ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

«Καὶ περιῆγεν ὅλην τὴν Γαλιλαίαν ὁ Ἰησοῦς διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ».

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί. Μέ αὐτά τά λίγα λόγια ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος περιγράφει τήν ἔναρξη τῆς δημόσιας δράσης τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μᾶς λέει ὅτι διέτρεχε ὅλη τή Γαλιλαία διδάσκοντας καί κηρύσσοντας τό εὐαγγέλιο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καί θεραπεύοντας κάθε νόσο καί ἀσθένεια τοῦ λαοῦ.

Πόσο συγκινητική ἀλήθεια εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ Κυρίου μας, ἀδελφοί μου, ὁ ὁποῖος τρέχει κοντά στούς ἀνθρώπους, τούς πλησιάζει μέ ἐνδιαφέρον, ἀγάπη καί πόνο γιά νά τούς κηρύξει, νά τούς ἀναγγείλει, τό «εὐαγγέλιον τῆς Βασιλείας»! Τά καλά δηλαδή νέα, ὅτι ὁ πολυαναμενόμενος Μεσσίας εἶναι πιά ἐδῶ, ἀνάμεσά τους. «Ἐπεσκέψατο τόν λαόν αὐτοῦ». «Μεθ΄ ἠμῶν ὁ Θεός». Οἱ ρήσεις τῶν προφητῶν, οἱ προεικονισμοί καί οἱ προτυπώσεις τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης τώρα ἐκπληροῦνται. Ὁ Μεσσίας, ὁ σαρκωθεῖς Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς, εἶναι τώρα ἐδῶ γιά νά σηκώσει τό βάρος τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ Του καί νά ξεπλύνει τίς λερωμένες ἀπό τήν ἁμαρτία ψυχές, νά περιποιηθεῖ καί νά  θεραπεύσει τίς πληγές τίς ὁποῖες οἱ δαίμονες ἐπέφεραν στόν ἄνθρωπο, γιά νά στηρίξει τό ραγισμένο καλάμι, τόν συντετριμμένο ἀπό τήν ἀνομία ἄνθρωπο καί νά ἀναζωογονήσει τό λυχνάρι τῆς πίστης πού τρεμόσβυνε.

Πρακτικά τό Εὐαγγέλιο, ἡ καλή αὐτή εἴδηση τῆς παρουσίας καί τοῦ ἔργου τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἡ ἀπαλλαγή ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν ἀνθρώπων ἀπό τήν ἁμαρτία, ἡ ἀπελευθέρωση ἀπό τά βαριά δεσμά μέ τά ὁποῖα ὁ διάβολος ἔχει ἁλυσσοδέσει τό ἀνθρώπινο γένος καί βεβαίως ἡ κατάργηση τοῦ θανάτου. Ἀνοίγει ἐπιτέλους ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ, πού ἡ παρακοή τῶν προπατόρων εἶχε κλείσει. Ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ πιά νά ἀτενίσει τόν οὐρανό, ἀλλά καί νά πορευθεῖ πρός αὐτόν, νά γίνει ὁ ἴδιος οὐρανός. Τώρα ὅλοι μποροῦμε νά ὀνομάζουμε τό Θεό Πατέρα καί νά ὑψώνουμε πρός Αὐτόν τό βλέμμα καί τά χέρια, ζητώντας ἔλεος καί «πάντα τά πρός σωτηρίαν αἰτήματα».

Γιά νά κηρύξει τό εὐαγγέλιο, ὁ Κύριός μας διατρέχει ὅλη τή Γαλιλαία. Δέν παραλείπει νά ἐπισκεφθεῖ καί τήν παραμικρότερη γωνιά. 

Ὅπως ὁ καλός γεωργός πού δέν ἀφήνει ἄσπαρτο κανένα σημεῖο τοῦ χωραφιοῦ του. Ὅπως ὁ καλός ποιμένας πού τρέχει σέ κάθε σημεῖο τοῦ κακοτράχαλου βουνοῦ, γιά νά βρεῖ καί νά συμμαζέψει κοντά του τό πρόβατο πού ἀποκόπηκε ἀπό τό κοπάδι καί κινδυνεύει νά χαθεῖ γιά πάντα.

Στήν πορεία Του αὐτή ὁ Κύριος συναντᾶ ἀνθρώπους διαφορετικῶν διαθέσεων καί πνευματικῶν καταστάσεων. Συναντᾶ ἁπλούς, καθημερινούς ἀνθρώπους, γεωργούς, κτηνοτρόφους, ψαράδες, τεχνίτες,  πού ἀγαποῦν τό Θεό, τηροῦν τό Μωσαϊκό Νόμο. Ἡ πίστη τους εἶναι ἁπλή, ἄδολη, ἀνεπιτήδευτη. Δίπλα σε αὐτούς ὅμως ὑπάρχουν καί οἱ ἄλλοι, οἱ ἄρχοντες τοῦ λαοῦ, πολιτικοί καί θρησκευτικοί. Αὐτοί πού δυστυχῶς διέστρεψαν τό Μωσαϊκό Νόμο καί τόν μετέτρεψαν σέ ἕνα σύνολο τυπικῶν, ξηρῶν διατάξεων, καταργώντας ἔτσι τή ζωντανή σχέση τοῦ Ἰσραήλ μέ τό Θεό τῶν Πατέρων του. Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι θά ἀναδεικνύονταν ὡς οἱ μεγαλύτεροι ἀντίπαλοι καί οἱ φανατικότεροι ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ. Οὔτε ὅμως αὐτούς ἑξαιρεῖ ἀπό τό κήρυγμά Του.

Πρός ὅλους αὐτούς τούς ἁπλούς ἀνθρώπους τοῦ λαοῦ, ἀλλά καί τούς ἄλλους «τούς δοκούντας εἶναι σοφοί», τούς ἀκριβεῖς ἑρμηνευτές καί τηρητές τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου, ὅπως οἱ ἴδιοι παρουσιάζονταν, ὁ Κύριός μας ἔρχεται «διδάσκων», δηλαδή ὡς καλός καί σοφός παιδαγωγός. Δέν ἀπαιτεῖ, δέν φοβίζει, δέν ἀπειλεῖ, δέν καταριέται, δέν κατακρίνει. Τούς πλησιάζει ὅλους ἀδιακρίτως μέ ἀγάπη, ὑπομονή καί ταπείνωση. Σκύβει πάνω ἀπό τόν καθένα γιά νά τόν βοηθήσει νά κατανοήσει τό λόγο Του καί νά τόν ἀγαπήσει. Καί ἀφοῦ ἀγαπήσει καί δεχθεῖ τό λόγο Του, τότε ἀναμφίβολα θά δεχθεῖ καί θά ἀγαπήσει καί τόν ἴδιο ὡς Θεό καί λυτρωτή του. Ξέρει ὡς Θεός ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουν πλανηθεῖ. Ἡ ἁμαρτία ἔχει πολύ πληθύνει. Οἱ ψυχές εἶναι ξερές, γεμάτες ἀγκάθια. Ξέρει ὅμως καί κάτι ἄλλο. Ὅτι οἱ ψυχές αὐτές διψοῦν γιά νερό, ζῶν ὕδωρ, λαχταροῦν γιά λόγο Θεοῦ. Ἔτσι ἡ διδασκαλία Του, ὁ λόγος Του, πέφτει στήν ξεραμένη γῆ τῶν ψυχῶν τῶν ἀκροατῶν Του ὡς εὐεργετική βροχή. Δροσίζει τίς ψυχές.

Ξεπλένει κάθε ρύπο. Τίς ἀναζωογονεῖ. Τόσα χρόνια μακριά ἀπό τό ζωοποιό λόγο τοῦ Θεοῦ, μακριά ἀπό τό ὕδωρ τό ζῶν τῆς θείας χάρης, πῶς νά μήν ἔχουν πλήρως ἐρημοποιηθεῖ; Πῶς νά μήν ἔχουν ἀνάγκη αὐτόν τήν τόσο ἀνακουφιστική δρόσο;

Ἔτσι διά τοῦ Εὐαγγελίου, εἰσάγει τούς ἀνθρώπους στή Βασιλεία Του ὁ Κύριος. Καί τά σημάδια τῆς παρουσίας αὐτῆς τῆς Βασιλείας γίνονται ἀμέσως ὁρατά. Ὁ Χριστός ἰᾶται, θεραπεύει. Κάθε νόσο, σωματική ἤ ψυχική. Ὅπως ὁ ἴδιος εἶπε στούς μαθητές τοῦ ἁγίου Ἰωάννη Προδρόμου καί Βαπτιστή Του «Τυφλοί ἀναβλέπουσι καί χωλοί περιπατούσι, λεπροί καθαρίζονται, κωφοί ἀκούουσι, νεκροί ἐγείρονται, πτωχοί εὐαγγελίζονται».

Οἱ ἰάσεις ἀσθενῶν δείχνουν καθαρά ποιά εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ὁ χῶρος στόν ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος, ἀπαλλαγμένος ἀπό τήν ἁμαρτία καί τά ἐπακόλουθά της, ζεῖ σέ ἑνότητα μέ τό Θεό, τούς ἀγγέλους, τήν κτίση ὅλη. Στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ «οὐκ ἔστι πόνος ἤ λύπη ἤ στεναγμός, ἀλλά ζωή ἀτελεύτητος». Δέν θεραπεύει ὅμως ὅλους ὁ Χριστός, γιατί ἡ Βασιλεία Του δέν φανερώθηκε ἀκόμα στήν πληρότητά της, ἀλλά καί γιατί ἡ Βασιλεία αὐτή δέν εἶναι τοῦ κόσμου τούτου. Ἡ πλήρης φανέρωσή της θά γίνει στό τέλος τῶν αἰώνων στή Δεύτερη ἔνδοξη παρουσία τοῦ Κυρίου μας, ὅταν «καινά ποιεῖ τά πάντα».

Ἀδελφοί μου. Τό Εὐαγγέλιο τοῦ Κυρίου μας ἀπευθύνεται ἀσφαλῶς σέ ὅλους μας. Ὅμως στή δική μας ἐποχή ὑπάρχει δυστυχῶς πνευματική ἀνομβρία. Κλειδώσαμε δυστυχῶς τίς καρδιές μας, ἀποστρέψαμε τά μάτια ἀπό τόν οὐρανό, δέν ἐπιτρέπουμε στή θεία χάρη νά μᾶς πλημμυρίσει.

Ἀλλά αὐτό μπορεῖ καί πρέπει νά ἀλλάξει, ἀρκεῖ νά τό θελήσουμε. Πῶς;

Μιμούμενοι τούς ἁγίους Ἀποστόλους οἱ ὁποῖοι «ἀφέντες πάντα» ἠκολούθησαν τόν Χριστό». Ἔτσι καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, θά ἀξιωθοῦμε διά τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου, ἐντός της Ἐκκλησίας, τῆς Οὐράνιας Βασιλείας, τοῦ Παραδείσου, τῆς αἰωνίας συμβασιλείας μας μέ τό Θεό. Ἅς ἀγωνισθοῦμε λοιπόν γιά νά τό πετύχουμε. Ἀμήν.

π. Δημήτριος Καπρινιώτης

ΠΗΓΗ