ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. η΄ 27–39) . (24/10/2021)

Ἀπό τή σύντομη παρουσίαση τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς διαφαίνεται ὅτι ὁ σατανᾶς αἰχμαλώτισε ἕναν ἄνθρωπο καί ἀσκοῦσε τυραννική ἐξουσία ἐπάνω σ’ αὐτόν. Ὁ δαιμονιζόμενος πάσχει καί ὑποφέρει, περιφέρεται γυμνός, πλανᾶται στά μνήματα, εἶναι φόβος καί τρόμος τῆς περιοχῆς, ἕνα ἀγρίμι ἐπικίνδυνο γιά τόν ἑαυτό του καί γιά τούς συνανθρώπους του. Ὁ διάβολος ἔδειξε ὅλη του τήν ἐξουσία ἐπάνω στόν συγκεκριμένο ἄνθρωπο καί μέ τό σπάσιμο τῶν ἁλυσίδων ἔκαμνε ἐπίδειξη δυνάμεως στούς συγγενεῖς καί τρομοκρατοῦσε ὅλη τήν περιοχή.

Ὑπῆρχε μόνο ἕνας πού μποροῦσε νά πλησιάσει τήν περιοχή, ὁ Χριστός. Μόλις ἀντικρυσε ὁ ἄρχων τοῦ σκότους τόν ἐνσαρκωμένο Λόγο, πανικοβλήθηκε, διότι κατανόησε ὅτι ἦλθε τό τέλος τῆς ἐξουσίας τοῦ ἐπί τοῦ συγκεκριμένου ἀνθρώπου. Ὁ ἀσθενής θεραπεύεται καί ἐλευθερώνεται ἀπό τά φρικτά βασανιστήρια τά ὁποῖα ὑπέφερε. Ὁ διάβολος δοκιμάζει τήν ἥττα τοῦ ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ καί προγεύεται τήν τιμωρία πού τόν περιμένει λόγω τῆς ἀμετανοησίας του. Ἐφόσον ἀποδεσμεύτηκε ὁ ἄνθρωπος ἀπό τά δεσμά τοῦ σατανᾶ, ὁ ρυθμός τῆς ζωῆς ἄρχισε νά κυλᾶ χαρούμενα καί εἰρηνικά. Ἡ ἀπόρθητη περιοχή γίνεται πλέον προσιτή στούς κατοίκους τῆς πόλεως τῶν Γαδαρηνῶν.

Ἡ ρεαλιστική ὕπαρξη τό Σατανᾶ Ἡ θεραπεία τοῦ δαιμονιζόμενου ἀπό τόν Χριστό εἶχε καί μιά ἄλλη διάσταση, ἀφαίρεσε τό προσωπεῖο τοῦ διαβόλου καί παρουσίασε τό πραγματικό του πρόσωπο, πού εἶναι γεμάτο κακία καί ἐχθρότητα (φυσικά ἰδιώματα) ἐναντίον τῆς κορωνίδας τῆς κτίσεως πού εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Οἱ διαβολές καί οἱ μεθοδεύσεις του εἶναι ἀσύλληπτες γιά τόν ἀνθρώπινο νοῦ. 

Μόνον οἱ Ἅγιοι καί οἱ ἀσκητές μέ τούς ἀγῶνες τούς ἐναντίον τοῦ διαβόλου ἔχουν τήν ἐμπειρία τῶν ἰδιωμάτων τοῦ πονηροῦ. Ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν ὁ θεῖος Παῦλος γράφει: «οὐκ ἁγνοοῦμεν τά νοήματα αὐτοῦ»1. Δηλαδή, γνωρίζουμε τίς σκέψεις καί τόν τρόπο δράσεως τοῦ διαβόλου.

Γνωρίζει νά κρύβεται ὁ διάβολος, ἐμβάλει μάλιστα τή σκέψη ὅτι δέν ὑπάρχει καί μπορεῖ νά συλλαμβάνει τά θύματά του ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους μέ εὐκολία, χωρίς καμία ἀντίδραση, γιά νά τά ὠθήσει στήν ἁμαρτία. Θά συμβεῖ νά ἀκούσουμε ἀπό συνανθρώπους μας νά λένε ὅτι ὁ διάβολος δέν εἶναι ὑπαρκτός, ὅτι αὐτά εἶναι δοκητισμός καί ὅτι ἁπλά ὁ διάβολος εἶναι προσωποποίηση τοῦ κακοῦ. Τέτοιες εἴδους σκέψεις κυκλοφοροῦν σέ πολλούς δυτικούς Χριστιανούς, Παπικούς καί Προτεστάντες καί δυστυχῶς ἔχουν ἐπεκταθεῖ καί στούς Ὀρθόδοξους.

Πρέπει ὅμως νά γνωρίζουμε ὅτι ὁ διάβολος εἶναι ὑποστατική ὀντότητα, πού ἀντιστέκεται στό σωτηριολογικό ἔργο Τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί ἐπιδιώκει νά συμπαρασύρει τούς ἀνθρώπους στήν αἰώνια ἀκοινωνησία. Ἦλθε στό πλήρωμα τοῦ χρόνου καί ἐνσαρκώθηκε ὁ Θεῖος Λόγος γιά νά καταργήσει τά ἔργα τοῦ διαβόλου2.

Ἡ δύναμη βέβαια καί ἡ ἐξουσία τοῦ διαβόλου εἶναι περιορισμένη καί κατά παραχώρηση Θεοῦ. Πειράζει τόν ἄνθρωπο καί ἐπιδρᾶ στό σῶμα καί στόν νοῦ, ἀλλά μέ τρόπο προτρεπτικό. Μᾶς παρακινεῖ ὄχι κατ’ εὐθείαν νά παραβοῦμε τό φυσικό θέλημα πού εἶναι καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἀλλά νά ὑποκύψουμε στό γνωμικό θέλημα κατά τόν Ἄγ. Μάξιμο τόν Ὁμολογητή3, βάζοντας πονηρούς λογισμούς ἐξάπτει τά πάθη ἔτσι ὥστε νά ὑποπέσουμε στήν ἀστοχία–ἁμαρτία. Ἄλλωστε οἱ ἁμαρτίες εἶναι αὐτές πού τροφοδοτοῦν καί δίνουν τήν δυνατότητα στόν διάβολο γιά νά δράσει καί νά μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τό θέλημα Τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ὅμως ἐμεῖς μαχόμαστε στούς ἀποφατικούς λογισμούς μέ τά πνευματικά ὅπλα: τήν προσευχή, τήν νηστεία, καί τήν μυστηριακή ζωή πού μᾶς δίδαξε ἡ Ἐκκλησία, τότε ἀπομακρύνεται πρός στιγμήν γιά νά ἐπανέλθει μέ ἄλλη μέθοδο ὁ διαβολέας, μέ ἀπώτερο σκοπό νά κάνει τό δικό του ἔργο.

Στόν πόλεμο αὐτό κατά τοῦ διαβόλου φυσικά δέν εἴμαστε μόνοι μας, ἔχουμε μαζί μας τόν ἱδρυτή τῆς Ἐκκλησίας πού εἶναι ὁ Χριστός καί ἐφόσον ἐπιτρέψουμε νά εἶναι καθοδηγητής τῆς ζωῆς μᾶς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον τότε δέν πρέπει νά ἔχουμε ἀνασφάλειες καί φοβίες ἀπό τόν διάβολο πού πλανᾶ τόν κόσμο, ὅπως γράφει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης: «μείζων ὁ ἐν ἠμίν ἤ ὁ ἐν τῷ κόσμω»4. Σ’ αὐτόν τόν ἀγῶνα ἔχουμε βοηθούς ἀκόμη καί συμπαραστάτες τούς Ἁγίους της Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι νίκησαν κατά κράτος τόν διάβολο μέ τή δύναμη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἔχοντας λάβει ἀπό τόν Χριστό τό ἰδίωμα νά θεραπεύουν τούς ἀνθρώπους σωματικῶς καί ψυχικῶς, πού δοκιμάζονται ἀπό τόν πονηρό καί νά δοξάζουν, διαμέσου τῆς δωρεᾶς αὐτῆς τοῦ θεραπεύειν, τό ὄνομα Τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ!

Ἡ στάση τῶν Γαδαρηνῶν ἔναντι τοῦ Χριστοῦ.

Γιά νά συμπληρώσουμε τήν εἰκόνα τῆς πονηρίας καί τήν μέθοδο τοῦ διαβόλου πρέπει νά ἀναφερθοῦμε στό περιστατικό τοῦ πνιγμοῦ τῆς ἀγέλης τῶν χοίρων. Τό ἐμπόριο τῶν χοίρων δέν ἐπιτρεπόταν στούς Ἑβραίους σύμφωνα μέ τόν Μωσαϊκό Νόμο. Οἱ Γαδαρηνοί ὅμως γιά νά κερδίζουν χρήματα ἀσκοῦσαν τό παράνομο ἐμπόριο, στό ὁποῖο τούς ἔσπρωξε ὁ σατανᾶς. Ἐφόσον ὁ ἴδιος ὁ διάβολος τούς ἔκανε ἔνοχους καί παράνομους, ὁ ἴδιος παίρνει καί τήν περιουσία καί τούς καταστρέφει οἰκονομικά. Ἀντί ὅμως νά συνέλθουν καί νά μετανοήσουν, ἔρχονται φοβισμένοι γιά τήν ἐνοχή τους καί παρακαλοῦν τό Χριστό νά φύγει. Τούς ἔχει καταλάβει ὁ φόβος τῆς εὐθύνης τῶν παράνομων πράξεών τους γιά χειρότερες συνέπειες καί ἔτσι οἱ κάτοικοι τῆς πόλεως τῶν Γαδαρηνῶν παραμένουν ἀμετανόητοι, στά δεσμά τῆς ἀνομίας.

Ἀντίθετα ὁ θεραπευμένος κάθεται εἰρηνικός, ντυμένος καί σωφρονισμένος στά πόδια τοῦ Ἰησοῦ. Ἐκεῖ αἰσθάνεται ἀσφαλής. Βίωσε τήν στοργή καί τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί προγευότανε τήν κατά Χάρη Θέωση. Κατά τή στιγμή πού ἐπιβιβάζεται ὁ Χριστός στό πλοῖο γιά νά φύγει μαζί μέ τούς μαθητές Του, τόν παρακαλεῖ νά τόν πάρει μαζί. Ἀλλά ὁ Κύριος του ἔδωσε ἐντολή νά γυρίσει στό σπίτι του καί νά διηγηθεῖ ὅσα ἔκαμε σ’ αὐτόν ὁ Θεός5.

Ὁ διάβολος εἶχε καταστρέψει τόν ἄνθρωπο τῆς σημερινῆς μας εὐαγγελικῆς περικοπῆς, τόν εἶχε ἁρπάξει ἀπό τό σπίτι του καί τόν ἔσυρε στά μνήματα μακριά ἀπό τούς δικούς του καί τήν κοινωνική ζωή. Ὅ ζωοδότης Κύριος τόν θεραπεύει καί τόν στέλνει στήν κατ’ οἶκον ἐκκλησία.

Ὁ πρώην δαιμονισμένος διακηρύττει παντοῦ τήν θαυματουργική θεραπεία καί ἀπαλλαγή του ἀπό τό πονηρό πνεῦμα καταθέτοντας ἔτσι τή μαρτυρία γιά τό Χριστό καί τό λυτρωτικό –σωτηριολογικό Του ἔργο. 

Τό μήνυμα πού μποροῦμε νά ἀντλήσουμε ἀπό τήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή εἶναι: Ὁ σατανᾶς δέν πολεμάει τόν σατανᾶ, εἶναι πλάνη τοῦ διαβόλου νά νομίσει κάνεις ὅτι μέσω ἄλλων τρόπων καί μεθόδων ἐξίσου διαβολικῶν μποροῦμε νά καταπολεμήσουμε τόν αἰώνιο ἐχθρό.

Μόνον ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία ἀποκαθιστᾶ τόν ἄνθρωπο στό ἀρχαῖο κάλλος. Μόνον ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία ἐπαναφέρει τόν πεπτωκότα ἄνθρωπο ἀπό τά μνήματα στήν οἰκία του. Μόνον ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἐγγύηση γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.

Ἄλλωστε ἡ προτροπή τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφόθεου ἐκεῖ μας παραπέμπει: «ὑποτάγητε οὔν τῷ Θεῶ»6. Νά ἀντισταθοῦμε στόν διάβολο καί στά ἔργα του, ὅπως ἔχουμε δώσει τήν ὑπόσχεση μᾶς κατά τήν ὥρα τοῦ μυστηρίου τῆς βαπτίσεώς μας ὑποτασσόμενοι στό φυσικό μας θέλημα πού δέν ἀντιτίθεται στό θέλημα τοῦ Θεοῦ Πατέρα, ὅπως μᾶς ἀναφέρει ὁ ἱ. Αὐγουστίνος ἀπευθυνόμενος πρός τόν Μάξιμο τόν Ἀρειανό7, καί μέ ταπείνωση, μετάνοια, προσευχή καί μυστηριακή ζωή θά μπορέσουμε Χάριτι Θεοῦ νά ἀπομακρύνουμε καί νά ἀποφύγουμε τίς παγίδες τοῦ διαβολέα, προγευόμενοι τήν πραγματική καί ἀληθινή ζωή δίπλα στόν ζωοδότη Κύριό μας.

Ἀρχιμ. Τίτος Γιαννούλης

Ἐφημ. Ἀγ. Ἀπόστολων Λευκοθέας

1 Β΄ Κορ. β΄11.

2 Α΄ Ιων. γ΄8.

3 ACO II/ 1, 70, 29-72, 1-15.

4 Α΄ Ιων. 4,4.

5 Λουκ. η΄, 39.

6 Ιακ. δ΄, 7.

7 PL. 15, 1911 C2-4.

ΠΗΓΗ