Κυριακή Του Ασώτου

«Ἥμαρτον εἰς σὲ Σωτήρ, ὡς ὁ ἄσωτος Υἱός, δέξαι με Πάτερ μετανοοῦντα»

Ιεροδιακόνου Ιωάννου Χατζημιχαήλ

Διανύουμε ήδη την ευλογημένη περίοδο του Τριωδίου και βρισκόμαστε «προ του σταδίου» της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, μιας περιόδου γεμάτης από πνευματικές ευκαιρίες τις οποίες καλούνται οι πιστοί να «αδράξουν» μέσα από τις διάφορες ακολουθίες. Τη δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου η Αγία μας Εκκλησία προβάλλει την παραβολή του «Ασώτου υιού», όπως μας την περιγράφει ο Απόστολος και ευαγγελιστής Λουκάς. Οι πιστοί προετοιμάζονται να ακούσουν την ευαγγελική περικοπή του «Ασώτου υιού»[1] από τον εσπερινό της προηγούμενης ημέρας, μέσα από κατανυκτικά τροπάρια[2], καθώς και μέσα από ύμνους που στολίζουν τον όρθρο[3] και τη Θεία Λειτουργία[4].

Οι Πατέρες της Εκκλησίας συνηθίζουν να χαρακτηρίζουν και να ονομάζουν την παραβολή αυτή ως «παραβολή του αγαπώντος πατέρα», γιατί η αγάπη του πατέρα ήταν η κινητήρια δύναμη για την όλη σωτηρία του ασώτου. Η μνήμη της αγάπης του πατέρα, που διακατείχε τον νεώτερο υιό, ήταν η αιτία ώστε ο άσωτος υιός να μη χάσει το θάρρος του και να απογοητευτεί. Ήξερε καλά πως ό,τι και να έχει κάνει, η αγάπη του πατέρα του δεν μπορεί να σβήσει γι’ αυτόν ούτε καν να κλονιστεί. Ήταν βέβαιος ότι ο πατέρας θα τον συγχωρούσε. Αυτή τη βεβαιότητα θα πρέπει να έχουμε και όλοι εμείς οι άνθρωποι, ότι δηλαδή η αγάπη του Θεού Πατέρα μας είναι άπειρη για όλους και για τον καθένα μας ξεχωριστά.

Ό,τι και να έχουμε κάνει, όσο και να λερώσαμε την ψυχή και το σώμα μας, παραμένουμε παιδιά του Θεού, γεγονός που τίποτα δεν μπορεί να το αλλάξει. Όσο και να «τσαλακώσαμε» τον εαυτό μας με τις αμαρτίες παραμένουμε εικόνες του Θεού. Ο Θεός Πατέρας είναι αγάπη και μας αγαπά τέλεια. «Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν»[5]. Όπως ένα πυρακτωμένο κάρβουνο όταν ριχθεί μέσα στον ωκεανό δεν μπορεί να προκαλέσει καμιά ζημιά στον ωκεανό έτσι και κατά παρόμοιο τρόπο καμιά αμαρτία, όσο μεγάλη και αισχρή και αν είναι, δεν μπορεί να συγκριθεί με το άπειρο έλεος και την αγάπη του Θεού. Ας έχουμε, λοιπόν, αυτό κατά νου και να μην απελπιζόμαστε για ό,τι και αν έχουμε διαπράξει.

Ας αφήσουμε τις παλιές κακές μας συνήθειες, τα αμαρτήματα και τη δυσωδία που καλλιεργήσαμε στην ψυχή μας με τα πάθη μας, κάτω από το πετραχήλι ενός πνευματικού πατέρα μέσω της Ιεράς Εξομολογήσεως. Ας τρέξουμε, λοιπόν, με βαθιά μετάνοια και συντριβή ψυχής, με ελπίδα στο άπειρο έλεος του Θεού και από τα μύχια της καρδίας μας να πούμε «Ἥμαρτον εἰς σὲ Σωτήρ, ὡς ὁ ἄσωτος Υἱός, δέξαι με Πάτερ μετανοοῦντα»[6]. Ας τρέξουμε με ταπεινή καρδιά όπως ο άσωτος υιός, και να αποθέσουμε τα βαρίδια των αμαρτιών μας και να λάβουμε άφεση δια μέσου του πνευματικού μας πατρός, ώστε ανάλαφρη η καρδιά μας να μπορεί να συναντήσει τον Θεό, να γίνει καθαρό δοχείο και να Τον δεχθεί μέσα της. Ας μην καθυστερούμε άλλο αυτή τη συνάντηση με τον Θεό Πατέρα μας και να στερούμε από την ψυχή μας την παρουσία Του.

Ας είναι, λοιπόν, η μετάνοια έργο καθημερινό του καθενός από εμάς. Αφού καθημερινά και συνεχώς αμαρτάνουμε, οφείλουμε και συνεχώς να μετανοούμε. Η μετάνοια δεν είναι μια στιγμιαία κατάσταση, αλλά μετάνοια θα πρέπει να είναι όλη μας η ζωή. Μετάνοια, λοιπόν, αδελφοί και Εξομολόγηση με εμπιστοσύνη στην άπειρη ευσπλαχνία του Θεού Πατέρα μας. Μ’ αυτά τα εφόδια καλούμαστε να εξοπλιστούμε για τον ωφέλιμο πνευματικό αγώνα μας. Καλό υπόλοιπο Τριώδιο και καλό Πάσχα να φτάσουμε. Αμήν.

[1] Κατά Λουκᾶν 15,11-33.

[2] π.χ. «Τῆς πατρικῆς δωρεᾶς διασκορπίσας τὸν πλοῦτον, ἀλόγοις συνεβοσκόμην ὁ τάλας κτήνεσι», Δοξαστικό Αποστίχων, Σάββατο (προ Κυριακης Ασώτου) εσπέρας.

[3] π.χ «Δαπανήσας ἀσώτως, τῆς πατρικῆς οὐσίας τὸν πλοῦτον», Στιχηρό ιδιόμελο των Αίνων.

[4] π.χ «Τῆς πατρῴας δόξης σου, ἀποσκιρτήσας ἀφρόνως», Κοντάκιο Θείας Λειτουργίας.

[5] Κατά Ιωάννην 3,16.

[6]Στιχηρό κατανυκτικό τροπάριο εσπερινού Κυριακής Β΄ ήχου.

ΠΗΓΗ