ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ – 10 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016

2016  Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ

(Μτ. 4, 12-17)

«Μετανοεῖτε· γιατί πλησιάζει ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν…», εἶναι τὰ λόγια, ἀγαπητοί μου, μὲ τὰ ὁποία ξεκινᾶ τὴν δημόσια δράση του ὁ Ἰησοῦς λίγο μετὰ τὴν σύλληψη τοῦ Ἰωάννη τοῦ Βαπτιστῆ. Καὶ δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ γεγονὸς ὅτι καὶ ὁ Ἰησοῦς καὶ ὁ Ἰωάννης μιλοῦν γιὰ μετάνοια, ἀφοῦ ἔτσι ἀποδεικνύεται ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ἦρθε νὰ καταργήσει τὸ Νόμο καὶ τούς Προφῆτες ἀλλὰ νὰ τοὺς συμπληρώσει. Ἄλλωστε ἡ μετάνοια περιλαμβάνει καὶ συγκεφαλαιώνει ὅλο τὸ κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Μ’ αὐτὴν ἀρχίζει τὸ κήρυγμά Του καὶ αὐτὴν ἀφήνει ὡς παρακαταθήκη στοὺς Ἀποστόλους τὴν ἡμέρα τῆς Ἀναλήψεώς Του, παραγγέλλοντάς τους «νὰ κηρύξουνε μετάνοια στ’ ὄνομά του σ’ ὅλα τὰ ἔθνη».

Ἡ μετάνοια, ἀποτελεῖ τὴ βάση τῆς πνευματικῆς ζωῆς καὶ κατ’ ἐπέκταση τῆς σωτηρίας καὶ αὐτὸ γιατί συνδέεται στενὰ μὲ τὴν θεία Χάρη. Ἔτσι, ὅταν ἡ Ἁγία Γραφὴ ἀναφέρεται στὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, οὐσιαστικὰ παραπέμπει στὸν Κύριο καὶ τὴν κοινωνία μαζί Του. Καὶ, ὅπως ὁ ἐνανθρωπήσας Κύριος δὲν χωρίζεται ἀπὸ τὴν ἐπουράνια Βασιλεία Του, ἔτσι καὶ ἡ Βασιλεία Του χορηγεῖται σὲ ὅσους βιώνουν συνειδητὰ τὸ μυστήριο τῆς συνεχοῦς μετανοίας στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας.

Δυστυχῶς, ὅμως, σήμερα ζοῦμε σὲ μία ἐγωκεντρικὴ ἐποχὴ ἔχοντας υἱοθετήσει ἕναν τρόπο ζωῆς ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἀπουσιάζει παντελῶς ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ. Ὁ λόγος Του θεωρεῖται περιττὸς καὶ ἔρχεται σὲ σύγκρουση μὲ τὶς προτεραιότητες ποὺ θέτουμε στὴν καθημερινότητά μας. Δὲν ἔχουμε χρόνο νὰ ἀκούσουμε γιὰ τὸ Εὐαγγέλιο. Εἴμαστε μονίμως ἀπασχολημένοι, εἴτε στὴν ἐργασία εἴτε στὶς βιοτικὲς μέριμνες εἴτε στὴ διασκέδαση. Δὲν ἔχει ἐνδιαφέρον ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Μᾶς μιλᾶ γιὰ ἕναν ἄλλο τρόπο ζωῆς, ποὺ δὲν συμβαδίζει μὲ τὶς σημερινές μας ἀνάγκες.

Φτάσαμε νὰ θεωροῦμε τὴν ἁμαρτία εἴτε φυσικὴ κατάσταση εἴτε δικαίωμά μας. Δὲν μποροῦμε νὰ καταλάβουμε ὅτι ἡ ἁμαρτία μᾶς χωρίζει ἀπὸ τὸν Θεό, γιατί καταλαμβάνει τὴ θέση Του στὴν καρδιά μας. Τὸ ἀποτέλεσμα; Δὲν μποροῦμε νὰ σκεφτοῦμε τί θέλει Ἐκεῖνος καὶ πῶς μποροῦμε νὰ σωθοῦμε. Χωρὶς μετάνοια, ὅμως, δὲν ὑπάρχει σωτηρία. Καὶ σήμερα ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος δείχνει νὰ μὴν ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς του. Πάντοτε ἔχουμε μία δικαιολογία: Ὅτι ὅλοι ἔτσι κάνουν, ὅτι εἴμαστε ἄνθρωποι καὶ ὅτι δὲν πρέπει νὰ στερηθοῦμε τὶς χαρὲς αὐτῆς τῆς ζωῆς.

Ὁ λόγος τῆς μετανοίας, ὅμως, εἶναι λόγος ποὺ μᾶς φέρνει ἐνώπιον ἀποφάσεων, οἱ ὁποῖες ἀφοροῦν στὴν ἀλλαγὴ τοῦ τρόπου καὶ τῆς σκέψης γιὰ τὴ ζωή μας. Μᾶς βοηθᾶ νὰ δοῦμε τὶς ρίζες τῶν παθῶν μας καὶ ἔτσι νὰ πάψουμε νὰ φορτώνουμε τὶς εὐθύνες στὸν κόσμο καὶ τοὺς ἄλλους. Τελικὰ ἡ μετάνοια μᾶς ὁδηγεῖ στὴν ἀπόφαση γιὰ ἀλλαγὴ ζωῆς, ἡ ὁποία ἐπιτυγχάνεται μόνο μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ.

Καὶ ἐκεῖ ποὺ ὁ Θεὸς ἐκχέει πλούσια τὴ χάρη Του εἶναι ἡ Ἐκκλησία μὲ τὰ σωστικά της μυστήρια. Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι ἕνα φιλανθρωπικὸ ἵδρυμα τὸ ὁποῖο μᾶς προσφέρει στήριξη στὰ δύσκολα. Δὲν εἶναι πολὺ περισσότερο ἕνας φολκλορικὸς ὀργανισμός, ὁ ὁποῖος διασώζει γιορτές, ἀξίες καὶ παραδόσεις. Εἶναι ὁ κατεξοχὴν χῶρος κοινωνίας μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Μίας κοινωνίας, ποὺ γεννᾶ ἀγάπη γιὰ ὅλο τὸν κόσμο καὶ μᾶς βγάζει ἀπὸ τὰ ἀδιέξοδα ποὺ μόνοι μας ὁδηγήσαμε τὸν ἑαυτό μας.

Ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νὰ συμμετάσχουμε στὴν πνευματικὴ ζωὴ ποὺ μᾶς προτείνει, δηλαδὴ στὰ μυστήριά της: στὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, στὸ μυστήριο τῆς συγχώρησης, στὸ μυστήριο τῆς ἀγάπης γιὰ τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι ὁ κάθε ἄνθρωπος, στὴν προσευχή, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ φτάσουμε ἔτσι στὴν κοινωνία μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Κύριος, ἀδελφοί μου, ἦλθε γιὰ νὰ ἀνακαινίσει τὸν ἄνθρωπο βάζοντας ὡς ὄρο τὴν μετάνοια. Ἂς μετανοοῦμε, λοιπόν, γιὰ νὰ γινόμαστε καλύτεροι καὶ γιὰ νὰ ἔχουμε ζωὴ αἰώνια. Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

ΠΗΓΗ