Κυριακή, 23 Σεπτεμβρίου 2012
ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ, 5, 1-11
ΣΥΝΘΕΣΗ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΣ
Ο Ιησούς Χριστός είναι ο διδάσκαλος και ο καθηγητής των ανθρώπων. Δίδαξε τους ανθρώπους με τα λόγια, τα έργα, το παράδειγμα και την αγία μορφή Του. Χρησιμοποίησε ως τόπο κηρύγματος τον Ναό, την έρημο, τα σπίτια κ.α. Στο σημερινό ευαγγέλιο βλέπουμε να χρησιμοποιεί το πλοίο του Πέτρου για να διδάξει τους ανθρώπους
Ο Χριστός πλήρωσε τον Πέτρο με το παραπάνω γι’ αυτό. Του χάρισε μία μεγάλη ποσότητα ιχθύων και τον έκανε μαθητή Του. Ο Χριστός με τις « αλιευτικές» τους ενέργειες αλιεύει τους μαθητές, τους προσκαλεί και τους κάνει μαθητές. Εδώ φαίνεται το παντοδύναμο θέλημα του Θεού και η υποταγή της κτίσης στο θέλημα Του.
Η προσταγή του Χριστού ήταν αντιδεοντολογική. Οι ψαράδες όλη τη νύχτα ψάρευαν, κουράστηκαν αλλά δεν έπιασαν τίποτε. Η προσταγή του Χριστού να ξαναρίξουν τα δίκτυα στη θάλασσα έγινε σε ώρα που οι αλιείς δεν έριχναν τα δίκτυα στη θάλασσα, « αλλ’ επί τω ρήματι» του Χριστού, έριξαν τα δίκτυα. Έκαναν υπακοή στο θέλημα του Κυρίου και έτσι ήρθε η θαυμαστή αλιεία.
Στα λόγια των μαθητών « δι’ όλης της νυκτός κοπιάσαντες ουδέν ελάβομεν, επί δε τω ρήματι σου χαλάσω το δίκτυον» , πλέκονται δύο πράγματα: η πείρα και η εμπιστοσύνη στο λόγο του Χριστού. Δηλ. η πίστη και η πείρα συναντώνται μέσα στον ίδιο καρδιακό χώρο. Τι ν’ ακολουθήσει ο άνθρωπος; Ό,τι λέει η πείρα για κάποια πράγματα, ή ό,τι του υπαγορεύει η πίστη στο Χριστό;
Την πείρα μπορούμε να την προσδιορίσουμε σαν καταστάλαγμα ζωής. Συσσωρεύεται με όσα μάθαμε, ακούσαμε, πάθαμε, χρησιμοποιώντας τη λογική, παρατηρώντας γύρω μας και εμβαθύνοντας τους νόμους που διέπουν τον κόσμο.
Οι πρωταγωνιστές της ευαγγελικής διήγησης ήταν αλιείς και είχαν αξιόλογη πείρα πάνω στην εργασία τους. Η εντολή που πήραν ήταν αντίθετη με την πείρα τους. Όλη τη νύχτα κουράστηκαν και δεν έπιασαν τίποτε. Το να ξαναρίξουν τα δίκτυα θα ήταν ένας μάταιος κόπος.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την ανθρώπινη πείρα, όταν έρχεται σε αντίθεση με σοβαρά πνευματικά ζητήματα. Σ’ αυτήν του είδους τη λογική αρνείται να υποταχτεί η χριστιανική πίστη. Δεν αμφισβητεί ό,τι αληθινά στοιχεία έχει, αλλά βλέπει πιο μακριά, εκεί που η κοινή λογική αδυνατεί να συλλάβει.
Η πίστη όπως λέγει τι ευαγγέλιο είναι « ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων». Πρόκειται για τη βεβαιότητα, ότι όλα όσα μας υπαγορεύει η πίστη υπάρχουν, αλλά δεν έχουν γίνει ακόμα. Αποδεχόμαστε πράγματα , που ενώ δεν τα βλέπουμε, η λογική μας λέει, ότι είναι πιο βέβαια κι από όσα υποπίπτουν στις αισθήσεις μας.
Αυτή όμως η εμπιστοσύνη στον Χριστό δεν είναι μία θεωρητική τοποθέτηση, αλλά εκφράζεται με υπακοή, με πράξεις, παρά την ετυμηγορία της κλασσικής ανθρώπινης λογικής. Η πείρα των αγίων Αποστόλων βεβαιώνει, ότι ήταν περιττή κάθε απόπειρα, γιατί δεν θα είχε αποτέλεσμα. Για ποιο λόγο να κοπιάσουν; Η εμπιστοσύνη όμως στον Κύριο επιβάλλει άλλα πράγματα. Και Πέτρος υπακούει στο Χριστό και όχι στη λογική του. Και τα πράγματα έδειξαν, ότι παρά την αντίθετη πείρα και τις αρνητικές προοπτικές πέτυχαν μία θαυμάσια συγκομιδή ιχθύων.
Στη ζωή τον τελευταίο λόγο δεν τον έχει ούτε η ανθρώπινη λογική, ούτε οι ανθρώπινες προβλέψεις, ούτε ακόμη και οι φυσικές συνθήκες. Τον έχει η θεία παντοδυναμία και θέληση. Με αυτή την εμπιστοσύνη και υπακοή στο θέλημα του Θεού ανοίγουν νέες προοπτικές και δυνατότητες στη ζωή. Η παλαιά αποτυχία δίνει τη θέση της σε επιτυχίες και σε απροσδόκητη χαρά. Η θέληση οπλίζεται με υπομονή, επιμονή, δύναμη, διότι στηρίζεται στη βεβαιότητα ότι « ουκ αδυνατήσει παρά τω Θεώ παν ρήμα». Η εμπιστοσύνη και η υπακοή στο Θεό τελικά ανατρέπουν το καταστημένο και δημιουργούν νέες προοπτικές και ευλογημένες καταστάσεις
Θα πει κανείς: μα θα παραθεωρήσουμε την ανθρώπινη πείρα; Όχι βέβαια. Απλώς θα την υποτάξουμε στη θεία λογική της πίστεως. Η κάθε θεϊκή εντολή δεν καταργεί την εμπειρία, αλλά την ανυψώνει σε άλλα επίπεδα, την φωτίζει και την εξανθρωπίζει.
Οι απόστολοι την ώρα που έριχναν τα δίκτυα ξανά, δεν απέβαλαν την πείρα τους. Αντίθετα, ψάρεψαν όπως ήξεραν. Αλλά με καινούργια προοπτική, με νέο φως, που τους έδινε η εμπιστοσύνη στο λόγο του Χριστού. Συνέθεσαν την πείρα τους με τη πίστη στον Χριστό και πέτυχαν. Αυτήν ακριβώς την σύνθεση πείρας και πίστης καλούμαστε να πραγματοποιήσουμε. Με τον τρόπο αυτό θα βαδίζουμε σταθερά στη γη προχωρώντας προς τη βασιλεία του Θεού.
π .γ. στ.
ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ, 5, 1-11
ΣΥΝΘΕΣΗ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΣ
Ο Ιησούς Χριστός είναι ο διδάσκαλος και ο καθηγητής των ανθρώπων. Δίδαξε τους ανθρώπους με τα λόγια, τα έργα, το παράδειγμα και την αγία μορφή Του. Χρησιμοποίησε ως τόπο κηρύγματος τον Ναό, την έρημο, τα σπίτια κ.α. Στο σημερινό ευαγγέλιο βλέπουμε να χρησιμοποιεί το πλοίο του Πέτρου για να διδάξει τους ανθρώπους
Ο Χριστός πλήρωσε τον Πέτρο με το παραπάνω γι’ αυτό. Του χάρισε μία μεγάλη ποσότητα ιχθύων και τον έκανε μαθητή Του. Ο Χριστός με τις « αλιευτικές» τους ενέργειες αλιεύει τους μαθητές, τους προσκαλεί και τους κάνει μαθητές. Εδώ φαίνεται το παντοδύναμο θέλημα του Θεού και η υποταγή της κτίσης στο θέλημα Του.
Η προσταγή του Χριστού ήταν αντιδεοντολογική. Οι ψαράδες όλη τη νύχτα ψάρευαν, κουράστηκαν αλλά δεν έπιασαν τίποτε. Η προσταγή του Χριστού να ξαναρίξουν τα δίκτυα στη θάλασσα έγινε σε ώρα που οι αλιείς δεν έριχναν τα δίκτυα στη θάλασσα, « αλλ’ επί τω ρήματι» του Χριστού, έριξαν τα δίκτυα. Έκαναν υπακοή στο θέλημα του Κυρίου και έτσι ήρθε η θαυμαστή αλιεία.
Στα λόγια των μαθητών « δι’ όλης της νυκτός κοπιάσαντες ουδέν ελάβομεν, επί δε τω ρήματι σου χαλάσω το δίκτυον» , πλέκονται δύο πράγματα: η πείρα και η εμπιστοσύνη στο λόγο του Χριστού. Δηλ. η πίστη και η πείρα συναντώνται μέσα στον ίδιο καρδιακό χώρο. Τι ν’ ακολουθήσει ο άνθρωπος; Ό,τι λέει η πείρα για κάποια πράγματα, ή ό,τι του υπαγορεύει η πίστη στο Χριστό;
Την πείρα μπορούμε να την προσδιορίσουμε σαν καταστάλαγμα ζωής. Συσσωρεύεται με όσα μάθαμε, ακούσαμε, πάθαμε, χρησιμοποιώντας τη λογική, παρατηρώντας γύρω μας και εμβαθύνοντας τους νόμους που διέπουν τον κόσμο.
Οι πρωταγωνιστές της ευαγγελικής διήγησης ήταν αλιείς και είχαν αξιόλογη πείρα πάνω στην εργασία τους. Η εντολή που πήραν ήταν αντίθετη με την πείρα τους. Όλη τη νύχτα κουράστηκαν και δεν έπιασαν τίποτε. Το να ξαναρίξουν τα δίκτυα θα ήταν ένας μάταιος κόπος.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την ανθρώπινη πείρα, όταν έρχεται σε αντίθεση με σοβαρά πνευματικά ζητήματα. Σ’ αυτήν του είδους τη λογική αρνείται να υποταχτεί η χριστιανική πίστη. Δεν αμφισβητεί ό,τι αληθινά στοιχεία έχει, αλλά βλέπει πιο μακριά, εκεί που η κοινή λογική αδυνατεί να συλλάβει.
Η πίστη όπως λέγει τι ευαγγέλιο είναι « ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων». Πρόκειται για τη βεβαιότητα, ότι όλα όσα μας υπαγορεύει η πίστη υπάρχουν, αλλά δεν έχουν γίνει ακόμα. Αποδεχόμαστε πράγματα , που ενώ δεν τα βλέπουμε, η λογική μας λέει, ότι είναι πιο βέβαια κι από όσα υποπίπτουν στις αισθήσεις μας.
Αυτή όμως η εμπιστοσύνη στον Χριστό δεν είναι μία θεωρητική τοποθέτηση, αλλά εκφράζεται με υπακοή, με πράξεις, παρά την ετυμηγορία της κλασσικής ανθρώπινης λογικής. Η πείρα των αγίων Αποστόλων βεβαιώνει, ότι ήταν περιττή κάθε απόπειρα, γιατί δεν θα είχε αποτέλεσμα. Για ποιο λόγο να κοπιάσουν; Η εμπιστοσύνη όμως στον Κύριο επιβάλλει άλλα πράγματα. Και Πέτρος υπακούει στο Χριστό και όχι στη λογική του. Και τα πράγματα έδειξαν, ότι παρά την αντίθετη πείρα και τις αρνητικές προοπτικές πέτυχαν μία θαυμάσια συγκομιδή ιχθύων.
Στη ζωή τον τελευταίο λόγο δεν τον έχει ούτε η ανθρώπινη λογική, ούτε οι ανθρώπινες προβλέψεις, ούτε ακόμη και οι φυσικές συνθήκες. Τον έχει η θεία παντοδυναμία και θέληση. Με αυτή την εμπιστοσύνη και υπακοή στο θέλημα του Θεού ανοίγουν νέες προοπτικές και δυνατότητες στη ζωή. Η παλαιά αποτυχία δίνει τη θέση της σε επιτυχίες και σε απροσδόκητη χαρά. Η θέληση οπλίζεται με υπομονή, επιμονή, δύναμη, διότι στηρίζεται στη βεβαιότητα ότι « ουκ αδυνατήσει παρά τω Θεώ παν ρήμα». Η εμπιστοσύνη και η υπακοή στο Θεό τελικά ανατρέπουν το καταστημένο και δημιουργούν νέες προοπτικές και ευλογημένες καταστάσεις
Θα πει κανείς: μα θα παραθεωρήσουμε την ανθρώπινη πείρα; Όχι βέβαια. Απλώς θα την υποτάξουμε στη θεία λογική της πίστεως. Η κάθε θεϊκή εντολή δεν καταργεί την εμπειρία, αλλά την ανυψώνει σε άλλα επίπεδα, την φωτίζει και την εξανθρωπίζει.
Οι απόστολοι την ώρα που έριχναν τα δίκτυα ξανά, δεν απέβαλαν την πείρα τους. Αντίθετα, ψάρεψαν όπως ήξεραν. Αλλά με καινούργια προοπτική, με νέο φως, που τους έδινε η εμπιστοσύνη στο λόγο του Χριστού. Συνέθεσαν την πείρα τους με τη πίστη στον Χριστό και πέτυχαν. Αυτήν ακριβώς την σύνθεση πείρας και πίστης καλούμαστε να πραγματοποιήσουμε. Με τον τρόπο αυτό θα βαδίζουμε σταθερά στη γη προχωρώντας προς τη βασιλεία του Θεού.
π .γ. στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου