Ἑπτά Διάκονοι

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 3 Μαΐου 2020, τῶν Μυροφόρων (Πράξ. στ΄ 1 – 7)

«ἐπισκέψασθε ἄν­δρας ἐξ ὑ­μῶν μαρ­τυ­ρου­μέ­νους ἑ­πτά, πλή­ρεις Πνεύ­μα­τος Ἁ­γί­ου καὶ σο­φί­ας».

Στίς πρῶ­τες ἡ­μέ­ρες τῆς ἐκ­κλη­σί­ας, μᾶς ἀ­να­φέ­ρει τό βι­βλί­ο τῶν Πρά­ξε­ων, οἱ ἑλληνισταί, οἱ ἑβραῖοι δηλαδή πού μιλοῦσαν τήν ἑλληνική γλῶσσα, ἄρχισαν νά πα­ρα­πονοῦνται, δι­ό­τι οἱ χῆ­ρες τῶν ἑλ­λη­νι­στῶν αὐ­τῶν πα­­ρα­με­λοῦν­ταν κα­τά τήν κα­θη­με­ρι­νή δι­α­νο­μή τρο­φῶν καί ἐ­λε­η­μο­συ­νῶν. Οἱ ἅ­γιοι ἀ­πό­στο­λοι κα­τε­νό­η­σαν ὅ­τι μιά νέ­α ἀ­νάγ­κη δη­μι­ουρ­γεῖ­ται, αὐτή τῆς δι­α­κο­νί­ας τῶν τρα­πε­ζῶν. Γι’ αὐ­τό συγ­κέν­τρω­σαν τό πλῆ­θος τῶν πι­στῶν καί τούς εἶ­παν: ἐ­ξε­τά­στε προ­σκε­τι­κά καί ἐ­κλέ­ξε­τε ἀ­πό ἐ­σᾶς τούς ἴ­διους ἑ­πτά ἀν­δρες, τούς ὁ­ποί­ους θά ἐγ­κα­τα­στή­σου­με δι­α­κό­νους στή διακονία τῶν τραπεζῶν. Ἄς δοῦ­με λοι­πόν ὅτι τά δύ­ο κρι­τή­ρια τῆς ἐ­­κλο­γῆς τῶν ἑ­πτά δι­α­κό­νων ἦταν τό νά ἔ­χουν τήν κα­­λή μαρ­τυ­ρί­α ἀ­πό τούς πι­­στούς καί νά εἶ­ναι πλή­ρεις Πνεύ­μα­τος καί σο­φί­ας.

1. Η ΕΞΩΘΕΝ ΚΑΛΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ

Οἱ ἅ­γιοι ἀ­πό­στο­λοι ὅ­ταν ἀ­νε­κοί­νω­σαν στούς πι­στούς τήν ἀ­νάγ­κη τῆς ἐ­κλο­γῆς τῶν ἑ­πτά δι­α­κό­νων, ἔ­θε­σαν σ’­αὐ­τούς καί τά κρι­τή­ρια τά ὁ­ποῖ­α θά ἔ­πρε­πε νά πλη­ροῦν οἱ ἑ­πτά αὐ­τοί ἄν­δρες. Ἐ­ζή­τη­σαν ἀ­πό τούς πι­στούς νά ἐ­κλέ­ξουν «ἄν­δρας μαρ­τυ­ρου­μέ­νους ἑ­πτά». Τό πρῶ­το λοι­πόν κρι­τή­ριο γιά τήν ἐκλογή τῶν ἑπτά δι­α­κόνων ἦταν τό νά ἔχουν αύτοί τήν κα­λή μαρ­­τυ­ρί­α ἀ­πό τούς πιστούς. Ἔ­πρε­πε νά ἐ­κλέ­ξουν δι­α­κό­νους πού νά εἶ­ναι ἀ­πο­δε­κτοί καί ἀ­γα­πη­τοί ἀ­πό τούς πιστούς. Λέ­γει χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά ὁ ἱ­ε­ρός Χρυ­σό­στο­μος: «ἐ­νῶ θά μπο­ροῦ­σαν οἱ ἅ­γιοι ἀ­πό­στο­λοι νά ἐ­κλέ­ξουν μόνοι τους ἑ­πτά δι­α­κό­νους κι­νού­με­νοι ἀ­πό τήν πνο­ή τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, ζη­τοῦν ἀ­π’ τά πλή­­θη τῶν πι­στῶν νά τούς δώ­σουν τήν μαρ­τυ­ρί­α τους». Κι αὐτό ἀ­κρι­βῶς δεί­χνει πό­σο με­γά­λη ση­μα­σί­α ἔ­χει ἡ κα­λή μαρ­τυ­ρί­α καί ἀ­πο­δο­χή τῶν δι­α­κό­νων ἀ­πό τούς πι­στούς.

Αὐ­τό τό στοι­χεῖ­ο ἀ­πε­τε­λοῦ­σε ἀ­ναγ­καί­α προ­ϋ­πό­θε­σι καί γιά κά­θε λει­τουρ­γό τῆς ἐκ­κλη­σί­ας. Φαί­νε­ται αὐτό καί στήν πε­ρί­πτω­σι τοῦ Τι­μο­θέ­ου, ὁ ὁ­ποῖ­ος «ἐ­μαρ­τυ­ρεῖ­το ὑ­πὸ τῶν ἐν Λύ­στροις καὶ Ἰ­κο­νί­ῳ ἀ­δελ­φῶν». Κά­θε δι­ά­κο­νος λοι­πόν τῆς ἐκ­κλη­σί­ας θά πρέ­­πει νά εἶ­ναι ἄν­δρας ἀ­ξι­ό­πι­στος καί ἀκέραιος, νά μήν ἔ­χει δώ­σει καμ­μί­α ἀ­φορ­μή σκαν­δά­λου. Ὄ­χι μό­νον νά εἶ­ναι ἐ­λεύ­θε­ρος ἀ­πό κά­θε κα­τη­γο­ρί­α, ἀλ­λά καί νά ἐ­πι­βε­βαι­ώ­νουν οἱ πι­­στοί ὅ­τι εἶ­ναι ἐ­νά­ρε­τος. Ὅ­σοι λοι­πόν θέ­λουν νά δι­α­κο­νή­σουν στήν ἐκ­κλη­σί­α θά πρέ­πει νά ἔ­χουν ζω­ή ἀ­νε­πί­λη­πτη καί χα­ρα­κτῆ­ρα λαμ­πρό. Αὐ­τό ἀ­κρι­βῶς το­νί­ζει καί ὁ ἁ­πό­στο­λος Παῦ­λος ὅ­ταν λέ­γει ὅ­τι οἱ δι­ά­κο­νοι θά πρέ­πει νά εἶ­ναι σε­μνοί καί ἐγκρατεῖς καί ὄχι δι­πρό­σω­ποι ἤ αἰ­σχρο­κερ­δεῖς, νά ἔ­χουν ζω­ή ἄ­μεμ­πτη καί συ­νεί­δη­σι κα­θα­ρή· νά ἐ­ξε­τά­ζον­ται καί νά ἀ­πο­δει­κνύ­ον­ται ἀ­νέγ­κλη­τοι, ἀ­κα­τη­γό­ρη­τοι καί ἄ­μεμ­πτοι (Α΄ Τιμ. γ 8-10).

2. ΠΛΗΡΕΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Ἡ δεύ­τε­ρη προ­ϋ­πό­θε­σι τήν ὁ­ποί­α ἔ­πρε­πε νά ἔ­χουν οἱ ἑ­πτά δι­ά­κο­νοι ἦ­ταν ὅτι θά ἔπρεπε νά εἶ­ναι «πλή­ρεις Πνεύ­μα­τος Ἁ­γί­ου καί σο­φί­ας». Νά ἔ­χουν τά δι­οι­κη­τι­κά καί τά ἁ­γι­α­στι­κά χα­ρί­σμα­τα τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Νά μήν εἶ­ναι ἁ­πλῶς πνευ­μα­τι­κοί ἄν­θρω­ποι, ἀλ­λά νά εἶ­ναι πλή­ρεις πνεύ­μα­τος, σο­φί­ας καί συ­νέ­σε­ως. Νά πλημ­­μυ­ρί­ζει τήν ψυ­χή τους καί τή ζω­ή τους ἡ πα­ρου­σί­α τοῦ ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Ἔ­τσι φαί­νε­ται ξε­κά­θα­ρα ἀ­πό αὐ­τό ὅ­τι ἡ αἰ­τί­α πού τούς κα­τέ­στη­σε δι­α­κό­νους δέν ἦταν μί­α ἁ­πλή πνευ­μα­τι­κή ζω­ή, ἀλ­λά μιά πνευματική ζωή πλή­ρης καί γνήσια. Λέ­γει ὁ ἱ­ε­ρός Χρυ­σό­στο­μος: «Μή νο­μί­ζεις ἐ­πει­δή οἱ δι­ά­κο­νοι ἀρ­χι­κῶς δέν δι­α­κο­νοῦ­σαν στό κή­ρυγ­μα ἀλ­λά στή δι­α­κο­νί­α τῶν τρα­πε­ζῶν, ὅ­τι δέν εἶ­χαν ἀ­νάγ­κη τοῦ φω­τι­σμοῦ τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, τῆς σο­φί­ας καί συ­νέ­σε­ως· κά­θε ἄλ­λο». Οἱ ἑ­πτά δι­ά­κο­νοι ἀλ­λά καί ὅ­λοι οἱ λει­τουρ­γοί τῆς ἐκ­κλη­σί­ας πρέ­πει νά εἶ­ναι τί­μιοι στήν δι­α­χεί­ρι­σι τῶν οἰ­κο­νο­μι­κῶν, ἀλ­λά καί φρό­νι­μοι καί συ­νε­τοί, ὥ­στε νά προ­λα­μ­βάνουν τά δί­και­α πα­ρά­πο­να καί νά δι­α­νέμουν τά ὑ­λι­κά ἀ­γα­θά ἀ­νά­λο­γα μέ τίς πραγ­μα­τι­κές ἀ­νάγ­κες τῶν πι­στῶν. Θά πρέ­πει νά ἔ­χουν ὄ­χι ἁ­πλῶς μί­α σύ­νε­σι ἀν­θρώ­πι­νη, ἀλ­λά σύ­νε­σι πνευ­μα­τι­κή καί ἁ­γί­α, πού δίνει τό Ἅ­γιο Πνεῦ­μα. Καί νά ἐκ­ζη­τοῦν δια­ρκῶς τό φω­τι­σμό τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος γιά νά ἐ­πι­τε­λοῦν τό ἱ­ε­ρό λει­τούρ­γη­μά τους μέ φό­βο Θε­οῦ καί σύ­νε­σι ἱερή.

***

Ἀ­δελ­φοί, σέ μί­α ἐ­πο­χή τόσο με­γά­λης ἀπο­στα­σίας, ἡ κοι­νω­νί­α μας ἔ­χει ἰδιαίτερη ἀ­νάγ­κη ἀ­πό κλη­ρι­κούς καί γενικότερα ἀπό ἐργάτες τῆς Ἐκκλησίας καί συνερ­γά­τες τῶν κληρικῶν μας ἀ­μέμ­πτους, πνευματέμφορους καί συ­νε­τούς. Ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς καλεῖ καθημερινά νά δεόμαστε «ὑπέρ τοῦ τιμίου πρεσβυτερίου, τῆς ἐν Χριστῷ διακονίας, παντός τοῦ κλήρου καί τοῦ λαοῦ». Ἄς προσευχόμαστε λοι­πόν θερμά στόν ἅ­γιο Θε­ό νά ἀ­να­δεί­ξῃ ἰδιαιτέ­ρως σή­με­ρα ἁγί­ους λει­τουρ­γούς καί ἐργάτες τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀλλά καί νά δώ­σῃ τήν χά­ρι καί τήν εὐ­λο­γί­α του στούς πιστούς καί ἐνα­ρέ­τους γο­νεῖς πού ἔχουν κάποιο παιδί μέ τέτοια ἱερή κλή­σι νά τό προ­ε­τοί­μα­ζουν μέ­σα σέ περιβάλλον ἁ­γνό­τη­τος καί ἁγιότητος, ὥ­στε νά τό δοῦν κάποια ἡμέρα νά κα­θί­στα­ται ἄξιος καί ἅγιος ἱερουργός τοῦ Κυρίου μας. Γιά νά δοῦ­με ὅλοι μας και­ρούς ἀ­να­ψύ­ξε­ως στήν Ἐκ­κλη­σί­α μας καί στήν Ἑλ­λά­δα μας.

ΠΗΓΗ