ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2017

ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

( Α΄Κορ. στ΄12-20 )

Ἀδελφοί μου,

δέν εἶναι λίγοι ἐκεῖνοι οἱ χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι ἔχουν τήν ἐσφαλμένην ἀντίληψιν, ὅτι ὁ χριστιανισμός ἀδιαφορεῖ γιά τό σῶμα καί ἐνδιαφέρεται μόνον γιά τήν ψυχήν. Καί, ἔχοντας αὐτήν τήν ἀντίληψιν, παραμελοῦν τό σῶμα τους, δέν θέλουν νά συμβουλευθοῦν γιατρόν, ὅταν ἀρρωστήσουν, καί, ἄν δεχθοῦν, δέν θέλουν νά ἀκολουθήσουν τήν θεραπευτικήν ἀγωγήν πού θά δώσῃ ὁ γιατρός, ἤ τούς ἀκοῦμε νά λένε: «ἄς πεθάνω, νά ἡσυχάσω». Τί ἔχομε νά ποῦμε σ’ ὅλ’αὐτά; Ὅσον ἀφορᾶ τό τελευταῖο, θά τονίσωμεν αὐτό πού διδάσκει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ὅτι τήν ζωήν τήν δίνει ὁ Θεός, ὁ Χορηγός τῆς ζωῆς, καί τήν ἀφαιρεῖ ὅποτε θελήσει Ἐκεῖνος, ὡς ὁ ἐξουσιαστής τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου. Ἑπομένως, εἶναι ἁμαρτία νά ζητοῦμε νά γίνῃ ὄχι τό θέλημά Του, ἀλλά τό θέλημά μας.

Ὡς πρός τό σῶμα μας, θά πρέπει νά ποῦμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος νοεῖται ὡς ψυχοσωματική ὀντότης. Εἶναι καί σῶμα καί ψυχή. Κάθε ἕνα συστατικό τοῦ ἀνθρώπου ἔχει τήν δικήν του ἀξίαν.

Ποῦ φαίνεται αὐτό;

α) Γιά τήν ἀξίαν τῆς ψυχῆς δέν ἔχομε παρά νά θυμηθοῦμε τά λόγια τοῦ Χριστοῦ: «Τί ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐάν κερδήσῃ τόν κόσμον ὅλον, καί ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ; ἤ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; ». Ἀνεκτίμητος, λοιπόν, ἡ ἀξία τῆς ψυχῆς. Ὅμως καί τό σῶμα ἔχει τήν δικήν του ἀξίαν. Αὐτήν τήν ἀξίαν τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος μᾶς ἀποκαλύπτουν τά λόγια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πού ἀκούσαμε στό σημερινό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, ὅπου διατρανώνει τήν χριστιανικήν ἀντίληψιν. Ἄς τήν προσέξωμεν:

β) Τό σῶμα τοῦ χριστιανοῦ, λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀνήκει στόν Κύριον.  Καί, ἄν ὁ θάνατος τό διαλύει εἰς τά ἐξ ὧν συνετέθη, ὅμως μέλλει καί πάλιν νά ἀναστηθῇ μέ τήν δύναμιν τοῦ Θεοῦ καί μάλιστα νά ἀφθαρτοποιηθῇ. Ἐν συνεχείᾳ, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὀνομάζει τά σώματά μας μέλη τοῦ Χριστοῦ καί ναούς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μέσα μας κατοικεῖ τό Ἅγιον Πνεῦμα. Τί σημαίνει αὐτό; Ὅτι ἔχομεν την δυνατότητα, ἐάν τό θελήσομεν καί τό ἐπιδιώξομε, νά ζήσωμεν κατά Χριστόν στήν παροῦσα ζωήν καί  να  γίνωμεν «κληρονόμοι ζωῆς αἰωνίου» στήν κοινήν ἀνάστασιν, ἤ, ἄν θέλετε, νά εἴμεθα οἱ εὐλογημένοι τοῦ Θεοῦ Πατρός, οἱ ὁποῖοι θά κληρονομήσωμεν «τήν ἡτοιμασμένην βασιλείαν ἀπό καταβολῆς κόσμου», ὅπως θ’ἀκούσωμεν, Θεοῦ θέλοντος, στό Εὐαγγελικόν ἀνάγνωσμα τῆς ἑπομένης Κυριακῆς.

γ) Ἐπίσης ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος φανερώνεται ἀπό τό γεγονός, ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἐτίμησε τό ἀνθρώπινον σῶμα. Προσέλαβε τήν ἀνθρωπίνην φύσιν, ὡς τέλειος ἄνθρωπος καί περιεβλήθη τό ἀνθρώπινον σῶμα. Καί ὅταν, μετά τήν σταύρωσίν Του, ὁ εὐσχήμων Ἰωσήφ μέ πολλήν εὐλάβειαν τό ἐνεταφίασε, ἀπό τότε ὁ Πανάγιος Τάφος κατέστη πηγή χάριτος καί εὐλογίας γιά τόν κάθε προσκυνητήν.

Τώρα, νά δοῦμε ποιό τό χρέος μας ἔναντι τῆς ἀξίας τοῦ σώματός μας. Ἐπιβάλλεται ἡ φροντίδα γιά τήν διατροφήν, τήν ἐνδυμασίαν, τήν καθαρότητα, τήν προφύλαξιν τοῦ σώματος ἀπό κάθε φυσικόν κίνδυνον, ἤ ἀπό προσβολήν κάποιας ἀρρώστιας.

Αὐτό στό ὁποῖον μέ ἔμφασιν ἐπιμένει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἶναι ἡ ἀποφυγή ἁμαρτημάτων πού μολύνουν τό σῶμα. Τέτοια εἶναι τά λεγόμενα σαρκικά ἁμαρτήματα καί ἰδιαίτερα ἡ πορνεία. Καί παραγγέλλει: «Φεύγετε τήν πορνείαν». Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει πρός τούς χριστιανούς τῆς Κορίνθου, ὅπου ἡ πορνεία καί ἡ ἔκκλυτη ζωή ἦταν εὑρύτατα διαδεδομένη. Μήπως, ὅμως, δέν θά ἔγραφε τά ἴδια, καί ἴσως αὐστηρότερα, ἄν ἀπευθυνόταν πρός τούς σημερινούς χριστιανούς; Τί εἶναι στήν ἐποχή μας τό Ἔητζ;  Εἶναι συνέπεια τῆς ἀχαλίνωτης ζωῆς, τῆς ζωῆς χωρίς ἠθικούς φραγμούς, τῆς ἀσεβείας πού δείχνει ὁ ἄνθρωπος σήμερα πρός τό σῶμα του, τό ὁποῖον κάθε ἄλλο παρά ναόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος θεωρεῖ.

Ὡστόσο, ἐκτός ἀπό τήν ἀποφυγήν τῆς πορνείας. ὁ χριστιανός καλεῖται νά δοξάσῃ καί νά ἐξαγιάσῃ τό σῶμα του. Πῶς ἁγιάζεται τό σῶμα τοῦ χριστιανοῦ; Μετέχοντας στά Ἱερά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Λ.χ. Στό ἱερόν μυστήριον τοῦ Χρίσματος ὁ Ἱερεύς χρίει μέ Ἅγιον Μύρον τά μέλη τοῦ σώματος τοῦ νεοφωτίστου, λέγοντας «σφραγίς δωρεᾶς Πνεύματος Ἁγίου». Στό ἱερόν μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας λέγει: «Μεταλαμβάνει ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ, σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ…». Παίρνομε μέσα μας τόν Ἴδιον τό Χριστόν καί γινόμεθα Χριστοφόροι καί θεοφόροι.

Ἀδελφοί μου!

Μακάριοι, δηλαδή εὐλογημένοι, δέν εἶναι οἱ ἀκούοντες μόνον τόν λόγον τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί οἱ φυλάσσοντες αὐτόν. Ἐμεῖς, σήμερα, ἀκούσαμε τόν λόγον τοῦ Θεοῦ, τίς ὑποθῆκες καί παραινέσεις τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, αὐτές πού περιλαμβάνει τό Ἀποστολικόν ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας. Τονίζομεν καί πάλιν τί μᾶς παραγγέλλει: Νά φροντίζωμεν τό σῶμα μας, διότι εἶναι ὁ ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Νά μήν τό μολύνωμεν διαπράττοντες σαρκικά ἁμαρτήματα, καί νά τό ἐξαγιάζωμεν διά τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων. Εἴθε, μέ τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ, αὐτές τίς ὑποθῆκες νά τίς κάνωμεν πρᾶξι στή ζωή μας. ΑΜΗΝ.

ΠΗΓΗ