ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΛΑΤΡΕΙΑ

Τούς ἐξ Ἑβραίων χριστιανούς ἀφορᾶ ἡ σημερινή Ἀποστολική διήγηση.

Σκοπός τοῦ Ἀποστόλου εἶναι νά καταστήσει σαφεῖς τίς διαφορές τῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ στήν Παλαιά Διαθήκη, πρός τή λατρεία τοῦ Σαρκωμένου Λόγου μέσα στήν Ἐκκλησία Του. Γιά τόν λόγο αὐτό, προβαίνει σέ μία λεπτομερῆ καταγραφή τῆς χειροποίητης Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου, πού συνιστοῦσε πάντοτε τό ἱερότατο σημεῖο τῆς ἰουδαϊκῆς θρησκείας. Ἀναφέρεται στίς λατρευτικές διατάξεις καί τό γήινο θυσιαστήριο, τό πρῶτο μέρος τῆς Σκηνῆς, πού ὀνομαζόταν «Ἅγια». Στή συνέχεια, περιγράφει τά «Ἅγια τῶν Ἁγίων» καί ἀναφέρεται στή λειτουργική διακονία τῶν ἱερέων, ἡ ὁποία περιοριζόταν στά «Ἅγια», ὡς καί σέ ἐκείνη τοῦ Ἀρχιερέως τοῦ ἐνιαυτοῦ, ὁ ὁποῖος, μία φορά τόν χρόνο, εἰσερχόταν στά «Ἅγια τῶν Ἁγίων», γιά νά προσφέρει αἱματηρή θυσία γιά τόν ἑαυτό του καί τίς ἁμαρτίες τοῦ λαοῦ.

Ὁ προσφερόμενος καί θυσιαζόμενος Χριστός Ἀκολούθως, ὁ Ἀπόστολος ἀναφέρεται στήν ἀχειροποίητη σκηνή τῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ, ὅπου ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς Χριστός εἰσέρχεται γιά πάντα, προσφέροντας διαρκῆ θυσία, ὄχι αἷμα τράγων καί ταύρων, ἀλλά τό δικό Του Αἷμα, πού ἐξασφαλίζει στούς ἀνθρώπους τήν αἰώνια λύτρωση. Αὐτή ἡ εἰκόνα τοῦ ἀενάως προσφερόμενου καί θυσιαζόμενου Χριστοῦ γιά τήν ἀγάπη τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἡ βάση τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς λατρείας, τό ἐπίκεντρο τῆς λειτουργικῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπου δεσπόζουσα θέση κατέχουν ἡ θεία Λειτουργία καί τό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας.

Ὁ Χριστός, συνομιλώντας μέ τή Σαμαρείτιδα στή γνωστή εὐαγγελική περικοπή, χαρακτηρίζει τόν Θεό «Πνεῦμα», ὁ ὁποῖος προσκυνεῖται καί λατρεύεται παντοῦ καί πάντοτε. Ὁ κάθε χριστιανός, δηλαδή, μπορεῖ ὁπουδήποτε καί ὁποτεδήποτε νά ἐκδηλώσει τά αἰσθήματα τῆς λατρείας του πρός τόν Θεό, διά τῆς προσευχῆς. Τήν ἴδια στιγμή, ὅμως, ὅλοι οἱ χριστιανοί συναποτελοῦμε τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καί συμμετέχουμε στήν κοινοτική λατρευτική ζωή, πού ἐξελίσσεται καθημερινά στόν χῶρο τοῦ ἱεροῦ ναοῦ, ὅπου ἀπό κοινοῦ προσφέρουμε στόν Θεό τή λατρευτική μας προσκύνηση, πού, ἄν καί τελεσιουργεῖται μέ ὑλικά στοιχεῖα, ἐντούτοις ξεφεύγει ἀπό τά γήινα πλαίσια καί ἀνάγει τούς πιστούς στή βίωση τῶν ἀγαθῶν τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Γιατί, αὐτό ἀκριβῶς εἶναι ἡ ὀρθόδοξη λατρεία· ὁ εἰκονισμός καί ἡ προτύπωση τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Ἔτσι ἐξηγεῖται ἡ λαμπρότητα τῶν ἱερῶν ναῶν καί τῶν ἀμφίων τῶν κληρικῶν. Αὐτό πού, σέ ἄλλες περιπτώσεις, θά μποροῦσε νά χαρακτηριστεῖ περιττή ἤ καί προκλητική πολυτέλεια ἤ καί ἀπομεινάρι τοῦ ἔνδοξου βυζαντινισμοῦ, δέν φανερώνει τίποτα ἄλλο ἀπό τήν ἐσχατολογική εἰκόνα τῆς δόξας καί τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Οἱ ναοί ἐκπέμπουν τή λάμψη τῶν οὐρανῶν

Ἔτσι πρέπει νά ἐκλαμβάνουμε τή λαμπρή καί ἀπαστράπτουσα εἰκόνα τῆς θείας λατρείας, ὅπου οἱ ναοί μας μετατρέπονται σέ παλάτια τοῦ οὐρανοῦ καί οἱ μαυροφορεμένοι, στήν καθημερινή τους ζωή, κληρικοί μας, σέ ἀγγέλους φωτός, πού δοξάζουν τά μεγαλεῖα τοῦ οὐρανίου Θεοῦ. Ἐπειδή, ὅμως, συχνά, φωνές ἄγευστες τῆς πνευματικῆς ζωῆς καί τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ βιώματος, ἐπιχειροῦν τόν σκανδαλισμό καί τόν κλονισμό τῆς πίστεώς μας, ἐπικαλούμενοι τή δῆθεν πολυτέλεια τῆς θείας λατρείας, ἄς ἔχουμε ὑπ᾽ ὄψιν τήν τοποθέτηση ἑνός σύγχρονου Ἁγίου: «Σᾶς εἶναι ἀδιανόητο γιατί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐπιτρέπει τόση ἐσωτερική λάμψη: πολύτιμες εἰκόνες, ἀσημένια καντήλια, χρυσά δισκοπότηρα, ἀκριβά ἄμφια καί ἄλλα ἀκριβά πράγματα. Ἐπειδή θέλει ὅλη αὐτή ἡ ἐκθαμβωτική λάμψη νά θυμίσει στούς ἀνθρώπους τήν αἰώνια λάμψη τῶν οὐρανῶν. Νά τούς τραβήξει, ἔστω καί γιά μιά στιγμή, ἀπό τή γήινη ἀθλιότητά τους καί νά τούς προειδοποιήσει γιά ἐκεῖνον τόν ἄλλο κόσμο, τήν οὐράνια πατρίδα τους, τό βασίλειο τῆς αἰώνιας εὐτυχίας καί τῆς αἰώνιας χαρᾶς. Νά τούς παρουσιάσει –ὅσο εἶναι δυνατό στή γῆ– μέ τρόπο ὑλικό καί συμβολικό, ἐκείνη τήν πολυτέλεια καί ἐκεῖνο τόν πλοῦτο πού εἶναι γεμάτος ὁ πνευματικός κόσμος καί μέ τά ὁποῖα πρέπει νά γεμίζει ἡ ψυχή τοῦ χριστιανοῦ, πού εἶναι κλεισμένη στό σῶμα, ὅπως εἶναι κλεισμένη μέσα στούς πέτρινους τοίχους τοῦ ναοῦ ὅλη ἐκείνη ἡ λάμψη».

Ἄς μετέχουμε στή λατρευτική ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας μέ αὐτή τήν ἀντίληψη, μέ συνέπεια καί θερμή ἐσωτερική διάθεση, γευόμενοι ἀπό αὐτήν τή ζωή τά ἀγαθά τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Ἀμήν!

Ἀρχιμ. Ἐ. Οἰκ.

ΠΗΓΗ