ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 24 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΗ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ

(Β΄Κορ. θ΄ 6-11)

«Ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καὶ θερίσει καὶ ὁ σπείρων ἐπ’ εὐλογίαις ἐπ’ εὐλογίαις καὶ θερίσει. Ἕκαστος καθὼς προαιρεῖται τῇ καρδίᾳ, μὴ ἐκ λύπης ἢ ἐξ ἀνάγκης. Ἱλαρὸν γὰρ δότην ἀγαπᾷ ὁ Θεός».

Κέντρο τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης εἶναι ἡ καρδιά. Ἀπὸ ἐκεῖ ἐκπηγάζει ὅλη ἡ δύναμη ποὺ κινητοποιεῖ τὸν ἄνθρωπο εἴτε γιὰ τὸ καλὸ εἴτε γιὰ τὸ κακό, ἡ καρδιὰ «κρίνει» τὸν ἄνθρωπο, τὸν τοποθετεῖ ἀξιολογικὰ καὶ τὸν ὁδηγεῖ εἴτε στὸν Παράδεισο, δηλαδὴ στὴν ἕνωση μὲ τὸν Θεό, εἴτε στὴν Κόλαση, δηλαδὴ στὸν βασανισμὸ ἀπὸ τὸν Διάβολο. Ἡ κατάσταση τῆς καρδίας καὶ ἡ ἀπόδοσή της, ὅσον ἀφορᾶ τὸ πνευματικὸ ἔργο, πρέπει νὰ εἶναι ἡ μέριμνα κάθε Χριστιανοῦ καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στοὺς ἀνωτέρω στίχους τοῦ σημερινοῦ ἀναγνώσματος ἀπὸ τὴν Β’ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολὴ φανερώνει τὴν σημασία ποὺ ἔχει ἡ ἀγαθὴ ἢ ἡ κακὴ προαίρεση τῆς καρδιᾶς, ἡ προθυμία ἢ ἀπροθυμία, γιὰ τὴν πορεία τῆς πνευματικῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου.

Αὐτὸς, λοιπὸν, ποὺ ἔχει τσιγκούνικη καρδιὰ καὶ μὲ τσιγκουνιὰ σπέρνει, μὲ δυσκολία καὶ ὑπολογισμὸ καὶ βαρυγκώμια δίνει κάτι ἐλάχιστο ἀπὸ τὸ ἔχει του, αὐτὸς μὲ τσιγκουνιὰ θὰ θερίσει, λιγοστὸ καρπὸ θὰ λάβει. Ἀντίθετα, ὅποιος ἔχει ἁπλόχερη καρδιὰ καὶ μὲ ἁπλοχεριὰ δίνει, μὲ καλὴ διάθεση καὶ χαρά, αὐτὸς θὰ εὐλογηθεῖ, θὰ καρποφορήσει καὶ θὰ θερίσει πολύ, ἢ ὅπως ὑποσχέθηκε ὁ Χριστὸς «ἑκατὸ φορὲς περισσότερα θὰ λάβει καὶ ζωὴν αἰώνια θὰ κληρονομήσει».Τὸ νοηματικὸ βάρος πέφτει στὴν ἀντίθεση «φειδομένως» καὶ «ἐπ’ εὐλογίαις».  Ἀπὸ τὴ μία πλευρὰ ἔχουμε τὴν κακομοιριὰ τοῦ τσιγκούνη ποὺ μετράει ψυχαναγκαστικὰ τὴν περιουσία του, τὰ ἀγαθά του, τὰ χρήματά του, καὶ ὅταν βλέπει δίπλα του τὸν φτωχὸ ἢ θὰ τὸν περιφρονήσει καὶ θὰ ἀδιαφορήσει γιὰ αὐτόν, ἢ θὰ δώσει κάτι λίγο, ἀναλογικὰ πρὸς τὰ πλούτη του, καὶ αὐτὸ μὲ μεγάλη δυσκολία, σὰν νὰ κόβουν ἕνα κομμάτι ἀπὸ τὸ σῶμά του. Τόσο πολὺ ἔχει ταυτιστεῖ μὲ τὸν πλοῦτο, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ ἀνοίξει τὴν καρδιά του, εἶναι δέσμιος τῶν θησαυρῶν του, νομίζει πὼς γιὰ πάντα θὰ ἔχει τὰ χρυσὰ καὶ τὰ πολύτιμα ἀντικείμενά του καὶ αἰώνια θὰ «κολυμπάει» στὸν πλοῦτο. Κάποια, ὅμως, φοβερὴ στιγμὴ ὅλο αὐτὸ τὸ πανηγύρι τῆς σκληροκαρδίας θὰ λάβει τέλος καὶ θὰ ἀκούσει τὴν φρικτὴ φωνή: «Ἄφρον,τὴν ψυχήν σου ἀπαιτούσιν ἀπό σου. Ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται;»

Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ βλέπουμε τὸν γενναιόδωρο ἄνθρωπο, τὸν ἀνοιχτόκαρδο, τὸν εὐαίσθητο στὴν φτώχεια καὶ στὸν πόνο τοῦ συνανθρώπου του, τὸν καταδεκτικὸ καὶ πρόθυμο νὰ δώσει «ὅ,τι ἔχει καὶ δὲν ἔχει», ποὺ λέει ὁ λαός, γιὰ νὰ βοηθήσει τὸν ἀναγκεμένο. Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος συνήθως δὲν εἶναι πλούσιος σὲ ὑλικὰ ἀγαθά, ἔχει ὅμως πλούσια καρδιὰ καὶ αὐτὸ τοῦ φτάνει. Μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ ὁ ἴδιος φτωχός, ὅμως δίνει ἀπὸ τὸ ὑστέρημά του, καὶ αὐτὴ ἡ μικρὴ ποσοτικὰ ἐλεημοσύνη εἶναι μέγιστη ἐνώπιόν τοῦ Θεοῦ, ὅπως συμπεραίνουμε ἀπὸ τὸ σχόλιο τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὸ δίλεπτο τῆς χήρας: «Αὐτὴ ἔδωσε τὰ περισσότερα ἀπὸ ὅλους»! Γιατί ὁ Θεὸς μετράει τὴν διάθεση τῆς ψυχῆς, τὴν προαίρεση καὶ τὴν προθυμία, ὄχι τὸ ποσόν. Καὶ ὅταν βλέπει  πλούσια ψυχή, δίνει καὶ ὑλικὰ καὶ πνευματικὰ ἀγαθά, γιατί γνωρίζει πὼς ὁ καλόψυχος, εὐεργετημένοςανθρωπος δὲν θὰ τὰ κρατήσει γιὰ τὸν ἑαυτό του, ἀλλὰ θὰ τὰ μοιράσει. Ἀκριβῶς γι’ αὐτὸν τὸν λόγο γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Αὐτὸς ποὺ σπέρνει «ἐπ΄ εὐλογίαις», δηλαδὴ πλουσιοπάροχα, «ἐπ’ εὐλογίαις καὶ θερίσει», ἄφθονα ἀγαθὰ θὰ λάβει. Καὶ αὐτὰ ποὺ θὰ πάρει θὰ τὰ ξαναδώσει καὶ οὕτω καθ’ ἑξῆς. Γίνεται ἔτσι ὁ ἐλεήμων ἄνθρωπος ἕνας ποταμὸς ἀέναης ἐλεημοσύνης καὶ ὁμοιάζει μὲ τὸν Θεὸ ποὺ εἶναι ὁ παντοτινός δωρεοδοτης καὶ πάροχος ὅλων τῶν ἀγαθῶν.

Μποροῦμε, ἐπίσης, νὰ ἐπεκτείνουμε τὴν ἔννοια τῆς γενναιοδωρίας σὲ ὅλη τὴν σφαίρα τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Αὐτὸς ποὺ ἀγωνίζεται μὲ προθυμία καὶ ἔχει δώσει ὅλη του τὴν καρδιὰ στὸν Θεό, ἀκολουθώντας τὴν παρακίνηση τοῦ Θεοῦ Πατέρα: «Υἱέ μου, δὸς μοι σήν καρδίαν», εἶναι ὁ «ἱλαρὸς δότης» τὸν ὁποῖον ἀγαπᾶ ὁ Θεός, εἶναι ὁ φιλότιμος καὶ λεβέντης ἀγωνιστής, ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παϊσιος. Νὰ μὴν εἶσαι κακομοίρης, νὰ μὴν γκρινιάζεις, νὰ μὴν ὑπολογίζεις ἐγωιστικὰ κάθε σου βῆμα, νὰ μὴν ἀμφιταλαντεύεσαι, νὰ μὴν διστάζεις, νὰ μὴν ὑπαναχωρεῖς στὸν πνευματικὸ ἀγώνα, αὐτὰ ὄντως εἶναι εὐάρεστα στὸν Θεό. Ὁ Θεὸς ἀγαπᾶ τὸν θερμὸ Χριστιανό, ποὺ πορεύεται μὲ πλήρη παράδοση τῆς ψυχῆς του σὲ Αὐτόν. Ἀντίθετα, μισεῖ τὸν χλιαρὸ «Χριστιανὸ» καὶ πρόκειται νὰ τὸν ἐμέσει, νὰ τὸν ξεράσει κατὰ τὴν Μέλλουσα Κρίση, σύμφωνα μὲ τὴν φοβερὴ αὐτὴ φράση ἀπὸ τὸ βιβλίο τῆς Ἀποκάλυψης.

Ὁ καθένας μας, λοιπὸν, ἂς προσπαθεῖ «καθὼς προαιρεῖται τῇ καρδίᾳ, μὴ ἐκ λύπης ἢ ἐξ ἀνάγκης», ἂς δίνει στὸν συνάνθρωπό του ἐλεύθερα ὅ,τι θέλει, ἂς ἀκούει τὴν καρδιά του, χωρὶς λύπη ἢ καταναγκασμὸ καὶ ἂς πορεύεται μὲ χαρούμενο πρόσωπο στὸν δρόμο τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Ἂς κινούμαστε ἐλεύθερα, νὰ λέμε «ναὶ» στὸν Χριστό, νὰ τοῦ δίνουμε τὴν καρδιά μας, ἐπειδὴ ἐμεῖς τὸ ποθοῦμε καὶ ὄχι γιατί κάποιοι μας τὸ ἐπέβαλαν. Ἂς γίνουμε γενναιόδωροι καὶ πραγματικὰ πλούσιοι σκορπίζοντας γύρω μας ἀδιάκοπα ὑλικὲς καὶ ψυχικὲς ἐλεημοσύνες, καὶ τότε θὰ βροῦμε τὴν πραγματικὴ χαρά, δηλαδὴ τὸν Χριστό! Ἀμήν, γένοιτο!

ΠΗΓΗ