι και σώσαι το απολωλός».

Έστω κι αν ο Ζακχαίος ήταν «απολωλώς», αμαρτωλός, από τη στιγμή που εκδήλωσε έμπρακτα τη μετάνοια του, τότε εδικαιούτο, σαν απόγονος του Αβραάμ την σωτηρία. Και τη μετάνοιά του δεν την εκδήλωσε μόνο με την πίστη του, αλλά ιδιαίτερα με την έμπρακτη μεγαλοψυχία και αγάπη προς τους

φτωχούς, καθώς και την έμπρακτη αποκατάσταση της αδικίας που διέπραξε.

Έτσι, όπως άμεση ήταν η μετάνοια και η αποκατάσταση κάθε αδικίας, κατά τον ίδιο τρόπο άμεση ήταν και η σωτηρία. Είπε ο Ζακχαίος προς τον Κύριο: « Ιδού τα ημίση των υπαρχόντων μου, Κύριε δίδωμι τοις πτωχοίς και ει τινός τι εσυκοφάντησα, αποδίδωμι τετραπλούν». Μέσα από το «δίδωμι» και «αποδίδωμι», άμεσα και αφθόρμητα προχωρεί στην επανόρθωση. Για τούτο και ο Χριστός κάνει δεκτή αμέσως τη μετάνοια του λέγοντας: «σήμερον σωτηρία τω οίκω τούτω εγένετο».

Όμως, πώς ο Ζακχαίος που αμαύρωσε στην πράξη το όνομα του και από δίκαιος και καθαρός κατάντησε άδικος και αμαρτωλός, έφτασε τελικά στη δικαίωση και τη σωτηρία; Ο Ζακχαίος, παρά την αμαρτωλότητα του, παρά τη στάκτη που δημιούργησαν οι αμαρτίες και οι αδικίες του, φαίνεται ότι κάτω από αυτήν την στάση κρατήθηκε μια σπίθα η οποία στη συνέχεια, με την παρουσία του Χριστού έγινε φλόγα. Η πνοή της χάριτος του Χριστού, όχι μόνο απομάκρυνε τη στάκτη, αλλά και γκρέμισε τα τείχη της αμαρτίας. Αυτή η πνοή της Χάριτος του Θεού και η ίδια η παρουσία του Χριστού συγκλόνισαν το Ζακχαίο και μέσα από τη δύναμη της μετάνοιας τον μεταμόρφωσαν εσωτερικά. 

Έτσι, ο Ζακχαίος, στο άκουσμα του ερχομού του Χριστού στην Ιεριχώ κάνει και το πρώτο βήμα της αλλαγής. Όπως ακούσαμε σήμερα: « εζήτει ιδείν τον Ιησούν τις έστι». Προσπαθούσε να δει ποιος είναι ο Ιησούς. Όμως, τότε πρόβαλαν και πρώτα εμπόδια. Πέραν από το πλήθος των ανθρώπων ο Ζακχαίος ήταν μικρόσωμος. Επιπρόσθετα είχε και μια θέση στην κοινωνία.

Ήταν αρχιτελώνης.

Η έντονη επιθυμία του Ζακχαίου να δει τον Χριστό και επιπρόσθετα ο

πόθος της σωτηρίας τον οδηγεί στην τολμηρή απόφαση να ανέβει πάνω σε μια

συκομουριά. Η πίστη του ξεπέρασε κάθε επιφύλαξη. Παραμέρισε την

προσωπική αξιοπρέπεια, διδάσκοντας μας με τον τρόπο αυτό ότι στην πορεία

προς τη σωτηρία, πέραν από το ξεπέρασμα των όποιων εμποδίων, θα πρέπει να

περάσουμε μέσα από την αρετή της ταπεινοφροσύνης. Επιπρόσθετα θα πρέπει

να κάνουμε και τη δική μας ανάβαση στην προσπάθεια μας να συναντήσουμε

τον Θεό.

Η αποφασιστικότητα και η ανυποχώρητη απόφαση έφεραν όχι μόνο το

ποθητό αποτέλεσμα, αλλά και κάτι που ήταν πέραν από κάθε προσδοκία.

Γιατί, όχι μόνο είδε τον Ιησού αλλά και ο ίδιος ο Ιησούς τον ξεχωρίζει ανάμεσα

στο πλήθος και τον καλεί με το όνομα του: «Ζακχαίε, σπεύσας κατάβηθι

σήμερον γαρ εν τω οίκω σου δεί με μείναι». Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα, γιατί

σήμερα πρέπει να μείνω στο σπίτι σου.

Όπως με αποφασιστικότητα και γρηγοράδα ανέβηκε στη συκομουριά,

έτσι και τώρα «σπεύσας κατέβη», κατέβηκε με γρηγοράδα και αδιαφορώντας

για τις διαμαρτυρίες των ανθρώπων που έλεγαν «ότι πήγε να μείνει στο σπίτι

ενός αμαρτωλού», με χαρά υποδέχθηκε το Χριστό.

Η χαρά του Ζακχαίου δεν περιορίστηκε στα συναισθήματα. Προχώρησε,

μπροστά στον Χριστό, σε μια δημόσια εξομολόγηση για όλες τις αδικίες που

διέπραξε προσφέροντας από εκείνη τη στιγμή σαν αποζημίωση τα τετραπλάσια

απ’όσα πήρε. Επιπρόσθετα δίνει τη μισή του περιουσία στους φτωχούς. Με τον

τρόπο αυτό ο Ζακχαίος ολοκλήρωσε τη μετάνοια του και όπως με έργα, με

πράξεις αδίκησε, έτσι και τώρα με πράξεις αποκαθιστά την αδικία και

επιπρόσθετα ολοκληρώνει τη μετάνοιά του, μέσα από τη φιλανθρωπία προς

τους φτωχούς.

Αδελφοί μου, από το μεγάλο πλήθος των ανθρώπων που υποδέχθηκαν

τον Χριστό ξεχώρισε ο ένας, ο πιο αμαρτωλός, ο Ζακχαίος. Κι όμως αυτός ο

αμαρτωλός βρήκε τη δύναμη της μετάνοιας και σηκώθηκε. Κάνοντας τη δική

του «ανάβαση» συνάντησε Αυτόν που κατέβηκε από τον ουρανό και «ήλθε»

σήμερα «ζητήσαι και σώσαι το απολωλός ». Ας υποκλιθούμε από τη μια στη

συγκατάβαση του Χριστού και από την άλλη στο μεγαλείο της μετάνοιας του

Ζακχαίου. Ας ευχαριστήσουμε τον Χριστό για τη συγκατάβαση κι ας

μιμηθούμε την πειστική μετάνοια του Ζακχαίου για ν’αξιωθούμε κι εμείς της

σωτηρίας. Αμήν.

Θεόδωρος Αντωνιάδης

ΠΗΓΗ