Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

Ἀπό τήν προηγούμενη Κυριακή εἰσήλθαμε στό Τριώδιο. Μιά περίοδο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς πού μᾶς προετοιμάζει καί μᾶς εἰσάγει στήν μεγάλη γιορτή τῆς χριστιανοσύνης, αὐτῆς τοῦ Πάσχα.

Τήν Κυριακή αὐτή, οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἐπέλεξαν τήν περικοπή πού ὀνομάζεται «Παραβολή τοῦ Ἀσώτου», ἀπό τό Εὐαγγέλιο πού ἔγραψε ὁ Λουκᾶς (βλέπε στήν ἰστοσελίδα μας, στό θέμα «ἁγιογραφικά ἀναγνώσματα τῆς Κυριακῆς»).

Κύριο θέμα τῆς περικοπῆς εἶναι ἡ Μετάνοια. Στή θέση τοῦ ἄσωτου υἱοῦ εἶναι ὁ κάθε ἄνθρωπος πού κάποια στιγμή στή ζωή του ἐπαναστάτησε ἐναντίων τοῦ Θεοῦ πατέρα καί κάνοντας κακή χρήση τῆς ἐλευθερίας του, ἀπομακρύνθηκε ἀπό τήν ἀγάπη του.

Ἡ ἀπομάκρυνση αὐτή, πρόσκαιρα, δίνει τήν ἐντύπωση τῆς ἐλευθερίας καί προσφέρει προσωρινές ἀπολαύσεις. Ὅμως, γρήγορα αὐτά ὁδηγοῦν τόν ἄνθρωπο στήν καταστροφή καί τήν ἀπώλεια ὅπως ὁ νέος της παραβολῆς, ὅταν τελείωσαν ὅλα τα ὑλικά ἀγαθά καί ἀπολαύσεις, ἔφτασε σέ σημεῖο νά ζεῖ σάν ζῶο μαζί μέ τά γουρούνια καί νά προσπαθεῖ νά τραφεῖ σάν αὐτά.

Ὅμως ὁ πατέρας τῆς παραβολῆς εἶναι ἐκεῖ, περιμένει τήν ἐπιστροφή τοῦ υἱοῦ του. Δέν τόν ἀποκόπτει, δέν τοῦ κρατᾶ θυμό.

Ἔτσι κι ὁ Θεός πατέρας μας, περιμένει τήν μετάνοιά μας, νά γυρίσουμε πάλι κοντά του. Ὅμως πρέπει νά προσέξουμε κάτι. 

Ἄλλο μετάνοια κι ἄλλο μεταμέλεια. Μεταμέλεια γιά τά σφάλματά μου εἶναι ἡ προσπάθεια νά ἀποκαταστήσω τήν εἰκόνα μου μέσα μου καί γύρω μου. Ἐννοῶ ἡ μετάνοια εἶναι ἡ ἐπιστροφή τοῦ νοῦ μου στόν Θεό. Θυμώνω, παραδείγματος χάριν, μέ κάποιον καί μεταμελοῦμαι γιατί χάλασε ἡ εἰκόνα τοῦ ἐαυτοῦ μου στόν ἀντίδικό μου, στούς γύρω μου καί μέσα μου. Πῶς ἔφτασα σέ τέτοιο σημεῖο νά ἐκτεθῶ; Τί θά λέει γιά μένα αὐτός ὁ ἄνθρωπος καί οἱ ἄλλοι; πῶς τοῦ φέρθηκα ἔτσι; Ὁ ἐγωισμός μας δέν σηκώνει αὐτή τήν ἔκθεση τοῦ ἐγώ μας, καί προσπαθοῦμε μεταμελούμενοι νά ἀποκαταστήσουμε τήν εἰκόνα μας. Ἐννοῶ μετάνοια εἶναι ἡ ἐπιστροφή τῆς καρδιᾶς μου στό Θεό παρ’ ὄλα τά σφάλματά μου.

Δηλαδή ἐλπίδα.

Ἔτσι λοιπόν, ἀγαπητοί ἀναγνῶστες, ὅποια κι ἄν εἶναι ἡ κατάσταση στήν ὁποία ζοῦμε σήμερα, λίγο κοντά ἤ πολύ μακριά ἀπό τόν Θεό πατέρα μας, νά μήν ἀπογοητευόμαστε. Ὁ Πατέρας περιμένει τήν μετάνοια καί την ἐπιστροφή, εἰδικά τοῦ ἁμαρτωλοῦ.

Εἶναι ἕτοιμος νά συγχωρήσει ὅλες τίς ἁμαρτίες μας καί νά ἀποκαταστήσει τή λαμπρή εἰκόνα πού εἴχαμε, ὅταν ἤμασταν κοντά του. Καί κάτι ἀκόμα. Ἅς μή τό ἀναβάλουμε γι’ αὔριο.

Κανείς δέν ξέρει πότε θά ἔρθει ἡ ὥρα τῆς κρίσης γιά τόν καθένα μας. Σήμερα πρέπει νά κάνουμε τό πρῶτο βῆμα τῆς ἐπιστροφῆς. 

Νά ζητήσουμε συγνώμη γιά τά λάθη μας. Κι ὁ Θεός, ὅπως ὁ πατέρας τῆς παραβολῆς, θά τρέξει νά μᾶς προϋπαντήσει καί νά μᾶς δεχτεῖ πάλι στό σπίτι μας.

Ἄλλωστε, μήν ξεχνᾶμε καί τήν εὐαγγελική περικοπή πού δείχνει τή σημασία καί τό μεγαλεῖο τῆς μετάνοιας καί τή χαρά πού αὐτή προξενεῖ, λέγοντάς μας ὅτι «ἀληθινά, γίνεται μεγάλη χαρά στόν οὐρανό γιά ἕναν ἄνθρωπο πού μετανοεῖ, παρά γιά ἐνενήντα ἐννέα δίκαιους πού δέν ἔχουν ἀνάγκη μετανοίας» (Λουκ. 25, 7)

Αἰδεσ. Πρεσβ.π. Δημήτριος Σιαμάνης

Ἐφημέριος Ἁγίου Νικολάου «εἰς Κοπάνους»

ΠΗΓΗ