ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

ΛΓ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ (Β΄ Τιμ. γ΄, 10 - 15)

ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Μία πολὺ ἐπίκαιρη ἀλήθεια διατυπώνει στὴν σημερινὴ περικοπὴ ἀπὸ τὴν Β’ πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολὴ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται. Πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον πλανῶντες καὶ πλανώμενοι». Ὅλοι ὅσοι θέλουν νὰ ζοῦν μὲ εὐσέβεια, κατὰ τὸν τρόπο ζωῆς ποὺ ὑποδεικνύει ὁ Ἰησοῦς Χριστός, θὰ καταδιωχθοῦν. Καὶ οἱ κακοὶ ἄνθρωποι καὶ οἱ ἀπατεῶνες θὰ προχωρήσουν σὲ ἀκόμη χειρότερη κατάσταση, θὰ πλανοῦν τοὺς ἄλλους καὶ θὰ πλανῶνται καὶ οἱ ἴδιοι. Εἶναι σὰν νὰ περιγράφει ὁ Ἀπόστολος αὐτὸ ποὺ βιώνουμε στὶς ἡμέρες μας ἐμεῖς, οἱ Χριστιανοὶ τοῦ 2021. Καὶ βέβαια ὁ λόγος του δὲν εἶναι ἁπλὰ προφητικός, φανερώνει μία διαχρονικὴ πραγματικότητα, ἀπὸ τότε ποὺ περπάτησε ὁ Χριστὸς στὴ γῆ, ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο καὶ οἱ μαθητὲς Του γίνονται ἀποδέκτες ἔχθρας καὶ διωγμοῦ ἀπὸ τὸν κόσμο τῆς ἁμαρτίας.

Κατ’ ἀρχὴν ἂς ἐξετάσουμε γιατί νὰ συμβαίνει αὐτό. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Χριστοῦ, «οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», ἀγωνίζονται νὰ τηροῦν ὅλες τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, εἶναι τίμιοι, εἰλικρινεῖς, ἐργατικοί, ἀποδοτικοί, κοινωνικοί, ἐλεήμονες, πρόθυμοι νὰ βοηθήσουν κάθε ἄνθρωπο ποὺ ἔχει ἀνάγκη, εἶναι συμπονετικοί, παρήγοροι, φιλάδελφοι, εὐχάριστοι καὶ πράοι, εἶναι ἐγκρατεῖς, λιτοδίαιτοι, σώφρονες, εἶναι τέλος ταπεινοί, μετριόφρονες, καταδεκτικοί, συγχωρητικοί, μακρόθυμοι. Ἔχουν κάθε ὥρα καὶ στιγμὴ προσηλωμένα τὰ μάτια τῆς ψυχῆς τους στὸν Θεό, στὸν ὁποῖο προσεύχονται καὶ τὸν ὁποῖο λατρεύουν μὲ ἀγάπη καὶ θέρμη. Καὶ ἂν ὡς ἄνθρωποι περιπίπτουν σὲ σφάλματα καὶ διαπράττουν ἁμαρτίες, μετανοοῦν ἐκ βάθους ψυχῆς, ζητοῦν συγχώρηση ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἔβλαψαν καὶ συνεχίζουν τὸν ἀγώνα τους. Ἡ ζωὴ τῶν Χριστιανῶν, λοιπὸν, ἀποβλέπει στὴν κάθαρση τῆς ψυχῆς, στὴν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν καὶ στὴν ἕνωση μὲ τὸν Θεό, στὴν ἐν Χριστῷ τελείωση καὶ στὸν ἐξαγιασμό, σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ: «Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι». 

Ἀκριβῶς γιὰ ὅλα τὰ προαναφερθέντα οἱ Χριστιανοὶ εἶναι ἀπορριπτέοι καὶ μισητοὶ ἀπὸ τὸν κόσμο. Ὁ Χριστιανὸς φωτίζει μὲ τὴν ζωὴ του τοὺς ἀνθρώπους ποὺ συναναστρέφεται καὶ ἄθελά του τοὺς ἐλέγχει. Ἐλέγχει τὴν ἁμαρτωλὴ ζωή τους, φέρνει στὸ φῶς τὰ μικρὰ καὶ τὰ μεγάλα τους πάθη, ἀποκαλύπτει τὴν βρωμιὰ ποὺ κρύβουν μέσα τους. Ὁ ἁμαρτωλὸς εἶναι ὁ ἄνθρωπος τοῦ σκότους καί, ὅπως λέγει ὁ Χριστός: «πᾶς ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὶ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς ἴνα μὴ ἐλεγχθῆ τὰ ἔργα αὐτοῦ». Ἀγαπᾶ τὸ σκοτάδι, γιατί μέσα σὲ αὐτὸ κινεῖται ἀνενόχλητος καὶ διαπράττει τὴν ἁμαρτία χωρὶς κανεὶς νὰ τοῦ λέει τίποτε. Σὰν τὸν τυφλοπόντικα ζεῖ τυφλὸς μέσα στὰ καταγώγια καὶ στὶς σκοτεινὲς στοές. Ἂν, ὅμως, βρεθεῖ δίπλα σὲ ἕναν φωτεινὸ ἄνθρωπο, δηλαδὴ ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ, ἀμέσως τὸ σκοτάδι του θὰ διαλυθεῖ καὶ θὰ φανεῖ ὁ κρυμμένος βοῦρκος τῆς ψυχῆς του. Δὲν ὑπάρχει τίποτε πιὸ ἐνοχλητικὸ καὶ πιὸ ταπεινωτικὸ γιὰ τὸν ἄνθρωπο τῆς κακίας καὶ τοῦ ψεύδους ἀπὸ τὸ νὰ συνυπάρχει μὲ ἕναν ἀκέραιο καὶ πνευματέμφορο ἄνθρωπο. Πῶς θὰ ἀντιδράσει λοιπὸν ὁ πρῶτος; Μὲ τὸν φθόνο, τὸ μῖσος, τὴν ραδιουργία, τὴν πλεκτάνη καὶ τὴν διαβολή. Ἂν ἦταν δυνατόν, θὰ ἤθελε νὰ διώξει τὸν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ ἀπὸ κοντά του, νὰ τὸν καταστρέψει, νὰ τὸν ἐξοντώσει.

Ὑπάρχει, ὅμως, καὶ ἄλλος αἴτιος τοῦ διωγμοῦ ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν. Εἶναι ὁ Διάβολος, ὁ ἀρχέκακος καὶ ὁ μισόκαλος, ὁ μισάνθρωπος καὶ ἀντικείμενος σὲ κάθε τί ἀγαθό. Αὐτὸς εἶναι ὁ ἐφευρέτης τοῦ κακοῦ καὶ αὐτὸς ποὺ ἀγωνίζεται νὰ καταστρέψει ὅ,τι καλὸ ὑπάρχει ἐπάνω στὴ γῆ. Εἶναι αὐτὸς ποὺ ἐχθρεύεται καὶ πολεμᾶ τὸν Θεὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους Του, εἴτε ἄμεσα, μὲ τὴν δική του προσωπικὴ ἐπενέργεια, εἴτε ἔμμεσα, μὲ τὸ νὰ χρησιμοποιεῖ ὡς ὄργανά του τοὺς κακοήθεις ἀνθρώπους, τοὺς ἀθέους, τοὺς διεστραμμένους καὶ μοχθηρούς. Οἱ ἀκόλουθοι τοῦ Σατανᾶ δέχονται τὶς ἐντολές του καὶ προσπαθοῦν νὰ τὶς ἐκτελέσουν ἔχοντας δεχθεῖ ὡς ἀντάλλαγμα δόξα, πλοῦτο καὶ ἡδονές. Γίνονται συνεργάτες τῶν δαιμόνων, γίνονται καὶ οἱ ἴδιοι δαιμονισμένοι καὶ ἀντιγράφουν σὰν ἐπιμελεῖς μαθητὲς τὸν αἰσχρὸ καὶ κάκιστο διδάσκαλό τους. Ἔτσι πολεμοῦν τοὺς Χριστιανοὺς μὲ κάθε τρόπο καὶ μάλιστα μετερχόμενοι πολλὰ καὶ ποικίλα δαιμονικὰ τεχνάσματα. Ἄλλωστε ὁ Διάβολος ἔχει τεράστια πεῖρα στὸν πόλεμο ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων, μία πεῖρα ποὺ ἀποκτήθηκε μέσα ἀπὸ τὶς χιλιετίες ποὺ ἀκολούθησαν τὴν ἀπὸ αὐτὸν ὑποκινηθεῖσα πτώση τῶν Πρωτοπλάστων.

Γι’ αὐτοὺς τοὺς λόγους, λοιπὸν, οἱ Χριστιανοὶ διώκονταν, διώκονται καὶ θὰ διώκονται, μέχρι συντελείας τοῦ παρόντος κόσμου. Ὁ διωγμός, τὸ μαρτύριο, οἱ πειρασμοί, ἡ κακοπάθεια, ὅλα αὐτὰ εἶναι συνυφασμένα μὲ τὴν ἐν Χριστῷ ζωή. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς εἶχε προειδοποιήσει τοὺς μαθητές Του: «Εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν!» Ὅπως ἐγὼ ὑπέμεινα πάθη, ἔτσι καὶ ἐσεῖς θὰ ὑποστεῖτε παθήματα καὶ ὀνειδισμούς. Καὶ μὴν ἀπορεῖτε, ἐπειδὴ σᾶς μισεῖ ὁ κόσμος. «Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν. Εἰ ἐκ τοῦ κόσμου ἦτε, ὁ κόσμος ἂν τὸ ἴδιον ἐφίλει. Ὅτι δὲ ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ ἐστέ, ἀλλ’ ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου, διὰ τοῦτο μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος».

Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ βλέπουμε τοὺς πονηροὺς καὶ τοὺς ψεῦτες νὰ προκόβουν κατὰ τὸν ἐγκόσμιο βίο, νὰ καλοπερνοῦν, νὰ πλουτίζουν, νὰ δοξάζονται κατακτώντας ὑψηλὲς θέσεις στὴν κοινωνικὴ ἱεραρχία, ἀλλὰ καὶ ὁλοένα νὰ χειροτερεύουν ὡς πρὸς τὴν πνευματική τους κατάσταση, ἀπομακρυνόμενοι ὅλο καὶ πιὸ πολὺ ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὴν ζωὴ τῆς εὐσέβειας. Καὶ οἱ ἴδιοι νὰ ζοῦν βουτηγμένοι στὴν ἁμαρτία καὶ ἄλλους παρασύρουν σὲ αὐτήν. Τὸ δὲ τέλος τους θὰ εἶναι οἰκτρό: μετὰ τὸν θάνατό τους περιμένει ἡ κρίση καὶ ἡ αἰώνια κόλαση. Καὶ μόνο αὐτὴ ἡ σκέψη μπορεῖ νὰ ἀποτρέψει τὸν ἀδύναμο Χριστιανὸ ἀπὸ τὸν πειρασμὸ νὰ δοκιμάσει λίγο τὴν ζωὴ τῆς ἁμαρτίας. Σίγουρα ὁ διωγμὸς εἶναι πικρὸς καὶ ἡ ἁμαρτία γλυκιά, ὅλα ὅμως τὰ θέλγητρα τοῦ ἁμαρτωλοῦ κόσμου δὲν μποροῦν νὰ ἰσοφαρίσουν ἀπὸ τὴ μία τὰ αἰώνια βάσανα τῆς Κολάσεως, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη τὴν ἀπώλεια τῆς ἀνυπέρβλητης αἰώνιας χαρᾶς τοῦ Παραδείσου. Ὁ Χριστιανὸς ἐπαναλαμβάνει τὴν ὥρα τοῦ πειρασμοῦ τὰ λόγια τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων: «Δριμὺς ὁ χειμών, ἀλλὰ γλυκὺς ὁ Παράδεισος» καὶ ἐνθαρρύνεται ἀπὸ τὸν λόγο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ: «Ἐν τῷ κόσμω τούτω θλῖψιν ἕξετε, ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον»! Δὲν εἴμαστε μόνοι καὶ ἐγκαταλελειμμένοι, ὅταν διωκόμαστε καὶ ὑποφέρουμε γιὰ τὸν Χριστό. Ἀκριβῶς στὸν προηγούμενο στίχο ἀπὸ αὐτὸν στὸν ὁποῖο ἀναφερόμαστε, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀναφωνεῖ: «Οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα∙ καὶ ἐκ πάντων μὲ ἐρρύσατο ὁ Κύριος»! Πόσους διωγμοὺς ὑπέφερα καὶ ἀπὸ ὅλους μὲ γλύτωσε ὁ Κύριος. Ὁ Χριστὸς μᾶς κρατᾶ στὸ χέρι Του, Αὐτὸς μᾶς ἐνισχύει μυστικὰ καὶ μᾶς δίνει τὴν ὑπερφυσικὴ δύναμη νὰ ἀνταπεξέλθουμε ἀπὸ ὅλα τὰ δεινά τοῦ παρόντος αἰῶνος.

Στὶς ἡμέρες μας παρατηροῦμε ἕνα συνεχῶς αὐξανόμενο ἀντιχριστιανικὸ ρεῦμα, τὸ ὁποῖο βρίσκει χίλιες δύο ἀφορμές, ὅπως αὐτὴ τῆς διάδοσης τῆς νόσου τοῦ κορωνοϊοῦ, γιὰ νὰ διαβάλλει καὶ νὰ πλήξει τὴν Ἐκκλησία μας. Πολλοὶ ἀντίχριστοι ἔχουν ξεσπαθώσει κατὰ τῶν πιστῶν καὶ μὲ ἕνα ἐν πολλοῖς παράλογο σκεπτικὸ γεμᾶτο δολιότητα περιορίζουν τὶς θρησκευτικὲς ἐλευθερίες. Ἐμεῖς, ὡς γνήσιοι μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ μας, ἂς μὴν πτοηθοῦμε, οὔτε νὰ κλονισθοῦμε, ἐπαναλαμβάνοντας συνεχῶς τοὺς ἱεροὺς στίχους τοῦ Μεγάλου Ἀποδείπνου: «Τὸν δὲ φόβον ὑμῶν οὐ μὴ φοβηθῶμεν, οὐδ’ οὐ μὴ ταραχθῶμεν, ὅτι μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός. Κύριον δὲ τὸν Θεὸν ἠμῶν αὐτὸν ἁγιάσωμεν καὶ αὐτὸς ἔσται ἡμῖν φόβος, ὅτι μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός». Ἀμήν, γένοιτο!

ΠΗΓΗ