Κήρυγμα Κυριακῆς τῶν Ἀπόκρεω

Α’ Κορινθίους  η΄, 8-θ΄,2)

Ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁ ἄνθρωπος, στήν ἐποχὴ μας, ἔχει χάσει τὴν ἀξία του. Ἔχει γίνει ἕνα « ἀντικείμενο ἄνευ ἀξίας ». Ὑπολογίζεται μόνο μέ ὅ, τι ἔχει καὶ ὄχι μέ ὅ, τι εἶναι. Δὲν λαμβάνεται δηλαδὴ ὑπόψιν  τόσο ἡ προσωπικότητα τοῦ κάθε ἀνθρώπου, ὅσο τὰ σωματικὰ του προσόντα ἢ ὁ ὑλικὸς του πλοῦτος καὶ ἡ παραγωγικὴ ἤ καταναλωτικὴ του ἱκανότητα.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅμως στή σημερινὴ περικοπὴ τονίζει, ὅτι ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴν ἐλεύθερη προσωπικότητα του, τὴν ἀξιοπρέπεια του καὶ τὸν αἰώνιο προορισμὸ του εἶναι ὅ, τι πιὸ πολύτιμο ὑπάρχει στὸν κόσμο τοῦτο.

Ὁ Χριστὸς θυσιάστηκε γιὰ αὐτόν!

Στὴν ἀρχαία Ἐκκλησία τῆς Κορίνθου ὑπῆρχαν μερικοὶ « ἀσθενεῖς ἀδελφοί », ποὺ θεωροῦσαν ἁμαρτία νὰ τρῶνε κρέας ἀπὸ ζώα ποὺ εἶχαν προσφερθεῖ θυσίες  σὲ εἰδωλολατρικοὺς θεούς. Ἄλλοι  ὅμως, μὲ ὑγιέστερη  συνείδηση, ἔτρωγαν τὸ κρέας ποὺ ἀγόραζαν, χωρὶς καμία διακρίσῃ ἢ ἐπιφυλάξῃ. Μὲ ποιὸ λοιπὸν κριτήριο ἔπρεπε νὰ ἀντιμετωπιστεῖ τὸ ζήτημα αὐτό;

     Τὸ κριτήριο εἶναι ὁ ἄνθρωπος ὁ « ἀσθενῶν ἀδελφὸς » καὶ ὄχι τὸ κρέας, λέγει ὁ Ἀπόστολος. Δὲν ἔχει δηλαδὴ σημασία τὸ νὰ φᾶμε κρέας ἢ ὄχι. Σημασία καὶ ἀξία ἔχει ὁ ἀδερφὸς μας. Ἡ δὲ ἀξία του συνίσταται στὸ ὅτι γι’ αὐτὸν καὶ τὴ σωτηρία του « ὁ Χριστὸς ἀπέθανεν » καὶ ἔχυσε τὸ πολύτιμο αἷμα Του. Ὁ συλλογισμὸς αὐτὸς τοῦ ἀποστόλου μᾶς βοηθάει στὴν ἀνακάλυψη τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρώπου.

     Εἶστε πατέρας καὶ μητέρα; Σκεφτήκατε πὼς ὁ πολυτιμότερος θησαυρός ποὺ ἔχετε στὸ σπίτι σας δὲν εἶναι οἱ ἠλεκτρικὲς συσκευὲς οὔτε τὰ ἔπιπλα ἢ τὸ αὐτοκίνητο, ἀλλὰ τὰ παιδιὰ σας. Διότι αὐτὰ εἶναι καὶ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ κληρονόμοι τῆς βασιλείας Του. Ὁ ὑπάλληλος, ὁ ἐργάτης, ὀδοκαθαριστής, ἄνθρωποι δηλαδὴ ἁπλῶν ἐπαγγελμάτων δὲν εἶναι « κατώτερης » ποιότητας. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουν τὴν ἴδια ἀξία, διότι γιὰ ὅλους καὶ τὸν καθένα ξεχωριστὰ « ἀπέθανε ὁ Χριστὸς ». Ὅλοι ἔχουν προσωπικότητα, ἀξιοπρέπεια καὶ αἰώνιο προορισμό. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶναι εἰκόνες τοῦ Θεοῦ καὶ ἀδελφοὶ τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αυτὸ καὶ πρέπει να σεβόμαστε ἀπόλυτα τὴν προσωπικότητα τους. Νὰ τοὺς τιμοῦμε σὰν εἰκόνες τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ τοὺς ἀγαπάμε σὰν ἀδελφοὺς τοῦ Χριστοῦ.

Ἀξίζει κάθε θυσία γι’ αὐτόν.

     Ἡ ἀναγνώριση ὅμως τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρώπου πρέπει νὰ ἀποδεικνύεται ὄχι μόνο μὲ λόγια, ἀλλὰ καὶ μὲ ἔμπρακτες ἐκδηλώσεις ἀγάπης ποὺ πρέπει νὰ φθάνει μέχρι τή θυσία. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός δὲν δίστασε νὰ θυσιαστεῖ καὶ νὰ χύσει τὸ τίμιο αἷμα Του χάρῃ τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου.

     Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, σὰν Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ, εἶχε ἀσφαλῶς πολλὰ δικαιώματα. Τὰ θυσιάζει ὅμως ὅλα γιὰ νὰ κερδίσει καὶ ὁδηγήσει στὴ σωτηρία ὅσο τὸ δυνατὸν περισσοτέρους ἀνθρώπους. Τὸ ἴδιο  πρέπει νὰ κάνει καὶ κάθε χριστιανός. Νὰ θυσιάσει κάτι ἀπὸ τὰ δικαιώματά του χάρῃ τῶν ἀδερφῶν Του.

     Στὴν ἐποχὴ μας, οἱ ἄνθρωποι ὅλων τῶν τάξεων καὶ ἡλικιῶν διεκδικοῦν τὰ δικαιώματά τους. Δυσκόλα ὅμως εἶναι διατεθειμένος κανεὶς νὰ θυσιάσει κάτι ἀπὸ τὰ προσωπικὰ του δικαιώματα χάρῃ τῶν ἄλλων. Καὶ ἐδῶ εἶναι ἡ μεγάλη ἀντινομία τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου. Ὅταν πρόκειται γιὰ τὸν ἑαυτὸ του τὰ θέλει ὅλα δικὰ του. Ὅταν ὅμως προκεῖται γιὰ τοὺς ἄλλους, τότε τὸ ἐνδιαφέρον του μαραίνεται καὶ ἡ καρδία του στενεύει. Γιὰ τοὺς ἄλλους δὲν περισσεύει τίποτα ἢ σχεδὸν τίποτα. Καὶ ὅμως γιὰ τὸ συνάνθρωπο μας ἀξίζει κάθε κόπος καὶ κάθε θυσία.

     Γιὰ αὐτὸ χρειάζεται σὲ ὅλους μας μία ἀγωγὴ ἀγάπης καὶ θυσίας γιὰ τοὺς ἄλλους. Ἀπὸ παιδιὰ πρέπει νὰ διδασκόμαστε ὄχι μόνο τὴν διεκδίκηση, ἀλλὰ καὶ τῇ θυσίᾳ τῶν δικαιωμάτων μας, προκειμένου νὰ ἐξυπηρετήσουμε καὶ βοηθήσουμε τοὺς ἀδελφοὺς μας. Ἀπὸ μικρὸς πρέπει νὰ μαθαίνει ὁ καθένας μας, ὅτι δὲν θὰ ζήσει μόνος του στὸν κόσμο, ἀλλὰ ἀνάμεσα καὶ μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους συνανθρώπους του. Ἡ Ἐκκλησία, τὸ σχολεῖο, τὸ σπίτι, τὸ ἐργοστάσιο εἶναι οἱ χῶροι μέσα στοὺς ὁποίους πρέπει νὰ μαθαίνουμε τὸ μεγάλο μάθημα τῆς κοινωνικῆς ἀλληλεγγύης, τῆς χριστιανικῆς συναδέλφωσης καὶ ἀγάπης. Ὁ ἐγωισμὸς καὶ ὁ ἀτομισμὸς τοῦ καθενὸς μας θὰ ὑπερνικηθεῖ, ὅταν μικροὶ καὶ μεγάλοι φοιτοὺν στὸ σχολεῖο τῆς ἀγάπης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

     Ἀλλὰ καὶ ἡ θέση μας στὴν αἰωνιότητα, ὅπως μᾶς βεβαιώνει ὁ Κύριος στὸ  σημερινὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο, θὰ ἑξαρτηθεῖ ἀπὸ τὴ θέση ποὺ πήραμε ἐδῶ στὴ γῆ ἀπέναντι στὸ συνάνθρωπό μας, στὸν ἀδερφὸ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ: « Ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε », θὰ διακηρύξει τότε ὁ θεῖος Κριτής. Τὶ ἄλλο θέλουμε γιὰ νὰ καταλάβουμε, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὅ, τι πιὸ πολύτιμο ὑπάρχει στὸν κόσμο, τώρα καὶ στὴν αἰωνιότητα;

ΠΗΓΗ