ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΘ΄ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ

(Β΄Κορ. ια΄ 31 - ιβ΄ 9)

«Ἐλεύσομαι εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις Κυρίου»

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι πολλὲς φορὲς αἰσθανόμαστε πὼς ἡ πίστη μας σαλεύεται, κλονίζεται, τρεμοσβήνει. Τίποτε δὲν εἶναι δεδομένο στὸν πνευματικὸ ἀγώνα καὶ ἡ πορεία μας κάποτε κάποτε θυμίζει ἀσταθὲς βάδισμα στὴν ὁμίχλη. Αὐτὸ συμβαίνει, ὅταν γιὰ διαφόρους λόγους, κατὰ παραχώρηση Θεοῦ, μᾶς πλήττει ὁ πειρασμὸς τῆς ἀμφιβολίας καὶ τῆς ἀπιστίας ποὺ εἶναι ἀπὸ τοὺς χειρότερους καὶ τοὺς πλέον βασανιστικούς. Τότε συνειδητοποιοῦμε ὅτι εἴμαστε ἕνα τίποτε καὶ κραυγάζουμε στὸν Θεὸ νὰ μᾶς ἐπαναφέρει στὴν γαλήνη τῆς βεβαιότητας τῆς πίστης. Στὶς φοβερὲς αὐτὲς στιγμὲς μόνο ὁ Χριστὸς μπορεῖ νὰ μᾶς σώσει, σὰν τὸν Πέτρο, ὅταν ἄρχισε νὰ βυθίζεται στὰ κύματα τῆς ἀνταριασμένης θάλασσας.

Ὑπάρχει καὶ ἕνα ἄλλο βοηθητικὸ μέσο ποὺ μπορεῖ νὰ καταπραΰνει τὸν πόνο τῆς δοκιμαζόμενης ἀπὸ τὴν ἀμφιβολία καρδιᾶς. Εἶναι οἱ ὑπερφυσικὲς ἐμπειρίες τῶν Ἁγίων, ἡ θέαση τοῦ Ἀκτίστου Φωτὸς ἀπὸ αὐτούς, ἡ κατὰ χάριν ἔξοδός τους ἀπὸ τὸν παρόντα κόσμο καὶ ἡ εἴσοδός τους στὴν Οὐράνια Βασιλεία, στὸν Παράδεισο. Οἱ ὀπτασίες καὶ οἱ ἀποκαλύψεις Κυρίου, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ στοὺς ἀξίους νὰ δεχθοῦν μία τέτοια ἐμπειρία καὶ ἀποσκοποῦν σὲ δύο στόχους: πρῶτον ἐνισχύουν τὸν ἀγωνιστὴ τοῦ Πνεύματος, τοῦ χαρίζουν μία πρώτη γεύση τοῦ ὑπεσχημένου Παραδείσου, γιὰ νὰ μὴν ἀποκάμει ἀπὸ τὸ ὑπερβολικὸ βάρος τῆς ἄσκησης. Ἕνα τέτοιο φωτεινὸ διάλειμμα, μία γλυκιὰ ἀνάπαυση ἀπὸ στὸν κόπο τῆς καθημερινῆς πάλης μὲ τὴν ἀκηδία τοῦ σώματος καὶ μὲ τοὺς πειρασμοὺς ποὺ συνεχῶς ἐξακοντίζει ὁ Διάβολος,εἶναι ἕνα πολύτιμο δῶρο τοῦ Θεοῦ, μία πνευματικὴ παρακαταθήκη γιὰ τὸ ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς. Πάντοτε ἰσχύει ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Καλὸν γὰρ χάριτι βεβαιοῦσθαι τὴν καρδίαν». Εἶναι καλὸ νὰ στηρίζεται ἡ καρδιὰ ἀπὸ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, γιατί ἔτσι θὰ γνωρίζει ὅτι δὲν ματαιοπονεῖ καὶ θὰ βαδίζει μὲ ἐσωτερικὴ πληροφορία. Ὁ Θεὸς δὲν ἀφήνει ἀπαραμύθητο τὸν φιλότιμο ἀγωνιστή Του, ἐφόσον μέσα του διακρίνει πραγματικὴ ταπείνωση, ἡ ὁποία θὰ τὸν προφυλάξει ἀπὸ τὴν ὀλέθρια ὑπερηφάνεια λόγω τῆς ὑπερφυσικῆς ἐμπειρίας.

Κατὰ δεύτερο λόγο οἱ ὑπερκόσμιες ἐμπειρίες τῶν Ἁγίων, ὅταν δημοσιεύονται, στοχεύουν στὸ νὰ στερεώσουν τὴν ἀδύναμη πίστη τῶν ἀρχαρίων ἢ νὰ συγκρατήσουν τὸν πειρασμικὸ κλονισμὸ τῆς πίστης τῶν ἐμπειροτέρων. Ὅταν διαβάζει κάποιος, παραδείγματος χάριν, τὶς θεϊκὲς ἀναβάσεις τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὅπως τὶς περιγράφει ὁ ἴδιος στὸ σημερινὸ ἀνάγνωσμα, εἶναι ἀδύνατον νὰ μὴν γαληνέψει καὶ νὰ μὴν ἀναθαρρήσει πνευματικά. «Γνωρίζω», γράφει, «ἕναν ἄνθρωπο σχετιζόμενο μὲ τὸν Χριστὸ πρὶν ἀπὸ δεκατέσσερα χρόνια, εἴτε μὲ τὸ σῶμά του, εἴτε χωρὶς τὸ σῶμά του, ὁ Θεὸς γνωρίζει, ὁ ὁποῖος ἡρπάγη καὶ ἔφθασε μέχρι τὸν τρίτο οὐρανό. Γνωρίζω ὅτι αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἡρπάγη στὸν Παράδεισο καὶ ἄκουσε λόγους, τοὺς ὁποίους γλώσσα ἀνθρώπινη δὲν ἔχει τὴν δύναμη νὰ τοὺς πεῖ, καὶ τοὺς ὁποίους λόγω τῆς ἱερότητάς τους δὲν ἐπιτρέπεται στὸν ἄνθρωπο νὰ τοὺς πεῖ». Ἔχουμε ἐδῶ μία ἀψευδῆ, αὐθεντικὴ μαρτυρία, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὰ ἐγκυρότερα χείλη, γιὰ τὸν ἄλλο κόσμο, τὸν πνευματικὸ καὶ ὑπέρλαμπρο, γιὰ τὸν τρίτο οὐρανό, στὸν ὁποῖο περιπολεύουν οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι ποὺ ὑπηρετοῦν καὶ ὑμνοῦν τὸν Θεό,γιὰ τὸν παμπόθητο Παράδεισο, στὸν ὁποῖο ἄκουσε «ἄρρητα ρήματα», τὰ ὁποῖα οὔτε μπορεῖ, οὔτε ἐπιτρέπεται νὰ ἐκφέρει. Ἄλλοι Ἅγιοι, στὶς δικές τους ἐμπειρίες, περιγράφουν τὴν ἐμφάνιση τοῦ Ἀκτίστου Φωτὸς μέσα στὸ κελί τους καὶ τὴν ἀνέκφραστη γλυκύτητα ποὺ τὸ συνοδεύει ἢ τὴν ἐμφάνιση τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας ἢ διαφόρων ἁγίων καὶ ἀγγέλων, οἱ ὁποῖοι μεταφέρουν κάποιο μήνυμα. Ἄλλοι πάλι περιγράφουν τὸν χωρισμὸ τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὸ σῶμα μὲ τὸν θάνατο, τὸν τελωνισμό της ἀπὸ τοὺς φοβεροὺς δαίμονες, τὴν παρουσίασή της ἐνώπιόν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, τὴν ἀποπομπὴ τῆς ἁμαρτωλῆς ψυχῆς στήν Κόλαση καὶ τὰ φοβερὰ βασανιστήρια τῶν κολασμένων. Ἔχουμε, λοιπὸν, πάμπολλες μαρτυρίες γιὰ τὸν ἄλλο κόσμο, τὸν κόσμο τῶν νοερῶν καὶ πνευματικῶν δυνάμεων, μαρτυρίες γιὰ θαυμαστὲς ἐμφανίσεις καὶ ἐπεμβάσεις, γιὰ ὁράματα καὶ θαύματα, τὰ  ὁποῖα εἶναι καταγεγραμμένα καὶ μποροῦν κάλλιστα νὰ δυναμώσουν τὴν πίστη.

Ἔτσι, ἔστω καὶ ἂν ἐμεῖς εἴμαστε πνευματικὰ τυφλοὶ καὶ στερούμαστε πνευματικῶν ἐμπειριῶν ὡς ἀνάξιοι λόγῳ τῆς ἁμαρτωλότητάς μας, ἔχουμε ἀνὰ χείρας τὸν πολύτιμο θησαυρὸ τῶν θαυμαστῶν ἐμφανίσεων καὶ ἐπεμβάσεων, τὶς ὁποῖες ἐβίωσαν οἱ Ἅγιοι. Δρέπουμε ἀπὸ τὸν πλοῦτο αὐτὸ καὶ ἀνάλογα πρὸς τὴν προαίρεσή μας ὠφελούμαστε. Γιατί εἶναι γεγονὸς πὼς ἡ πίστη δὲν εἶναι ὑπόθεση στεγνῆς γνώσης, ἀλλὰ θετικῆς καρδιακῆς κατάστασης. Ὅπως γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «οὐ πάντων ἡ πίστις», «δὲν εἶναι ἰδίωμα ὅλων τῶν ἀνθρώπων ἡ πίστη». Οἱ σκληρόκαρδοι καὶ οἱ ὑπερήφανοι δὲν πρόκειται νὰ πιστέψουν, ἀκόμη καὶ ἂν ξαναζωντανέψει μπροστά τους κάποιος ἀπὸ τοὺς νεκρούς, γιὰ νὰ τοὺς πεῖ τὰ συμβαίνοντα στὴν ἄλλη ζωή. «Ἔχουσι Μωσέα καὶ τοὺς Προφήτας, ἀκουσάτωσαν αὐτῶν», λέγει ὁ Ἀβραὰμ στὸν βασανιζόμενο πλούσιο τῆς παραβολῆς, ὁ ὁποῖος τὸν παρακαλεῖ νὰ στείλει κάποιον ἀπὸ τοὺς νεκρούς, γιὰ νὰ πληροφορήσει τὰ ἀδέρφια του καὶ νὰ μὴν πᾶνε καὶ αὐτὰ στὸν τόπο τῆς βασάνου.

Ἂς μελετοῦμε, λοιπὸν, «τὰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις Κυρίου» ποὺ ἀξιώθηκαν νὰ λάβουν οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, γιὰ νὰ ἐνισχύεται ἡ πίστη μας καὶ νὰ ἀντέχουμε στὰ χτυπήματα τῆς ἀπιστίας, ὅταν μᾶς πολεμᾶ ὁ Ἀντικείμενος καὶ ἐχθρός της σωτηρίας μας. Τέλος δὲ ἂς παρακαλοῦμε θερμὰ τὸν Χριστό μας νὰ ἀξιώσει καὶ ἐμᾶς, πρὶν πεθάνουμε, νὰ λάβουμε ἕνα ψῆγμα τῆς Χάριτός Του, γιὰ νὰ γλυκαθεῖ ἡ καρδιά μας καὶ νὰ γνωρίσουμε βιωματικὰ «ὅτι χρηστὸς ὁ Κύριος». Ἀμήν, γένοιτο!

ΠΗΓΗ