ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ (14-2-2021)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

     «Κύριε, υἱέ Δαυίδ, ἐλέησόν με. Ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται». Πένθος ἐλεεινό καί θέαμα γιά τήν μητέρα, πιό πικρό καί ἀπό τόν θάνατο. Δαιμόνιο πολεμοχαρές παλεύει μέ τήν κόρη.

     -Πῶς νά ἀναγγείλω τό δεινό, πῶς νά κηρύξω τό πάθος; Δέν ὑποφέρω νά τήν βλέπω. Γιά καταγώγιο τοῦ δαίμονα τό γέννησα τό παιδί μου;

     -Ἐλέησόν με Κύριε, πού μαστιγώνομαι ἀπό τήν θυγατέρα μου. Ἐκείνης τό πάθημα, δικός μου ὁ πόνος. Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε.

     Ὁ Κύριος σιωπᾶ. Δέν τῆς ἀποκρίνεται λόγο. Τί κρύβει ἡ σιωπή του; Ἀπανθρωπιά, ἀδιαφορία ἤ κάτι άλλο;

     Ἡ γυναίκα συνεχίζει νά φωνάζει καί νά κλαίει σέ βαθμό πολύ ἐνοχλητικό. Ὁ χορός τῶν Ἀποστόλων ἀδυνατεῖ νά ὑποφέρει τήν φωνή τῆς πονεμένης μητέρας: «Ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν». Ο Κύριος στέκεται καί ἀπαντᾶ: «Δέν εἶναι σωστό νά πάρει κανείς τό ψωμί τῶν παιδιῶν του καί νά τό ρίξει στά σκυλάκια». Ἡ ἀπάντηση αὐτή φαίνεται τώρα βαρύτερη ἀπό τήν μέχρι τότε σιωπή του. Κυνάριο τήν ἀποκαλεῖ. Σκυλάκι.

     -Ναί Κύριε, σκυλάκι εἶμαι, ὅπως τό λές. Σκυλάκι μέ ὀνόμασες; Τότε σάν κατοικίδιο θά ἀπολαύσω τήν τράπεζα τοῦ Κυρίου. Τό σκυλάκι ἔχει καὶ αὐτό μερίδιο ἀπό τά ψίχουλα τῶν τέκνων. Δέν ἁρπάζω τόν ἄρτο, τά ψίχουλα ζητῶ. Δέν ἁπλώνω τό χέρι μου πάνω στό τραπέζι, αὐτά μοῦ φθάνουν. Δέν ὁμιλῶ γιά ἀπόλαυση, ἄς ἀπολαύσει ὁ κληρονόμος σου ἐκεῖνο τό τραπέζι. Ἄς πέσει ὅμως ἀπό τό χέρι σου κάποιο ψίχουλο καί γιά ἐμᾶς.

     Τί πίστη! τί σύνεση! πόση ἡ εὐλάβεια τῆς Χαναναίας!

     Τί κάνει λοιπόν ὁ Σωτήρ; Ἀποκαλύπτει τί ἔκρυβε ἡ σιωπή: «Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις»! Γιά αὐτό ἀνέβαλα τήν χάρη, γιά νά δείξω τήν πίστη σου. Δέν σιωποῦσα ὡς ἀπάνθρωπος, ἀλλά ἡσύχαζα ὡς προγνώστης. Περίμενα νά φανεῖ ὅλη σου ἡ πίστη. Σοῦ ἀνοίγω ὅλο τό τραπέζι τῆς θεραπείας καί σοῦ χαρίζω ὄχι σάν σέ κυνάριο τά ψίχουλα, ἀλλά ὡς θυγατέρα τόν ἄρτο. Ἄς γίνει σέ σένα ὅπως τό θέλεις. Λάβε ὡς ἔπαθλο τῆς πίστεως τήν θεραπεία τῆς θυγατέρας σου.

     Ἄς ἀγαπήσουμε τήν πίστη. Ἄς ἀκούσουμε τόν Ἀπόστολο Παῦλο πού φωνάζει:-«Στήκετε ἐν τῇ πίστει», «Ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε», ὥστε νὰ ἀκούσουμε καί ἐμεῖς τόν Δεσπότη νά λέει: «Γενηθήτω ὑμῖν ὡς θέλετε». Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Πρεσβ. π.Παῦλος Καλλίκας

ΠΗΓΗ