ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2020

ΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. ιη΄ 18 - 27)

 29 Νοεμβρίου 2020

Δύο ἐπίπεδα πνευματικῆς ζωῆς προβάλλονται στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, τὸ μέτριο καὶ τὸ ἀνώτερο. Τὸ πρῶτο ἐπίπεδο περιλαμβάνει τὴν τήρηση τῶν κανόνων τοῦ κώδικα ἠθικῆς, τὸ νὰ ζεῖ κάποιος σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ ποὺ περιλαμβάνονται στὸν Δεκάλογο τοῦ Μωυσῆ. Ὁ ἄρχοντας τῆς συναγωγῆς, ὁ ὁποῖος πλησίασε σήμερα τὸν Χριστό, γιὰ νὰ Τὸν ρωτήσει τί θὰ ἔπρεπε νὰ κάνει γιὰ νὰ σωθεῖ καὶ νὰ κληρονομήσει τὴν αἰώνια ζωή, αὐτὲς τὶς ἐντολὲς καὶ τὶς ἐγνώριζε καὶ τὶς εἶχε τηρήσει ἀπὸ τὴν νεαρή του ἡλικία. Ἦταν ἕνας καλὸς ἄνθρωπος, μὲ κῦρος στὴν κοινωνία καὶ ἀναγνώριση, ἡ ὁποία στηριζόταν στὴν ἠθική του ἀκεραιότητα. Δὲν μοίχευε, δὲν ἔκλεβε, δὲν φόνευε, δὲν ψευδομαρτυροῦσε, τιμοῦσε τὸν πατέρα του καὶ τὴν μητέρα του.

Κανεὶς δὲν μποροῦσε νὰ τὸν κατηγορήσει γιὰ ἠθικὲς παρεκτροπὲς ἢ γιὰ ἄλλου εἴδους παρανομίες. Ἦταν, ἑπομένως, ἕνας ἄνθρωπος-πρότυπο γιὰ τὴν κοινωνία. Καὶ, ὅμως, ἡ ζωὴ τοῦ ἀνήκει στὸ μέτριο, στὸ κατώτερο ἐπίπεδο πνευματικότητας. Ἔκπληκτος ἀκούει ἀπὸ τὸν Χριστὸ ὅτι τοῦ λείπει κάτι. Μὰ πῶς εἶναι δυνατόν; Αὐτὸς δὲν εἶναι ὁ τέλειος, ὁ ἄμεμπτος, ὁ ἀκατηγόρητος; Στὸ σημεῖο αὐτὸ ἡ ὑπερηφάνεια τοῦ ἀρχισυναγώγου δέχεται καίριο πλῆγμα. Τσαλακώνεται ἡ ἀψεγάδιαστη αὐτοεικόνα του καὶ συρρικνώνεται ἡ αὐτοπεποίθησή του.

Ὁ Χριστὸς διδάσκει στὸν ἄρχοντα τὸ ἀνώτερο ἐπίπεδο πνευματικῆς ζωῆς μὲ τὰ ἑξῆς λόγια: «Ὅλα ὅσα ἔχεις πούλησέ τά, μοίρασέ τα στοὺς φτωχοὺς καὶ θὰ ἔχεις θησαυρὸ στὸν οὐρανὸ καὶ ἔλα νὰ μὲ ἀκολουθήσεις!» Εἶσαι σίγουρα ἐνάρετος ἄνθρωπος, κανένας δὲν τὸ ἀμφισβητεῖ, εἶσαι ὅμως ἀκόμη προσκολλημένος στὰ γήινα. Εἶσαι πλούσιος, ὅπως φαίνεται, καὶ ὅλη σου ἡ ζωὴ περιστρέφεται γύρω ἀπὸ τὰ πλούτη σου. Αὐτὰ ἀποτελοῦν βαρίδια ποὺ σὲ κρατοῦν δέσμιο καὶ σὲ ἐμποδίζουν νὰ ἐκτιναχθεῖς καὶ νὰ ἀπολαύσεις τὴν πραγματικὴ ἐλευθερία σου. Πῶς θὰ γίνει αὐτό; Πρέπει νὰ τρελαθεῖς μὲ τὴν λυτρωτικὴ τρέλα τοῦ πραγματικοῦ ἐπαναστάτη, πρέπει νὰ μισήσεις ὅ,τι μέχρι τώρα ἀγαποῦσες, δηλαδὴ τὰ πολυπόθητά σου χρήματα καὶ κτήματα, καὶ νὰ ἀπαλλαγεῖς ἀπὸ αὐτὰ χαρίζοντάς τα στοὺς φτωχοὺς ἀδελφούς σου. Καὶ νὰ ξέρεις πὼς ὁ ὑλικὸς θησαυρός σου ποὺ θὰ διανεμηθεῖ κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο θὰ μετατραπεῖ σὲ πνευματικὸ πλοῦτο στὸν οὐρανό, τὸν ὁποῖο πάλι θὰ ἰδιοποιηθεῖς στὴν ἄλλη ζωή, τὴν αἰώνια. Καμιὰ ἐλεημοσύνη δὲν χάνεται, ὅσο μικρὴ κι ἂν εἶναι, πόσο μᾶλλον ἕνα τεράστιο μέγεθος περιουσίας, τὸ ὁποῖο μοιράζεται μὲ προθυμία καὶ ἀγάπη. Σὲ καλῶ, λοιπόν, λέγει ὁ Χριστὸς στὸν πλούσιο ἄρχοντα, νὰ τὰ δώσεις ὅλα! Νομίζεις πὼς θὰ χάσεις, δὲν φαντάζεσαι ὅμως πόσο ἀφάνταστα μεγάλο πλοῦτο θὰ κερδίσεις στὴν ἄλλη ζωή. Ἀφοῦ, τέλος, ἀπαλλαγεῖς ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ποὺ σὲ κρατοῦν φυλακισμένο σὲ μία ἐγωιστικὴ φυλακή, ἔλα νὰ μὲ ἀκολουθήσεις! Ἔλα νὰ γίνεις μαθητής μου καὶ ἀπόστολός μου, ὅπως εἶναι καὶ οἱ ἄλλοι ποὺ βλέπεις νὰ μὲ ἀκολουθοῦν. Ἔλα κοντά μου καὶ Ἐγώ, ποὺ εἶμαι ὁ Ἐνανθρωπήσας Θεός, θὰ σὲ πλουτίσω μὲ ἄπειρα πλούτη, ποὺ κανένας γήινος νοῦς δὲν μπορεῖ νὰ συλλάβει. Βλέπεις τοὺς μαθητές μου φτωχοντυμένους καὶ ταλαιπωρημένους; Νομίζεις πῶς βασανίζουν ἄσκοπα τὸν ἑαυτό τους; Ναί, ἂν βλέπεις τὰ πράγματα μὲ γήινο τρόπο. Ὅμως, αὐτοὶ ποὺ τοὺς θεωρεῖς χαμένους καὶ μηδαμινούς, εἶναι οἱ ἄρχοντες τοῦ μέλλοντος αἰῶνος, εἶναι αὐτοὶ ποὺ θὰ καθίσουν σὲ θρόνους κατὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία μου, γιὰ νὰ κρίνουν τὶς δώδεκα φυλὲς τοῦ Ἰσραήλ. Εἶναι αὐτοὶ ποὺ αἰώνια θὰ συμβασιλεύουν μαζί μου στὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ἔλα, λοιπὸν, μαζί μου καὶ θὰ γίνεις ἕνας ἀπὸ αὐτούς. «Δεῦρο ἀκολούθει μοι!»

Τὸ κάλεσμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι ξεκάθαρο καὶ πέφτει ὡς κεραυνὸς ἐν αἰθρίᾳ στὰ αὐτιὰ τοῦ πλούσιου ἄρχοντα. Ἡ καρδιὰ του γεμίζει ἀπὸ λύπη, «περίλυπος ἐγένετο», λέγει τὸ ἱερὸ κείμενο. Γιατί, ὅμως, λυπᾶται; Τί τοῦ συμβαίνει; Ὁ πλούσιος, γιὰ πρώτη φορὰ στὴ ζωὴ του, αἰσθάνεται μικρὸς καὶ ἀνεπαρκής. Νιώθει πὼς τοῦ εἶναι ἀδύνατον νὰ ἀνεβεῖ στὸ ἀνώτερο ἐπίπεδο πνευματικῆς ζωῆς λόγω ὑπερβολικῆς προσκόλλησης στὰ ὑλικὰ ἀγαθά. Συνειδητοποιεῖ πὼς ἡ μέχρι ἐκείνη τὴ στιγμὴ αὐτοπεποίθησή του στηριζόταν σὲ σαθρὲς βάσεις καὶ μπροστὰ στὸ μεγαλεῖο της ἀνώτερης ζωῆς, ποὺ τοῦ προβάλλει ὁ Χριστὸς, συντρίβεται ὁ ἐγωισμός του. Γι’ αὐτὸ ἀποχωρεῖ ντροπιασμένος χωρὶς νὰ πεῖ λέξη.

Καὶ ἐμεῖς οἱ χριστιανοὶ τοῦ σήμερα δὲν διαφέρουμε καὶ πολὺ ἀπὸ τὸν πλούσιο αὐτὸν ἄρχοντα. Καὶ ἐμεῖς εἴμαστε «καλοὶ ἄνθρωποι», δὲν σκοτώνουμε, δὲν κλέβουμε, δὲν κάνουμε τὶς ἁμαρτίες ποὺ διαπράττουν οἱ κοσμικοί. Δὲν εἴμαστε «ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων», ὅπως ἔλεγε ὁ Φαρισαῖος τῆς γνωστῆς παραβολῆς. Εἴμαστε κοινωνικὰ ἀποδεκτοί, ἔντιμοι, νομοταγεῖς, ἀξιοπρεπεῖς. Σίγουρα δὲν εἶναι κακὸ νὰ εἴμαστε «καλοὶ ἄνθρωποι». Ὡστόσο κάτι μᾶς λείπει! «Ἔτι ἕν σοι λείπει», λέγει στὸν καθένα μας προσωπικὰ ὁ Χριστός. Μᾶς λείπει ἡ ὑπέρβαση τοῦ ἑαυτοῦ μας, ἡ ἀπαλλαγή μας ἀπὸ τὰ ὑλικὰ βάρη καὶ ἡ ἕνωση μὲ τὸν Χριστό. Μπορεῖ νὰ μὴν ἔχουμε πολλὰ πλούτη, ὅπως εἶχε ὁ πλούσιος του εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος, ἔχουμε ὅμως ἐξίσου βαριὲς καὶ πολυποίκιλες  προσκολλήσεις σὲ πρόσωπα καὶ πράγματα τοῦ παρόντος κόσμου. Ἡ καρδιὰ μας ἀρνεῖται νὰ ἀπαρνηθεῖ τὶς ἀγάπες αὐτῆς τῆς κατώτερης ζωῆς καὶ μετεωρίζεται μεταξὺ Θεοῦ καὶ μαμωνᾶ. «Νὰ εἴμαστε χριστιανοί, ἄνθρωποι τῆς ἐκκλησίας, ἀλλὰ ὄχι νὰ τρελαθοῦμε κιόλας!», λένε κάποιοι χριστιανοὶ καὶ ἀρκοῦνται στὰ ὀλίγα. Ἂν ὅμως δὲν τρελαθεῖς, πρόσωπο Θεοῦ δὲν θὰ δεῖς! Ἂν δὲν γίνεις «μωρὸς διὰ Χριστόν», δὲν θὰ ξεφύγεις ἀπὸ τὴν φθορὰ καὶ τὸν θάνατο τῆς συμβιβασμένης ζωῆς.

Ἡ ἀντίχριστη ἐποχὴ μας σύντομα θὰ θέσει σὲ ὅλους τους ἀνθρώπους τοῦ πλανήτη μας τὴν ὑπέρτατη πρόκληση: Ἢ θὰ εἶσαι μὲ τὸν Διάβολο καὶ θὰ καλοπερνᾶς, ἢ θὰ εἶσαι μὲ τὸν Χριστὸ καὶ θὰ κακοπερνᾶς! Αὐτὸ  σημαίνει ὅτι, ἂν σκύψεις τὸ κεφάλι καὶ δεχθεῖς ὡς ἡγεμόνα σου τὸν Σατανᾶ, θὰ ἔχεις πλούσια ὑλικὰ ἀγαθά, ἀλλὰ θὰ χάσεις τὴν ψυχή σου. Ἂν, ἀντιθέτως, μείνεις σταθερὰ μὲ τὸν Χριστό, θὰ περάσεις θλίψεις καὶ δοκιμασίες σὲ αὐτὴν τὴν ζωή, ἀλλὰ θὰ ζεῖς αἰώνια ὡς κατὰ χάριν θεὸς στὸν Παράδεισο. Μὲ τὸν Διάβολο καταστρέφεσαι,  μὲ τὸν Χριστὸ ζωοποιεῖσαι!      

Νὰ δώσει ὁ Θεὸς νὰ πραγματοποιήσουμε αὐτὴν τὴν ἁγία ἐπανάσταση ἐνάντια στὰ πλούτη μας, στὶς προσκολλήσεις μας, γιὰ νὰ ἀκολουθήσουμε μὲ εἰλικρίνεια καὶ πόθο τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, στὸν ὁποῖο ἀνήκει δόξα, τιμὴ καὶ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, ἀμήν!

ΠΗΓΗ