14 Μαρτίου 2021, Κυριακή της Τυρινής (Μτθ. στ΄ 14-21)

Κυνηγοί ουράνιων και άφθαρτων θησαυρών

 “Θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν”

Κυριακή της Τυρινής, αγαπητοί χριστιανοί, η σημερινή.  Η Εκκλησία μας, θυμάται την πτώση των πρωτοπλάστων και την έξωσή τους από τον παράδεισο.  Από αύριο αρχίζει η Μεγάλη Σαρακοστή.  Ο πνευματικός αγώνας της νηστείας, της προσευχής, της μετάνοιας.  Για να μπορέσουμε να ξαναγυρίσουμε στον παράδεισο, δηλαδή να επανενωθούμε με το Δημιουργό μας.

Το ευαγγέλιο σήμερα, αναφέρθηκε κυρίως σε τρία θέματα.  Πρώτον στην  αλληλοσυγχώρεση για να μπορέσουμε να μπούμε στο στάδιο των αρετών.  Δεύτερον στο σωστό τρόπο νηστείας, δηλαδή να μην επιδεικνύουμε εγωιστικά την όποια άσκησή μας.  Τρίτο θέμα του σημερινού ευαγγελίου, η υπενθύμιση εκ μέρους του Κυρίου μας, για το ποιους θησαυρούς πρέπει να αποταμιεύουμε.

Λέγει συγκεκριμένα ο Χριστός: «Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσι καὶ κλέπτουσι».  Δηλαδή, μας προτρέπει να μην μαζεύουμε θησαυρούς στη γη, γιατί εύκολα χάνονται.  Είτε καταστρέφονται από το σκόρο, είτε γίνονται στόχος των κλεπτών και των διαρρηκτών.

Αυτή η πραγματικότητα δεν χρειάζεται πίστη για να γίνει αποδεκτή από όλους.  Κάθε λογικός άνθρωπος ξέρει ότι τα υλικά αγαθά είναι φθαρτά.  Η κατοχή τους δεν είναι εγγυημένη από κανένα.  Είτε πρόκειται για χρήματα, είτε για άλλη κινητή ή ακίνητη περιουσία, κινδυνεύει από διάφορες καταστάσεις.  Εμείς στην Κύπρο το ξέρουμε καλύτερα από άλλους.  Από τη μια ο πόλεμος και από την άλλη οι οικονομικές κρίσεις, λειτούργησαν ως  ‘σης και βρώσις’ που ‘αφάνισε’ από την μια στιγμή στην άλλη τεράστιες περιουσίες.

Αλλά και αν υποθέσουμε ότι ασφαλίζουμε τους θησαυρούς μας κατά τρόπο απόλυτο, έτσι που να μην κινδυνεύουν από τίποτε και κανένα, και πάλιν, θα τα χάσουμε όταν θα φύγουμε από αυτόν τον κόσμο.

Υπάρχουν όμως θησαυροί που πρέπει να κυνηγούμε.  Ο Χριστός, μας προτρέπει να θησαυρίζουμε θησαυρούς στον ουρανό, δηλαδή στον πνευματικό κόσμο, στην αιωνιότητα.  Να αποταμιεύουμε θησαυρούς εκεί που τίποτε και κανένας δεν μπορεί να μας τους αφαιρέσει.  Ούτε ο σκόρος, ούτε οι κλέφτες, ούτε ο πόλεμος, ούτε ο σεισμός ,ούτε η πυρκαγιά, ούτε ο θάνατος.  Αντίθετα ο θάνατος θα μας οδηγήσει να αναλάβουμε και να απολαύσουμε για πάντα τους θησαυρούς μας.

Άρα ο Χριστός δεν μας απαγορεύει να θησαυρίζουμε.  Απλώς μας προσανατολίζει προς την σωστή κατεύθυνση.  Προς τα πού να ψάχνουμε.  Προς τα πού να επικεντρώσουμε την προσοχή μας και τις δυνάμεις μας.  «Θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ».  Μαζεύετε πλούτη και αγαθά πνευματικά.  Στην παραβολή του άφρονος πλουσίου, μιλά για πλουτισμό ‘εις Θεόν’.  Λέει σε κείνη την παραβολή: «Έτσι παθαίνει αυτός που εγωιστικά θησαυρίζει για τον εαυτό του με υλικά αγαθά και δεν προσπαθεί να αποκτήσει την Χάρη του Θεού, ασκώντας τις διάφορες αρετές».

Αδελφοί μου.  Από αύριο η Εκκλησία σημαίνει συναγερμό.  Μας προτρέπει να ζωστούμε τα πνευματικά όπλα.  Να πολεμήσουμε το κακό που υπάρχει μέσα μας.  Τα πάθη.  Να ζητήσουμε τη βοήθεια του Θεού για να ξεκολλήσουμε από τα φθαρτά και πρόσκαιρα πράγματα της παρούσας ζωής.

Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι δε θα φροντίσουμε για τη συντήρησή μας και τη συντήρηση της οικογένειάς μας.  Ο ίδιος ο Κύριος με τους Μαθητές Του είχαν ταμείο για τα απαραίτητα.  Οι μοναχοί φροντίζουν να μπορούν να έχουν τα απαραίτητα προς συντήρηση των μοναστηριών τους.  Χωρίς τον προγραμματισμό διαταράσσεται η ομαλή πορεία του χριστιανού.

Δεν είναι λοιπόν κακό η εργασία και η φροντίδα και για τα υλικά αγαθά.  Το κακό είναι η αρρωστημένη προσκόλληση της καρδιάς μας μόνο στα υλικά αγαθά.  Κακό είναι να κάνουμε θεό μας το χρήμα και γενικά τα πράγματα που δε θα πάρουμε μαζί μας στην αιωνιότητα.      Δεν είναι κακό η εργασία.  Κακό είναι η απολυτοποίηση της εργασίας.  Οι άγιοι ασκητές δούλευαν σκληρά.  Παράλληλα όμως με την σωματική εργασία, ο νους τους εργαζόταν την προσευχή.  Τα χέρια εργάζονταν για το σώμα, ο νους τους εργαζόταν για το Θεό.  Γι’ αυτό ο Κύριός μας, τελειώνει τη σημερινή ευαγγελική περικοπή λέγοντας: «Ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν».  Σημασία έχει πού είναι η καρδιά μας.  Τι έχει μέσα η καρδιά μας.  Ποιος είναι ο θεός της καρδιάς μας.  Ποιος είναι ο θησαυρός της καρδιάς μας.

Εδώ χρειάζεται αυτοεξέταση και αυτοκριτική.  Να ρωτούμε τον εαυτό μας.  Τι είναι εκείνο που μας ικανοποιεί;  Τι μα δίνει χαρά και ευτυχία;  Πώς περνούμε τον ελεύθερο χρόνο μας;  Τι βιβλία διαβάζουμε;  Τι λόγια λέμε;  Ποιες εκπομπές ακούμε στα μέσα επικοινωνίας;  Σε ποιες ιστοσελίδες μπαίνουμε; Από τις απαντήσεις που θα δώσουμε στα πιο πάνω ερωτήματα, θα καταλάβουμε ποιος είναι ο θησαυρός της καρδιάς μας.  Να λοιπόν ο κύριος σκοπός της Σαρακοστής.  Να δούμε τον εαυτό μας.  Να μπούμε στην καρδιά μας.  Να συντονίσουμε όλο τον εαυτό μας στις συχνότητες του Ουρανού.  Στις συχνότητες της Εκκλησίας μας.  Να γλυκαθούμε από το θησαυρό τον άφθαρτο και αιώνιο.  Να αγαπήσουμε τον θησαυρό της Βασιλείας του Θεού.

Στην παραβολή του κρυμμένου θησαυρού, ο Χριστός λέει ότι κάποιος άνθρωπος βρήκε σε ένα χωράφι ένα θησαυρό.  Τον κρύβει και τρέχει και πουλάει όλα τα υπάρχοντά του.  Με τα χρήματα που πήρε αγόρασε το χωράφι με το θησαυρό.  Έτσι ο ανεκτίμητος θησαυρός έγινε δικός του.  Έγινε πάμπλουτος.  Αυτό έκαναν οι άγιοι.  Αυτό πρέπει να κάνουμε και εμείς.  Χωρίς να αρνούμαστε τα αγαθά αυτής της ζωής, τα χρησιμοποιούμε για να κερδίσουμε το Θεό.

Εύχομαι αδελφοί μου, αυτή τη Σαρακοστή να βρούμε τον αληθινό θησαυρό.  Να επικεντρωθούμε κυρίως στην απόκτηση αρετών, παράλληλα με τις βιοποριστικές ενασχολήσεις μας.  Να πορευτούμε το δύσκολο αλλά χαρούμενο δρόμο της ταπείνωσης, της αγάπης, της υπομονής.  Για να απολαύσουμε τον ουράνιο θησαυρό, το Χριστό μας, όχι μόνο αυτό το Πάσχα, αλλά σε όλη τη ζωή μας και στην απέραντη αιωνιότητα.  Αμήν!

Χρυσόστομος  Παπαδόπουλος, Θεολόγος  

ΠΗΓΗ