ΚΥΡΙΑΚΗ Ι' ΜΑΤΘΑΙΟΥ (17-08-2025)

 ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ

Στό μεγάλο θέμα τῆς Πίστης, ἀλλά καί στό τραγικό φαινόμενο τῆς ἀπιστίας, ἀναφέρεται ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή. Ἄς σταθοῦμε, ὅμως, στό θέμα τῆς Πίστης, πού αὐτομάτως ἐλέγχει καί τό φαινόμενο τῆς ἀπιστίας, χαρακτηριστικό τῆς ἐποχῆς μας. Καί ἐπειδή «ἀρχή σοφίας ὀνομάτων ἐπίσκεψις», δηλ. ὅταν κάποιος θέλει νά ὁμιλήσει γιά ἕνα θέμα, θά πρέπει νά δώσει τόν ὁρισμό του, ἄς ὁρίσουμε ἐξ ἀρχῆς τήν Πίστη μέ τόν ὁρισμό τοῦ Ἀπ. Παύλου: «Ἔστι δὲ Πίστις ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων» (Ἑβρ. 11, 1), δηλ., ὅπως λέγει ὁ ἱ. Χρυσόστομος, Πίστη εἶναι: «τό νά βλέπει κανείς ὡς ὁρατά ἐκεῖνα πού εἶναι ἀόρατα» (βλ. SC 50, 138) καί «ὅταν πιστεύουμε ἐκεῖνα πού δέν βλέπουμε, στρέφουμε τή σκέψη μας στήν ἀξιοπιστία ἐκείνου πού ἔδωσε τήν ὑπόσχεση» (PG 53, 339).

Ἡ Πίστη εἶναι διπλή. Ὑπάρχει ἡ Πίστη ἐξ ἀκοῆς (Ρωμ. 10, 17) καί ἡ Πίστη ἐκ θεωρίας. Τί σημαίνει Πίστη ἐξ ἀκοῆς; Σημαίνει ὅτι ἀκοῦμε περί τοῦ Θεοῦ ὅσα μᾶς μεταφέρει ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καί ἐκεῖνοι πού ἔχουν ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ. Ἐνῶ ἡ πίστη ἐκ θεωρίας (Ἑβρ. 11, 1) εἶναι χάρισμα τοῦ Ἁγ. Πνεύματος καί τήν ἔχουν οἱ θεούμενοι καί θεόπτες. Βασική προϋπόθεση τῆς Πίστης ἐκ θεωρίας, δηλ. τῆς ἀληθινῆς γνώσης τοῦ Θεοῦ, εἶναι ὁ ἀπεγκλωβισμός καί ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τά ὑλικά καί αἰσθητά, ὥστε ὁ νοῦς νά στραφεῖ πρός τήν κατανόηση τῶν ἀοράτων, τῶν ἄυλων καί τῶν νοερῶν (Γρ. Νύσσης, PG 45, 940).

Ἀκούσαμε τόν Κύριο σήμερα νά λέγει πρός τούς Μαθητές του: «Ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ, μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται· καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν» (Μτ. 17, 20). Ἡ Πίστη λοιπόν τά κατορθώνει ὅλα καί ὁ Θεός ἐπεμβαίνει καί αἴρονται οἱ φυσικοί νόμοι, ὅταν χρειαστεῖ, θά μᾶς πεῖ ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (PG 62, 66 & PG 63, 186). Μέσω ἐκείνης οἱ ἄνθρωποι κατορθώνουν ὅσα καί ὁ Θεός μέ τήν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματός του (PG 59, 351). Ἀπερίγραπτη λοιπόν ἡ δύναμη τῆς Πίστης. Γι’ αὐτό καί ὁ Κύριος χρησιμοποιεῖ ὡς παράδειγμα τόν κόκκο τοῦ σιναπιοῦ. «Τό σινάπι, μολονότι φαίνεται ὡς πρός τό μέγεθος μικρό, ἔχει τήν πιό μεγάλη δύναμη ἀπ’ ὅλα. Ἔτσι καί ἡ ἐλάχιστη ἀκόμη, ἀλλά γνήσια Πίστη, μπορεῖ νά ἐπιτύχει μεγάλα πράγματα» (PG 58, 563). «Πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι» (Μρ. 9, 23), λέγει ὁ Κύριος στόν πατέρα τοῦ σεληνιαζομένου· σάν νά λέει «τόσο μεγάλη ἀφθονία δυνάμεως ὑπάρχει σ’ ἐμένα ὥστε νά μπορῶ καί ἄλλους νά κάνω ἱκανούς νά θαυματουργοῦν» (PG 58, 562).

Ἀλλά τί ποιό ὑψηλό κατόρθωμα τῆς Πίστης ἀπό τό ὅτι μέσω ἐκείνης γνωρίζεται ὁ Θεός (PG 62, 265) καί βλέπονται τά ἀόρατα (PG 53, 318). Ἐκείνη εἶναι δάσκαλος ὅλων, «καί ἡμεῖς πιστεύομεν, διό καί λαλοῦμεν» (Β΄ Κορ. 4, 13 & PG 55, 321)· εἶναι ἡ βάση τῆς προόδου, διότι μέ ἐκείνη πρόκοψαν οἱ παλαιοί καί χωρίς ἐκείνη καταστρέφονται ὅλα (PG 62, 507)· εἶναι λιμάνι ἀσφαλείας (PG 56, 273) καί ἄγκυρα πού συγκρατεῖ τόν νοῦ, ὅταν ἐκεῖνος κλυδωνίζεται ἀπό τήν τρικυμία τῶν λογισμῶν (PG 51, 274)· εἶναι ἐκείνη πού ἐπιλύει τά προβλήματά μας καί πλέον δέν τά φροντίζουμε ἐμεῖς ὡς ἄνθρωποι, ἀλλά ὁ Θεός (PG 58, 648)· εἶναι τό παντοδύναμο ὅπλο καί τό ἀκατανίκητο καί ἀπαραβίαστο καταφύγιό μας, μπροστά στό ὁποῖο ὅλα τά ὑλικά ὄπλα εἶναι πιό ἀνίσχυρα ἀπό τήν ἀράχνη καί ἀπό τή σκιά (PG 55, 203-204)· εἶναι τό ἀπόρθητο τεῖχος (PG 54, 425), πού μᾶς σώζει ἀπό κάθε ἀδιέξοδο (PG 63, 185-186)· εἶναι ἡ δύναμη πού κάνει τά ἀδύνατα δυνατά (PG 54, 421-422).

Αὐτή τή δυνατή Πίστη χωρίς δισταγμούς, πού δέχεται τά πάντα μέ μεγάλη εὐχαριστία καί ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στό Θεό, πού δέν ἀμφισβητεῖ τά ἄρρητα μυστήρια, νά παρακαλέσουμε τόν Κύριο νά μᾶς χαρίσει, καθότι καί ἐκείνη εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ.

Ἱεροδιάκονος Ἱερόθεος Κρητικός

ΠΗΓΗ