ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 30 ΜΑΪΟΥ 2021

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

(Πραξ. ια΄, 19-30)

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Βρισκόμαστε στὴν Ἀντιόχεια τῶν ἀποστολικῶν χρόνων, λίγο μετὰ τὸν λιθοβολισμὸ τοῦ Ἀρχιδιακόνου καὶ Πρωτομάρτυρος Στεφάνου. Ἐκεῖ ἔχουν φθάσει οἱ Χριστιανοὶ ἀπὸ τὴν Κύπρο καὶ τὴν Κυρήνη, οἱ ὁποῖοι  διδάσκουν τὸ Εὐαγγέλιο στοὺς Ἑλληνιστές, δηλαδὴ στοὺς Ἑβραίους ποὺ μιλοῦν ἑλληνικά. Ἡ δύναμη τοῦ Χριστοῦ εἶναι μαζί τους καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν πιστῶν αὐξάνεται ὁλοένα σὲ πλῆθος. Τὸ μαθαίνει αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων καὶ στέλνει τὸν Βαρνάβα, ὁ ὁποῖος ἦταν «ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ πλήρης Πνεύματος Ἁγίου καὶ πίστεως», γιὰ νὰ ἐλέγξει τὴν κατάσταση. Ὁ Βαρνάβας χαίρεται πολὺ μὲ τὴν πρόοδο ποὺ βλέπει καὶ διδάσκει ὅλους νὰ παραμένουν σταθεροὶ μὲ ὅλη τους τὴν καρδιὰ στὴν πίστη τους στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Καὶ ὁλοένα νέα μέλη προστίθενται στὴν Ἐκκλησία. Πηγαίνει τότε ὁ Βαρνάβας στὴν Ταρσὸ νὰ ἀναζητήσει τὸν Παῦλο, τὸν βρίσκει καὶ ἔρχονται καὶ δύο μαζὶ στὴν Ἀντιόχεια. Ἐκεῖ μένουν γιὰ ἕναν ὁλόκληρο χρόνο διδάσκοντας τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἐκεῖ, στὴν Ἀντιόχεια, ἐμφανίζεται γιὰ πρώτη φορὰ ἡ τιμημένη καὶ ἁγία ὀνομασία «Χριστιανός».

Κάποια στιγμὴ ἦρθαν προφῆτες ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ στὴν Ἀντιόχεια καὶ ἕνας ἀπὸ αὐτούς, ποὺ ὀνομαζόταν Ἄγαβος, σηκώθηκε καὶ προεῖπε διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὅτι λιμός, πείνα μεγάλη, πρόκειται νὰ πέσει στὴν οἰκουμένη, ἡ ὁποία, πράγματι, συνέβη στὰ χρόνια της βασιλείας τοῦ Κλαυδίου Καίσαρος. Ἀποφάσισαν τότε οἱ μαθητές, οἱ Χριστιανοὶ τῆς Ἀντιόχειας, νὰ στείλουν βοηθήματα, ὅσο μποροῦσε ὁ καθένας, στοὺς ἀδελφούς τῆς Ἰουδαίας. Αὐτὸ ἔκαναν καὶ ἔστειλαν τὴν οἰκονομική τους βοήθεια στοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἰουδαίας μὲ τὸν Βαρνάβα καὶ τὸν Παῦλο.

Ἂς ἐπικεντρωθοῦμε στὸ τελευταῖο αὐτὸ περιστατικὸ τῆς σημερινῆς περικοπῆς, γιὰ νὰ ἐξαγάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα γιὰ τὴ δική μας κατάσταση, δύο χιλιάδες περίπου χρόνια ἀπὸ τὴν τότε ἐποχή. Ἀρχικὰ ἂς ἐξηγήσουμε τί σήμαινε καὶ τί σημαίνει ἡ λέξη «προφήτης». Προφήτης εἶναι ὁ φωτισμένος ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα διδάσκαλος τοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος ἔχει τὸ χάρισμα νὰ προλέγει αὐτὰ ποὺ πρόκειται νὰ συμβοῦν στὸ μέλλον. Εἶναι ἕνας ἄνθρωπος μὲ πνευματικὴ καλλιέργεια καὶ κύρος, ὁ ὁποῖος ἔχει ἰσχυρὴ προσωπικότητα καὶ ἱκανότητα νὰ καθοδηγεῖ ἀπλανῶς τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ. Κύριο ἔργο του ἀποτελεῖ ἡ διδασκαλία συνεπικουρούμενη ἀπὸ τὴν πρόρρηση τῶν μελλόντων. Ἡ δὲ ἀποκάλυψη τοῦ τί πρόκειται νὰ συμβεῖ δὲν ἐξυπηρετεῖ κάποια περιέργεια, ἀλλὰ βοηθᾶ τοὺς πιστοὺς στὸ νὰ εἶναι ἕτοιμοι νὰ ἀντιμετωπίσουν τὶς δύσκολες καταστάσεις καὶ νὰ βρίσκονται σὲ διαρκῆ ἐγρήγορση καὶ μετάνοια. Ἑπομένως, ἡ προφητεία ἀποσκοπεῖ στὴν ψυχικὴ προπαίδευση καὶ ἐνδυνάμωση τῶν πιστῶν, εἶναι ἕνα βοήθημα πρὸς σωτηρίαν τῶν ψυχῶν.

Ἔρχεται, λοιπὸν, ὁ προφήτης Ἄγαβος καὶ προλέγει ὅτι σύντομα μεγάλη πείνα θὰ ἐπιπέσει στὴν ἀνθρωπότητα. Γιὰ τὴν τότε ἐποχὴ ἕνας ἰσχυρὸς λιμός, ἡ πείνα, ἰσοδυναμοῦσε μὲ θάνατο χιλιάδων ἀνθρώπων, δεδομένης τῆς ἔλλειψης ὀργάνωσης, ἀποθήκευσης καὶ ἐπαρκῶν μεταφορικῶν μέσων. Ἕνα ἔτος ἀνομβρίας ὁδηγοῦσε σὲ ἐλαχιστοποίηση ἢ καὶ ἐκμηδένιση τῆς παραγωγῆς σιτηρῶν μὲ ἀποτέλεσμα οἱ θάνατοι νὰ εἶναι ἀναπόφευκτοι. Γι’ αὐτὸ ἡ προφητεία τοῦ Ἄγαβου ἀκούστηκε σὰν κεραυνός. Ἡ ἀπειλὴ ἦταν μεγάλη.

Σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο παρακολουθοῦμε τὴν ἄμεση ἀντίδραση καὶ ἐνεργοποίηση τῆς χριστιανικῆς κοινότητας τῆς Ἀντιόχειας. Τὸ κήρυγμα τῆς ἀγάπης, ποὺ ἀποτελεῖ τὴν πεμπτουσία τοῦ Εὐαγγελίου, μπαίνει σὲ ἐφαρμογὴ καί, δεδομένης τῆς ἀντικειμενικὰ ἀνώτερης οἰκονομικῆς κατάστασης τῶν Ἀντιοχέων συγκριτικὰ πρὸς αὐτὴν τῶν Ἱεροσολυμιτῶν, μιά καὶ ἡ Ἀντιόχεια ἐκείνης τῆς ἐποχῆς ἀποτελεῖ ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα καὶ πλουσιότερα ἀστικὰ κέντρα τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, ξεκινᾶ ἕνας ἔρανος, στὸν ὁποῖο ὁ καθένας ἀποδίδει τὸν ὀβολὸ του κατὰ τὴν δύναμή του. Εἶναι χαρακτηριστικοὶ οἱ ὄροι ποὺ ἀφοροῦν τοὺς Χριστιανοὺς τῆς Ἀντιόχειας: εἶναι οἱ «μαθηταί», οἱ ὁποῖοι μαθητεύουν στὸν Μεγάλο Διδάσκαλο καὶ Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ τὸν μιμοῦνται στὴν ἀγάπη χωρὶς ὅρια καὶ προϋποθέσεις. Ἀπὸ τὴν ἄλλη οἱ Χριστιανοὶ τῶν Ἱεροσολύμων χαρακτηρίζονται ὡς «ἀδελφοί», γιατί ὅλοι οἱ πιστοὶ στὸν Χριστὸ εἶναι ἀδέρφια, ἔχουν γεννηθεῖ «ἄνωθεν», «δι’ ὕδατος καὶ Πνεύματος» καὶ ἀνήκουν στὴ μεγάλη οἰκογένεια «τῶν ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων», στὴν ὁποία κεφαλὴ εἶναι ὁ Χριστός.  

Δὲν γνωρίζουμε ἄλλες λεπτομέρειες σχετικὰ μὲ αὐτὸν τὸν λιμὸ ποὺ ἔπληξε τὴν οἰκουμένη ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ Κλαυδίου Καίσαρος, δηλαδὴ μεταξὺ τῶν ἐτῶν 41 καὶ 54 μ.Χ. Αὐτὸ ποὺ μᾶς ἐνδιαφέρει καὶ ἀξίζει νὰ μελετήσουμε εἶναι ἀπὸ τὴ μία πλευρὰ ὁ ρόλος τοῦ προφητικοῦ χαρίσματος μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ πρέπουσα ἀντίδραση τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας σὲ περιόδους κρίσεων καὶ ἐπικινδύνων καταστάσεων. Οἱ προφῆτες προειδοποιοῦν τοὺς πιστοὺς γιὰ δυσάρεστα γεγονότα, ὄχι ἁπλὰ γιὰ νὰ τοὺς φοβίσουν καὶ νὰ τοὺς πανικοβάλλουν, ἀλλὰ γιὰ νὰ τοὺς καταστήσουν ἱκανοὺς νὰ ἀντιμετωπίσουν τοὺς κινδύνους μὲ σύνεση, εἰρήνη καὶ ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον. Ἄλλωστε ὁ Χριστιανὸς πρέπει νὰ εἶναι πάντοτε ἕτοιμος γιὰ ὁ,τιδήποτε δύσκολο καὶ ἂν συμβεῖ, νὰ ζεῖ «ὡς πάροικος καὶ παρεπίδημος» σὲ αὐτὸν τὸν πρόσκαιρο κόσμο, νὰ εὑρίσκεται σὲ διαρκῆ μετάνοια καὶ πνευματικὴ ἐγρήγορση, νὰ ἔχει ἀνοικτὲς τὶς κεραῖες τῆς ψυχῆς του, γιὰ νὰ λαμβάνει τὰ σήματα τοῦ Οὐρανοῦ, τὰ λεγόμενα «σημεῖα τῶν καιρῶν», καὶ νὰ πράττει κατὰ Θεόν.

Στὶς ἡμέρες μας πολὺς λόγος γίνεται γιὰ πολλὲς καὶ διάφορες προφητεῖες, ποὺ ἀναφέρονται στὰ ἔσχατα χρόνια, δηλαδὴ σὲ ὅσα γεγονότα θὰ λάβουν χώρα πρὶν τὴν Ἔλευση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς Κριτοῦ τῶν πάντων. Πρόκειται γιὰ φοβερὰ καὶ τρομερὰ γεγονότα, πολέμους κυρίως καὶ ποικίλες φυσικὲς καταστροφὲς σὲ παγκόσμια κλίμακα, γιὰ γεγονότα ποὺ ὁδηγοῦν στὴν ἐπικράτηση τοῦ Ἀντιχρίστου. Ἤδη, βιώνουμε μία παγκόσμια ἀπειλή, τὴν ἀσθένεια τοῦ κορωνοϊοῦ, ἡ ὁποία ἐξελίσσεται ὡς βιολογικὸς πόλεμος ἄγνωστης προέλευσης καὶ ἄδηλης ἔκβασης. Πολλὰ λέγονται καὶ γράφονται, προφητεῖες διαδίδονται καὶ ἀποδίδονται σὲ διαφόρους Ἁγίους, παλαιότερους καὶ συγχρόνους, πολλὲς ἀπὸ αὐτὲς ψευδεῖς καὶ ἀνυπόστατες. Ὁπωσδήποτε μέσα σὲ αὐτὸν τὸν ὀρυμαγδὸ τῆς προφητολογίας, ἀκούγονται καὶ ἀξιόπιστες φωνές, οἱ ὁποῖες προειδοποιοῦν μὲν γιὰ φοβερὰ γεγονότα, τὰ ὁποῖα εἶναι ἤδη σὲ ἐξέλιξη, δὲν παύουν ὅμως νὰ τονίζουν σὲ κάθε περίσταση τὶς δύο μεγάλες ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ: «Μετανοεῖτε!» καὶ «Ἀγαπᾶτε!». Τί μᾶς συμβουλεύουν οἱ ὄντως προφῆτες; «Ἀλλάξτε ζωή, ἐξομολογηθεῖτε τὶς ἁμαρτίες σας, μείνετε προσκολλημένοι στὸ Χριστό!». Καὶ ἐπιπλέον:  «Ὅταν θὰ ἔρθουν τὰ δύσκολα, δεῖξτε ἀγάπη, αὐταπάρνηση, αὐτοθυσία! Νὰ βοηθᾶτε ἁπλόχερα τὸν συνάνθρωπό σας, ξεχάστε τὴν φιλαυτία σας καὶ δίνετε, δίνετε, δίνετε!» Καὶ τότε ὁ Χριστός, ὁ «πλούσιος ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς», θὰ γεμίζει τὶς ἀποθῆκες σας θαυματουργικὰ καὶ θὰ σᾶς χαρίζει τὰ πρὸς τὸ ζῆν ἀναγκαῖα. Καὶ τότε θὰ βλέπουμε καθημερινὰ τὸ χέρι Του νὰ μᾶς προστατεύει, νὰ μᾶς ζωοποιεῖ, νὰ μᾶς χαροποιεῖ μέσα στὶς ἀντιξοότητες καὶ νὰ μᾶς ὁδηγεῖ στὸν εὔδιο λιμένα τῆς σωτηρίας. Ἀμήν, γένοιτο!

ΠΗΓΗ