«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 24 Ὀκτωβρίου 2021

ΣΤ΄Λουκά 

Παρόλο που στην παραβολή αναφέρεται η απελευθέρωση του ανθρώπου από τα δαιμόνια, θα θέλαμε να επικεντρώσουμε το ενδιαφέρον στο πως ενεργήσαν και δέχτηκαν οι άνθρωποί την Θεία προσφορά. Στην πρώτη κατηγορία ανθρώπων παρουσιάζεται ο άνθρωπος που ταλαιπωρείται από τον πονηρό. Παρουσιάζεται ακοινώνητος, απολίτιστος, γυμνός, να βιώνει μια κατάσταση νοσηρή σε απομόνωση. Αυτόν τον άνθρωπο συναντά ο Χριστός και τον θεραπεύει, απαλλάσσοντάς τον από την χρόνια ταλαιπωρία του. Ο έως τότε ακοινώνητος αναζήτα την κοινωνία με τον Θεό και τον συνάνθρωπο, αποδέχεται την Θεία Δωρεά και προσπαθεί να βιώνει όσο πιο πολύ μπορεί τα αποτελέσματα του θαύματος, μιας και ζητάει από τον Χριστό να γίνει μαθητής του.

Στον αντίποδα, ο λαός παρερμήνευσε το θαύμα του Κυρίου και δεν κατανόησε την βαθιά θεραπευτική του δύναμη. Φοβούμενος την καταστροφή των υλικών αγαθών που έφερε η θεραπεία του ανθρώπου, την απώλεια των χοίρων, προτίμησε να απομακρύνει τον Κύριο. Δεν δέχτηκε να ανοίξει την καρδιά και το νου του στη σημασία της θεραπείας. Απέκλεισε την Δωρεά του Θεού και αρκέστηκε στην ιδιοκτησία του. Προτίμησε να μην καταστραφεί το κοπάδι παρά να γιατρευτεί ένας ταλαιπωρημένος συνάνθρωπός τους. Αυτή η στενοκαρδία απομάκρυνε τον ίδιο τον Κύριο από κοντά του.

Τις δυο αυτές κατηγορίες ανθρώπων θα λάβουμε ως παράδειγμα ώστε να αντλήσουμε το νόημα της περικοπής το οποίο αντηχεί την σημερινή εποχή. Στην κατηγορία του ανθρώπου που θεραπεύτηκε τοποθετούμε όλους εκείνους που έχουν διαλέξει να γίνουν φορείς των λόγων και των χαρισμάτων του Κυρίου, με αποτέλεσμα να καρποφορήσει η διδασκαλία Του. Προσπαθούμε από την ευεργεσία που μας δόθηκε να μπορέσουμε να ευεργετήσουμε τους συνανθρώπους μας. Να συμβάλουμε στο καλό του πλησίον, επιστρέφοντας κατά κάποιο τρόπο την ευεργεσία που μας δόθηκε από τον Θεό. Αντίθετα, ο λαός της πόλης είναι οι άνθρωποι που ενώ βιώνουν και βλέπουν τα αποτελέσματα των ενεργειών του Θεού, κλείνονται εγωιστικά στον εαυτό τους,  «κλείνουν τα μάτια τους» και προσκολλώνται στα δικά τους θέλω χωρίς να νιώθουν το ευεργετικό αποτέλεσμα της διδασκαλίας του Κυρίου. Ενώ είναι μάρτυρες του θαύματος, προτιμούν την υλική υποτιθέμενη σταθερότητα που τους παρέχει η ζωή τους. Δεν δέχονται την αλλαγή που προβάλλει ο Κύριος, δεν επιλέγουν να ζήσουν μια εν Χριστώ ζωή. Για την σημερινή περικοπή θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι έχει ένα σωτηριολογικό αλλά και αφυπνιστικό χαρακτήρα. Σωτηριώδη γιατί ο Κύριος δεν αφήνει έξω από την αγάπη του κανέναν άνθρωπο, αφού όλους τους ελεεί ακόμη και τους αποκομμένους από την κοινωνία, αυτούς που έχουν γίνει «θηρία», τους διεφθαρμένους και τους αναξιοπαθούντες, τους αποδεκτούς και τους μη αποδεκτούς στο κόσμο. Αφυπνιστικό, διότι μας δίνει την δυνατότητα να σκεφτούμε πως αντιμετωπίζουμε τον λόγο του Θεού, το πως θέλουμε εμείς να δούμε τον εαυτό μας μέσα από αυτόν και να αναλογιστούμε την δικιά μας ευθύνη απέναντι στο κόσμο που χτίζουμε και την ιστορία που ξετυλίγεται.

Εν κατακλείδι οφείλουμε να αποκομίσουμε στοιχεία από τον χαρακτήρα του ανθρώπου που ενώ  βιώνει το θαύμα και γεύεται την ξεκούραση του Θεού, δεν ξεχνάει τον ευεργέτη του, κάνει την θεάρεστη στροφή στην ζωή του και ζητάει από τον Χριστό να του επιτρέψει να γίνει μαθητής Του, διαδίδοντας παράλληλα το χαρμόσυνο γεγονός. Η ασθένεια γιατρεύτηκε και μετατράπηκε σε κοινωνία με τον κόσμο και το Θεό. Ο άνθρωπος στρέφεται προς τον συνάνθρωπο, θέλοντας διαρκώς, το θαύμα με το οποίο τον χαρίτωσε ο Κύριος. Έτσι ο άνθρωπος εκείνος επέστρεψε στο κόσμο ανακαινισμένος και έτοιμος να συνεχίσει τον καλό αγώνα.

κ. Ε.Γ.

ΠΗΓΗ