ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (11 – 07 – 2021)

(Ματθαίου στ΄ 22–33)

«Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε»

Στήν ὑλιστική ἀντίληψη γιά τή ζωή καί τήν ἀγωνιώδη μέριμνα πού γεννᾶ στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου ἀναφέρεται ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή. Ἡ μανιώδης προσήλωση στά ὑλικά ἀγαθά, μᾶς λέει, τυφλώνει τά μάτια τῆς ψυχῆς μας. Δέν συμβιβάζεται μέ τήν πίστη στό Θεό. Δέν συμπορεύεται μέ τήν ἐμπιστοσύνη στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία κατεξοχήν διακρίνει τόν πιστό ἄνθρωπο.

Σπάνια ὁ Κύριος μιλοῦσε τόσο συγκεκριμένα καί μέ τόσα ἐπιχειρήματα γιά ἄλλο πάθος, ὅσο γιά τή μέριμνα. Τρεῖς φορές στούς δέκα στίχους πού ἀφιέρωσε στή μέριμνα, μᾶς δίνει τήν ἐντολή «μή μεριμνᾶτε».

Καί ἡ τριπλῆ αὐτή ἐπανάληψη δείχνει πόσο μεγάλη ἁμαρτία εἶναι καί πόσο ἀντιβαίνει στό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Αὐτό μαρτυρεῖ καί ἡ ἔλλειψη πίστεως στήν πρόνοια καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ὁ κυριευμένος ἀπό τή μανία τοῦ πλούτου καί τήν ἀπόκτηση ὅλο καί περισσοτέρων ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἐάν δέν ἔχει ἀρνηθεῖ τό Θεό, τόν ἔχει ἐξορίσει ἀπό τή ζωή του καί τόν κόσμο. Δέν τόν σκέπτεται. Δέν τόν ἐπικαλεῖται καί δέ ζητᾶ τή βοήθειά Του. Θεοποιεῖ καί λατρεύει τόν ἑαυτό του. Στηρίζεται μόνο στίς ἱκανότητές του. Δέ χρειάζεται πλέον τό Θεό, δέν τόν ἔχει ἀνάγκη.

Ἡ ἀγωνιώδης μέριμνα σκοτώνει μέσα μας καί διώχνει ἀπό πάνω μας τήν ἀνθρωπιά. Γινόμαστε σκληροί, μέ σκοπό ν’ ἀποκτήσουμε ὅτι ἐπιθυμοῦμε καί ἄσπλαχνοι. Ἀδικοῦμε καί συγχωροῦμε συνέχεια τόν ἑαυτό μας, πώς δέν μποροῦμε νά κάνουμε κάτι διαφορετικό ἄν θέλουμε νά ζήσουμε καί νά προκόψουμε. Ἡ ἀγωνιώδης μέριμνα διώχνει ἀπό τήν καρδιά μᾶς τή χαρά καί τήν εἰρήνη χάνουμε τήν ἐλπίδα μας καί μᾶς γεμίζει φόβο. Ἀφανίζει τό χαμόγελο τῆς ζωῆς. Ἐάν κοιτάξουμε τούς ἀνθρώπους γύρω μας, τό ἄγχος τούς πνίγει καί ἀλλοιώνει τά πρόσωπά τους. Τό βλέμμα τούς φανερώνει τήν ἀνησυχία τῆς ψυχῆς τους. Ἡ μορφή τους, πού εἶναι ὁ καθρέφτης τοῦ ψυχικοῦ τους κόσμου, ἐκφράζει τήν πίεση πού ἀσκεῖ ἡ ἀγωνιώδης μέριμνα στήν ψυχή τους.

Διώχνει ἀκόμη καί τόν ὕπνο μας, τό μεγάλο δῶρο τοῦ Θεοῦ, πού ἔρχεται σάν λύτρωση ἀπό τούς κόπους καί τίς φροντίδες τῆς ἡμέρας. Τό κρεβάτι ὅπου ἀναπαυόμαστε καί ἀνανεωνόμαστε, γίνεται ὁ τόπος σχεδιασμῶν, οἰκονομικῶν συνδυασμῶν καί ἐφιαλτῶν.

Ἐξαιτίας αὐτοῦ του γεγονότος, ὑπάρχουν πάνω ἀπό τριακόσια εἴκοσι ἑκατομμύρια ψυχοπαθεῖς, σέ διάφορες μορφές σέ ὅλο τόν κόσμο, σύμφωνα μέ τήν Παγκόσμια Ὀργάνωση Ὑγείας. Καί τίς ἑπόμενες δεκαετίες ἀναμένεται ν’ ἀνέβει δραματικά.

Μή νομίζουμε ὅτι ἡ μέριμνα εἶναι ἕνα πάθος πού πολιορκεῖ μόνο τους φτωχούς ἀνθρώπους ἤ ἐκείνους πού ἀντιμετωπίζουν πρόβλημα ἐπιβίωσης. Περισσότερο ἀπ’ ὅλους βασανίζει τούς εὐκατάστατους καί τούς πλούσιους. Μεριμνᾶ ὁ φτωχός γιά τήν τροφή, μεριμνᾶ καί ὁ πλούσιος γιά τήν τρυφή (ἀπολαυστική ζωή). Ὁ πρῶτος γιατί δέν ἔχει κάτι νά φάει.

Ὁ δεύτερος γιατί δέν ξέρει τί νά φάει καί ἀπό ποιά. Φροντίζει ὁ φτωχός γιά τό ἔνδυμα καί ὁ πλούσιος γιά τήν πολυτέλεια. Φροντίζει ὁ φτωχός γιά τήν ἐξασφάλιση στέγης. Φροντίζει καί ὁ πλούσιος γιά μέγαρα, ἐξοχικά, κότερα καί μετοχές.

Σέ αὐτές τίς μέριμνες ἐάν συμπεριλάβουμε καί τήν ἀντίληψη τῆς σύγχρονης οἰκονομίας γιά τό κέρδος καί τίς διάφορες μορφές οἰκονομικῆς ἀνάδειξης, μποροῦμε εὔκολα νά καταλάβουμε τόν κίνδυνο πού μᾶς ἀπειλεῖ. Καί ὅτι ἔτσι ἔχουν τά πράγματα, μᾶς ἀρκεῖ ἡ εἰκόνα ἑνός χρηματιστηρίου, ὅπου κυριαρχεῖ τό πάθος καί ἡ ἀγωνία γιά εὔκολο καί γρήγορο κέρδος καί ἡ ἀγωνία πού ἀποτυπώνεται στά πρόσωπα τῶν ἀνθρώπων τοῦ χρήματος.

Ἡ ἀγωνιώδης μέριμνα, ἀδελφοί μου, γιά τή ζωή μας ἀποτελεῖ πάθος πού καταδυναστεύει τήν ἐν Χριστῷ ἐλευθερία μας. Εἶναι ἁμαρτία πού μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τό Θεό. Γι’ αὐτό καί ὁ Κύριος σήμερα μᾶς λέει ἐπίμονα:

«Δία τοῦτο λέγω ὑμίν, μή μεριμνᾶτε». Ἀντίθετα, ἡ ἐμπιστοσύνη στό Θεό καί Πατέρα μας, στήν πρόνοια καί τήν ἀγάπη Του γιά τόν κόσμο καί τόν ἄνθρωπο, ἀποτελεῖ τή μόνη σωστή ὁδό γιά μᾶς πού πιστεύουμε σ’ Αὐτόν καί θέλουμε νά λεγόμαστε παιδιά Του. Καί ὁ ἀπόστολος Πέτρος μᾶς συνιστᾶ: «Πάσαν τήν μέριμναν ὑμῶν ἐπιρρίψατε ἐπ’ αὐτόν, ὅτι αὐτῷ μέλει περί ὑμῶν». (Ἅ΄Πετρ. 5,7). Ἀμήν.

Πρωτοπρεσβύτερος

π. Βύρων Λάππας

ἐφημέριος Βουνοπλαγιᾶς

ΠΗΓΗ