“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”

Κυριακή 30η Μαΐου 2021

Κυριακή της Σαμαρείτιδος

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Τό νερό ἀναζητᾶ ἡ Φωτεινή ἡ Σαμαρείτιδα στό φρέαρ τοῦ Ἰακώβ, ἕνα φυσικό στοιχεῖο ζωτικῆς σημασίας γιά τήν λειτουργία τοῦ σώματος. Αὐτή ἡ ἀναζήτηση ,ὅμως, πρόκειται νά τῆς ἀλλάξει ριζικά τήν ζωή καί νά βρεῖ ὄχι ἁπλῶς ἕνα φυσικό στοιχεῖο, ἀλλά ἕνα θεϊκό στοιχεῖο: τό μοναδικό θεϊκό στοιχεῖο τῆς λυτρώσεως καί τοῦ ἁγιασμοῦ.

Προσέρχεται μόνη στό πηγάδι χωρίς τή συνοδεία ἄλλων γυναικῶν, προφανῶς γιά νά ἀποφύγει τά πικρόχολα σχόλια γιά τήν ζωή της.Γνωρίζει ἡ ἴδια τό μέγεθος τῆς ἀμαρτωλότητάς της, κατά βάθος ὅμως ἔχει ἀγαθή προαίρεση.Δέν διψᾶ μόνο σωματικά, διψᾶ πολύ περισσότερο ψυχικά καί ἀναζητᾶ τήν μοναδική,τήν ἀστείρευτη πηγή πού θά τίς ἐξασφαλίσει τήν αἰώνια λύτρωση καί τήν ἀπελευθέρωση ἀπό τό βάρος τῆς ἐνοχῆς καί τῶν παθῶν της.

Στόν ἐρημικό τόπο τῆς Συχάρ,λοιπόν, γνωρίζει καί συναντᾶ τόν στοργικό Σωτῆρα ὅλων τῶν ἁμαρτωλῶν. Ἐκεῖ, βρίσκει τήν ἱκανοποίηση τῆς πνευματικῆς της δίψας. Ἡ σωματική  δίψα δέν τήν ἀπασχολεῖ πλέον ἤ μᾶλλον καλύτερα ἡ ἱκανοποίηση τῆς πνευματικῆς δίψας ξεδιψάει καί τή σωματική.

Ὁ Παντοδύναμος Κύριος ἔτσι τά “οἰκονόμησε” ὥστε νά βρίσκεται ἐκεῖ, τήν ὥρα πού ἡ Σαμαρείτιδα θά πήγαινε γιά νά ἀντλήσει τό ὕδωρ. Τῆς ζητᾶ  νά Τοῦ προσφέρει νερό, γιά νά ξεδιψάσει καί ὁ ἴδιος ἀπό τόν φόρτο καί τόν καύσωνα τῆς ἡμέρας.Τό αἴτημα Του αἰφνιδιάζει τή γυναῖκα, ἀφοῦ ἦταν ἀδιανόητο τήν ἐποχή ἐκείνη ἕνας Ἰουδαῖος νά ζητᾶ κάτι ἀπό ἕναν Σαμαρείτη. Σ'αὐτήν ὅμως τήν περίπτωση ἀποκτοῦσε τό αἴτημα τοῦ Κυρίου ἰδιαίτερη σημασία, διότι ἀπέβλεπε σέ ἕναν κατ' ἐξοχήν στόχο, πού δέν ἦταν ἄλλος ἀπό τήν σωτηρία καί τήν λύτρωση τῆς μέχρι τότε “σκοτεινῆς”,ἀλλά ἀπό ἐκείνη τήν στιγμή καί μετέπειτα “φωτεινῆς”  Σαμαρίτειδας.

Ἡ Σαμαρείτιδα, παρά τόν αἰφνιδιασμό της, δέν ἀπομακρύνεται, ἀλλά ἐκφράζει τήν ἀπορία της γιά τό αἴτημα τοῦ Χριστοῦ. Ἀπό αὐτήν τήν ἀπορία πῆρε τήν ἀφορμή ὁ Κύριος καί ἀνοίγει μαζί της ἕναν ἀποκαλυπτικό ἀλλά ταυτόχρονα σωτήριο διάλογο.Ὁ λόγος μέ τά ὑψηλά νοήματα τοῦ Κυρίου εἶναι φυσικό νά μή γίνει ἀμέσως κατανοητός ἀπό τή γυναῖκα, ὅταν ὅμως ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ ἀποκαλύπτει τά τοῦ βίου της, ἐκείνη ἀμέσως ἀντιλαμβάνεται πώς ἐνώπιόν της δέν βρίσκεται κάποιος συνηθισμένος ἄνθρωπος ἀλλά ἕνας προφήτης. Ἔτσι, ἡ διάνοιά της φωτίζεται,ἡ καρδιά της συγκινεῖται καί ὁ πόθος της νά γνωρίσει τήν ἀλήθεια, τόν ἀληθινό Θεό καί τήν λατρεία πού τοῦ ἁρμόζει, ξεχύνεται ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς της. Παραμερίζει τό ἀντλημα, ξεχνᾶ τό νερό τοῦ πηγαδιοῦ, ξεχνᾶ τόν σκοπό, γιά τόν ὁποῖο ἦλθε στό πηγάδι καί μέ φλογερή πνευματική δίψα ἀκούει  τή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Προτιμᾶ τό πνευματικό ὕδωρ τοῦ Σωτῆρα ἀπό τό ὕδωρ τοῦ πηγαδιοῦ.

Τελικά, δίχως νά τό ἀντιληφθῆ, ἔγινε ἡ ἴδια πηγή ὕδατος ζῶντος για τούς συμπατριῶτες της. Ἰσαπόστολος πραγματική, ἀφοῦ δέν κράτησε τά σωτήρια καί διδακτικά λόγια τοῦ Χριστοῦ μόνο γιά τόν ἑαυτό της,ἀλλά ἔσπευσε νά τά διαδώσει παντοῦ.

Διψοῦν καί σήμερα πολλοί ἄνθρωποι νά μάθουν τήν ἀλήθεια, νά γνωρίσουν τόν μόνο ἀληθινό Θεό. Ἡ μόνη ἀσφαλής πηγή πού ὁδηγεῖ τήν κάθε διψασμένη ψυχή στό νά βρεῖ αὐτές τίς αἰώνιες ἀλήθειες εἶναι ὁ  Χριστός. Ὅσοι προστρέχουν σ΄Αὐτόν καί ἀπορροφοῦν τά λόγια Του, δροσίζονται, ἱκανοποιοῦνται, χορταίνουν, χαίρουν.

Ὁ Κύριός μας σε ἀνύποπτο χρόνο μᾶς παρουσιάζεται καί μᾶς δίνει τήν δυνατότητα νά συνδεθοῦμε μαζί του καί νά ξεφύγουμε ἀπό τά δεσμά τῶν παθῶν καί τῆς ἁμαρτίας, ἀρκεῖ ἐμεῖς νά κατανοήσουμε αὐτήν τήν ἐπίσκεψη καί νά μήν ἀποφύγουμε τόν σύνδεσμό μας μέ τόν Σωτῆρα.

Στήν ἐρώτηση πού συχνά ἀκούγεται ἀπό τούς ανθρώπους τί ὑπάρχει πέραν τοῦ τάφου, θά λάβουν τήν ἀπάντηση ὅτι μόνο τότε,μετά τον τάφο, ἀρχίζει ἡ αἰώνια καί μακαρία ζωή καί ὅτι ὁ θάνατος δέν εἶναι ἐκμηδένιση καί ἀφανισμός, ἀλλά ἡ ἀρχή μιᾶς νέας, τελειότερης, χαρούμενης, μακαρίας ζωῆς γιά τούς δικαίους. Θά πληροφορηθοῦν ὅτι στόν Παράδεισο, ὑπάρχουν ἀγαθά “ἅ ὀφθαλμός οὐκ εἶδε καί οὖς οὐκ ἤκουσε καί ἐπί καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη” (Α΄Κορ.β,9).

Οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου ἱκανοποιοῦν κάθε αἴτημα καί λύνουν κάθε ἀπορία, γι' αὐτό κάθε ἄνθρωπος μπορεῖ νά γίνεται καθημερινά πηγή  ἀναβλύζοντος πνευματικοῦ  ὕδατος. Διότι “νερό βαθύ καί ἀνεξάντλητο εἶναι οἱ λόγοι τοῦ ἐναρέτου, ποταμός καί πηγή ζωῆς ἀναβλύζει ἀπό τήν καρδία του” (Παροιμ. ιη΄4). Αὐτήν τήν ἀνεκτίμητη δωρεά τοῦ Θεοῦ προείδε ὁ προφήτης Ἠσαΐας καί προφητικά προτρέπει τούς ἀνθρώπους νά προσέλθουν στήν πηγή τοῦ ζῶντος ὕδατος. Λέγει “Οἱ διψῶντες, πορεύεσθε ἐφ' ὕδωρ” (Ησ.νε 1),διότι ὁ Πανάγαθος Θεός “ ἔδωκεν ἐν τῇ ἐρήμῳ ὕδωρ καί ποταμούς ἐν τῇ ἀνύδρῳ ποτίσαι τό γένος μου τό ἐκλεκτόν” (Ησ.μγ,20).

Ἑπομένως, ἀδελφοί μου, ἐμεῖς θά μείνουμε ἀκόμη διψασμένοι, ἐνῶ δίπλα μας εἶναι ἡ ἀστείρευτη πηγή τοῦ ζῶντος ὕδατος καί ἔχουμε τήν δυνατότητα νά εἴμαστε τρισευτυχισμένοι;  

  π. Γ.Β.

ΠΗΓΗ