Τὸ Μέγα Δεῖπνο

Σήμερα, Κυριακὴ τῶν Προπατόρων, στὰ ἀναγνώσματα τῆς Θείας Λειτουργίας, ἀκοῦμε τὴν Εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἀπὸ τὸ κατὰ Λουκὰν Εὐαγγέλιο (ιδ ́, 16-24), ἡ ὁποία ἀναφέρεται στὴν παραβολή τοῦ μεγάλου καὶ ἐνδόξου δείπνου ποὺ πραγματοποίησε κάποιος ἄνθρωπος, ἄρχοντας, στὸ ὁποῖο ἀρνήθηκαν νὰ παρευρεθοῦν καὶ νὰ συμμετέχουν οἱ ἐκλεκτοὶ προσκεκλημένοι, προβάλλοντας ὁ καθένας διάφορες προφάσεις, τάχα, βιοτικῶν μεριμνῶν, καταλήγοντας ὅμως ὅλοι στην ἴδια ἀπάντηση: «ἔχε με παρῃτημένον»! Ἔτσι ἡ αἴθουσα τοῦ δείπνου, ὁ οἶκος τοῦ ἄρχοντος καὶ οἰκοδεσπότου, γέμισε ἀπὸ ἄλλους, νέους, προσκεκλημένους καὶ πτωχοὺς καὶ ἀνάπηρους καὶ χωλοὺς καὶ τυφλούς, οἱ ὁποῖοι μαζεύτηκαν ἀπὸ τοὺς δρόμους καὶ τὶς πλατεῖες καὶ τὰ χωράφια καὶ ἐπειδὴ ὑπῆρχε ἀκόμη χῶρος καὶ ἀπὸ διαβάτες περαστικούς... Καὶ οἱ προσκεκλημένοι δὲν γεύτηκαν τοῦ δεἰπνου.

Τὴν παραβολὴ αὐτὴ εἶπε ὁ Κύριος, παρευρισκόμενος σὲ δεῖπνο ποὺ παρέθετε πρὸς τιμή Του ἐπιφανὴς Φαρισαῖος, ὄταν συνανακείμενος προσκεκλημένος, ὁ ὁποῖος ἀκούγοντας τὸν Χριστό μας νὰ προτρέπει τὸν οἰκοδεσπότη καὶ τοὺς λοιποὺς παρευρισκόμενους νὰ καλοῦν στὰ ἄριστα καὶ στα δεῖπνα πτωχούς, ἀνάπηρους, χωλούς, τυφλούς, ὥστε νὰ τοὺς ἀνταποδωθεῖ «ἐν τῇ ἀναστάσει τῶν δικαίων», εἶπε: «...Μακάριος ὅς φάγεται ἄριστον ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ.» (Λουκ., ιδ ́, 15).

Δικαίως ἡ Ἐκκλησία μας τοποθέτησε τὴν Εὐαγγελικὴ περικοπὴ τοῦ Μεγάλου Δείπνου στὴν Κυριακή τῶν Προπατόρων, μιᾶς καὶ, ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς σὲ ὁμιλία του γι’ αὐτὴν τὴν Κυριακὴ:

«Σήμερα, ὅμως, ἑορτάζουμε στὴν Ἐκκλησία τοὺς προπάτορες, οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἀνήκαν στὸ γένος τῶν Ἐβραίων. Γιὰ ποιό λόγο; Γιὰ νὰ μάθουν ὅλοι ὅτι οἱ Ἰουδαίοι δὲν ἀποκηρύχθηκαν καὶ οἱ ἐθνικοί δὲν υἱοθετήθηκαν ἀδίκως οὔτε παραλόγως οὔτε ἀναξίως ἀπὸ τὸν Θεό, ὁ Ὁποῖος πραγματοποιεῖ αὐτά καὶ τὰ ρυθμίζει. Ἀλλά, ὅπως ἀκριβώς ἀπὸ τοὺς προσκεκλημένους ἐθνικοὺς συγκαταλέγονται στοὺς συγγενείς τοῦ Θεοῦ μόνο ὅσοι ὑπακούουν, ἔτσι καὶ τὸ γένος τοῦ Ἰσραήλ καὶ ὅλοι ὅσοι προῆλθαν ἀπὸ τὸν Ἀδάμ μέχρι αὐτὴ τὴν γενεὰ εἶναι πλῆθος πολύ, ἀληθείς ὅμως Ἰσραηλίτες εἶναι ὅσοι ἀπ’ αὐτοὺς ἔζησαν σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.»

Ἀρχικά, οἱ Προπάτορες τοῦ Ιησοῦ ἑορτάζονταν τὴν Κυριακὴ πρὶν ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα. Ἡ εὑρύτητα ὅμως καὶ ὁ ἐμπλουτισμὸς τοῦ ἑορτολογικοῦ περιεχομένου τῆς Κυριακῆς πρὸ τῶν Χριστουγέννων, ὅπως διαμορφώθηκε χρονικά, ὁδήγησε στὴ διχοτόμηση τῆς Κυριακῆς αὐτῆς καὶ τὴ μετάθεση μέρους

τοῦ θέματός της στὴν προηγουμένη αὐτῆς Κυριακή. Ἔτσι, οἱ Κυριακὲς τῶν Ἁγίων Πατέρων ἔγιναν δύο, καὶ γιὰ νὰ διακρίνονται ἡ μία ἀπό τὴν ἄλλη, ἡ μία, ἡ παλαιότερη, ὀνομάσθηκε «Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως» καὶ ἡ ἄλλη διατήρησε τὸ παλαιό της ὄνομα «Κυριακὴ τῶν Ἀγίων Πατέρων», ἡ ὁποία γιὰ νά μὴν συγχέεται μὲ τὶς Κυριακὲς τῶν Πατέρων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἔλαβε τὸ ὄνομα «Κυριακὴ τῶν Προπατόρων».

Πρόσκληση στὸ Μέγα Δεῖπνο της Βασιλείας Του ἀπευθύνει ὁ Θεός μας μὲ τὸ Πρωτευαγγέλιο, μὲ τὴν ἀνάδειξη τῶν Δικαίων, μὲ τὴν Διαθήκη Του, μὲ τὸν Ἀβραάμ καὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ, μὲ τὸ στόμα Του τοὺς Προφῆτες, μὲ τὸν Τίμιο καὶ Ἔνδοξο Πρόδρομο καὶ Βαπτιστὴ Ἰωάννη.

Ἀνταποκρίθηκαν οἱ Δίκαιοι καὶ Προπάτορες τοῦ Χριστοῦ μας μετὰ σπουδῆς στὴν πρόσκληση γενόμενοι ὑπήκοοι στὸ Θέλημά Του μέχρι θανάτου καὶ παραμένοντες πιστοὶ μέχρι τὸ τέλος. Ἀνταποκρίθηκαν στὴν πρόσκληση ὅμως καὶ ἐκεῖνοι ἀπὸ τοὺς ἐθνικούς, οἱ ὁποῖοι φωτισμένοι ἀπὸ τὴν Θεία Χάρη καὶ ἐμπνευσμένοι ἀπὸ τὸ Θέλημά Του, φανέρωσαν Ἀληθινό, Φιλάνθρωπο καὶ Παντοδύναμο Θεό ἀπέναντι σὲ ψεύτικους καὶ ἀδύναμους χάρτινους θεούς.

Πρόσκληση στὸ Μέγα Δεῖπνο της Βασιλείας Του ἀπευθύνει ὁ Χριστός μας μὲ τὴν ἐνανθρώπισή Του, μὲ τὸ κήρυγμα μετανοίας, μὲ τὴν Διαθήκη τῆς Ἀγάπης, μὲ τὰ Πάθη Του καὶ τὴν Σταύρωσή Του, μὲ τὴν νίκη Του ἐπί τοῦ θανάτου καὶ τὴν ἔνδοξη Ἀνάστασή Του.

Πρόσκληση στὸ Μέγα Δεῖπνο ἔχουμε καὶ ἐμεῖς καὶ μάλιστα Μέγα Δεῖπνο Σωτηρίας μὲ Οἰκοδεσπότη Αὐτὸν τὸν ἴδιο τὸν Σωτήρα, τὸν Κύριό μας καὶ Θεό μας, τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Εἴμαστε καλεσμένοι νὰ γευόμαστε Σῶμα καὶ Αἶμα Χριστοῦ καὶ νὰ γίνουμε μέτοχοι Ζωῆς αἰωνίου καὶ θεόπτες.

Ἐπιβάλλεται, συνεπώς, νὰ εἴμαστε προσεκτικοὶ μὴ τυχὸν καὶ ἀρνηθοῦμε

τὴν πρόσκληση, εἴτε μὲ τὰ λόγια μας, εἴτε μὲ τὰ ἔργα μας, προσκολλημένοι στὴν

καθημερινότητα καὶ τὶς βιοτικὲς μέριμνες. Εἶναι ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη νὰ

νεκρώσουμε τὸ ἐγώ μας καὶ τὸ θέλω μας, νὰ ἀρνηθοῦμε κάθε πάθος καὶ κάθε

ἄχρηστη ἐπιθυμία καὶ κάθε εἴδους πλεονεξία, νὰ θάψουμε τὴν ὀργή, τὸ θυμό,

τὴν κακία, τὴ ζήλια, τὴ βλασφημία, τὸ ψέμα... Ἅλωστε κατὰ τὴν Κυριακήν

ἐπιταγὴν προσευχόμαστε: «...ἐλθέτω ἡ Βασιλεία Σου, Γενηθήτω τὸ Θέλημά

Σου...».

Χρειάζεται νὰ ἠχοῦν διαρκῶς στὰ αὐτιά μας τὰ λόγια τοῦ Ἀποστόλου

Παύλου, ὅπως τὰ ἀκοῦμε στὸ Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς τῶν

Προπατόρων: «...ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ

καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ’ εἰκόνα τοῦ

κτίσαντος αὐτόν,» (Κολ., γ ́, 9-10).

Ἐνδεδυμένοι τὸν νέον ἄνθρωπον καὶ ἀνακαινισμένοι νὰ γρηγοροῦμε γιατί

ἡ πρόσκληση δὲν ἀρκεῖ, πρέπει καὶ νὰ ἀνταποκριθοῦμε σε αὐτὴν καὶ νὰ φανοῦμε

ἄξιοι τῆς προσκλήσεως, γιατί, ἀπὸ τοὺς προσκεκλημένους ἐθνικοὺς καὶ

Ἰουδαίους, ἀληθινοὶ συγγενεὶς τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅσοι ὑπακούουν καὶ ζοῦν

σύμφωνα μὲ τὸ Θέλημά Του καὶ νὰ γίνουμε συνανακείμενοι μὲ τοὺς Προπάτορες

στὸ Μέγα Δεῖπνο.

Ἀς κάνουμε, λοιπὸν, τὸ Θέλημά Του θέλημά μας καὶ ζωή μας, ὥστε

μακάριοι νὰ γευόμαστε ἀρίστου στὴ Βασιλεία Του.

π. Ἐφραὶμ Ντέτσικας

Ἐφημέριος ἐνορίας Περιβλέπτου

Πόλεως Ἰωαννίνων

ΠΗΓΗ