ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 22 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ θ΄ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. ιβ΄ 16 - 37)

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Ἀπὸ τὶς πρῶτες λέξεις ποὺ μαθαίνει ὁ ἄνθρωπος ἤδη στὴν βρεφική του ἡλικία εἶναι οἱ κτητικὲς ἀντωνυμίες: δικό μου, δικά μου, δικοί μου. Τονίζει ἔτσι τὴν ἔμφυτη τάση γιὰ ἀπόκτηση καὶ κατοχὴ πραγμάτων, ἡ ὁποία, ἂν δὲν τιθασευθεῖ μὲ τὴν κατάλληλη ἀγωγὴ ἀπὸ τοὺς γονεῖς, θὰ καταντήσει νὰ μετατραπεῖ στὸ μεγάλο ἐλάττωμα τῆς φιλοκτημοσύνης καὶ τῆς πλεονεξίας. Σὲ αὐτὸ τὸ πάθος τοῦ ὑπέρμετρου πλουτισμοῦ χωρὶς ἐνδιαφέρον γιὰ μοίρασμα τοῦ πλεονάζοντος πλούτου σὲ ἀνθρώπους πενομένους καὶ ἐνδεεῖς, ἀναφέρεται τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα τὸ σχετικὸ μὲ τὸν ἄφρονα πλούσιο.

Ὑπῆρχε, λέγει ὁ Χριστός μας, κάποιος πλούσιος, τοῦ ὁποίου τὰ χωράφια ἔδωσαν πολὺ καρπό, καὶ σκεφτόταν καὶ ζαλιζόταν, ἐπειδὴ δὲν ἤξερε τί νὰ κάνει, γιὰ νὰ συγκεντρώσει τοὺς καρπούς του. Οἱ ἀποθῆκες του δὲν θὰ χωροῦσαν ὅλο αὐτὸ τὸ πλῆθος τῆς σοδειᾶς. «Νὰ τί θὰ κάνω», μονολογεῖ ὁ πλούσιος. «Θὰ γκρεμίσω τὶς ἀποθῆκες ποὺ ἔχω τώρα καὶ θὰ χτίσω μεγαλύτερες καὶ σὲ αὐτὲς μέσα θὰ συνάξω ὅλα τὰ γεννήματά μου καὶ τὰ ἀγαθά μου καὶ θὰ πῶ στὴν ψυχή μου: Ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθά, ποὺ εἶναι φυλαγμένα καὶ σὲ φθάνουν γιὰ χρόνια πολλά! Τώρα, λοιπόν, ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου!» Ἔρχεται, ὅμως, ὁ Θεὸς καὶ τοῦ λέγει: «Ἀνόητε, αὐτὴν τὴ νύχτα κάποιοι ἀπαιτοῦν νὰ πάρουν τὴν ψυχή σου ἀπὸ ἐσένα. Πεθαίνεις!  Αὐτὰ πού ἑτοίμασες σὲ ποιὸν θὰ ἀνήκουν;» Ἔτσι, λοιπὸν, θὰ πάθει καὶ τέτοιο τέλος θὰ ἔχει αὐτὸς ποὺ θησαυρίζει γιὰ τὸν ἑαυτὸ του μόνο καὶ δὲν πλουτίζει γιὰ τὸν Θεό.

Κατ’ ἀρχὴν πρέπει νὰ τονίσουμε ὅτι ὁ πλοῦτος δὲν εἶναι ἐξ ὁρισμοῦ  κάτι κακό.  Κακὴ εἶναι ἡ ἐγωιστικὴ καὶ φίλαυτη χρήση του ἀπὸ τὸν πλούσιο, ὁ ὁποῖος θησαυρίζει καὶ πολλαπλασιάζει τὰ πλούτη του μόνο γιὰ δική του ἀπόλαυση καὶ ἀδιαφορεῖ ἐντελῶς γιὰ τὸν φτωχὸ καὶ πεινασμένο συνάνθρωπό του. Ὁ πλούσιος της παραβολῆς αὐτῆς δέχεται μία ἐξαιρετικὴ εὐλογία στὴ ζωή του: ὄχι μόνο ἔχει κτήματα καὶ χρήματα πολλά, ἀλλὰ καὶ βλέπει πὼς ἐκείνη τὴ χρονιὰ τὰ γεννήματά του καὶ τὰ κέρδη του πολλαπλασιάζονται καὶ αὐξάνονται ἀκόμη περισσότερο. Ἀντὶ, ὅμως, νὰ χαρεῖ, πέφτει σὲ σκέψεις καὶ σκοτοῦρες. Προβληματίζεται ποῦ θὰ ἀποθηκεύσει τοὺς ὑπερβολικὰ πολλοὺς καρπούς του, γιατί οἱ ἀποθῆκες του πλέον δὲν τοὺς χωρᾶνε. Τί θὰ ἔπρεπε νὰ κάνει; Θὰ ἔπρεπε πρῶτα νὰ εὐχαριστήσει τὸν Θεὸ γιὰ τὴν πλουσιοπάροχη σοδειὰ ποὺ τοῦ χάρισε, νὰ Τὸν δοξάσει καὶ νὰ Τὸν ὑμνήσει. Εἶναι μεγάλο τὸ δῶρο τῆς οἰκονομικῆς εὐμάρειας καὶ ἀξίζει νὰ ἀπονέμει στὸν Θεὸ αὐτὸς ποὺ τὸ δέχεται τὶς θερμότερες εὐχαριστίες του. Ὕστερα, θὰ ἔπρεπε νὰ σκεφτεῖ μὲ ποιὸν τρόπο θὰ μοιράσει τὰ πλεονάζοντα ἀγαθά του σὲ αὐτοὺς ποὺ δὲν τὰ ἔχουν. Χιλιάδες, ἑκατομμύρια, εἶναι αὐτοὶ ποὺ στεροῦνται ἀκόμη καὶ τὴν στοιχειώδη, καθημερινὴ τροφὴ καὶ ὑποφέρουν ἀπὸ τὴν στέρηση καὶ τῶν πιὸ ἀναγκαίων ὑλικῶν ἀγαθῶν. Ἐλάχιστοι εἶναι οἱ πλούσιοι, μυριάδες οἱ φτωχοί. Ἕνας πλούσιος μὲ καλὴ καὶ φιλάνθρωπη ψυχὴ θὰ γινόταν εὐεργέτης γιὰ αὐτοὺς ποὺ θὰ εἶχαν ἀνάγκη, θὰ σκόρπιζε τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ καὶ θὰ μιμοῦνταν κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο τὸν δωρεοδότη Θεό, ὁ ὁποῖος παρέχει ἄπειρες εὐεργεσίες, καὶ ὑλικὲς καὶ πνευματικές, στὰ πλάσματά Του. Ὁ Θεὸς εἶναι ὁ κατ’ ἐξοχὴν πλούσιος, τὰ πάντα Τοῦ ἀνήκουν, δὲν τσιγκουνεύεται, δὲν μετράει κέρδη καὶ ζημίες, δὲν  ἀποστερεῖ κανέναν ἀπὸ τὰ χαρίσματα τῆς δημιουργίας Του. Ὅπως λέγει καὶ ὁ ψαλμῳδὸς Δαυίδ, Ὁ Θεὸς «ἐσκόρπισε, ἔδωκε τοῖς πένησιν, ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα».

Αὐτὸ ἀκριβῶς θὰ ἔπρεπε νὰ κάνει ὁ πλούσιος τῆς παραβολῆς καὶ ὄχι νὰ σχεδιάζει πῶς θὰ χτίσει μεγαλύτερες ἀποθῆκες, γιὰ νὰ φυλάξει  τὰ παραπανίσια ἀγαθά του. Δὲν ὑπάρχει πιὸ θλιβερὴ καὶ μίζερη συμπεριφορὰ ἀπὸ αὐτὴν τοῦ πλούσιου, ποὺ θησαυρίζει γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ μόνο, ποὺ ζεῖ μὲ ἐπίκεντρο τὸ γιγαντιαῖο ἐγώ του, χωρὶς ἴχνος κοινωνικῆς εὐαισθησίας καὶ συμπόνιας. Αὐτὸς δὲν εἶναι πλέον ἄνθρωπος, ἀλλὰ ἕνα ἐγωιστικὸ τέρας, εἶναι ἕνα καρκίνωμα τῆς ἀνθρώπινης κοινωνίας. Εἶναι δὲ τόση ἡ ἀναλγησία του, ποὺ δὲν σκέφτεται ὅτι δὲν τοῦ ζητάει κανεὶς νὰ φτωχύνει δίνοντας στοὺς φτωχοὺς ὅλη τὴν περιουσία του, ἀλλὰ μόνο ἕνα μέρος της, ποὺ τοῦ εἶναι ἐντελῶς ἄχρηστο. Ποιὰ ἀξία ἔχουν χιλιάδες τόνοι ἀγαθῶν ποὺ σαπίζουν σὲ ἀποθῆκες καὶ δὲν τρέφουν τοὺς πεινασμένους πού ὑποφέρουν ἔξω ἀπὸ αὐτές; Μήπως ἂν μοιραστοῦν αὐτά, ὁ πλούσιος θὰ πεινάσει; Ὄχι βέβαια! Καὶ οἱ φτωχοὶ θὰ τραφοῦν καὶ θὰ τὸν εὐλογήσουν ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς τους καὶ ὁ πλούσιος θὰ παραμείνει πλούσιος καὶ θὰ δοξασθεῖ ὡς εὐεργέτης! Ὅμως, ὁ πλούσιος ἔχει δάσκαλό του τὸν Διάβολο, ποὺ μόνο τὸν πόνο καὶ τὴν δυστυχία ξέρει νὰ μοιράζει στοὺς ἀνθρώπους. Ὁ Διάβολος ὑποδαυλίζει τὰ φιλήδονα καὶ τὰ φίλαυτα πάθη τοῦ ἄθλιου πλούσιου, τὸν τυφλώνει σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε νὰ μὴν μπορεῖ νὰ κοιτάξει μακρύτερα ἀπὸ τὸν στενὸ ὁρίζοντα τῆς παρούσης, ἐφήμερης καὶ παροδικῆς ζωῆς. Τὸν κάνει νὰ νιώθει αἰώνιος, παντοδύναμος καὶ ἀπρόσβλητος ἀπὸ κάθε ἀτυχία, μὲ τὴν ψευδαίσθηση τῆς παντοτινῆς ἀπόλαυσης τῶν ἀγαθῶν του. Μὲ λίγα λόγια τὸν κάνει νὰ νιώθει Θεός, μέσα σὲ μία τρέλα ἑωσφορικῆς ὑπερηφανείας! Ἀκριβῶς αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ ἀφροσύνη του, γιὰ αὐτὸ καὶ ὀνομάζεται «ἄφρων», δηλαδὴ ἄμυαλος καὶ ἀνόητος.

Ἀργὰ ἢ γρήγορα, ὅμως, ἔρχεται καὶ γιὰ τὸν ἄφρονα πλούσιο, ὅπως καὶ γιὰ κάθε θνητό, ἡ φοβερὴ ὥρα τοῦ θανάτου καὶ ἀκούει ἀπὸ τὸν Θεὸ τὴν φρικώδη ἀλήθεια: «Τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπό σοῦ!» Ποιοὶ ἀπαιτοῦν νὰ πάρουν τὴν ταλαίπωρη ψυχὴ τοῦ πλούσιου; Οἱ δαίμονες φυσικά, γιὰ νὰ τὴν ὁδηγήσουν στὴν τιμωρία τῆς αἰωνίου Κολάσεως. Ἀφοῦ τόσον καιρὸ ὁ πλούσιος ἀκολουθοῦσε τὰ προστάγματα τῶν δαιμόνων, μὲ τὸ νὰ κρατᾶ μόνο γιὰ τὸν ἑαυτὸ του τὰ πλούτη του καὶ νὰ μὴν τὰ μοιράζεται μὲ τοὺς φτωχούς, ἀποδείχθηκε καλὸς μαθητής τους καὶ ἦρθε ἡ ὥρα νὰ τοὺς ἀκολουθήσει στὸν τόπο τῆς αἰωνίας βασάνου.

Ὁ Χριστός μας μὲ τὴν παραβολὴ αὐτὴ ἕνα μήνυμα θέλει νὰ μᾶς μεταδώσει: «Μὴν θησαυρίζετε ὑλικὰ ἀγαθὰ μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό σας! Μιμηθεῖτε τὸν Θεὸ Πατέρα σας, ποὺ καθημερινὰ παρέχει σὲ ὅλη τὴν κτίση ἀπροσμέτρητα πλούτη ποικίλων ἀγαθῶν! Μὴν γίνεσθε πλεονέκτες καὶ ἀφιλάνθρωποι! Γκρεμίστε τὰ τείχη τοῦ ἐγωισμοῦ καὶ τῆς φιλαυτίας σας!  Δίνετε ἁπλόχερα ἐλεημοσύνη στὸν φτωχὸ μὲ ὅλη σας τὴν καρδιὰ καὶ νὰ θυμάστε πὼς «ὁ ἐλεῶν πτωχὸν δανείζει Θεῷ»! Τὰ χρήματα ποὺ θὰ δώσετε στὸν ἀναγκεμένο ἀδερφό σας, ὅσο ζεῖτε ἐδῶ, στὸν μάταιο αὐτὸ κόσμο,  θὰ σᾶς ἐπιστραφοῦν μὲ πολὺ μεγάλο τόκο κατὰ τὴν Μέλλουσα Κρίση καὶ θὰ λάβετε «ἀντὶ τῶν ἐπιγείων τὰ ἐπουράνια!». Ἀμήν, γένοιτο!

ΠΗΓΗ