ΚΥΡΙΑΚΗ 25 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ: Α' ΛΟΥΚΑ
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ «Ίνα ή υπερβολή της δυνάμεως ή τού Θεού».
Ό μεγάλος Απόστολος των Εθνών, ό Παύλος και ένα πλήθος ανθρώπων είχαν ανακαλύψει το μεγάλο μυστικό. Την «υπερβολή της δυνάμεως τού Θεού». Το ότι δηλαδή κοντά στο Θεό βρήκαν μια υπεράνθρωπη δύναμη, ή οποία γέμιζε την ψυχή τους με ουράνιο φώς και χάριζε στη ζωή τους ακατάβλητη αντοχή.
Αυτό σημαίνει πώς κι εμείς μπορούμε με τη δύναμη της χάριτος του Θεού να βγούμε
ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΣΤΟ ΦΩΣ
Πόσο ευχάριστη είναι ή στιγμή, πού ανατέλλει ό ήλιος, όταν φεύγει το σκοτάδι της νύχτας και έρχεται το φώς της ημέρας! Όλα αρχίζουν να ζουν, να κινούνται. Οι άνθρωποι να εργάζονται, να δημιουργούν. Το ίδιο συμβαίνει, όταν στην ψυχή του ανθρώπου ανατείλει το φώς της χάριτος τού Θεού, το φώς τού Ευαγγελίου. Ό Απόστολος το τονίζει αυτό ιδιαιτέρως στο σημερινό ανάγνωσμα: «Ό Θεός ό ειπών έκ σκότους φώς λάμψαι, ός ελαμψεν έν ταΐς καρδίαις ημών». Ό Θεός, όταν δημιουργούσε τον κόσμο, διέταξε με τον παντοδύναμο λόγο του και μέσα στο χάος και το σκοτάδι έλαμψε το φώς του ήλιου. Και άρχισε να σφύζει ή ζωή και ή κίνηση επάνω στον πλανήτη αυτό. Ό Θεός όμως εξακολουθεί να εργάζεται Στον κόσμο της ψυχής τού άνθρωπου, πού βρίσκεται μέσα στο ηθικό και πνευματικό σκοτάδι, φέρνει το γλυκό και λαμπρό φώς της χάριτος του. Στο χάος και τη σύγχυση, πού επικρατεί μέσα στην ψυχή τού άνθρωπου, λάμπει το φώς τού Ευαγγελίου της αλήθειας τού Χριστού. Οι άνθρωποι πού ήταν κάποτε «σκότος, νύν (τώρα είναι) φώς έν Κυρίω» (Έφεσ. ε' 8). Αυτοί, πού ήταν «πεπληρωμένοι πάση αδικία, πορνεία, πονηρία, πλεονεξία, κακία, μεστοί φθόνου, έριδος, δόλου, κακοηθείας» (Ρωμ. α' 29), τώρα είναι «συμπαθείς, φιλάδελφοι, εύσπλαγχνοι, φιλόφρονες» (Α' Πέτρ. γ' 8). Δεν κάνουν πια τα έργα τού σκότους, αλλά εργάζονται τα έργα του φωτός. Σε όσους έλαμψε το φώς τού Χριστού, αυτοί συμβάλλουν στην εξυγίανση της κοινωνίας από το ψέμα, την άπατη, την αδικία. Παραστέκουν στους αρρώστους και τους κατατρεγμένους. Προστατεύουν ορφανά, τρέφουν και ντύνουν φτωχά παιδιά. Πάντοτε βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της αγάπης και των καλών έργων.
Με το μυστικό όπλο της δυνάμεως τού Θεού μπορούμε ακόμη να περνούμε
ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΗ ΖΩΗ
Τί θλίψεις, τί δοκιμασίες, τί διωγμούς γνώρισε ό μεγάλος απόστολος Παύλος, οι πρώτοι Χριστιανοί, οι άγιοι της Εκκλησίας μας!
Και όμως όλα αυτά δεν τους στενοχωρούσαν, δεν τούς έκαμπταν, δεν τούς νικούσαν. Αυτό αναφέρει στη συνέχεια ό θείος Απόστολος: «Έν παντί θλιβόμενοι, άλλ' ού στενοχωρούμενοι». Φθάνουμε σε αδιέξοδο, χωρίς όμως να απελπιζόμαστε, συνεχίζει. Καταδιωκόμαστε από τούς ανθρώπους. Δεν εγκαταλειπόμαστε όμως από τον Θεό. Φαινόμαστε ηττημένοι, όμως δεν χανόμαστε. Σχεδόν κάθε μέρα κινδυνεύουμε να πεθάνουμε. Και όμως ζούμε! Πώς γίνεται αυτό;
Την εξήγηση ό απόστολος Παύλος την βρίσκει στο μυστικό της δυνάμεως του Θεού. Στην «υπερβολή της δυνάμεως του Θεού». Αυτή, τούς ανθρώπους, τα όστράκινα σκεύη, τούς κάνει δυνατούς να υπερνικούν τα εμπόδια και να ανατρέπουν τις δυσκολίες. Αύτη νικάει ακόμη και το θάνατο.
Επομένως, καμιά δυσκολία και καμιά θλίψη, πού αντιμετωπίζουν συχνά οι Χριστιανοί, δεν μπορεί να τούς κάμψη και να τούς νικήσει. Μπορεί να φτάνουν σε πολύ δύσκολες στιγμές. Εμπρός στην καταστροφή και στο θάνατο. Στις στιγμές αυτές έρχεται ή δύναμη τού Θεού και σηκώνει ένα προστατευτικό φράγμα, πού γλυτώνει και σώζει. «Λίγο ακόμη και θα γνώριζα την οικονομική καταστροφή, λέει ό ένας. Την τελευταία όμως στιγμή ό Θεός με έσωσε». «Είχα φτάσει στα τελευταία μου, λέει ό άλλος. Ή αρρώστια μου δεν είχε καμιά θεραπεία. Ό Θεός όμως έκανε το θαύμα του. Με γλύτωσε από τον θάνατο». Τέτοια γεγονότα μπορεί ό καθένας να αναφέρει. Γιατί ή δύναμη τού Θεού εξακολουθεί πάντοτε να ενισχύει τον πιστό άνθρωπο, για να υπερνικά τα εμπόδια και τις δυσκολίες
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ «Ίνα ή υπερβολή της δυνάμεως ή τού Θεού».
Ό μεγάλος Απόστολος των Εθνών, ό Παύλος και ένα πλήθος ανθρώπων είχαν ανακαλύψει το μεγάλο μυστικό. Την «υπερβολή της δυνάμεως τού Θεού». Το ότι δηλαδή κοντά στο Θεό βρήκαν μια υπεράνθρωπη δύναμη, ή οποία γέμιζε την ψυχή τους με ουράνιο φώς και χάριζε στη ζωή τους ακατάβλητη αντοχή.
Αυτό σημαίνει πώς κι εμείς μπορούμε με τη δύναμη της χάριτος του Θεού να βγούμε
ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΣΤΟ ΦΩΣ
Πόσο ευχάριστη είναι ή στιγμή, πού ανατέλλει ό ήλιος, όταν φεύγει το σκοτάδι της νύχτας και έρχεται το φώς της ημέρας! Όλα αρχίζουν να ζουν, να κινούνται. Οι άνθρωποι να εργάζονται, να δημιουργούν. Το ίδιο συμβαίνει, όταν στην ψυχή του ανθρώπου ανατείλει το φώς της χάριτος τού Θεού, το φώς τού Ευαγγελίου. Ό Απόστολος το τονίζει αυτό ιδιαιτέρως στο σημερινό ανάγνωσμα: «Ό Θεός ό ειπών έκ σκότους φώς λάμψαι, ός ελαμψεν έν ταΐς καρδίαις ημών». Ό Θεός, όταν δημιουργούσε τον κόσμο, διέταξε με τον παντοδύναμο λόγο του και μέσα στο χάος και το σκοτάδι έλαμψε το φώς του ήλιου. Και άρχισε να σφύζει ή ζωή και ή κίνηση επάνω στον πλανήτη αυτό. Ό Θεός όμως εξακολουθεί να εργάζεται Στον κόσμο της ψυχής τού άνθρωπου, πού βρίσκεται μέσα στο ηθικό και πνευματικό σκοτάδι, φέρνει το γλυκό και λαμπρό φώς της χάριτος του. Στο χάος και τη σύγχυση, πού επικρατεί μέσα στην ψυχή τού άνθρωπου, λάμπει το φώς τού Ευαγγελίου της αλήθειας τού Χριστού. Οι άνθρωποι πού ήταν κάποτε «σκότος, νύν (τώρα είναι) φώς έν Κυρίω» (Έφεσ. ε' 8). Αυτοί, πού ήταν «πεπληρωμένοι πάση αδικία, πορνεία, πονηρία, πλεονεξία, κακία, μεστοί φθόνου, έριδος, δόλου, κακοηθείας» (Ρωμ. α' 29), τώρα είναι «συμπαθείς, φιλάδελφοι, εύσπλαγχνοι, φιλόφρονες» (Α' Πέτρ. γ' 8). Δεν κάνουν πια τα έργα τού σκότους, αλλά εργάζονται τα έργα του φωτός. Σε όσους έλαμψε το φώς τού Χριστού, αυτοί συμβάλλουν στην εξυγίανση της κοινωνίας από το ψέμα, την άπατη, την αδικία. Παραστέκουν στους αρρώστους και τους κατατρεγμένους. Προστατεύουν ορφανά, τρέφουν και ντύνουν φτωχά παιδιά. Πάντοτε βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της αγάπης και των καλών έργων.
Με το μυστικό όπλο της δυνάμεως τού Θεού μπορούμε ακόμη να περνούμε
ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΗ ΖΩΗ
Τί θλίψεις, τί δοκιμασίες, τί διωγμούς γνώρισε ό μεγάλος απόστολος Παύλος, οι πρώτοι Χριστιανοί, οι άγιοι της Εκκλησίας μας!
Και όμως όλα αυτά δεν τους στενοχωρούσαν, δεν τούς έκαμπταν, δεν τούς νικούσαν. Αυτό αναφέρει στη συνέχεια ό θείος Απόστολος: «Έν παντί θλιβόμενοι, άλλ' ού στενοχωρούμενοι». Φθάνουμε σε αδιέξοδο, χωρίς όμως να απελπιζόμαστε, συνεχίζει. Καταδιωκόμαστε από τούς ανθρώπους. Δεν εγκαταλειπόμαστε όμως από τον Θεό. Φαινόμαστε ηττημένοι, όμως δεν χανόμαστε. Σχεδόν κάθε μέρα κινδυνεύουμε να πεθάνουμε. Και όμως ζούμε! Πώς γίνεται αυτό;
Την εξήγηση ό απόστολος Παύλος την βρίσκει στο μυστικό της δυνάμεως του Θεού. Στην «υπερβολή της δυνάμεως του Θεού». Αυτή, τούς ανθρώπους, τα όστράκινα σκεύη, τούς κάνει δυνατούς να υπερνικούν τα εμπόδια και να ανατρέπουν τις δυσκολίες. Αύτη νικάει ακόμη και το θάνατο.
Επομένως, καμιά δυσκολία και καμιά θλίψη, πού αντιμετωπίζουν συχνά οι Χριστιανοί, δεν μπορεί να τούς κάμψη και να τούς νικήσει. Μπορεί να φτάνουν σε πολύ δύσκολες στιγμές. Εμπρός στην καταστροφή και στο θάνατο. Στις στιγμές αυτές έρχεται ή δύναμη τού Θεού και σηκώνει ένα προστατευτικό φράγμα, πού γλυτώνει και σώζει. «Λίγο ακόμη και θα γνώριζα την οικονομική καταστροφή, λέει ό ένας. Την τελευταία όμως στιγμή ό Θεός με έσωσε». «Είχα φτάσει στα τελευταία μου, λέει ό άλλος. Ή αρρώστια μου δεν είχε καμιά θεραπεία. Ό Θεός όμως έκανε το θαύμα του. Με γλύτωσε από τον θάνατο». Τέτοια γεγονότα μπορεί ό καθένας να αναφέρει. Γιατί ή δύναμη τού Θεού εξακολουθεί πάντοτε να ενισχύει τον πιστό άνθρωπο, για να υπερνικά τα εμπόδια και τις δυσκολίες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου