Ἡ ζυγαριά τοῦ Θεοῦ...

Σήμερα εἶναι Κυριακή τῶν Ἀπόκρεω. Δίχως νά τό καταλάβουμε, βρεθήκαμε πρό τῶν πυλῶν τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Αὐτό εἶναι τό ἴδιον τοῦ χρόνου. Νά περνᾶ, χωρίς νά τόν προλαβαίνεις. Στό σημερινό Εὐαγγέλιο, θά ἀκούσουμε τόν Χριστό νά μᾶς μιλᾶ γιά τήν ὥρα τῆς μεγάλης κρίσεως, τῆς στιγμῆς κατά τήν ὁποία θά βρεθοῦμε μπροστά στό δικαστήριο τοῦ Οὐρανοῦ. Κάποιος εὔλογα θά διερωτηθεῖ, μά δικάζει ὁ Θεός τῆς ἀγάπης;

Ἄν μποροῦν νά δικάζουν οἱ ἄνθρωποι μέ τούς δικούς τους νόμους, δέν μπορεῖ νά δικάσει ὁ Θεός; Ὁ Χριστός μιλᾶ ξεκάθαρα στούς ἀνθρώπους. 

Τίποτα δέν ἀφήνει ἀνεξήγητο. Καί μέ τόν ἴδιο τρόπο μιλᾶ γιά τό Δικαστήριο τοῦ Οὐρανοῦ, κανόνας καί ζυγαριά τοῦ ὁποίου εἶναι τό ἴδιο το Εὐαγγέλιο. Οἱ ἄνθρωποι δικάζουν καί καταδικάζουν. Ὁ Θεός ὅμως ὄχι!

Καταδίκη του Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο, εἶναι το νά μήν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά αἰσθανθεῖ τόν Θεό! Καί ἄν δέν μπορεῖ αὐτό νά συμβεῖ στήν παροῦσα ζωή, δύσκολα μπορεῖ νά συμβεῖ στήν αἰώνια...

Στήν Κρίση τοῦ Θεοῦ ἐπαφιόμαστε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Δίκαιοι καί ἄδικοι, πλούσιοι καί πένητες, γνωστοί καί ἄγνωστοι! Δέν χωρίζει ὁ Θεός τούς ἀνθρώπους. Οἱ ἄνθρωποι χωρίζονται μεταξύ τους. Ἡ ἔννοια τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ ὑπάρχει στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ ἐλευθερία τῆς βουλήσεως κατοχυρώνεται μέσα ἀπό τίς ἀνθρώπινες ἐπιλογές. Στήν δική σου κρίση ἐπαφίεται ἡ πορεία τῆς ζωῆς σου. Ὅταν σταθεῖς δίπλα στόν ἄρρωστο, ὅταν δώσεις τροφή στόν πεινασμένο, ὅταν ντύσεις τόν γυμνό ἄνθρωπο, ὅταν τοῦ συμπαρασταθεῖς στίς δοκιμασίες τῆς ζωῆς, αὐτό πού κάνεις γιά τόν ἄλλον τό δέχεται ὁ Θεός! Γιατί στό πρόσωπο τοῦ ἄλλου θά συναντήσεις τόν Θεό. Αὐτή σου ἡ καλοσύνη, ἀκόμα καί ἄν τήν ξεχάσουν οἱ ἄνθρωποι, ὁ Θεός δέν τήν ξεχνᾶ ποτέ!

Ἡ ἔννοια τῆς δικαίωσης ἤ τῆς καταδίκης εἶναι προϊόν της ἀπόλυτης ἐλευθερίας μέ τήν ὁποία κατοχύρωσε ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο. Τήν ζυγαριά τοῦ Θεοῦ, οἱ ἄνθρωποι τήν χειρίζονται. Ἁπλά, τελικά ὁ Θεός ἀποδέχεται τήν δική τους ἀπόφαση... Ἡ κόλαση καί ὁ παράδεισος εἶναι ἔννοιες ἀσυμβίβαστες μεταξύ τους, πού ὅμως ἔχουν μιά κοινή ἀφετηρία. Τόν ἄνθρωπο! Οἱ περισσότεροι δέν φοβοῦνται τήν κόλαση, γιατί ἁπλά τήν βιώνουν στήν καθημερινότητά τους! Ὅσοι ὅμως ποθοῦν τόν παράδεισο, εἶναι γιατί ἡ κόλαση πού μετέτρεψε ὁ ἄνθρωπος τήν ζωή του δέν τούς ἀγγίζει! Καί εἶναι κόλαση το νά ζεῖς μόνο γιά σένα. Εἶναι κόλαση νά μήν μπορεῖς νά χαρεῖς τά ἀγαθά τῆς ζωῆς σου! Εἶναι κόλαση τό νά ζητᾶς περισσότερα ἀπό αὐτά πού ἔχεις, χωρίς νά ὑπολογίζεις τό τίμημα γιά νά τά ἀποκτήσεις. Εἶναι κόλασή το νά πιστεύεις πώς ὁ κόσμος σοῦ ἀνήκει! Εἶναι κόλασή τό νά ἀποζητᾶς τήν εὐτυχία τῆς ζωῆς, μέσα ἀπό τήν δυστυχία τοῦ ἄλλου...

Μιλᾶ λοιπόν ὁ Θεός καί ὅταν ὁμιλεῖ ὁ Θεός, ὁ ἄνθρωπος σιωπᾶ...

Πείνασα καί δέν μοῦ ἔδωσες φαγητό. Δίψασα καί δέν μοῦ πρόσφερες ἕνα ποτήρι νερό! Βρέθηκα στό κρεββάτι τοῦ πόνου καί δέν μοῦ συμπαραστάθηκες! Βρέθηκα στήν φυλακή καί δέν μέ ἐπισκέφθηκες...

Ἤμουν ξένος καί ἀδιαφόρησες... Σοῦ χάρισα τά πάντα καί δέν μπόρεσες νά τά ἀπολαύσεις! Ἔδωσα σέ ἐσένα ζωή καί σύ, ἔδωσες θάνατο στούς γύρω σου. Ἀδιαφορεῖς μπροστά στήν ἀνθρώπινη δυστυχία, χωρίς νά γνωρίζεις πώς ἡ χαρά καί οἱ λύπη, συγκατοικοῦν στήν ζωή σου! Σέ εὐεργέτησα καί σύ μου φέρθηκες μέ ἀχαριστία...

Μόνος σου δίκασες καί καταδίκασες τόν ἑαυτό σου! Γιατί δέν μπόρεσες νά διαχειριστεῖς τήν ἐλευθερία πού σοῦ χάρισα, τήν ὁποία τελικά μετέτρεψες σέ ἀκατάλυτα δεσμά! Ἡ ἐπιλογή σου νά ἀπομακρυνθεῖς ἀπό κοντά μου, ἔγινε καί τιμωρία σου. Ἡ κρίση μου, εἶναι κρίση σου. Ἡ ἐπιλογή σου, ἀποδοχή μου...

Κάθε μέρα σκεπτόμαστε διαφορετικά πράγματα στήν ζωή μας! Ἕνα μόνο δέν ἔχουμε χρόνο νά θυμηθοῦμε. Πώς πάνω ἀπό ἐμᾶς εἶναι ὁ Θεός!

Ὅμως, ποτέ δέν εἶναι ἀργά. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει τό μοναδικό προνόμιο σέ ὅλη τήν δημιουργία νά μπορεῖ νά μετανοεῖ καί ἀφοῦ μπορεῖ νά μετανοεῖ, μπορεῖ καί νά ἐπανορθώσει. Τό σημερινό Εὐαγγέλιο δέν κάνει τίποτε περισσότερο ἀπό νά ὑπενθυμίσει σέ ὅλους μας πώς, τελικά τήν ζυγαριά τοῦ Θεοῦ τήν κρατοῦμε στά χέρια μας ἐμεῖς! Τότε τί κάνει ὁ Θεός! Αὐτό πού τοῦ ζήτησε ὁ ἄνθρωπος, πού τόν θέλει κοντά Του ὅταν τόν χρειάζεται καί τόν ἀπορρίπτει ὅταν νομίζει πώς δέν τόν ἔχει ἀνάγκη! Ἁπλά, παρακολουθεῖ...

Ἡ ἀπόλυτη ἔννοια τοῦ δικαίου ἀφορᾶ τόν Θεό! Ἡ ἔκφραση τῆς δικαιοσύνης ἀνήκει στόν ἄνθρωπο. Ἀκούγοντας λοιπόν τό Εὐαγγέλιο, ἴσως ἀναθεωρήσουμε κάποια πράγματα στήν ζωή μας. Τά δεδομένα τῆς ἀνθρώπινης λογικῆς, ἀνατρέπονται ὑπό τῆς Θείας δικαιοσύνης. Τόν παράδεισο καί τήν κόλαση, τόν προγευόμαστε καί τόν κατακτοῦμε στήν καθημερινή ζωή μας! Στή δική μας ἐπιλογή ἀνήκει τό πῶς, ποῦ καί πότε, θέλουμε νά ζήσουμε, τόν παράδεισο ἤ τήν κόλαση. Καί σέ αὐτό δέν ἐπεμβαίνει καθόλου ὁ Θεός, ἁπλά παρακολουθεῖ...

Πανοσ. Ἀρχιμ. τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου

π. Θωμᾶς Ἀνδρέου

ΠΗΓΗ