Κυριακή Απόκρεω

Απόστολος: Α΄ Κορ. η' 8 - θ΄ 2

Ευαγγέλιον: Ματθ . κε΄ 31 – 46

19 Φεβρουαρίου 2017

«Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου»

Έντονα χαρακτηριστική και ανθρώπινα περιγραφική η εικόνα της δευτέρας παρουσίας, αγαπητοί μου αδελφοί. Μεγαλειώδης ποικιλόχρωμη συγκέντρωση απειραρίθμων ανθρώπων, κάθε εποχής και τάξης, κάθε φυλής, φύλου και ηλικίας, ενώπιον του ανωτάτου Κριτή, με ένθρονους δίπλα Του, αγγέλους και αγίους. Οι υπόδικοι ανήσυχοι ενώπιον του ανωτάτου Κριτή, δεξιά και αριστερά Του. Τους διαχωρίζει σε δυο κατηγορίες. Οι δίκαιοι και οι άδικοι. Στρεφόμενος σ’ αυτούς στα δεξιά Του, τους δίκαιους, θα Τον ακούσουν έκπληκτοι και έντονα προβληματισμένοι να λέγει: «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου, κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπό καταβολῆς κόσμου». Ελάτε εσείς που είστε ευλογημένοι από τον Πατέρα μου, κληρονομήστε την βασιλεία, που είναι έτοιμη για σας, από τη δημιουργία του κόσμου. Και θα συνεχίσει να αναφέρει έργα, που όπως τα περιέγραψε, αρνούνται ότι τα έκαναν ποτέ προς χάριν του υπέρτατου Κριτή. Εξ ίσου έκπληκτοι, διαμαρτυρόμενοι και διαρρηγνύοντες τα ιμάτιά τους, οι συγκεντρωμένοι, στα αριστερά, οι άδικοι, θα ακούσουν να τους λέγει αυστηρά: 

«πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τό πῦρ τό ἐξώτερον τό ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καί τοῖς ἀγγέλοις αὺτοῦ». Εσείς εξ αιτίας των έργων σας, πηγαίνετε στο αιώνιο πυρ της κολάσεως, που έχει ετοιμαστεί για τον διάβολο και τους αγγέλους του. Και θα συνεχίσει με την απαρίθμηση των ιδίων έργων, που παρέλειψαν όμως, όπως ρητά κατηγορούνται. Είναι τα ίδια που είχε αποδώσει ότι είχαν πράξει, οι εκ δεξιών Του, αλλά που και αυτοί δεν θυμούνται, ποτέ να έκαναν κάτι, προς χάριν του ανώτατου Κριτή. 

Δραματική αυτή η σκηνή. Αναστατωμένες και οι δυο πλευρές, για διαφορετικούς λόγους, όμως. Προκαλεί ανησυχία και τρόμο η απόφαση του Κριτή.

Ανασύρει στη συνείδησή μας, αγαπητοί μου αδελφοί, απαισιόδοξες ενοχές. Ωστόσο σύντομα θα διαπιστώσουμε, ότι ίσως δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα. Γιατί, ποια είναι τα κριτήρια με τα οποία διακρίνονται οι άνθρωποι, ως δίκαιοι ή άδικοι; 

Σε ποια έργα αποδίδεται το κύριο βάρος για την ταξινόμηση των δύο κατηγοριών;

«Ἐπείνασα», «ἐδίψησα», «ξένος ἢμην καί οὐ συνηγάγετέ με», «γυμνός», «ἠσθένησα», «ἐν φυλακῇ». Δηλαδή: Αντιμετώπιση πείνας, δίψας, φιλοξενίας, ένδυσης, επίσκεψης σε φυλακή. Απλές φυσικές, κατανοητές ανθρώπινες ανάγκες. 

Και όλα αυτά, δεν απασχολούν τον ανενδεή Θεό, αλλά αυτούς, τους πλησίον μας, που είχαν ανάγκη. Τους απλούς, χωρίς ιδιαίτερη αξία ανθρώπους. Έντονος και βασικός χρωματισμός, όλων αυτών των πράξεων, το κύριο συστατικό, διακριτικό, είναι η αγάπη. Ουσιαστικά το πρακτικό ενδιαφέρον για τον πλησίον μας. Και η αποτίμηση της πράξης μας προς αυτόν, τον πλησίον, μεταφέρεται και καταγράφεται, ως προσωπική μας πίστωση, κατ΄ ευθείαν στο θείο λογιστήριο. «Ἐφ’ ὃσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί έποιήσατε». Κάθε πράξη που προσφέρατε σε κάποιον από αυτούς, που λογαριάζονται ως τιποτένιοι, είναι σαν να το προσφέρατε σε Εμένα. Συνεπώς αν αξιολογούσαμε και αποδίδαμε ένα κοινό χαρακτηριστικό και περιεχόμενο, σ’ αυτή την αποτιμώμενη από τον Κριτή Θεό, συμπεριφορά μας προς τον πλησίον, θα λέγαμε ότι είναι η κάθε πράξη αγάπης και η καθαρά αγαπητική συμπεριφορά προς τον συνάνθρωπό μας.

Λογικά θα διερωτηθείτε, αγαπητοί μου αδελφοί: Και εκείνες όλες οι άλλες, πολλές και ποικιλώνυμες αμαρτίες, μένουν ατιμώρητες; Δεν λαμβάνονται υπόψη;

Οι εντολές του Θεού, που είναι;

Ήδη, αγαπητοί μου, η πρώτη εντολή στην οποία απέδωσε και ο Κύριος ιδιαίτερη σημασία, αναφέρει «ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου». Πρώτη λοιπόν και κυρία εντολή αυτή. Επειδή και όταν αγαπούμε τον Θεό, αγαπούμε τον πλησίον, «καί τόν πλησίον σου ως σεαυτόν», που υπολογίζεται σαν αδελφός μας, ενώπιον του Κυρίου. Συμπλήρωση της πρώτης εντολής. Και η αγάπη μας εκδηλώνεται αφ’ ενός μεν ως θετική ενέργεια με έργα αγάπης και αφ’ ετέρου, αρνητικά με αποφυγή πράξεων, που θα ενοχλούσαν ή και θα έβλαπταν τον πλησίον μας, «δι’ ὃν Χριστός ἀπέθανεν», για τον οποίο έδωσε την ζωή του ο Χριστός. Και πέραν αυτών.

Αγαπούμε τον Θεό; Είναι δυνατόν να Τον αγαπούμε και να μην ακολουθούμε τις εντολές Του, στην καθημερινή μας ζωή; Σκεφτείτε για παράδειγμα, κάτι χειροπιαστό. Αν δεν ακολουθούμε τις οδηγίες των γονέων μας, που αγαπούμε και μας αγαπούν, δεν διαταράσσονται οι μεταξύ μας σχέσεις; Επομένως όταν αμαρτάνουμε, διαταράσσονται οι σχέσεις μας με το θείο. Αμφισβητείται η αγάπη μας και η αφοσίωση σε Κείνον που έγινε άνθρωπος και θυσιάστηκε από αγάπη για μας. Λοιπόν, η αγάπη, αγαπητοί μου, είναι το κλειδί της βασιλείας του Θεού. Και συνέπεια είναι η τήρηση των εντολών Του, όλων των εντολών. Αγάπη προς τον Θεόν και τήρηση των εντολών, αποτελεί μια συνάρτηση, είναι ένα όλο. Αγαπώντας πρακτικά τον πλησίον μας, εξασφαλίζουμε το αιώνιο μέλλον μας. Και μια ελπιδοφόρα διευκρίνιση, αγαπητοί μου. Ακούσαμε για τις δυο ομάδες, τις δυο κατηγορίες της σημερινής παραβολής. Στο νου μας, μπορεί να θεωρούνται περίπου ισάριθμες οι δυο ομάδες, και στην απελπισία μας με συναίσθηση ενοχής, να προλάβαμε να τοποθετηθούμε κάπου. Ωστόσο ο Κύριος επανειλημμένως διεκήρυξε ότι θέλει όλοι οι άνθρωποι να σωθούν. Επομένως, να συμπεράνουμε ότι στα δεξιά, που θα είναι οι περισσότεροι, μπορούμε να είμαστε ανάμεσά τους! Ενώ

στα αριστερά, λίγοι. Και σημειώνει αλλού: «Ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ πατρός μου πολλαί μοναί εἰσιν». Θυμάστε ίσως ακόμη, και την παραβολή του μεγάλου δείπνου!

Τελικά ο άρχοντας της παραβολής, έστειλε τους δούλους του, να φέρουν με το βία, όσους ανθρώπους εύρισκαν, ώστε να γεμίσει ο οίκος Του. Και είναι άπειροι ή μάλλον, απεριόριστοι οι χώροι του παραδείσου. Μας αγαπά όλους ο Θεός, αγαπητοί μου αδελφοί. Είμαστε τα δημιουργήματα Του. Μας θέλει όλους! Από εμάς απαιτείται λίγη προσπάθεια, συστηματικός αγώνας με πίστη στην επιτυχία.

Θα Τον βρούμε στο δρόμο μας, παρακάμπτοντας τις ποικίλες δυσκολίες της καθημερινότητας και αυτές που προβάλλει ο εαυτός μας, οι αδυναμίες μας. Θα βρούμε Εκείνον, συμπαραστάτη και οδηγό. Όλοι μαζί! Αμήν

Δ.Γ.Σ

ΠΗΓΗ