«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή τού Ασώτου

(Λουκ. ιε΄, 11-32)

28 Φεβρουαρίου 2021 

Πραγματικά, είναι συγκλονιστική η σημερινή ευαγγελική περικοπή! Όπως ακούσαμε, μας κάνει λόγο για κάποιο νέο, ο οποίος εζήτησε από τον στοργικό του πατέρα να τού δώσει το μερίδιό του από την περιουσία του. Γιατί; Για να το χρησιμοποιήσει όπως εκείνος ήθελε, προκειμένου να ζήσει την ζωή του μακριά από τις δεσμεύσεις και τους οικογενειακούς περιορισμούς, που ενόμιζε ότι τον καταπίεζαν. Πήρε λοιπόν το μερίδιό του και έφυγε για μακρινή χώρα, όπου εκεί, δεν άργησε να κατασπαταλήσει την περιουσία που έλαβε στις ξέφρενες διασκεδάσεις και ασωτίες. Έτσι κατάντησε ένα ψυχοσωματικό ράκος, ένας αξιοθρήνητος και κουρελής χοιροβοσκός, που μη έχοντας τίποτα, προσπαθούσε να επιβιώσει με τις τροφές των χοίρων.

Ο νέος αυτός, πως ήταν, πως ξεκίνησε και πως κατάντησε…Ξεκίνησε γεμάτος αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση για την κατάκτηση τής καλής ζωής και τής αληθινής χαράς. Έφυγε από την οικογενειακή στέγη. Αν έμενε, σίγουρα θα πετύχαινε την ευτυχία τού μέλλοντός του. Όμως, εκεί που πήγε συνάντησε όχι την ευτυχία, αλλά την δυστυχία. Βρέθηκε αντιμέτωπος με την λεηλάτηση και το χάσιμο όλων του των αγαθών, πνευματικών και υλικών. Ζούσε μια σκληρή πραγματικότητα, που δεν μπόρεσε να αντέξει άλλο. Υπέφερε φοβερά. Όχι μόνο γιατί στερήθηκε ακόμα και το ψωμί, αλλά -κυρίως- γιατί ήταν δέσμιος κάθε κακού και δοσμένος στον καταστροφικό κατήφορο. Ζήτησε την απελευθέρωση και συνάντησε την χειρότερης μορφής δουλεία. Έψαχνε την χαρά, αλλά συνάντησε την θλίψη. Γιατί; Γιατί την χαρά την έψαχνε σε λάθος πηγές. Και αυτό συνέβαινε πάντοτε σε πολλούς, αλλά συμβαίνει και σήμερα. Αλλού είναι η χαρά και αλλού την αναζητούμε.

Τώρα βλέπει, διαπιστώνει, ότι το κακό αφόρητα τον κύκλωνε και τον καταπίεζε, αφάνταστα πιο πολύ, από ό,τι νόμιζε ότι καταπιεζόταν στο πατρικό του σπίτι.

Ευτυχώς όμως, ο άσωτος συνήλθε! Δόξα Σοι ο Θεός! Κάτω από όσα αρνητικά βίωνε, θυμήθηκε το πόσο όμορφα περνούσε κοντά στον πατέρα του. Έτσι, αρχίζει να λογικεύεται, να κάνει ορθές σκέψεις, να συνέρχεται, να κάνει συγκρίσεις τού τότε και τού τώρα. Ξύπνησε από τη νάρκωση τού κακού. Έτσι, προχώρησε σε νέες, καλές σκέψεις και τοποθετήσεις, βαδίζει σε νέο, βηματισμό νέας πορείας, σε νέα ζωή. Είπε αποφασιστικά στον εαυτό του: Στοπ! Φθάνει πια! Μέχρι εδώ! Όχι άλλα καταστροφικά βιώματα! Τώρα, αλλαγή πορείας. Και λέει: «Αναστάς, πορεύσομαι προς τον πατέρα μου!» Και επέστεψε! Να το θαύμα τής πνευματικής νεκρανάστασης!

Και επισημαίνει ο ιερός Χρυσόστομος: «Ο νέος αυτός ξαφνικά έγινε νέος άνθρωπος, με την διάθεσή του και την μεταστροφή του. Είπε: Θα επιστρέψω στον πατέρα μου. Αυτός ο λόγος, όλα τα καλά τού πρόσφερε. Ή μάλλον, ότι ο λόγος, απλά, αλλά η πράξη που ακολούθησε … Βάδισε όλο τον δρόμο τής επιστροφής!...». Έτσι λέει ο ιερός Χρυσόστομος.

Εμείς, χωρίς να κάνουμε άλλες αναλύσεις και επί μέρους εμβαθύνσεις τής παραβολής αυτής, θα εστιάσουμε σε τρία κυρίως σημεία. Τα σημεία αυτά τα χρειαζόμαστε για την πνευματική μας πορεία. Σ αυτά τα σημεία αποσκοπεί και το ιερό Τριώδιο και μάς τα αφήνει, μάς τα χαρίζει ως εμβληματική παρακαταθήκη ο πρώην άσωτος υιός και η συγκλονιστική του επιστροφή.

Είναι τα εξής σημεία:

Πρώτο: Περισυλλογή, αυτοέλεγχος, πνευματικότερη –ορθή- αντιμετώπιση τής ζωής και των επί μέρους ζητημάτων και προβλημάτων ατομικών, οικογενειακών, επαγγελματικών, κοινωνικών και τώρα υγειονομικών και κοινωνικών. Σωστές επιλογές. «Πάντα μοι έξεστιν, αλλ΄ου πάντα συμφέρει» καθώς μας είπε σήμερα και ο θείος Απόστολος Παύλος. Δηλαδή: «Όλα μού επιτρέπονται να τα κάνω, όπως λόγου χάρη να τρώω και να πίνω κ.λ.π., χωρίς διακρίσεις, αλλά δεν είναι όμως πνευματικό μου συμφέρον, να τα κάνω όλα» (Α΄ Κορινθ. Στ΄, 12).

Με το πρίσμα αυτό, ας αναθεωρήσουε πολλά πράγματα στην πορεία τής ζωής μας, όπως τα αναθεώρησε ο άσωτος της σημερινής παραβολής.

Δεύτερο: Αμετάθετη και γενναία απόφαση να αγωνισθούμε τούτες τις άγιες μέρες πνευματικά, αλλά και να αγωνιζόμαστε όλες τις μέρες της ζωής μας, έτσι, ώστε με την παντοδύναμη Θεία Χάρη να διορθώσουμε ό,τι αρνητικό ως άνθρωποι πράξαμε ή και εξακολουθεί να υπάρχει στη ζωή μας, αλλά και στις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας.

Ανάγκη αποδέσμευσης από κάθε εμπλοκή  σε έργα και λόγια που μας καταδεσμεύουν ψυχή και σώμα. Όπως την αποδέσμευση αυτή έκανε ο άσωτος τού Ευαγγελίου.

Τρίτο: Ο «μόσχος ο σιτευτός» που διέθεσε ο πατέρας τού πρώην ασώτου στην επιστροφή του, βρίσκεται στην διάθεσή μας. Δηλαδή η θυσία τού Θεανθρώπου Λυτρωτή μας.

Η κορυφαία αυτή χειρονομία τού Πατέρα για όσους με ελεύθερες επιλογές, με σχετική προετοιμασία και μετάνοια επιστρέφουν στην αγκαλιά Του, μας γεμίζει ελπίδα, δύναμη και θάρρος στο θείο έλεος και στην θεία παναγάπη, που είναι δεδομένα ανεξάντλητα. Η τράπεζα τού Κυρίου, η Θεία Ευχαριστία, το αληθινό βιωματικό Πάσχα μας περιμένει. Με διάθεση να βαδίσουμε προς την πανεορτή αυτή, ως τέλειοι πνευματικοί αγωνιστές και ως νικητές κατά τής αμαρτίας, ας δεχθούμε και ας βιώσουμε οντολογικά, δηλαδή πραγματικά το πασχαλινό μήνυμα που μα δίνει ο Θείος Παύλος στο σημερινό του αποστολικό ανάγνωσμα, όταν μας υπογραμμίζει: «Ηγοράσθητε γαρ τιμής!» (Α΄ Κορινθίους, Στ΄ 20). Δηλαδή: «Έχετε εξαγοραστές με το ανεκτίμητο Αίμα τού Χριστού!»

Στις προσπάθειές μας αυτές και στην σωστική μας πορεία ένας πρώην άσωτος, μας δείχνει το δρόμο. 

π. Α.Μ.

ΠΗΓΗ