ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 07 ΜΑΡΤΙΟΥ 2021

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ (Α΄ Κορ.η΄ 8 - θ΄ 2)

Μὲ τὴν Κυριακὴ τῶν Ἀπόκρεω ξεκινᾶ μία περίοδος ἐγκρατείας καὶ μετανοίας, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ στὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα καὶ στὴν Κυριακή του Πάσχα. Σταδιακὰ εἰσαγόμαστε στὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, στὴν αὐστηρὴ νηστεία τῶν τροφῶν, στὴν ἐπαναφορὰ τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος στὴν κατάσταση τῆς μετανοίας, ποὺ καθαρίζει καὶ ἀναπτερώνει τὸν ὅλον ἄνθρωπο. Ἂν οἱ τροφές, οἱ λιπαρὲς καὶ βαριές, ὅπως εἶναι αὐτὲς ποὺ ἔχουν ζωϊκὴ προέλευση, τὸ κρέας κυρίως, βαραίνουν τὸ σῶμα καὶ δυσκολεύουν τὸν πνευματικὸ ἀγώνα, τότε συμφωνοῦμε μὲ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο, ὁ ὁποῖος στὴν σημερινὴ περικοπὴ ἀπὸ τὴν Α’ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολὴ γράφει: «Οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τὸν αἰῶνα»!

Βέβαια ἡ ἀποστροφὴ αὐτὴ σχετίζεται μὲ τὸ πρόβλημα τοῦ ἂν ἐπιτρέπεται ἢ δὲν ἐπιτρέπεται οἱ Χριστιανοὶ νὰ τρώγουν ἀπὸ τὰ εἰδωλόθυτα, τὰ κρέατα ἀπὸ τὰ ζῶα ποὺ ἔχουν προσφερθεῖ ὡς θυσία στοὺς εἰδωλολατρικοὺς θεούς, κάτι τὸ ὁποῖο ἐμᾶς σήμερα δὲν μᾶς ἀπασχολεῖ. Ἀπασχολοῦσε, ὅμως, τοὺς Χριστιανοὺς τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, κατὰ τὴν ὁποία ὁ Χριστιανισμὸς ἔκανε τὰ πρῶτα του βήματα μέσα σὲ ἕναν κόσμο «κατείδωλον», μέσα σὲ μία κοινωνία, στὴν ὁποία ἡ λατρεία τῶν εἰδώλων εἶχε πρωτεύοντα ρόλο. Οἱ πρῶτοι Χριστιανοὶ δὲν κατεῖχαν ὅλοι τὸν ἴδιο βαθμὸ σταθερότητας στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ. Κάποιοι ποὺ πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ λάτρευαν ὡς θεοὺς τὸν Ἀπόλλωνα, τὴν Ἀθηνᾶ, τὸν Δία, τὴν Ἥρα καὶ τοὺς ἄλλους θεοὺς τοῦ ἑλληνικοῦ δωδεκαθέου ἢ καὶ τοὺς θεοὺς ἄλλων ξένων ἐθνῶν, ποὺ εἶχαν εἰσαχθεῖ στὴν θρησκευτικὴ ζωή τῆς τότε Ἑλλάδας, αὐτοὶ, λοιπόν, οἱ πρώην εἰδωλολάτρες, δὲν ἦταν εὔκολο ἀπὸ τὴν μία ἡμέρα στὴν ἄλλη νὰ ἀποτινάξουν ἀπὸ ἐπάνω τους τὶς λατρευτικὲς συνήθειες τῆς προηγούμενης ζωῆς τους. Ὅσο καὶ ἂν ὁμολογοῦσαν τὸν Χριστὸ ὡς ἀληθινὸ Θεὸ καὶ Σωτήρα τοῦ κόσμου, ἡ συνείδησή τους ἦταν ἀμφιταλαντευόμενη. Κάποιοι ἄλλοι ἦταν πιὸ σταθεροὶ καὶ συνειδητοποιημένοι, ὁπότε δὲν θὰ τοὺς ἐπηρέαζε πνευματικὰ τὸ νὰ φᾶνε ἀπὸ τὰ εἰδωλόθυτα. Θὰ ἔπρεπε, ὅμως, αὐτοὶ οἱ ἰσχυρότεροι πνευματικὰ νὰ συγκαταβοῦν πρὸς τοὺς ἀσθενέστερους ἀδελφούς τους καὶ ἑκούσια νὰ ἀπεμπολήσουν τὸ δικαίωμά τους νὰ τρώγουν ἐλεύθερα ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὰ εἰδωλόθυτα, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ μὴν τοὺς σκανδαλίσουν.

Ἡ κυρίαρχη σκέψη τοῦ Ἀποστόλου Παύλου εἶναι: «Βρῶμα ἡμᾶς οὐ παρίστησι τῷ Θεῷ. Οὔτε ἐὰν φάγωμεν περισσεύωμεν, οὔτε ἐὰν μὴ φάγωμεν ὑστερούμεθα.» Σύμφωνα μὲ τὸν Παναγιώτη Τρεμπέλα τὸ χωρίο αὐτὸ ἑρμηνεύεται ὡς ἑξῆς: «Δὲν εἶναι τὸ φαγητὸ ποὺ μᾶς παρουσιάζει εὐάρεστους στὸν Θεό. Οὔτε ἂν φᾶμε εὐδοκιμοῦμε καὶ προκόβουμε στὴν ἀρετή, οὔτε ἂν δὲν φᾶμε, ὑστεροῦμε καὶ μένουμε πίσω σὲ αὐτήν.»  Ἡ τροφὴ τοῦ σώματος ἔχει τὴν ἀξία της, ἡ ὁποία, ὅμως, εἶναι περιορισμένη λόγω τοῦ φθαρτοῦ καὶ πρόσκαιρου χαρακτήρα της. Τὸ χῶμα τρέφεται ἀπὸ χῶμα, θὰ ἔλεγε κάποιος χωρὶς νὰ ἀπέχει ἀπὸ τὴν πραγματικότητα. Ἡ χωμάτινη τροφὴ δὲν μπορεῖ νὰ ἐπηρεάσει ἀρνητικὰ τὴν πνευματικὴ κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου, παρὰ μόνο ὅταν χρησιμοποιεῖται ὑπερβολικὰ καὶ ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο γιὰ τὴν ἀπόλαυση. Τότε, ὄντως, ὁ ἄνθρωπος ἐκτρέπεται σὲ γαστριμαργία καὶ ἀδηφαγία, σὲ κορεσμὸ καὶ μέθη, τὰ ὁποῖα καταστρέφουν τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχή. Ἡ ἁπλὴ καὶ μετρημένη διατροφὴ εἶναι κάτι τὸ ἀναγκαῖο καὶ συμβάλλει στὴν εὐεξία καὶ στὴν ὑγεία. Τὸ λιτὸ φαγητὸ πάντοτε χαρακτήριζε τοὺς σημαντικοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἀπερίσπαστοι ἀπὸ τὴν φιληδονία περὶ τὰ μαγειρεύματα ἀσχολοῦνταν μὲ τὶς ἡδονὲς τοῦ πνεύματος, τὴν πνευματικὴ ἐξέλιξή τους καὶ τὴν δημιουργικότητα.

Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, μὲ τὴν καθιέρωση τῶν νηστειῶν, ἰδιαίτερα δὲ τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, στὴν ὁποία θὰ εἰσέλθουμε σὲ λίγες ἡμέρες, λειτουργεῖ ὡς παιδαγωγός, καὶ ὄχι ὡς τιμωρός. Ὁ περιορισμὸς στὶς τροφὲς εἶναι ἕνα παιδευτικὸ μέσο, τὸ ὁποῖο στοχεύει στὴν ἐλάφρυνση τοῦ ἀσκουμένου ἀνθρώπου καὶ στὴν ἀπαλλαγὴ του κατὰ τὸ δυνατὸν ἀπὸ ὑλικὰ δεσμὰ καὶ ἡδονικὲς ἐξαρτήσεις. Ἡ κατὰ Χριστὸν ζωὴ δὲν εἶναι σωματοκτόνος, ἀλλὰ παθοκτόνος. Τὰ πάθη, οἱ ἀσθένειες τῆς ψυχῆς χρήζουν θεραπείας καὶ ἕνα πολὺ ἰσχυρὸ φάρμακο γιὰ αὐτὲς εἶναι ἡ νηστεία. Τὸ σῶμα μὲ τὴ νηστεία ἀποκαθαίρεται ἀπὸ ἐπιβλαβεῖς οὐσίες προερχόμενες ἀπὸ τὶς ζωϊκὲς τροφές, ἐξημερώνεται καὶ ἠρεμεῖ, ἀποκτᾶ τὴν σωστὴ χημικὴ ἰσορροπία καὶ διευκολύνει τὴν ψυχὴ νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὴ μετάνοια καὶ τὴν δική της κάθαρση. Εἶναι πραγματικὰ εὐλογημένη ἡ θεόσδοτη αὐτὴ ἐντολὴ τῆς νηστείας καὶ τὰ ὀφέλη της εἶναι βραχυπρόθεσμα καὶ μακροπρόθεσμα. Βραχυπρόθεσμο ὄφελος εἶναι ἡ ὑγεία τοῦ σώματος, μακροπρόθεσμο εἶναι ἡ ἀποκατάσταση τῆς ψυχῆς στὸ ἀρχαῖο κάλλος της. Σταδιακὰ καὶ μὲ τὴν παρέλευση μακροῦ χρόνου ὁ ὅλος ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὁ νηστευτὴς καὶ ἐγκρατευόμενος, συντονίζεται πλέον στὶς συχνότητες τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, περιφρονεῖ τὸν κόσμο καὶ τὰ ἐν τῷ κόσμῳ ὡς φθειρόμενα καὶ ὀνείρων ἀπατηλότερα καὶ ἐξαγιάζεται. Αὐτὸς εἶναι ὁ μόνος σκοπὸς τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς, ὁ ὁποῖος δικαιώνει τὴν ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου στὸν κόσμο αὐτό. Χωρὶς αὐτὴν τὴ νοηματοδότηση τοῦ βίου ὅλα τὰ ὑπὸ τοῦ ἀνθρώπου πραττόμενα  εἶναι ἀνόητα, μάταια καὶ ὀδυνηρά.

Ἡ πειρασμικὴ ἐποχή μας συνέχεια βροντοφωνάζει σὲ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα: «Ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά! Ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου»! Ἰδιαίτερα οἱ κοινωνίες τοῦ ἀνεπτυγμένου κόσμου ζοῦν μέσα στὴν ὑλικὴ εὐμάρεια καὶ ἔχουν θεοποιήσει τὴν γαστριμαργία, ὅπως καὶ ὅλα τὰ ἄλλα πάθη τῆς σαρκός. Βλέπουμε, ὅμως, ὅτι τὸ ἡδονικὸ κοσμοείδωλο, ποὺ γιὰ δεκαετίες ἔκτιζε ὁ λεγόμενος πολιτισμένος ἄνθρωπος τοῦ δυτικοῦ κόσμου, ἔχει ἀρχίσει πλέον νὰ τρίζει καὶ νὰ γκρεμίζεται ἀπὸ τὸν παγκόσμιο σεισμὸ ποὺ ἔχει προκαλέσει ἡ πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ. Ἀλλόφρονες οἱ φοβισμένοι καὶ χωρὶς Θεὸ καὶ μεταφυσικὴ ἐλπίδα ἄνθρωποι πέφτουν σὲ κατάθλιψη καὶ ἀγωνίζονται νὰ βροῦν διεξόδους στὰ ἀδιέξοδα ποὺ δημιούργησε ἡ ἁμαρτία τους. Βλέπουν ἔντρομοι ὅτι τοὺς ζώνει ὁ θάνατος καὶ σὲ λίγο θὰ ἀκούσουν τὴν τρομερὴ φωνή: «Τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπό σοῦ. Ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται;» Τότε καμιὰ ὑλικὴ ἀπόλαυση δὲν θὰ ὠφελήσει, ἀλλ’ ἀντιθέτως θὰ ἔχει μετατραπεῖ σὲ φωτιὰ ποὺ θὰ καίει τὸν δύσμοιρο ἀμετανόητο ἁμαρτωλό, ποὺ σπατάλησε τὸν πολύτιμο χρόνο τῆς ζωῆς του στὴν ἁμαρτία.

Ἂς φροντίσουμε νὰ μὴν βρεθοῦμε σὲ αὐτὴν τὴν τραγικὴ κατάσταση τὴν ὥρα τῆς ἐξόδου μας ἀπὸ αὐτὴν τὴν πρόσκαιρη ζωή, ἀλλὰ ὑπακούοντας στὰ φιλάνθρωπα κελεύσματα τῆς Ἐκκλησίας μας ἂς νηστεύουμε μὲ χαρὰ καὶ φιλότιμο καὶ ἂς προετοιμάζουμε τὸν ἑαυτό μας μὲ νηστεία ἀληθινὴ καὶ μὲ μετάνοια εἰλικρινῆ νὰ ὑποδεχθεῖ τὸν ποθητὸ Νυμφίο Χριστό! Ἀμήν, γένοιτο!

ΠΗΓΗ