«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 31 Ὀκτωβρίου 2021

Ε΄Λουκά 

Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή δίνεται η ευκαιρία να δούμε την δυναμική που έχει η στάση της ζωής μας, μέσα από τη ζωή δύο ανθρώπων. Παρουσιάζονται δύο διαφορετικοί χαρακτήρες, δυο διαφορετικοί άνθρωποι, των οποίων ο βίος τους απέχει παντελώς ο ένας απ’ τον άλλο. Έχουμε από την μία έναν άνθρωπο πλούσιο, που η ζωή του είναι καθαρά υλιστική και παγιωμένη στις μέριμνες αυτού του κόσμου, ενώ από την άλλη υπάρχει ο φτωχός Λάζαρος που ως κέντρο της ζωής του έχει τον Θεό, περιμένοντας καρτερικά την Σωτηρία του. Οι επιλογές τους ήταν εκείνες οι οποίες στην μεταθανάτιο ζωή καθόρισαν την κατάσταση που θα βίωναν. Ο μεν πλούσιος απώλεσε την μακαριότητα του Θεού, ενώ ο φτωχός Λάζαρος γευόταν την Θεία Χάρη.

Στόχος του σημερινού μηνύματος δεν είναι να εκθέσει την καταδίκη του πλουσίου, ο οποίος έστω και αργά ταπεινώθηκε, αλλά την δυναμική που έχει ο τρόπος της ζωής που ακολουθούμε. Δεν καταδικάζει ο Κύριος την ύπαρξη των υλικών αγαθών ούτε τον πορισμό, αλλά κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στη περίπτωση που αυτά γίνονται η μοναδική μέριμνα του κάθε ανθρώπου. Τα υλικά αγαθά αιχμαλωτίζουν τη σκέψη των ανθρώπων στο κόσμο της ύλης, σε αντίθεση με τα πνευματικά που απελευθερώνουν το πνεύμα του. Μέσω των επιλογών και των πράξεων μας διαμορφώνουμε τον κόσμο που μας περιβάλει και έτσι φτάνουμε στην παραδείσια κατάσταση που γεύεται ο Λάζαρος. Η αμαρτία και η αρετή δεν είναι έννοιες που ανήκουν στη φαντασία του καθενός μας, αλλά είναι κατάσταση. Η μια κατάσταση είναι απομακρυσμένη από τον Θεό και τον άνθρωπο, υλιστική και βαθιά ατομικιστική, ενώ άλλη είναι πηγή αρετής, κατάνυξης και θριάμβου με όπλα την πίστη και την ταπείνωση, να ανηφορεί προς τα άνω για να συναντήσει τον Κύριο μας. Στον ανηφορικό δρόμο αυτόν είναι εύλογο να θελήσουμε να αποδεσμευτούμε από το βαρύ φορτίο που μας κρατάει στάσιμους και αγνώμονες, ώστε να μπορέσουμε ελεύθεροι να πορευτούμε, συνοδοιπόροι με τον πλησίον μας, προς την Σωτηρία. Διότι όπως έχουμε ήδη αναφέρει, ο δρόμος προς την Βασιλεία του Κυρίου περνάει από τον πλησίον. Η αστοχία του πλουσίου είναι ότι κλείστηκε στα υλικά αγαθά, σε ένα κόσμο που μέτρο ήταν ο εαυτός του, ξέχασε τον Θεό και μαζί και τον συνάνθρωπο. Μέσα από την έμπρακτη αθεΐα που έχει επιλέξει ο πλούσιος να ζει, αντιπαραβάλλει ο Χριστός τον φτωχό Λάζαρο, ο οποίος έχει αναθέσει όλες τις ελπίδες στον Κύριο και ζει σύμφωνα με τον λόγο Του. Υπομένει τα δεινά σε ότι του προσφέρεται και ελπίζει στο έλεος του Θεού. Θα μπορούσε να βρει εναλλακτικούς τρόπους να επιβιώνει, μη αποδεκτούς από την διδασκαλία του Κυρίου, αλλά έχοντας εμπιστοσύνη στον Θεό επιμένει ως επαίτης και ελπίζει.

Οι επιλογές αυτές των ανθρώπων είναι που οριοθέτησαν την μεταθανάτια κατάσταση που βιώνουν, η οποία ολοκληρώνεται όπως βλέπουμε από την αρνητική απάντηση του Πατριάρχη Αβραάμ στο αίτημα του πλουσίου, αφού σύμφωνα με τον Πατριάρχη είναι αδύνατον να γεφυρωθεί το μεταθανάτιο χάσμα. Και εδώ ακριβώς είναι όλο το νόημα, το βάθος της περικοπής. Ο Ευαγγελιστής δηλαδή δεν εστιάζει στην παγιωμένη κατάσταση των δύο ανθρώπων (στην κόλαση του ενός και στον παράδεισο του άλλου) αλλά στο γεγονός πως μπορούμε τώρα στην επίγεια ζωή μας να διαβούμε το μέγα κενό, έχοντας ως κατευθυντήριο οδηγό τα λόγια του Θεανθρώπου. Πιο συγκεκριμένα, δύναται μέσω της μετάνοιας, της προσευχής και της πίστης στον Θεό, να μεταβούμε από την αμαρτωλή κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, στον Παράδεισο και την μακαριότητα Του. Για να επιτευχθεί όμως αυτό οφείλουμε να δεχτούμε τον λόγο του Θεού ως το μοναδικό αμετάβλητο πάνω στην γη και εκεί να οικοδομήσουμε ολόκληρη την αντίληψη μας για τη ζωή και την ύπαρξη μας. Να βρούμε τι είναι αυτό που μας κάνει πνευματικά «πλούσιους» και να αποδεσμευτούμε από αυτά που μας φτωχαίνουν σε αυτόν τον κόσμο, βοηθώντας έτσι τον συνάνθρωπό μας που μας έχει ανάγκη. Η ύπαρξη του καθενός από μας εξαρτάται από την ανάγκη του άλλου. Εν κατακλείδι το νόημα της περικοπής είναι ελπιδοφόρο, αφού ο Θεός μας παρέχει τα εργαλεία, τη πίστη, να υπερβούμε στην επίγεια ζωή την απόσταση των δυο επιπέδων και να γεφυρώσουμε το χάσμα το οποίο μας χωρίζει από τον Θεό.

 κ. Ε.Γ.

ΠΗΓΗ