ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Απόστολος: Β΄ Κορ. στ΄ 1-10

Ευαγγέλιο: Ματθ. στ΄ 22-33

11 Ιουλίου 2021

«Ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» (Ματθ. στ΄ 33).

Η βασιλεία του Θεού είναι το σημαντικότερο «δώρο του Θεού» προς τον άνθρωπο. Η βασιλεία του Θεού, είναι μια κατάσταση αιωνιότητας, αγιότητας, δικαιοσύνης και αγάπης, όπου ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να βλέπει τον Θεό, αλλά και να απολαμβάνει τα αγαθά της παρουσίας του. Αυτό το «δώρο του Θεού» το απαξίωσε ο άνθρωπος μέσα από την πτώση του και άρα και τη συνειδητή άρνηση του να προχωρήσει από το «κατ’ εικόνα» στο «καθ’ ομοίωσιν Θεού».

Παρά την απαξίωση αυτή του ανθρώπου, εντούτοις εξακολουθεί να υφίσταται σαν προσφορά προς τον άνθρωπο η βασιλεία του Θεού και την ίδια στιγμή αυτή να γίνεται κατορθωτή μέσα και από τη δική του προσπάθεια.

Μάλιστα το «ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού» του σημερινού ευαγγελίου, έρχεται να υπενθυμίσει κατά τρόπο εμφαντικό, ότι δεν αποκλείονται άλλες επιθυμίες της ζωής του. Ιδιαίτερα δε ότι η βασιλεία του Θεού δεν επιβάλλεται, αλλά επιτυγχάνεται και μέσα από την προσωπική συμβολή του κάθε ανθρώπου. Τούτο επιβεβαιώνει το αίτημα της Κυριακής προσευχής «ελθέτω η βασιλεία σου γενηθήτω το θέλημα σου ως εν ουρανώ και επί της γης» (Ματθ. στ΄ 10). Δηλαδή «είθε να έρθει η βασιλεια σου, είθε να γίνει το θέλημα σου και από τους ανθρώπους, όπως γίνεται από τις ουράνιες δυνάμεις».

Ευχόμαστε, λοιπόν, όχι για να κάμει ο Θεός ότι θέλει, αλλά για να μπορέσουμε να κάμουμε εμείς ότι θέλει ο Θεός. Παρακαλούμε, αλλά την ίδια στιγμή αγωνιζόμαστε ούτως ώστε μέσα από τις δικές μας πράξεις, μέσα από τον καθημερινό τρόπο της ζωής μας να γίνεται, να εκπληρώνεται το θέλημα του Θεού.

Η εκπλήρωση του θελήματος του Θεού μπορεί να εκφράζεται μέσα από την αποστροφή του κακού και την αποξένωση από τα πάθη. Παράλληλα θα πρέπει να εκφράζεται και θετικά από τη στοργή και την αγάπη για τους άλλους. 

Μέσα από την προσευχή, την πίστη και την υπομονή την ώρα της δοκιμασίας.

Ακόμα μέσα από την ζωντανή ελπίδα που διαλύει το σκοτάδι της απελπισίας και δίνει την πραγματική χαρά. Κατά τον Απόστολο Παύλο: «Η ελπίδα τελικά δεν απογοητεύει. Μαρτυρεί γι’ αυτό η αγάπη του Θεού με την οποία το Άγιο Πνεύμα που μας δόθηκε γέμισε και ξεχείλισε τις καρδιές μας. Γιατί ο Χριστός, παρ’ όλο που ήμασταν ακόμη ανίκανοι να κάνουμε το καλό, πέθανε για μας τους ασεβείς ανθρώπους, στον προκαθορισμένο καιρό» (Ρωμ. ε΄ 5-6). Κατά συνέπεια, αν ο καθένας συναισθάνεται αυτή την προσφορά που συνέβαλε στη συμφιλίωση του με τον Θεό, τότε θα πρέπει να την επιβεβαιώσει με έργα. Θα πρέπει ακόμα να συνειδητοποιήσει ότι αν ο Χριστός πρόσφερε το μέγιστο, τότε δεν θα αρνηθεί να προσφέρει το υποδεέστερο.

Αν μας πρόσφερε το αναγκαίο για την ψυχή, τη σωτηρία, τότε να’ μαστε βέβαιοι ότι δεν θα αρνηθεί να μας προσφέρει και τα αναγκαία για το σώμα. Μας παρουσίασε μάλιστα σήμερα σαν παράδειγμα τα πουλιά και τα αγριολούλουδα. 

Τα πρώτα τα συντηρεί χωρίς να χρειάζονται αποθήκες. Τα δεύτερα τα κοσμεί, τα ντύνει μεγαλόπρεπα έστω κι αν σήμερα υπάρχουν κι αύριο θα τα ρίξουν στη φωτιά. Αν όμως ο Θεός φροντίζει γι’ αυτά, τότε μας λέει «δεν θα φροντίσει πολύ περισσότερο για σας, ολιγόπιστοι», και καταλήγει: «Μην έχετε, λοιπόν, άγχος και μην αρχίσετε να λέτε «τι θα φάμε;» ή «τι θα πιούμε;» ή «τι θα ντυθούμε;» γιατί για όλα αυτά αγωνιούν όσοι δεν εμπιστεύονται το Θεό· όμως ο Ουράνιος Πατέρας σας ξέρει καλά ότι έχετε ανάγκη απ’ όλα αυτά. Γι’ αυτό πρώτα απ’ όλα να επιζητείτε τη βασιλεία του Θεού και την επικράτηση του θελήματος του, κι όλα αυτά θα ακολουθήσουν».

Τα πιο πάνω λόγια του Κυρίου δεν έχουν σαν στόχο να μας καταδικάσουν σε αδράνεια, ούτε και να μας εμποδίσουν από του να είμαστε συνετοί και προνοητικοί. Ο Κύριος θέλει να μας προφυλάξει από την περιττή και αγωνιώδη φροντίδα. Ιδιαίτερα δε, θέλει να μα προφυλάξει από την ψευδαίσθηση ότι η ασφάλεια βρίσκεται στα υλικά αγαθά. Η ασφάλεια για τον άνθρωπο είναι μόνο ο Θεός γιατί είναι ο μόνος αιώνιος, ενώ τα υλικά αγαθά έρχονται και παρέρχονται. Εκείνο που χρειάζεται από μέρους του ανθρώπου είναι να εμπιστευθεί τον Θεό και να ζητήσει τη βοήθεια Του και να ευλογήσει το όποιο έργο επιτελεί. Επίσης πρέπει να είναι σε θέση να διακρίνει ότι δεν είναι πάντα ο δικός του ζήλος, η δική του εργατικότητα που επιτυγχάνει τα πάντα, αλλά ότι σ’ αυτή την «επιτυχία» μεγάλη είναι και η συμβολή της πρόνοιας του Θεού. Ας θυμηθούμε και τη σχετική παράκληση στη θεία Λειτουργία «υπέρ ευκρασίας αέρων, ευφορίας των καρπών της γης και καιρών ειρηνικών».

Κατά συνέπεια, ο άνθρωπος καλείται μέσα από τη δική του προσπάθεια, να γίνει συνδημιουργός με τον Θεό και όχι να αντικαταστήσει τον Θεό. Ο άνθρωπος καλείται να κάνει ότι είναι ανθρωπίνως δυνατόν, να ιεραρχήσει τις προτεραιότητές του, κάνοντας διάκριση ανάμεσα στο μέσο και τον σκοπό της ζωής. Τα υλικά αγαθά είναι το μέσο που θα μας βοηθήσουν να περάσουμε από το «ζην» της παρούσης ζωής, στο «ευ ζην» ή το «όντως ζην» της μελλούσης ζωής. 

Με τον τρόπο αυτό θα επιβεβαιώσουμε ότι τελικός μας στόχος είναι η βασιλεία του Θεού και όχι οι βασιλείες του κόσμου.

Αδελφοί μου, όσοι οραματιζόμαστε τη βασιλεία του Θεού ας εργαστούμε και για την επικράτησή της. Ας αντιταχθούμε σε ότι σφαγιάζει τη δικαιοσύνη και σκοτώνει την αγάπη και που δυστυχώς, είναι κυρίαρχο στοιχείο στις μέρες μας. 

Ας επικαλεστούμε το «ελθέτω η βασιλεία σου», αλλά ας συμβάλουμε με έργα στην ολοκλήρωση του αιτήματος «γενηθήτω το θέλημα σου ως εν ουρανώ και επί της γης» (Ματθ. στ΄ 10). Αμήν.

Θεόδωρος Αντωνιάδης

ΠΗΓΗ