Κυριακὴ Η΄ Ματθαίου

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 3 Αὐγούστου 2025, Κυριακὴ Η΄ Ματθαίου (Ματθ. ιδ΄ 14-22)

ΣΚΕΨΕΙΣ – ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ – ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

1. Προσευχὴ πρὶν ἀπὸ τὸ φαγηγὸ

Ἕνα συγκλονιστικὸ θαῦμα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μᾶς περιγράφει τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο ποὺ ἀκούσαμε σήμερα. Ἕνα θαῦμα, τὸ ὁποῖο εἶχε χιλιάδες αὐτόπτες μάρτυρες καὶ ἔχει καταγραφεῖ καὶ ἀπὸ τοὺς τέσσερις ἱεροὺς Εὐαγγελιστές. Σὲ κάποιον ἔρημο τόπο τῆς Γαλιλαίας χιλιάδες κόσμου εἶχαν συγκεντρωθεῖ γιὰ ν’ ἀκούσουν τὸν θεῖο Διδάσκαλο. 5.000 ἦταν μόνο οἱ ἄνδρες. Ἂν προσθέσουμε τὶς γυναῖκες καὶ τὰ παιδιά, ἀντιλαμβανόμαστε τὸν ὄγκο τοῦ πλήθους. Ἐπὶ πολλὲς ὧρες ἄκουγαν τὸν Χριστὸ νὰ κηρύσσει. Δὲν ἤθελαν νὰ σταματήσει. Ἡ ὥρα στὸ μεταξὺ περνοῦσε καὶ ἄρχισε νὰ σκοτεινιάζει. Πλησίασαν τότε τὸν Κύριο οἱ Μαθητὲς καὶ Τοῦ πρότειναν νὰ διώξει τοὺς ἀνθρώπους γιὰ νὰ προλάβουν νὰ βροῦν γιὰ τὴν οἰ­κογένειά τους τροφή. Ἐκεῖνος ἀτάραχα τοὺς ἀπάν­τησε νὰ δώσουν αὐτοὶ φαγητὸ στὸ πλῆθος.

Οἱ Μαθητὲς ξαφνιάσθηκαν, διότι εἶχαν μαζί τους μόνο πέντε ψωμιὰ καὶ δύο ψάρια. Ὁ Ἰησοῦς τότε τοὺς ζήτησε νὰ τὰ φέρουν μπροστά Του· καὶ «λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησε». Τὰ πῆρε, ἔστρεψε τὸ βλέμμα του στὸν οὐρανὸ καὶ εὐχαρί­στησε τὸν οὐράνιο Πατέρα του ἐπικαλούμενος τὴν εὐλογία του.

Ἡ σκηνὴ αὐτὴ εἶναι διδακτικότατη καὶ γιὰ ἐμᾶς, ποὺ καθημερινὰ καθόμαστε στὸ τραπέζι γιὰ φαγητό. Εἶναι πολὺ σημαντικό, πρὶν ξεκινήσουμε νὰ τρῶμε, ἀλλὰ καὶ μετὰ τὸ φαγητό, νὰ στρέφουμε τὴν καρδιά μας στὸν Κύριο, ν’ ἀπαγγέλλουμε λίγα λόγια προσευχῆς, νὰ ζητοῦμε νὰ εὐλογήσει Ἐκεῖνος τὸ φαγητό μας. Ἐκεῖνος εἶναι «ὁ εὐλογῶν καὶ τρέφων τὰ σύμπαντα». Εὐλογεῖ καὶ διατρέφει ὅλη τὴν κτίση. Ἐκεῖνος χορηγεῖ καὶ εὐλογεῖ καὶ τὴ δική μας καθημερινὴ τροφή. Κατόπιν νὰ μὴν παραλείπουμε νὰ Τὸν εὐχαριστοῦμε γιὰ ὅλα ὅσα μᾶς παρέχει.

2. Προτύπωση τῆς θείας Εὐχαριστίας

Ἀφοῦ εὐλόγησε ὁ Κύριος τὶς τροφὲς καὶ τὶς τεμάχισε, κατόπιν «ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις». Ἔδωσε τοὺς ἄρτους στοὺς Μαθητὲς καὶ οἱ Μαθητὲς στὸν λαό, ἐνῶ οἱ τροφὲς ἔμεναν ἀνεξάντλητες. Ἔφαγαν ὅλοι καὶ χόρτασαν. Κανένας δὲν ἔμεινε νηστικός!

Τὸ θαυμαστὸ αὐτὸ γεγονὸς φανερώνει ἀσφαλῶς τὴ θεϊκὴ παντοδυναμία τοῦ Κυρίου. Ἐπιπλέον ὅμως ὁ τεμαχισμὸς τῶν ἄρτων καὶ ἡ μετάδοσή τους στοὺς ἀνθρώπους, μὲ τὴ μεσολάβηση τῶν Μαθητῶν, προεικονίζει μὲ ἐκφραστικότατο τρόπο τὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, σύμφωνα μὲ τοὺς ἱεροὺς ἑρμηνευτές. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς εἶναι «ὁ ἄρτος ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς» (Ἰω. ϛ΄ 58), ὁ οὐράνιος Ἄρτος. Ἐκεῖνος προσφέρεται στοὺς πιστοὺς μὲ τὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Ὁ Ἴδιος ἐπιπλέον προσφέρει τὸν Ἑαυτό του· τὸ ἄχραντο Σῶμα του καὶ τὸ τίμιο Αἷμα του. Τὸ δικό του χέρι μᾶς μεταδίδει τὰ τίμια Δῶρα. Ἐκεῖνος εἶναι «ὁ προσφέρων καὶ προσ­φερόμενος καὶ διαδιδόμενος» (εὐχὴ θ. Λειτουργίας)· Αὐτὸς ποὺ προσφέρει καὶ προσ­φέρεται καὶ μεταδίδεται στὴν Ἐκκλησία του διὰ τῶν χειρῶν τῶν ἱερέων. Ὁ Χριστὸς εἶναι Αὐτὸς ποὺ ἐπιτελεῖ τὸ πνευματικὸ αὐτὸ θαῦμα σὲ κάθε θεία Λειτουργία.

Μὲ τὸ θαῦμα δὲ αὐτὸ χορταίνει πνευματικὰ τὸν ἄνθρωπο. Ὁ οὐράνιος Ἄρτος, ποὺ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, χαρίζει ὄχι κάποιο πρόσκαιρο αἴσθημα κορεσμοῦ, ἀλλὰ μιὰ οὐράνια πλησμονή, μιὰ θεϊκὴ πληρότητα στὴν ψυχὴ τοῦ πιστοῦ. Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ μόνος, ὁ Ὁποῖος μπορεῖ νὰ καλύψει τὴν πείνα ποὺ ἔχει στὴν ἐποχή μας ὁ ἄνθρωπος, ὁ κορεσμένος ἀπὸ τὴν ὕλη καὶ τὴν ἀφθονία τῶν ἐπίγειων ἀγαθῶν.

3. Μὲ πνεῦμα οἰκονομίας

Εἶναι ἰδιαίτερα σημαντικὴ μία λεπτομέρεια, ποὺ ἀναφέρει στὴ συνέχεια ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστής: Ἀφοῦ ἔφαγαν ὅλοι καὶ χόρτασαν, «ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις». Μάζεψαν δηλαδὴ ὅσα κομμάτια εἶχαν περισσέψει καὶ γέμισαν μὲ αὐτὰ δώδεκα κοφίνια. Τὴ λεπτομέρεια αὐτὴ τὴν ἀναφέρουν ὅλοι οἱ ἱεροὶ Εὐαγγελιστές. Ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης μάλιστα σημειώνει ὅτι ἦταν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου νὰ μαζέψουν τὰ περισσεύματα, «ἵνα μή τι ἀπόληται» (Ἰω. ϛ΄ 12)· γιὰ νὰ μὴν πεταχθεῖ τίποτε ἀπὸ αὐτά.

Κάνει ἀσφαλῶς ἐντύπωση ὅτι ὁ Κύριος, ὁ Ὁποῖος τόσο εὔκολα μὲ ἕνα θαῦμα του μπορεῖ νὰ πολλαπλασιάσει τὶς τροφὲς καὶ νὰ θρέψει μὲ αὐτὲς χιλιάδες ἀνθρώπους, ζητεῖ νὰ μὴν πεταχθεῖ τίποτε ἀπὸ τὰ περισσεύματα. Μᾶς διδάσκει μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ νὰ σεβόμαστε τὸ φαγητὸ καὶ νὰ τὸ ἀντιμετωπίζουμε ὡς δωρεὰ τοῦ Θεοῦ. Οἱ παλαιότεροι, ὅταν κατὰ λάθος ἔπεφτε κάτω τὸ ψωμί, τὸ ἔπαιρναν μὲ εὐλάβεια καὶ τὸ ἀσπάζον­ταν. Ἐμεῖς δυστυχῶς, στὴ σημερινὴ ὑπερκαταναλωτικὴ κοινωνία μας, φθάσαμε στὸ ἄλλο ἄκρο· νὰ σπαταλᾶμε ἀσυλλόγιστα τὰ ὑλικὰ ἀγαθά· κάποτε δὲ καὶ νὰ πετᾶμε τὸ φαγητό, ὅταν περισσέψει ἢ ὅταν δὲν μᾶς ἀρέσει, ἐνῶ ἀρκετοὶ συνάνθρωποί μας ψάχνουν στὰ ἀπορρίμματα γιὰ νὰ βροῦν τὴν καθημερινή τους τροφή!

Εἶναι ἱερὸ τὸ φαγητό. Δῶρο τοῦ Θεοῦ εἶναι. Μὲ πνεῦμα προσευχῆς καὶ οἰκονομί­ας ἂς τὸ διαχειριζόμαστε, δοξάζοντας τὸ ὄ­νομα τοῦ Κυρίου μας, ποὺ μᾶς τὸ χορηγεῖ.

ΠΗΓΗ