ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ

Απόστολος: Ρωμ. ιγ΄ 11-ιδ΄ 4

Ευαγγέλιο: Ματθ. στ΄ 14-21

26 Φεβρουαρίου 2017

«Όπου γαρ έστιν ο θησαυρός υμών, εκεί έσται και η καρδία υμών» (Ματθ. στ΄ 21)

Η Αγία και Μεγάλη Σαρακοστή, που αρχίζει από αύριο, έχει ένα διπλό στόχο. Πρώτον, να συνειδητοποιήσουμε κατά τον Απόστολο Παύλο ότι: «Το Πάσχα ημών υπέρ ημών ετύθη Χριστός (Α΄ Κορ. ε΄ 7). Η δική μας γιορτή του Πάσχα συνίσταται στο γεγονός ότι θυσιάστηκε για χάρη μας ο Χριστός. Αυτή η συναίσθηση ότι ο Χριστός θυσιάστηκε για μας, θα μας οδηγήσει στο δεύτερο στόχο, δηλαδή, στο να γίνουμε μέτοχοι των αγαθών της Σταυρικής θυσίας και της Αναστάσεως του Χριστού. Όμως, πώς θα γίνουμε μέτοχοι των αγαθών της Σταυρικής θυσίας και της Αναστάσεως του Χριστού; Ο Απόστολος Παύλος μας δίνει και πάλι την απάντηση. Έχοντας συναίσθηση του γεγονότος ότι θυσιάστηκε για μας ο Χριστός ας γιορτάζουμε το Πάσχα «μη εν ζύμη παλαιά, μηδέ εν ζύμη κακίας και πονηρίας, αλλ’ εν αζύμοις ειλικρινείας και αληθείας» (Α΄ Κορ. ε΄ 8).

Δεν μπορούμε να γιορτάζουμε το Πάσχα έχοντας μέσα μας το προζύμι της αμαρτίας και της πονηρίας. Γι’ αυτό κατά το σημερινό Απόστολο: «Ας πετάξουμε από πάνω μας τα έργα του σκότους, κι ας φορέσουμε τα όπλα του φωτός. Η διαγωγή μας ας είναι κόσμια, τέτοια που να ταιριάζει στο φως. Ας πάψουν τα φαγοπότια και τα μεθύσια, η ασύδοτη κι ακόλαστη ζωή, οι φιλονικίες και οι φθόνοι. Ντυθείτε τον Κύριο μας Ιησού Χριστό και μην αφήνετε τον αμαρτωλό εαυτό σας να σας παρασύρει στην ικανοποίηση των επιθυμιών σας» (Ρωμ. ιγ΄ 12- 14).

Ο αγώνας μας είναι ιδιαίτερα πνευματικός και κατά το σημερινό ευαγγέλιο επικεντρώνεται σε τρία σημεία. Πρώτον, την έκφραση της αγάπης, μέσα από την προσφορά της συγχώρησης προς τους άλλους ανθρώπους. Δεύτερον, την ειλικρινή και όχι υποκριτική άσκηση και προβολή των αρετών. Και τέλος, τρίτος και σημαντικός στόχος είναι η επικέντρωση της προσοχής του ανθρώπου στους ουράνιους θησαυρούς οι οποίοι είναι άφθαρτοι και αιώνιοι.

Αρχή και θεμέλιο αυτού του αγώνα είναι η αγάπη η οποία εκφράζεται μέσα από την προσφορά της συγχώρησης στο συνάνθρωπο. Ο άνθρωπος έχοντας την εμπειρία της συγχώρησης των δικών του αμαρτιών από το Θεό και οι οποίες, κατά την παραβολή του «κακού δούλου» (Ματθ. ιγ΄ 23-35) είναι πολλαπλάσιες από τις δικές του, οφείλει να συμπεριφερθεί με επιείκεια στο συνάνθρωπο του. Κάθε στιγμή, στ’ αυτιά του καθενός μας θα πρέπει να αντηχούν τα λόγια του Θεού προς τον κακό δούλο: «κακέ δούλε, σου χάρισα όλο εκείνο το χρέος, επειδή με παρεκάλεσες· δεν έπρεπε κι εσύ να σπλαχνιστείς το σύνδουλό σου, όπως κι εγώ σπλαχνίστηκα εσένα»; (Ματθ. ιη΄ 32-33).

Η εμπειρία της συγνώμης που δεχόμαστε με την καταφυγή μας στο Θεό δημιουργεί, κατά την «Κυριακή προσευχή», τη δέσμευση και παράλληλα την υποχρέωση «ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών» (Ματθ. στ΄ 12). Για τούτο σήμερα ο Κύριος μας προειδοποιεί «Αν συγχωρήσετε τους ανθρώπους για τα παραπτώματα τους θα σας συγχωρήσει κι εσάς ο Ουράνιος Πατέρας σας. Αν όμως δε συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα παραπτώματά τους, ούτε κι ο Πατέρας σας θα συγχωρήσει τα δικά σας παραπτώματα».

Ρώτησε κάποτε ο Πέτρος το Διδάσκαλό του: «Κύριε πόσες φορές θα σφάλει σ’ εμέ ο αδελφός μου και θα τον συγχωρήσω; Ως εφτά φορές»; Του λέει ο Ιησούς:

«Δε σου λέω ως εφτά, αλλά ως εβδομήντα φορές εφτά» (Ματθ. ιη΄ 21-22).

Σχολιάζοντας την απάντηση του Κυρίου ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει: «Κι αν συγχωρήσεις εβδομήντα φορές εφτά, κι αν ακόμα συγχωρείς συνεχώς τα αμαρτήματα του συνανθρώπου σου η φιλανθρωπία σου αυτή μοιάζει σαν μια σταγόνα νερό μέσα στο άπειρο πέλαγος και ακόμα πιο κατώτερη η φιλανθρωπία σου από την άπειρη αγαθότητα του Θεού» (Δες Π. Ν Τρεμπέλα: «Υπόμνημα εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο» σελ. 338).

Κατά συνέπεια, δεν μπορεί να υπάρξει πνευματικός αγώνας και πραγματική πνευματική ζωή αν δεν απαρνηθούμε τη μνησικακία και εκδηλώσουμε μέσα από τη συγχώρηση ότι είμαστε άνθρωποι της αγάπης. Σε διαφορετική περίπτωση η ζωή μας θα είναι υποκριτική και σαν τέτοια ο Θεός όχι μόνο την αποστρέφεται, αλλά και την καταδικάζει. Μάλιστα, πέραν από την αγάπη και η άσκηση οποιασδήποτε άλλης αρετής, όπως για παράδειγμα της νηστείας, δεν έχει αξία αν δε έχει σαν κίνητρο την αγάπη και όχι την επίδειξη. Για τούτο και ο σημερινός Απόστολος προτρέπει: «Ο εσθίων τον μη εσθίοντα μη εξουθενείτω και ο μη εσθίων τον εσθίοντα μη κρινέτω· ο Θεός γαρ αυτόν προσελάβετο». Δηλαδή, αυτός που τρώει απ’ όλα ας μην περιφρονεί όποιον δεν τρώει· κι αυτός που δεν τρώει ας μην κατακρίνει όποιον τρώει, γιατί ο Θεός τον έχει δεχτεί στην εκκλησία του».

Παρά το ότι η νηστεία είναι Θεόδοτη, αυτή αποτελεί χρήσιμο μέσο για να φτάσουμε στο σκοπό. Αυτή διακρίνεται στην υλική και την πνευματική νηστεία. Η υλική νηστεία είναι χρονικά περιορισμένη και δεν αποτελεί αυτοσκοπό. Αντίθετα η πνευματική νηστεία, η νηστεία των παθών, αποτελεί σκοπό ζωής και μάλιστα σε όλη τη διάρκεια της ζωής. Η υλική νηστεία, έστω κι αν είναι πραγματική τότε μόνο οδηγείται στην καταξίωση όταν ολοκληρώνεται με την αποξένωση από τα πάθη. 

Κατά τον υμνωδό: «Νηστεία καθαρά μακρυσμός αμαρτίας, αλλοτρίωσις παθών». 

Λέει πάλι ο υμνωδός: «Βρωμάτων νηστεύουσα, ψυχή μου και παθών μη καθαρεύουσα, μάτην επαγάλλη τη ατροφία ει μη αφορμή σοι γένηται προς διόρθωσιν». Για τούτο και προτρέπει ο υμνωδός: «νήστευσον ψυχή μου κακίας και πονηρίας, κράτησον οργής και θυμού και πάσης αμαρτίας Ιησούς γαρ τοιαύτην θέλει νηστείαν ο φιλάνθρωπότατος Θεός ημών».

Πέραν από τα πιο πάνω είναι ιδιαίτερα σημαντικό και το τρίτο μήνυμα του σημερινού ευαγγελίου: «Μη μαζεύετε θησαυρούς πάνω στη γη, όπου τους αφανίζει ο σκόρος και η σκουριά κι όπου οι κλέφτες κάνουν διαρρήξεις και τους κλέβουν».

Αδελφοί μου, η οικονομική καταστροφή που βιώνουμε είναι αποτέλεσμα της ηθικής και πνευματικής χρεωκοπίας που προηγήθηκε και που δυστυχώς εξακολουθεί να υφίσταται. «Ώρα ημάς ήδη εξ’ ύπνου εγερθήναι». Μας προτρέπει ο σημερινός Απόστολος. Ήρθε η ώρα να ξυπνήσετε από τον ύπνο. Ας τον ακούσουμε. 

Χάσαμε μια μάχη. Ας κερδίσουμε τον πόλεμο μέσα από τη δική μας αναγέννηση.

Ας διακριθούμε στη νηστεία των τροφών και ιδιαίτερα των παθών. Ας διακριθούμε πάνω απ’ όλα στην επιείκεια και τη συγχώρηση όπως έπραξε και ο εσταυρωμένος Κύριος και Θεός μας, ο Ιησούς Χριστός. Αμήν.

Θεόδωρος Αντωνιάδης

ΠΗΓΗ