28 Μαρτίου 2021, Β΄ Κυριακή των Νηστειών (Μαρκ. β΄ 1-12)

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή πολλά είναι τα πρόσωπα που προβάλλουν. Πρώτα ο Κύριος μας, ως διδάσκαλος της θείας αληθείας και ως φιλάνθρωπος ιατρός μίας ακόμα δυστυχισμένης ανθρώπινης ύπαρξης. Τα υπόλοιπα πρόσωπα είναι εκείνα με τα οποία έρχεται σε επαφή ο Χριστός. Και στις τρεις αυτές ομάδες ο Χριστός αποκαλύπτεται με τρεις διαφορετικούς τρόπους, δηλαδή φωτίζει το πλήθος με τον λόγο του, τους Φαρισαίους ελέγχει και τον παραλυτικόν θεραπεύει.

Το μέγεθος του συναγμένου πλήθους που έσπευσε να ακούσει τον Ιησού, ώστε η οικία να είναι παντελώς πλήρης, καθώς ο κόσμος βρισκόταν και έξω της θύρας, μαρτυρεί τη δίψα του λαού να ακούσει τον ευαγγελικό λόγο, αλλά και το είδος του λόγου του Ιησού, που δεν ήταν κήρυγμα ψυχολογικό ή γνωσιολογικό. Ήταν κήρυγμα που έφθανε μέχρι τα βάθη της καρδίας του λαού και δρόσιζε τη διψασμένη ψυχή, καθώς ο Κύριος διά του λόγου του έφερνε τους ακροατές του εις συναίσθηση του εαυτού τους.

Σε συναίσθηση επιθυμεί ο Χριστός να φέρει και τον παραλυτικόν. Οι φίλοι του παραλυτικού, μη μπορώντας να εισέλθουν εις την οικία όπου βρισκόταν ο Ιησούς, αφού άνοιξαν τρύπα στην οροφή της οικίας, κατεβάζουν τον φίλο τους στο σημείο που βρισκόταν ο Ιησούς,  κινούμενοι από την πίστη τους προς τον Χριστό και την αγάπη προς τον συνάνθρωπό τους. Ο Κύριος, βλέποντας την ταπεινή τους πίστη, ανταποκρίνεται στο αίτημα τους. Πρώτα όμως αποκαλύπτεται ως Θεός και ακολούθως ως ιατρός. Ο Χριστός αποκαλύπτεται στα μάτια του παραλυτικού και των άλλων με τον εξής τρόπο. Ο κόσμος, ο παραλυτικός και οι Φαρισαίοι θεωρούσαν τον παραλυτικό ασθενή μόνον σωματικά. Και όμως, ο Κύριος τονίζει πρώτα την πνευματική ασθένεια καθώς αρχικά συγχωρεί τις αμαρτίες του παραλυτικού και ακολούθως θεραπεύει τη σωματική του παράλυση. Εκτός αυτού, θεραπεύοντας πρώτα την αμαρτία, και έπειτα την παραλυσία, καταδεικνύει σε όλους ότι η αμαρτία είναι η αιτία τη παραλυσίας και η παραλυσία αποτέλεσμα της αμαρτίας.  Έτσι η διπλή ασθένεια του παραλυτικού, σωματική και πνεματική, ξεδιπλώνεται από τον Ιησού στα μάτια όλων, οι οποίοι αγνοούσαν την προτεραιότητα της πνευματικής από τη σωματικήν ασθένεια.  

Οι Γραμματείς και Φαρισαίοι, που ήταν παρόντες,  στο άκουσμα της αφέσεως των αμαρτιών του παραλυτικού σκανδαλίσθηκαν και άρχισαν να σκέπτονται για τον Ιησού «Τίς ἐστίν οὗτος, ὅς λαλεῖ βάσφημίας; Τίς δύνανται ἂφιέναι ἁμαρτίας, εἰ μή μόνος ὁ Θεός». Ο Χριστός όμως ως πάντων γνώστης Κύριος, γνωρίζοντας τι διεργάζονταν οι Φαρισαίοι στην καρδία τους προβαίνει σε έλεγχον της συνειδήσεως τους ο οποίος αποσκοπεί και στη δική τους συναίσθηση και φώτιση. Γι’ αυτό απαντά ο Χριστός:  «Τι ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν;». Στο σημείο αυτό αξίζει σταθούμε στο εξής. Ενώ οι Φαρισαίοι εσωτερικά κατεργάζονταν τον σκανδαλισμό τους, ο Χριστός τον φανερώνει πρώτον για να τον θεραπεύσει και δεύτερον για να αποδείξει την εξουσία του ως Θεός να θεραπεύει πνευματικές, αλλά και σωματικές παθήσεις. Προχωρεί  ο Χριστός ακόμα ένα βήμα. «Τί εὐκοπώτερον εἰπεῖν ἀφέωνταί σοι αἱ ἀμαρτίαι ἤ εἰπεῖν ἐγειρε, ἆρον τόν κραββατόν σου και περιπάτει;» Τότε συντελείται το θαύμα! Τότε η αδιαμφισβήτητη απόδειξη της δύναμης της εξουσίας του Θεού να θεραπεύει πνευματικά και σωματικά πάθη αποκαλύπτεται και αποδεικνύεται σε όλους.

Ο τρόπος με τον οποίο ο Χριστός αποδεικνύει την πνευματική θεραπεία δεν μπορεί να αμφισβητηθεί πλέον. Και τα δύο ακούγονται εύκολα και δύσκολα ταυτόχρονα. Εύκολα μεν, αν περιοριστούμε στο «εἰπεῖν», δύσκολα δε, αν το δούμε να πραγματοποιείται. Η άφεση των αμαρτιών δύσκολα μπορούσε να αποδειχθεί εφόσον είναι αόρατη. Η σωματική θεραπεία όμως είναι πασιφανής με τη θεραπεία της παράλυσης. Άρα, εφόσον είναι δυνατόν το ορατόν, η αποκατάσταση δηλαδή της υγείας του παραλυτικού, τότε αποδεικνύεται και το αόρατον, για το οποίο οι Φαρισαίοι σκανδαλίσθηκαν.

Έτσι οι τρεις τρόποι με τους οποίους ο Κύριος ξεδιπλώνει τις συνειδήσεις των ανθρώπων έχουν απόλυτη σχέση μεταξύ τους. Το φως του κηρύγματος Του προς τον λαό είναι ταυτόχρονα έλεγχος και θεραπεία. Ο έλεγχος Του προς τους Φαρισαίους είναι ταυτόχρονα φως και θεραπεία. Η θεραπεία του παραλυτικού είναι επίσης ταυτόχρονα φως και έλεγχος. Φως, γιατί καταδεικνύει τη σχέση ψυχικής και σωματικής νόσου και έλεγχος διότι η πνευματική παραλυσία αποτελεί αιτία της σωματικής.

Ας φωτισθούμε, ας ελεχθούμε από το λόγο του Κυρίου για να θεραπευθούμε, Αμήν. 

Αρχιμανδρίτης Δημητριανός Πέτσας

ΠΗΓΗ