Κήρυγμα γιά Κυριακή 31.1.2016

Κυριακή ΙΕ΄ Λουκᾶ (Λουκᾶ ιθ΄ 1-10)

Ὅποιος εἶναι μεγάλος ἁμαρτωλός, ἄρχοντας τῆς ἁμαρτίας, ὅπως ὁ ἀρχιτελώνης Ζακχαῖος εἶναι μικρός στό πνευματικό ἀνάστημα. Γιατί εἶναι ἀντίθετα ἡ βάρκα καί τό πνεῦμα. Γι’ αὐτό καί δέν μπορεῖ ὁ Ζακχαῖος νά δεῖ τόν Ἰησοῦ ἐξαιτίας τοῦ ὄχλου. Ἐνοχλεῖται ἀπό τά πάθη καί ἀπό τά ἐγκόσμια καί δέν μπορεῖ νά δεῖ τόν Ἰησοῦ πού δρᾶ καί κινεῖται καί περπατάει. Ὁ ἄνθρωπος αὐτός δέν καταλαβαίνει τίς πράξεις πού ταιριάζουν στόν χριστιανό. Μία τέτοια πράξη εἶναι τό ὅτι βαδίζει ὁ Χριστός, δηλαδή ὅτι δρᾶ ἀνάμεσά μας. Ὁ ἄνθρωπος ὅμως πού ποτέ δέν εἶδε τόν Χριστό νά βαδίζει, ἀλλά εἶναι ἀναίσθητος μπροστά στίς σωστές πράξεις του, ἔρχεται πολλές φορές ἀπό μεταμέλεια σέ συναίσθηση καί ἀπονεκρώνει κάθε ἠδονή καί γλυκύτητα, ὅπου δηλώνει ἡ συκομουριά πού ἀνέβηκε ὁ Ζακχαῖος (Θεοφύλακτος Βουλγαρίας).

Τά λόγια τοῦ Κυρίου, σάν ἄνεμος δυνατός, σκορπίζουν τήν πυκνή συννεφιά τῆς πλεονεξίας πού χρόνια τώρα πλάκωνε τήν ψυχή τοῦ ἀρχιτελώνου. Καί ὁ Ζακχαῖος ἀρχίζει νά βλέπει καθαρά πιά τήν ζωή του. Ἀπό τήν σκέψη του διαβαίνουν διαβολικά οἱ τόσοι καί τόσοι πού εἶχε ἀδικήσει, οἱ χῆρες καί τά ὀρφανά πού ἀνάλγητα ἔδιωχνε ὅταν ζητοῦσαν τήν βοήθειά του. Τούς βλέπει νά περνοῦν πικραμένοι μέ τόν πόνο στήν καρδιά, μέ τήν ἀγανάκτηση στά στήθη, μέ τήν κατάρα στό στόμα. Στριφογυρίζουν τριγύρω του, σάν μία φοβερή ἁλυσίδα, τόν τυλίγουν καί τόν σέρνουν μακρυά ἀπό τόν ἅγιο φιλοξενούμενό του...!

Πρέπει νά τήν σπάσει αὐτή τήν φρικτή ἁλυσίδα τῆς ἀδικίας καί τῆς ἐνοχῆς, πού μόνος του σφυρηλάτησε, πού τόν κρατᾶ μακρυά ἀπό τόν Χριστό. Σέ μία στιγμή μπροστά σέ ὅλους ἀποφασιστικά ἀναγγέλει! Κύριε ἔκλεψα, ἐκμεταλλεύτηκα πολλούς χρόνια τώρα. Ἀλλά μετανοῶ. Θά ἀλλάξω Κύριε. Ἀλλάζω τώρα : «Τά μισά ἀπό τά ὑπάρχοντα τά δίνω ἐλεημοσύνη στούς φτωχούς. Κι ὅσους ἔβλαψα τούς ἀποζημιώνω στό τετραπλάσιο».

Τά λόγια αὐτά τοῦ Ζακχαίου δέν ἀνήκουν σέ μία μακρυνή ἱστορία ἀδιάφορη γιά τήν ἐποχή μας. Εἶναι ἕνα μήνυμα γιά ὅλους μας. Ὅλοι ἐσεῖς μᾶς λέει, πού εἴχατε τήν τιμή νά γνωρίσετε τόν Χριστό καί πού ζητᾶτε μόνιμη φιλία μαζί του, ὅλοι ἐσεῖς πού λαχταρᾶτε τήν σωτηρία σας, τήν χαρά τοῦ σπιτιοῦ σας ἀκοῦστε με: «Μόνο μ’ ἕνα τρόπο θά τά ἐπιτύχετε».

Μήν ἐπαναπαύεσθε στά πλούτη σας. Μήν ξεγελᾶτε τούς ἑαυτούς σας μέ τίς φευγαλέες χαρές πού σᾶς δίνουν οἱ τίτλοι, τά ἀξιώματα καί τά ὑλικά ἀγαθά. Τραβῆξτε ἀπό ἐμπρός σας τό παραπέτασμα τῆς φιλαυτίας, πού σᾶς κλείνει τόν ὁρίζοντα καί δεῖτε. Βγεῖτε λίγο ἀπό τήν ἄνεσή σας καί προσέξτε αὐτά τά παιδάκια πού ντυμένα μέ ράκη τρέμουν στά χιόνια. Τοῦ ἐργάτη εἶναι πού ἀπολύσατε πρό καιροῦ γιά νά αὐξήσετε τά εἰσοδήματά σας. Σταματῆστε γιά λίγο τά σχέδιά σας καί ρίξτε μία ματιά στά ὑπάρχοντά σας. Σκεφθεῖτε πώς τά ἀποκτήσατε, συνεχίζει μυστικά ὁ Ζακχαῖος. Πολλά ἀπό τά ἀγαθά σας, ἄν εἶχαν φωνή θά σᾶς φώναζαν, ὅπως καί σέ μένα τότε: «Δέν εἴμαστε δικά σου». Ἀνήκουμε σέ ἐκείνους πού ἐκμεταλλεύθηκες, πού τούς πούλησες τό ἐμπόρευμά σου μέ ψεύτικο ζύγι ἤ σέ ὑπέρογκο τιμή. Δέν εἴμαστε δικά σου! Ἀνήκουμε στά φτωχά παιδιά, πού δέν ἔχουν ψωμί καί ξυλιάζουν σέ μία ἄθλια τρώγλη. Ἀνήκουμε στόν ἄρρωστο πού λιώνει χωρίς φάρμακα καί γιατρό. Ἀνήκουμε στόν φτωχό παραγωγό πού τοῦ πῆρες τά προϊόντα σέ ἐξευτελιστική τιμή, γιά νά βγάλεις ἐσύ σέ λίγες μέρες ὅ, τι ἐκεῖνος δέν μπορεῖ νά κερδίσει μέ ὁλόκληρη ζωή σκληρῆς δουλειᾶς. Δέν εἴμαστε δικά σου! Δέν ἤρθαμε στά χέρια σου, γιά νά στολίζουμε τό σπίτι σου, γιά νά γεμίζουμε τά χρηματοκιβώτιά σου. Σ’ ἐκείνους ἀνήκουμε. Παράδωσέ μας χωρίς ἀναβολές. Δέν εἴμαστε δικά σου!

Ἀλλ’ ἄς μή νομίζουμε ἀγαπητοί μου ὅτι τό μήνυμα τοῦ Ζακχαίου ἀφορᾶ ἀποκλειστικά τούς πλουσίους καί ἰσχυρούς. Σέ ὅλους ἀπευθύνεται γιατί ὅλοι σχεδόν λίγο-πολύ ἔχουμε ἀδικήσει. Κοιτάξτε καί ἐσεῖς οἱ φτωχότεροι τί πίκρα δημιουργεῖτε στόν γείτονα, στόν συνάδελφο πού συκοφαντήσατε, στήν οἰκογένειά του πού κακολογήσατε. Σταματεῖστε τήν τακτική τῆς ἀδικίας καί ἐκμεταλλεύσεως.

Γιατί νά κάνεις ψεύτικη δουλειά καί νά χρησιμοποιεῖς κατώτερα ὑλικά, μικροεπαγγελματία; Γιατί χρησιμοποιεῖς μέτρα καί σταθμά λειψά μικροέμπορε; Γιατί ἀφήνεις τά ζώα σου νά βόσκουν σέ ξένες περιοχές, γιατί καταπατᾶς τά σύνορα τοῦ κτήματος τοῦ συγχωριανοῦ σου; Ἀδικίες εἶναι ὅλα αὐτά! Ἀδικίες πού ὑπῆρχαν καί συνεχίζονται μέχρι σήμερα.

Ἐπανορθῶστε σήμερα. Σταματεῖσθε πιά τήν ἐκμετάλλευση καί τήν ἀδικία, ὅποια μορφή κι ἄν ἔχει, καί ἀρχίστε μία καινούργια ζωή, ἐπανορθώνοντας τά παλιά, τονίζει μέ τό παράδειγμά του σέ μᾶς τούς σημερινούς ὁ ἀρχιετελώνης τῆς Ἱεριχοῦς. Μέ κάθε θυσία. Ὄχι ὕστερα ἀπό ἕνα μῆνα. Ὄχι ὕστερα ἀπό μία ἑβδομάδα. Σήμερα. Ὅσους θυμᾶστε ὅτι ἀδικήσατε ἀποζημιῶστε τους. Ὅσα χρωστᾶτε σέ ἀγνώστους, προσφέρτε τα στούς γνωστούς ἀδελφούς σας. Ἐλεημοσύνη στούς φτωχούς. Βρεῖτε τρόπο νά ζητήσετε συγγνώμη.

Σπᾶστε μέ κτυπήματα ἀποφασιστικά τά δεσμά τῆς ἀδικίας κι ἐλεύθεροι πλησιᾶστε περισσότερο τόν Χριστό. Κάτι μεγάλο ἔχει νά σᾶς πεῖ μετά ἀπό αὐτή σας τήν πράξη. Ἐκεῖνο ἀκριβῶς καταλήγει ὁ Ζακχαῖος πού διεκήρυξε στό σπίτι τό δικό του, μετά τήν ἀπόφασή μου νά ἐπαναρθώσω τίς ἀδικίες μου καί νά ἀλλάξω ζωή: «Σήμερον σωτηρίᾳ τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο».   

ΠΗΓΗ