ΚΥΡΙΑΚΗ Θ’ ΛΟΥΚΑ

Ἡ παραβολή τοῦ ἄφρονος πλουσίου

Στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή ὁ Ἰησοῦς μᾶς διηγεῖται τήν ἱστορία ἑνός πλουσίου πού ὁ ἴδιος τόν χαρακτηρίζει «ἄφρονα».

Λέγει ὁ Ἰησοῦς, κάποτε ἦταν ἕνας πλούσιος πού τά χωράφια τοῦ κάρπισαν ἐκείνη τήν χρονιά ὑπέρ τοῦ δέοντος καί οἱ ἀποθῆκες πού εἶχε δέν χωροῦσαν ὅλη τήν σοδειά. Ἔτσι σκέφτηκε, θά γκρεμίσω τίς ἀποθῆκες μου καί θά οἰκοδομήσω μεγαλύτερες γιά νά χωρέσουν ὅλα τα ἀγαθά μου.

Καί θά πῶ μετά στήν ψυχή μου, φάε, πιές, ξεκουράσου γιατί τά ἀγαθά πού μάζεψες εἶναι ἀρκετά γιά ὅλη σου τήν ζωή. 

Τότε τοῦ λέει ὁ θεός, ἄφρονα ἀπόψε θά πάρω τήν ψυχή σου καί ὅλα αὐτά τά ἀγαθά πού μάζεψες ποιανού θά εἶναι;

Αὐτό γίνεται σέ ὅποιον θησαυρίζει γιά τόν ἑαυτό του καί δέν πλουτίζει γιά τόν Θεό.

Πῶς θά χαρακτηρίζαμε λοιπόν αὐτόν τόν πλούσιο; Μόνο δυστυχισμένος θά λέγαμε ὅτι εἶναι. Δέν μπόρεσε σέ ὅλη του τήν ζωή νά καταλάβει ὅτι τά ὑλικά ἀγαθά δέν μποροῦν νά κάνουν τόν ἄνθρωπο εὐτυχισμένο. Σκεφτεῖτε ὅτι ἡ μόνη του ἔγνοια δυστυχῶς ἦταν πώς θά καταφέρει νά χωρέσει στίς ἀποθῆκες τοῦ ὅλα αὐτά ποῦ σύλλεξε. Ἡ πλεονεξία τόν εἶχε κυριέψει σκεφτόταν μόνο τόν ἑαυτό του καί πῶς θά μπορέσει νά ἀπολαύσει στήν ὑπόλοιπη ζωή του τά ἀγαθά του.

Εὔκολα, ὅμως, αὐτός ὁ ἄνθρωπος θά μποροῦσε νά σώσει τήν ψυχή του καί νά βγάλει ἀπό τό μυαλό του τίς σκέψεις γιά ἀπόλαυση. Πῶς θά τό ἔκανε αὐτό; Δίνοντας ὅτι περίσσευε ἀπό τόν πλοῦτο του στούς φτωχούς ἀνθρώπους ἔτσι ὥστε νά κάνει καί αὐτούς εὐτυχισμένους.

Ἡ στιγμή πού ὁ πλούσιος εἶπε, τώρα θά καθίσω καί θά ἀπολαύσω τά ἀγαθά μου δέν ὑπῆρξε, διότι ὁ Θεός τοῦ ἀναγγέλει ὅτι τά δαιμόνια ἀπαιτοῦν τήν ψυχή του, τώρα, τόν ἐρωτά, ποιός θά ἀπολαύσει αὐτά τά ἀγαθά; Ὅσο καί νά ἤθελε ἐκείνη τήν τελευταία ὥρα νά σώσει ἔστω τήν ψυχή του δέν μπόρεσε νά τό κάνει γιατί ὅλη του τήν ζωή ἀγωνιζόταν γιά τόν ἑαυτό του. Ἐάν ὅμως, ὅπως σημειώσαμε νωρίτερα, εἶχε δώσει τήν χαρά στούς συνανθρώπους του νά μοιραστεῖ μαζί τους ἔστω καί κάποια ἀπό τά ἀγαθά του, τότε θά ἦταν πολύ εὔκολο γιά αὐτόν νά σώσει τήν ψυχή του καί νά εἶναι πραγματικά εὐλογημένος καί αἰωνίως εὐτυχισμένος κοντά στόν Θεό.

Δυστυχῶς σήμερα, στήν ἐποχή μᾶς, ἄν κοιτάξουμε γύρω μας ἀλλά καί μέσα στόν ἑαυτό μας θά καταλάβουμε μέ μεγάλη εὐκολία ὅτι καί ἐμεῖς ζοῦμε καί ἀγωνιζόμαστε γιά τά ὑλικά ἀγαθά καί ὄχι γιά νά σώσουμε τήν ψυχή μας. Ὅλοι ἀγωνιοῦν σήμερα πώς θά γίνουν ἕνας κρίκος στήν ἁλυσίδα τοῦ ὑπερκαταναλωτισμοῦ, φτάνοντας σέ ἕνα σημεῖο νά περισσεύουν τά ὑλικά ἀγαθά καί νά μήν τά δίνουμε σέ αὐτούς πού πραγματικά τα χρειάζονται.

Βέβαια, πάντα ὑπάρχουν ἐξαιρέσεις καί εἶναι ὁρατές εἰδικά στήν σημερινή ἐποχή πού ἡ κοινωνία μᾶς βιώνει δύσκολες συνθῆκες ἀκόμα καί ἐπιβίωσης γιά ἀρκετούς συνανθρώπους μας. Ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή ἀφοῦ εἶναι λόγος Θεοῦ, εἶναι ὄχι ἁπλά διαχρονική ἀλλά καί πάντοτε ἐπίκαιρη. Εἶναι εὐκαιρία ὅλοι μας νά ἀναθεωρήσουμε καί νά ἀποβάλουμε τήν ἐξάρτησή μας ἀπό τά ὑλικά ἀγαθά καί νά προσπαθήσουμε μέσα ἀπό τήν φιλανθρωπία, ἔστω καί ἀπό τό ὑστέρημά μας, νά βοηθήσουμε τόν ἀδερφό μᾶς, ἀλλά καί νά σώσουμε τήν ψυχή μας, γιατί κανένας δέν γνωρίζει πότε θά ἐμφανιστεῖ καί σέ ἐμᾶς ὁ Θεός καί θά ζητήσει τήν δική μας ψυχή. Ἄς εἴμαστε λοιπόν πάντα προετοιμασμένοι.

Ἀμήν.

Αἰδεσ. Πρεσβύτερος Βασίλειος Ντίνος

ΠΗΓΗ